Marsipulami
18-02-06, 12:04
Islam toont zijn donkere kant
Aanhoudende controverse over Mohammed-cartoons
Geplaatst op 18/2 '06 om 11:47u
Door Theo Borgermans (Bron: TERTIO)
BEIROET (RKnieuws.net) - Jezuïet Samir Khalil Samir levert vanuit Beiroet een bijdrage tot het verhitte debat over de Mohammed-cartoons. Hij vreest dat het huidige protest alleen maar de vooroordelen tegen en de afkeer van de islam zal doen toenemen.
"Diplomatieke afdreigingen, boycots en allerlei protesten als reactie op de Mohammed-cartoons in verschillende westerse kranten riskeren eens te meer een beeld van de islam op te roepen als een godsdienst die duister en achterhaald is en niet in staat zich in een moderne maatschappij te integreren. Het hele gebeuren geeft de indruk van een opgeblazen botsing tussen beschavingen. In plaats van diplomatieke en economische dreigementen te uiten, zou de moslimwereld beter zijn toevlucht nemen tot de wapens van een moderne maatschappij: brieven schrijven naar de kranten, wettige acties ondernemen en eventueel rechtzaken aanspannen. Hoe dan ook, de huidige heisa is een gelegenheid om bepaalde aspecten van de Oost-West-relaties uit te klaren.
●
In het Westen is de vrijheid van meningsuiting een waarde. Een democratische maatschappij moet op zulke vrijheden gegrondvest zijn. Maar waar vrijheden zijn, zijn bijna onvermijdelijk ook uitwassen. Een eigen opinie hebben en ze ook ter sprake brengen, behoren wezenlijk tot het democratische Westen. Daar is negentig procent van de vrijheden vanuit christelijke waarden ontstaan. Als we al de nonsens op een rijtje zouden zetten, die alleen maar de Italiaanse pers in een week over het christendom publiceert, kunnen we een boek vullen. In de zaak van de cartoons geldt iets gelijkaardigs. Het is niet zozeer de islam die wordt geviseerd, het is gewoon de toepassing van de persvrijheid, soms inderdaad een bittere vrucht van de democratie.
●
In de Arabische wereld ligt dat helemaal anders. Alles wat met religie heeft te maken, wordt als taboe beschouwd en is dus onbespreekbaar. Laat me een concreet voorbeeld geven. Begin deze maand was Nicholas Fattoush in het Libanese parlement aan het woord. Hij is christen en staat bekend als een briljant redenaar. In zijn toespraak naar aanleiding van de toenemende onveiligheid in het land citeerde hij aartsvader Jozef, de zoon van Jacob, die door zijn broers aan handelslui werd verkocht. Hij eindigde zijn betoog ongeveer als volgt: "Heilige Jozef, kom ons bevrijden uit deze hachelijke situatie waarin mensen worden mishandeld, zoals ook gij ooit werd mishandeld.’’ Daarop eiste een parlementslid van Hezbollah, iemand die nochtans tot de gematigde vleugel behoort, dat die laatste zin uit de notulen van de vergadering zou worden geschrapt. Immers, zo zei hij, "het is niet toegestaan op een dergelijke manier over de profeten te spreken’’. Waarop Fattoush repliceerde: "Ook voor mij is Jozef een profeet. Ik gebruikte dat beeld alleen maar om een begrip uit te drukken.’’ Maar het Hezbollah parlementslid bleef onwrikbaar bij zijn eis.
Twee jaar geleden maakte de bekende Egyptische filmregisseur Joseph Chahine een film over Jozef. Die werd gecensureerd omdat "profeten niet kunnen worden uitgebeeld”. Voor de islam is elk religieus thema taboe.
●
De persvrijheid in het Westen houdt in dat er een duidelijk scheiding bestaat tussen pers en overheid. Het feit dat regeringen het drukken van bepaalde meningen niet beletten, betekent nog niet dat zij het daarmee eens zijn. Het wordt hoog tijd dat niet-westerse regeringen, vooral in de moslimwereld, dat onderscheid leren zien en aanvaarden. Zoniet zullen wij, Arabieren, nooit in staat zijn onze plaats in de moderne wereld in te nemen. Daar is immers ruimte voor kritiek en ieder kan er vrij een brief naar een krant sturen. Daar bestaat ook de mogelijkheid van een rechtsgeding, in overeenstemming met de normen van het land waarin een artikel of cartoon is gepubliceerd. Mij het lijkt zinloos om ambassadeurs op het matje te roepen, Deense of Noorse producten te boycotten of Deense en Noorse burgers uit Arabische landen uit te wijzen, en zeker om hoofdredacteurs van kranten de laan uit te sturen. Als ik me niet vergis en te oordelen naar zijn naam, Rami Lakkah, is de Egyptische eigenaar van France Soir – waar de hoofdredacteur na publicatie van de cartoons werd ontslagen – een koptisch-orthodoxe christen.
●
Dergelijke reacties zijn complete chantage. Als de cartoons werkelijk aanstootgevend waren, dan moet hun publicatie bij de rechtbank worden aangevochten, niet op straat of in de diplomatie. Voor ons, Arabieren, is het van levensbelang te begrijpen dat dit zo kenmerkend is voor het moderne Westen.
Momenteel lijdt de islam onder een soort vervolgingscomplex. Hij voelt zich door de hele wereld aangevallen. In die context krijgen pietluttigheden een waarde en een gewicht die ze niet hebben of verdienen. Niemand zou trouwens iets van de cartoons hebben geweten als moslims er niet zo’n publiciteit aan hadden gegeven.
Protesten en boycots zijn een uitdrukking van populisme. Ik ben er zeker van dat veel moslims, ook als zij de cartoons niet appreciëren, die voorstelling van een nationaal-religieus schandaal niet goedkeuren.
●
In dit alles vormen de regeringen het toppunt van fundamentalisme. Ik denk dat ze, door die nutteloze polemieken met de buitenwereld op te blazen, vooral hun bevolking de eigen interne problemen wilden doen vergeten. Zij weten maar al te goed hoe ze mensen kunnen manipuleren. Jammer genoeg is die hele houding koren op de molen van een meer primitieve beleving van de islam.
Ik vind persoonlijk wel dat de Denen zeker een ernstig gebrek aan tact aan de dag hebben gelegd. Maar de reactie van de islam, met bedreigingen en chantages, is absurd. De Verenigde Naties nu belasten met een verbod op elke spot met godsdiensten, vind ik iets te overdreven. Het is eerder een teken van het diepe trauma dat binnen de moslimwereld leeft. Hoe meer moslims zich streng willen opstellen, hoe meer zij ook mensen tegen zich in het harnas jagen. Om te tonen dat ze meetellen in de internationale gemeenschap, reageerden de 57 islamitische landen op de cartoons met macht en geweld. Het enige wat ze daarmee zullen bereiken, is een grotere weerstand en verwerping van de islam.
Aanhoudende controverse over Mohammed-cartoons
Geplaatst op 18/2 '06 om 11:47u
Door Theo Borgermans (Bron: TERTIO)
BEIROET (RKnieuws.net) - Jezuïet Samir Khalil Samir levert vanuit Beiroet een bijdrage tot het verhitte debat over de Mohammed-cartoons. Hij vreest dat het huidige protest alleen maar de vooroordelen tegen en de afkeer van de islam zal doen toenemen.
"Diplomatieke afdreigingen, boycots en allerlei protesten als reactie op de Mohammed-cartoons in verschillende westerse kranten riskeren eens te meer een beeld van de islam op te roepen als een godsdienst die duister en achterhaald is en niet in staat zich in een moderne maatschappij te integreren. Het hele gebeuren geeft de indruk van een opgeblazen botsing tussen beschavingen. In plaats van diplomatieke en economische dreigementen te uiten, zou de moslimwereld beter zijn toevlucht nemen tot de wapens van een moderne maatschappij: brieven schrijven naar de kranten, wettige acties ondernemen en eventueel rechtzaken aanspannen. Hoe dan ook, de huidige heisa is een gelegenheid om bepaalde aspecten van de Oost-West-relaties uit te klaren.
●
In het Westen is de vrijheid van meningsuiting een waarde. Een democratische maatschappij moet op zulke vrijheden gegrondvest zijn. Maar waar vrijheden zijn, zijn bijna onvermijdelijk ook uitwassen. Een eigen opinie hebben en ze ook ter sprake brengen, behoren wezenlijk tot het democratische Westen. Daar is negentig procent van de vrijheden vanuit christelijke waarden ontstaan. Als we al de nonsens op een rijtje zouden zetten, die alleen maar de Italiaanse pers in een week over het christendom publiceert, kunnen we een boek vullen. In de zaak van de cartoons geldt iets gelijkaardigs. Het is niet zozeer de islam die wordt geviseerd, het is gewoon de toepassing van de persvrijheid, soms inderdaad een bittere vrucht van de democratie.
●
In de Arabische wereld ligt dat helemaal anders. Alles wat met religie heeft te maken, wordt als taboe beschouwd en is dus onbespreekbaar. Laat me een concreet voorbeeld geven. Begin deze maand was Nicholas Fattoush in het Libanese parlement aan het woord. Hij is christen en staat bekend als een briljant redenaar. In zijn toespraak naar aanleiding van de toenemende onveiligheid in het land citeerde hij aartsvader Jozef, de zoon van Jacob, die door zijn broers aan handelslui werd verkocht. Hij eindigde zijn betoog ongeveer als volgt: "Heilige Jozef, kom ons bevrijden uit deze hachelijke situatie waarin mensen worden mishandeld, zoals ook gij ooit werd mishandeld.’’ Daarop eiste een parlementslid van Hezbollah, iemand die nochtans tot de gematigde vleugel behoort, dat die laatste zin uit de notulen van de vergadering zou worden geschrapt. Immers, zo zei hij, "het is niet toegestaan op een dergelijke manier over de profeten te spreken’’. Waarop Fattoush repliceerde: "Ook voor mij is Jozef een profeet. Ik gebruikte dat beeld alleen maar om een begrip uit te drukken.’’ Maar het Hezbollah parlementslid bleef onwrikbaar bij zijn eis.
Twee jaar geleden maakte de bekende Egyptische filmregisseur Joseph Chahine een film over Jozef. Die werd gecensureerd omdat "profeten niet kunnen worden uitgebeeld”. Voor de islam is elk religieus thema taboe.
●
De persvrijheid in het Westen houdt in dat er een duidelijk scheiding bestaat tussen pers en overheid. Het feit dat regeringen het drukken van bepaalde meningen niet beletten, betekent nog niet dat zij het daarmee eens zijn. Het wordt hoog tijd dat niet-westerse regeringen, vooral in de moslimwereld, dat onderscheid leren zien en aanvaarden. Zoniet zullen wij, Arabieren, nooit in staat zijn onze plaats in de moderne wereld in te nemen. Daar is immers ruimte voor kritiek en ieder kan er vrij een brief naar een krant sturen. Daar bestaat ook de mogelijkheid van een rechtsgeding, in overeenstemming met de normen van het land waarin een artikel of cartoon is gepubliceerd. Mij het lijkt zinloos om ambassadeurs op het matje te roepen, Deense of Noorse producten te boycotten of Deense en Noorse burgers uit Arabische landen uit te wijzen, en zeker om hoofdredacteurs van kranten de laan uit te sturen. Als ik me niet vergis en te oordelen naar zijn naam, Rami Lakkah, is de Egyptische eigenaar van France Soir – waar de hoofdredacteur na publicatie van de cartoons werd ontslagen – een koptisch-orthodoxe christen.
●
Dergelijke reacties zijn complete chantage. Als de cartoons werkelijk aanstootgevend waren, dan moet hun publicatie bij de rechtbank worden aangevochten, niet op straat of in de diplomatie. Voor ons, Arabieren, is het van levensbelang te begrijpen dat dit zo kenmerkend is voor het moderne Westen.
Momenteel lijdt de islam onder een soort vervolgingscomplex. Hij voelt zich door de hele wereld aangevallen. In die context krijgen pietluttigheden een waarde en een gewicht die ze niet hebben of verdienen. Niemand zou trouwens iets van de cartoons hebben geweten als moslims er niet zo’n publiciteit aan hadden gegeven.
Protesten en boycots zijn een uitdrukking van populisme. Ik ben er zeker van dat veel moslims, ook als zij de cartoons niet appreciëren, die voorstelling van een nationaal-religieus schandaal niet goedkeuren.
●
In dit alles vormen de regeringen het toppunt van fundamentalisme. Ik denk dat ze, door die nutteloze polemieken met de buitenwereld op te blazen, vooral hun bevolking de eigen interne problemen wilden doen vergeten. Zij weten maar al te goed hoe ze mensen kunnen manipuleren. Jammer genoeg is die hele houding koren op de molen van een meer primitieve beleving van de islam.
Ik vind persoonlijk wel dat de Denen zeker een ernstig gebrek aan tact aan de dag hebben gelegd. Maar de reactie van de islam, met bedreigingen en chantages, is absurd. De Verenigde Naties nu belasten met een verbod op elke spot met godsdiensten, vind ik iets te overdreven. Het is eerder een teken van het diepe trauma dat binnen de moslimwereld leeft. Hoe meer moslims zich streng willen opstellen, hoe meer zij ook mensen tegen zich in het harnas jagen. Om te tonen dat ze meetellen in de internationale gemeenschap, reageerden de 57 islamitische landen op de cartoons met macht en geweld. Het enige wat ze daarmee zullen bereiken, is een grotere weerstand en verwerping van de islam.