MO_NL
22-02-06, 12:22
Wanhoop groot bij veel oudere allochtonen
http://vl.altermedia.info/images/foto.02-25-2005.0002.jpg
ZWOLLE - De gezondheid van onze voormalige gastarbeiders is broos. Logisch, want het overgrote deel heeft inmiddels ruimschoots de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. En met ouderdom komen de gebreken. Ook voor de eerste generatie allochtonen. Groot probleem is dat de meesten nog steeds niet genoeg Nederlands spreken om zich te laten horen. Ze verpieteren achter de voordeur of zijn afhankelijk van hun kinderen bij de gang naar huisarts of chirurg.
Taal
Hatice Kelekci (42) en Ayten Cam (36) geven hen wel een stem. De twee dames zijn als Turkse zorgconsulentes in Zwolle aan het werk. Het duo geeft voorlichting, werkt samen met huisartsen in Holtenbroek en Dieze, legt huisbezoekjes af en begeleidt zieke mensen naar het ziekenhuis. Nuttig, want ondanks dat het tegenwoordig populair is om te roepen dat elke allochtoon de Nederlandse taal moet beheersen, is de werkelijkheid anders.
Dat kun je goed of slecht vinden, maar het is natuurlijk altijd fout als niet-Nederlandstaligen geen adequate gezondheidszorg krijgen. Als ze jarenlang met hun kwalen rond blijven lopen en pas in het gezondheidscircuit terecht komen als het eigenlijk al te laat is. Niet alleen omdat dat niet humaan is, maar ook omdat dat meestal veel meer kost. ‘Je kunt beter voorkomen dan genezen’, aldus Hatice en Ayten.
Ze hebben dezer dagen hun handen vol aan het uitleggen van de nieuwe zorgverzekering. ‘Mensen zijn echt wanhopig. Erg onzeker over wat hen te wachten staat. Zorgverzekeraars hebben dat inmiddels ook door. Was tot voor kort het credo dat alles uitsluitend in het Nederlands gecommuniceerd zou worden, ondertussen worden in allerijl brochures en dvd’s in allerlei talen vervaardigd’, vertelt Ayten Cam. ‘Je kunt de realiteit buiten sluiten, maar dat heeft geen zin. Negentig procent van de ouderen kan zich niet in het Nederlands redden.’
Ayten en Hatice, die zowel Nederlands als Turks vloeiend spreken, weten uit ervaring hoe groot de wanhoop is bij veel oudere allochtonen. ‘Veel mannen zijn inmiddels overleden. De vrouwen, die vaak helemaal geen scholing hebben gehad en ook nooit de zaken buitenshuis hebben geregeld, vereenzamen in hoog tempo. Hun kinderen zijn het huis uit en vaak druk met hun eigen gezin. Die kunnen niet voortdurend met ma naar de dokter of het ziekenhuis. Bovendien zijn er onderwerpen waar je niet over spreekt met je kinderen. Vrouwenzaken’, verduidelijkt Ayten, die elke keer weer ontroerd raakt als ze als de ‘verlosser’ bij de dames wordt binnengehaald. ‘Ze zijn zo blij dat ze iemand - een vrouw - kunnen vertellen wat er met hen aan de hand is. Sommigen hebben al jaren problemen, maar er nog nooit met iemand over gesproken. Heel triest.’
Geregeld heeft deze jarenlange ‘uitsluiting’ dramatische gevolgen. Wat te denken van diabetes - suikerziekte. ‘Dat is met medicijnen goed onder controle te houden. Maar als het te laat wordt ontdekt zijn de gevolgen zeer ernstig. Soms tot amputaties aan toe’, legt Ayten uit. Door er vroegtijdig bij te zijn kunnen veel onnodige kosten worden bespaard. ‘Kortom, ons werk zorgt ook nog eens voor minder kosten’, lacht ze.
Tijd tekort
Wat dat betreft is het merkwaardig dat er in Zwolle (en Kampen, waar de dames ook werken) maar twee zorgconsulentes zijn. Die ook nog eens alleen maar gericht zijn op Turken. De Turkse gemeenschap vormt weliswaar één van de grootste gemeenschappen (tweeduizend) in Zwolle, maar er zijn meer groepen die wat extra zorg zouden kunnen gebruiken. Bovendien zijn twee dames, die 19 en 16 uur per week werken, niet echt veel op zo’n drieduizend (met Kampen meegerekend) Turken. ‘We komen echt tijd te kort’, vertelt Ayten Cam, die heel graag meer zou willen werken. ‘Maar er is geen geld voor.’
bron: Stensor
http://vl.altermedia.info/images/foto.02-25-2005.0002.jpg
ZWOLLE - De gezondheid van onze voormalige gastarbeiders is broos. Logisch, want het overgrote deel heeft inmiddels ruimschoots de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. En met ouderdom komen de gebreken. Ook voor de eerste generatie allochtonen. Groot probleem is dat de meesten nog steeds niet genoeg Nederlands spreken om zich te laten horen. Ze verpieteren achter de voordeur of zijn afhankelijk van hun kinderen bij de gang naar huisarts of chirurg.
Taal
Hatice Kelekci (42) en Ayten Cam (36) geven hen wel een stem. De twee dames zijn als Turkse zorgconsulentes in Zwolle aan het werk. Het duo geeft voorlichting, werkt samen met huisartsen in Holtenbroek en Dieze, legt huisbezoekjes af en begeleidt zieke mensen naar het ziekenhuis. Nuttig, want ondanks dat het tegenwoordig populair is om te roepen dat elke allochtoon de Nederlandse taal moet beheersen, is de werkelijkheid anders.
Dat kun je goed of slecht vinden, maar het is natuurlijk altijd fout als niet-Nederlandstaligen geen adequate gezondheidszorg krijgen. Als ze jarenlang met hun kwalen rond blijven lopen en pas in het gezondheidscircuit terecht komen als het eigenlijk al te laat is. Niet alleen omdat dat niet humaan is, maar ook omdat dat meestal veel meer kost. ‘Je kunt beter voorkomen dan genezen’, aldus Hatice en Ayten.
Ze hebben dezer dagen hun handen vol aan het uitleggen van de nieuwe zorgverzekering. ‘Mensen zijn echt wanhopig. Erg onzeker over wat hen te wachten staat. Zorgverzekeraars hebben dat inmiddels ook door. Was tot voor kort het credo dat alles uitsluitend in het Nederlands gecommuniceerd zou worden, ondertussen worden in allerijl brochures en dvd’s in allerlei talen vervaardigd’, vertelt Ayten Cam. ‘Je kunt de realiteit buiten sluiten, maar dat heeft geen zin. Negentig procent van de ouderen kan zich niet in het Nederlands redden.’
Ayten en Hatice, die zowel Nederlands als Turks vloeiend spreken, weten uit ervaring hoe groot de wanhoop is bij veel oudere allochtonen. ‘Veel mannen zijn inmiddels overleden. De vrouwen, die vaak helemaal geen scholing hebben gehad en ook nooit de zaken buitenshuis hebben geregeld, vereenzamen in hoog tempo. Hun kinderen zijn het huis uit en vaak druk met hun eigen gezin. Die kunnen niet voortdurend met ma naar de dokter of het ziekenhuis. Bovendien zijn er onderwerpen waar je niet over spreekt met je kinderen. Vrouwenzaken’, verduidelijkt Ayten, die elke keer weer ontroerd raakt als ze als de ‘verlosser’ bij de dames wordt binnengehaald. ‘Ze zijn zo blij dat ze iemand - een vrouw - kunnen vertellen wat er met hen aan de hand is. Sommigen hebben al jaren problemen, maar er nog nooit met iemand over gesproken. Heel triest.’
Geregeld heeft deze jarenlange ‘uitsluiting’ dramatische gevolgen. Wat te denken van diabetes - suikerziekte. ‘Dat is met medicijnen goed onder controle te houden. Maar als het te laat wordt ontdekt zijn de gevolgen zeer ernstig. Soms tot amputaties aan toe’, legt Ayten uit. Door er vroegtijdig bij te zijn kunnen veel onnodige kosten worden bespaard. ‘Kortom, ons werk zorgt ook nog eens voor minder kosten’, lacht ze.
Tijd tekort
Wat dat betreft is het merkwaardig dat er in Zwolle (en Kampen, waar de dames ook werken) maar twee zorgconsulentes zijn. Die ook nog eens alleen maar gericht zijn op Turken. De Turkse gemeenschap vormt weliswaar één van de grootste gemeenschappen (tweeduizend) in Zwolle, maar er zijn meer groepen die wat extra zorg zouden kunnen gebruiken. Bovendien zijn twee dames, die 19 en 16 uur per week werken, niet echt veel op zo’n drieduizend (met Kampen meegerekend) Turken. ‘We komen echt tijd te kort’, vertelt Ayten Cam, die heel graag meer zou willen werken. ‘Maar er is geen geld voor.’
bron: Stensor