Marsipulami
23-02-06, 23:13
"Jaarlijks meer dan 200 buitenlandse missionarissen naar België" (MO*)
In Vlaanderen staat men echter niet te trappelen
Geplaatst op 23/2 '06 om 18:22u
Door Theo Borgermans (Bron: MO*)
BRUSSEL (RKnieuws.net) - De Belgische katholieke kerk kampt met een verouderend priesterbestand en een nijpend tekort aan roepingen. Toch hebben kerkleiders in ons land al herhaaldelijk benadrukt dat er geen sprake van kan zijn dat massaal buitenlandse priesters en missionarissen naar ons land gehaald worden om dat tekort op te vullen. Toch neemt dat volgens het mondiaal magazine MO* - dat in zijn maart-nummer een artikel publiceert met als titel "Gaat en bekeert de Belgen" - niet weg dat er ieder jaar 200 buitenlandse missionarissen naar ons land komen, waaronder 100 Amerikaanse mormonen.
Dat blijkt volgens het tijdschrift uit de cijfers van de Dienst Vreemdelingenzaken, die jaarlijks zo’n 200 tot 250 visa aflevert aan geestelijken uit zowat de hele wereld.
Tussen juli 2004 en juli 2005 steeg dat aantal zelfs heel even tot 515. “Een groot deel van deze missionarissen komen uit Afrika, meer bepaald Centraal-Afrika, met Congo als uitschieter.” Daarnaast zijn er ook heel wat missionarissen uit India, Vietnam, Polen en Rusland voor Oost-Europa en Brazilië en Colombia voor Latijns-Amerika. Tot slot worden er jaarlijks ook nog een honderdtal Amerikaanse zendelingen van de Kerk van de Heiligen van de Laatste Dagen - beter bekend als de mormonen - toegelaten. Dat is mogelijk dankzij een politieke beslissing van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Duquesne, omdat een visum D voor missionaire activiteiten in principe alleen voor de erkende godsdiensten geldig is.
De adjunct van de algemene vicaris van de vicaris-generaal voor Brussel, Lode Vermeir, die verantwoordelijk is voor het onthaal van buitenlandse priesters en missionarissen stelt dat de meeste buitenlandse priesters en missionarissen in de geloofsgemeenschap uit hun land van oorsprong aan de slag gaan. “Priesters die in België theologie en filosofie studeren, willen vaak tijdens hun studies deeltijds als pastor werken.” Vaak waren ze in eigen land reeds als priester werkzaam en zijn ze niet van plan hun priestergewaad dan maar voor enkele jaren in de kast te hangen. “We zorgen er wel voor dat hun studie prioriteit blijft.” Dat neemt niet weg dat enkelen ook nadien hier willen blijven, ook al omdat ze in hun thuisland niet altijd onderhouden worden door hun bisschop of omdat ze hier de harten van de parochianen wisten te veroveren.
Geen stoplap
Toch benadrukt Lode Vermeir dat men de buitenlandse priesters niet als stoplap wil gebruiken. “In Vlaanderen wil men het priestertekort niet opvullen door actief priesters in het Zuiden te rekruteren. We kiezen ervoor om de kerk te herstructureren met de middelen die we hebben (…) Mensen zullen voor de eucharistieviering verder van huis moeten gaan, maar bijvoorbeeld wel nog een begrafenis in eigen parochie hebben.”
Volgens het Mondiaal Magazine MO* bestaat er in het Franstalige landsgedeelte minder schroom voor de inzet van buitenlandse priesters. Nu al is 40 procent van de priesters in Waals-Brabant uit het buitenland afkomstig – niet alleen uit Afrika, maar soms ook uit Polen. Volgens kanunnik Jean-Luc Hudsyn hebben ze er vaak een actieve carrière als missionaris in Afrika opzitten, waar ze ook Frans leerden. Omdat er in Polen toch genoeg priesters zijn, maken ze zich liever hier nuttig. “Actief priesters ronselen in het buitenland hoeft nog niet”, zegt kanunnik Jean-Luc Hudsyn. Hij benadrukt dat men niet zomaar iedereen wil aanvaarden. “We stellen altijd een overeenkomst met voorwaarden op. De klassieke fout die buitenlandse priesters wel eens maken, is dat ze de secularisatie en het moderne leven veroordelen. Ze moeten met de West-Europese secularisatie kunnen omgaan en ons niet komen evangeliseren of zieltjes winnen.”
Vlaanderen
Lode Vermeir benadrukt dat men in Vlaanderen niet zit te wachten op een missiebeweging uit het Zuiden: “De kerk is, na enkele negatieve ervaringen, wat voorzichtiger geworden. Integratiemoeilijkheden gelden immers ook voor priesters.”
"In Vlaanderen zit men momenteel niet te springen op het inzetten van buitenlandse priesters", zegt Luc Van Hilst, privé-secretaris van kardinaal Danneels. "Het inzetten van buitenlandse priesters stelt vooral culturele problemen. De ervaring heeft dat uitgewezen. De Vlaamse bisdommen voeren nu zeker geen actieve politiek om het priestertekort hier op te vullen met buitenlandse priesters. Je mag ook niet vergeten dat heel wat van die buitenlandse priesters hier maar tijdelijk zijn om zich te specialiseren in een of andere discipline. Daarbij komt dat het de bedoeling is dat ze na hun studies teruggaan naar hun land. Rome heeft er een paar jaar geleden nog op aangedrongen dat dit ook effectief gebeurt".
Luc Van Hilst geeft echter ronduit toe dat het laatste woord over deze aangelegenheid nog niet is gezegd. "Het is niet omdat de buitenlandse priesters een andere cultuur hebben dat de mogelijkheden om hier te functioneren onoverkomelijk zijn. De geschiedenis heeft bewezen dat Vlaamse missionarissen ook perfect in het buitenland hebben gefunctioneerd". (tb)
In Vlaanderen staat men echter niet te trappelen
Geplaatst op 23/2 '06 om 18:22u
Door Theo Borgermans (Bron: MO*)
BRUSSEL (RKnieuws.net) - De Belgische katholieke kerk kampt met een verouderend priesterbestand en een nijpend tekort aan roepingen. Toch hebben kerkleiders in ons land al herhaaldelijk benadrukt dat er geen sprake van kan zijn dat massaal buitenlandse priesters en missionarissen naar ons land gehaald worden om dat tekort op te vullen. Toch neemt dat volgens het mondiaal magazine MO* - dat in zijn maart-nummer een artikel publiceert met als titel "Gaat en bekeert de Belgen" - niet weg dat er ieder jaar 200 buitenlandse missionarissen naar ons land komen, waaronder 100 Amerikaanse mormonen.
Dat blijkt volgens het tijdschrift uit de cijfers van de Dienst Vreemdelingenzaken, die jaarlijks zo’n 200 tot 250 visa aflevert aan geestelijken uit zowat de hele wereld.
Tussen juli 2004 en juli 2005 steeg dat aantal zelfs heel even tot 515. “Een groot deel van deze missionarissen komen uit Afrika, meer bepaald Centraal-Afrika, met Congo als uitschieter.” Daarnaast zijn er ook heel wat missionarissen uit India, Vietnam, Polen en Rusland voor Oost-Europa en Brazilië en Colombia voor Latijns-Amerika. Tot slot worden er jaarlijks ook nog een honderdtal Amerikaanse zendelingen van de Kerk van de Heiligen van de Laatste Dagen - beter bekend als de mormonen - toegelaten. Dat is mogelijk dankzij een politieke beslissing van toenmalig minister van Buitenlandse Zaken Duquesne, omdat een visum D voor missionaire activiteiten in principe alleen voor de erkende godsdiensten geldig is.
De adjunct van de algemene vicaris van de vicaris-generaal voor Brussel, Lode Vermeir, die verantwoordelijk is voor het onthaal van buitenlandse priesters en missionarissen stelt dat de meeste buitenlandse priesters en missionarissen in de geloofsgemeenschap uit hun land van oorsprong aan de slag gaan. “Priesters die in België theologie en filosofie studeren, willen vaak tijdens hun studies deeltijds als pastor werken.” Vaak waren ze in eigen land reeds als priester werkzaam en zijn ze niet van plan hun priestergewaad dan maar voor enkele jaren in de kast te hangen. “We zorgen er wel voor dat hun studie prioriteit blijft.” Dat neemt niet weg dat enkelen ook nadien hier willen blijven, ook al omdat ze in hun thuisland niet altijd onderhouden worden door hun bisschop of omdat ze hier de harten van de parochianen wisten te veroveren.
Geen stoplap
Toch benadrukt Lode Vermeir dat men de buitenlandse priesters niet als stoplap wil gebruiken. “In Vlaanderen wil men het priestertekort niet opvullen door actief priesters in het Zuiden te rekruteren. We kiezen ervoor om de kerk te herstructureren met de middelen die we hebben (…) Mensen zullen voor de eucharistieviering verder van huis moeten gaan, maar bijvoorbeeld wel nog een begrafenis in eigen parochie hebben.”
Volgens het Mondiaal Magazine MO* bestaat er in het Franstalige landsgedeelte minder schroom voor de inzet van buitenlandse priesters. Nu al is 40 procent van de priesters in Waals-Brabant uit het buitenland afkomstig – niet alleen uit Afrika, maar soms ook uit Polen. Volgens kanunnik Jean-Luc Hudsyn hebben ze er vaak een actieve carrière als missionaris in Afrika opzitten, waar ze ook Frans leerden. Omdat er in Polen toch genoeg priesters zijn, maken ze zich liever hier nuttig. “Actief priesters ronselen in het buitenland hoeft nog niet”, zegt kanunnik Jean-Luc Hudsyn. Hij benadrukt dat men niet zomaar iedereen wil aanvaarden. “We stellen altijd een overeenkomst met voorwaarden op. De klassieke fout die buitenlandse priesters wel eens maken, is dat ze de secularisatie en het moderne leven veroordelen. Ze moeten met de West-Europese secularisatie kunnen omgaan en ons niet komen evangeliseren of zieltjes winnen.”
Vlaanderen
Lode Vermeir benadrukt dat men in Vlaanderen niet zit te wachten op een missiebeweging uit het Zuiden: “De kerk is, na enkele negatieve ervaringen, wat voorzichtiger geworden. Integratiemoeilijkheden gelden immers ook voor priesters.”
"In Vlaanderen zit men momenteel niet te springen op het inzetten van buitenlandse priesters", zegt Luc Van Hilst, privé-secretaris van kardinaal Danneels. "Het inzetten van buitenlandse priesters stelt vooral culturele problemen. De ervaring heeft dat uitgewezen. De Vlaamse bisdommen voeren nu zeker geen actieve politiek om het priestertekort hier op te vullen met buitenlandse priesters. Je mag ook niet vergeten dat heel wat van die buitenlandse priesters hier maar tijdelijk zijn om zich te specialiseren in een of andere discipline. Daarbij komt dat het de bedoeling is dat ze na hun studies teruggaan naar hun land. Rome heeft er een paar jaar geleden nog op aangedrongen dat dit ook effectief gebeurt".
Luc Van Hilst geeft echter ronduit toe dat het laatste woord over deze aangelegenheid nog niet is gezegd. "Het is niet omdat de buitenlandse priesters een andere cultuur hebben dat de mogelijkheden om hier te functioneren onoverkomelijk zijn. De geschiedenis heeft bewezen dat Vlaamse missionarissen ook perfect in het buitenland hebben gefunctioneerd". (tb)