Joesoef
24-02-06, 09:45
vrijdag 24 februari 2006 uur.
44 Kerken, maar geen plek voor een moskee
Van onze verslaggeefster Anja Sligter
EDE - Twee decennia verhuisde de nog te bouwen moskee in Ede van de ene naar de andere locatie. Bewoners vreesden de honderden bestelbusjes die dagelijks af en aan zouden rijden. Nu is een plek gevonden.
Als religieuze tolerantie valt af te lezen aan de hoeveelheid kerken, dan wint Ede. De plaats telt er 44; voor elke gereformeerde afsplitsing één. God heeft er vele woningen, maar ruimte voor een nieuwe moskee was er niet.
Tot vorige week. Toen was het na twintig jaar eindelijk rond. De grond gekocht, het ontwerp gepresenteerd, de bouw kan deze zomer beginnen. Aan de Peppelensteeg, op de plaats van het oude zwembad, verrijst een moskee, ingetogen en modern van vorm en gebouwd met Hollandse bakstenen.
Waarom heeft het zo lang geduurd? Die vraag oogst evenveel verzuchtingen als uitingen van verontwaardiging. Gemeentewoordvoerders zeggen dat het vinden van een geschikt stuk grond moeilijk was en dat elke nieuwe locatie telkens stuitte op onverwacht fel maatschappelijk verzet.
Parkeeroverlast was het vehikel van het ongenoegen. Bewoners waren bang dat honderden bestelbusjes de rust in een wijk een paar keer per dag zouden verstoren. Met deze voorstelling van zaken maakte de rechter uiteindelijk korte metten, maar meestal trok het gemeentebestuur (CDA , VVD, PvdA en ChristenUnie) de voorgestelde locatie in.
PvdA-fractievoorzitter Maarten Jan Kettmann: ‘Het heeft schandalig lang geduurd. Al hadden de Marokkanen al die tijd wel een ruimte. Dus het probleem was niet zo nijpend. Maar de politiek heeft zich bepaald niet beijverd voor een nieuwe moskee. Zonder dat dit ooit hardop werd gezegd, was er de nodige onwil bij de christelijke partijen.’
Het verzet was nooit religieus, nooit racistisch, daar is Ede veel te fatsoenlijk voor. ‘Alleen de SGP komt er rond voor uit dat de partij tegen een moskee is’, zegt de jonge Marokkaanse architect Nourdin Alou. Hij is niet verantwoordelijk voor het ontwerp, maar de woordvoerder bij de bouw. Alou woont sinds 1987, het moment dat hij zich met moeder en broers bij zijn vader voegde, in Ede. Met een onderbreking van drie jaar Technische Universiteit Delft volgde hij de mavo, mts, hts vanuit dit Veluwse forensendorp. Hij is niet bewust gebleven, zegt hij, maar vond toevallig emplooi bij een architectenbureau. Werk genoeg; rondom het kleine centrum verrijst een moderne stad.
Samen met een bouwprojectgroep van jonge Marokkanen leidde hij menig informatieavond. ‘Hoe vaak we niet hebben moeten uitleggen dat er niet vijf keer per dag wordt opgeroepen tot gebed, dat de minaret helemaal niet hoog wordt, dat er alleen een clubje van gepensioneerden dagelijks komt bidden, dat het alleen op vrijdag druk is in een moskee?’
De onverzettelijkheid die Alou tentoonspreidt, is gespeeld, noch hard. Het is zijn manier om stug door te leven in het Veluwse dorp dat hem en de zijnen fijn doch beslist afwijst. ‘Kritiek maakt me sterker.’ Maar hoe is dat voor de Marokkaanse gemeenschap? Alou: ‘Bij elke locatie ontstond er weer hoop en pasten we onze plannen weer aan.’
Een moskee aan de Goudenstein had zijn voorkeur. Pal naast een kerk. ‘Dat zou de verbroedering die de islam voorstaat mooi hebben weergegeven.’ Hij heeft de wijkbewoners uitgenodigd in een commissie zitting te nemen en hun invloed uit te oefenen op de bouw. Een reactie bleef uit. Wel ontving hij vrijdag een voicemail-bericht van de voorzitter van de bewonersvereniging tegen het gebedshuis met de felicitaties voor ‘die fantástische moskee’ die nu aan de Peppelensteeg komt.
44 Kerken, maar geen plek voor een moskee
Van onze verslaggeefster Anja Sligter
EDE - Twee decennia verhuisde de nog te bouwen moskee in Ede van de ene naar de andere locatie. Bewoners vreesden de honderden bestelbusjes die dagelijks af en aan zouden rijden. Nu is een plek gevonden.
Als religieuze tolerantie valt af te lezen aan de hoeveelheid kerken, dan wint Ede. De plaats telt er 44; voor elke gereformeerde afsplitsing één. God heeft er vele woningen, maar ruimte voor een nieuwe moskee was er niet.
Tot vorige week. Toen was het na twintig jaar eindelijk rond. De grond gekocht, het ontwerp gepresenteerd, de bouw kan deze zomer beginnen. Aan de Peppelensteeg, op de plaats van het oude zwembad, verrijst een moskee, ingetogen en modern van vorm en gebouwd met Hollandse bakstenen.
Waarom heeft het zo lang geduurd? Die vraag oogst evenveel verzuchtingen als uitingen van verontwaardiging. Gemeentewoordvoerders zeggen dat het vinden van een geschikt stuk grond moeilijk was en dat elke nieuwe locatie telkens stuitte op onverwacht fel maatschappelijk verzet.
Parkeeroverlast was het vehikel van het ongenoegen. Bewoners waren bang dat honderden bestelbusjes de rust in een wijk een paar keer per dag zouden verstoren. Met deze voorstelling van zaken maakte de rechter uiteindelijk korte metten, maar meestal trok het gemeentebestuur (CDA , VVD, PvdA en ChristenUnie) de voorgestelde locatie in.
PvdA-fractievoorzitter Maarten Jan Kettmann: ‘Het heeft schandalig lang geduurd. Al hadden de Marokkanen al die tijd wel een ruimte. Dus het probleem was niet zo nijpend. Maar de politiek heeft zich bepaald niet beijverd voor een nieuwe moskee. Zonder dat dit ooit hardop werd gezegd, was er de nodige onwil bij de christelijke partijen.’
Het verzet was nooit religieus, nooit racistisch, daar is Ede veel te fatsoenlijk voor. ‘Alleen de SGP komt er rond voor uit dat de partij tegen een moskee is’, zegt de jonge Marokkaanse architect Nourdin Alou. Hij is niet verantwoordelijk voor het ontwerp, maar de woordvoerder bij de bouw. Alou woont sinds 1987, het moment dat hij zich met moeder en broers bij zijn vader voegde, in Ede. Met een onderbreking van drie jaar Technische Universiteit Delft volgde hij de mavo, mts, hts vanuit dit Veluwse forensendorp. Hij is niet bewust gebleven, zegt hij, maar vond toevallig emplooi bij een architectenbureau. Werk genoeg; rondom het kleine centrum verrijst een moderne stad.
Samen met een bouwprojectgroep van jonge Marokkanen leidde hij menig informatieavond. ‘Hoe vaak we niet hebben moeten uitleggen dat er niet vijf keer per dag wordt opgeroepen tot gebed, dat de minaret helemaal niet hoog wordt, dat er alleen een clubje van gepensioneerden dagelijks komt bidden, dat het alleen op vrijdag druk is in een moskee?’
De onverzettelijkheid die Alou tentoonspreidt, is gespeeld, noch hard. Het is zijn manier om stug door te leven in het Veluwse dorp dat hem en de zijnen fijn doch beslist afwijst. ‘Kritiek maakt me sterker.’ Maar hoe is dat voor de Marokkaanse gemeenschap? Alou: ‘Bij elke locatie ontstond er weer hoop en pasten we onze plannen weer aan.’
Een moskee aan de Goudenstein had zijn voorkeur. Pal naast een kerk. ‘Dat zou de verbroedering die de islam voorstaat mooi hebben weergegeven.’ Hij heeft de wijkbewoners uitgenodigd in een commissie zitting te nemen en hun invloed uit te oefenen op de bouw. Een reactie bleef uit. Wel ontving hij vrijdag een voicemail-bericht van de voorzitter van de bewonersvereniging tegen het gebedshuis met de felicitaties voor ‘die fantástische moskee’ die nu aan de Peppelensteeg komt.