PDA

Bekijk Volledige Versie : Stem Anil Ramdas



MO_NL
16-03-06, 17:13
Stem Anil Ramdas

Als er één persoon is aan wie we het verkiezingsresultaat van vorige week dinsdag te danken hebben, als er één persoon is die Wouter Bos op zijn blote knieën moet bedanken, is het Rita Verdonk. Zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen stug vasthouden aan het eigen gelijk en aan kille regeltjes, in plaats van te doen wat verstandig en pragmatisch is, namelijk even geen onrust stoken – Taïda een paar weken met rust laten, Kalou een pasje geven, niet over Iraanse homo’s en christenen beginnen – het zou de VVD veel verlies hebben bespaard.

Misschien had Verdonk het ook zo bedoeld, denk ik als ik ’s nachts niet kan slapen en hikkend van het lachen lig te denken aan de verkiezingen. Misschien dacht Verdonk: ik ga die allochtonen met één stevige uithaal integreren, door ze op het laatste moment zo te sarren en op stang te jagen dat ze geen keus hebben dan naar de stembus te gaan en tegen mij en tegen dit kabinet te stemmen.

Het uitbrengen van je stem tijdens verkiezingen is toch zeker het toppunt van betrokkenheid, van begrip voor waar het in dit land om gaat, het is toch het toppunt van, mag ik zeggen, vaderlandsliefde?

In de tijd van de softe aanpak gingen de allochtonen niet stemmen. Die vonden het maar best zo, ze hadden hun lage loontjes of hun uitkering en hun buurthuis en hun imam en hun onderwijs in eigen taal en de huursubsidie was goed en de kinderbijslag tikte lekker aan en de tweedehands Opel kon worden afgelost en als je een beetje toneel kon spelen kwam je met rugklachten en werd je afgekeurd en kon je zwart voor jezelf beginnen of eindeloos hangen in het theehuis; waarom zou je nog stemmen?

Maar toen kwam de harde aanpak waarbij alles wat vanzelfsprekend was in rook opging. Het vanzelfsprekende was niet per se de makkelijke uitkering of de subsidie voor buurthuis en moskee, het vanzelfsprekende was de fatsoenlijke omgangsvorm. De allochtonen die een beetje misbruik maakten van de gulheid van de overheid hebben volgens mij altijd geweten dat zij er misbruik van maakten. Niet dat ze er schuldgevoel aan overhielden, daarvoor moet je toch eerst calvinist zijn, ze hebben hun kleine corrupties altijd gepleegd vanuit de gedachte dat ze het deden omdat het kon, en als het niet meer kon, tja, dan was het feest afgelopen.

Waar ze echt van schrokken, was het plotselinge verdwijnen van het fatsoen. Ingezet door Pim Fortuyn en razendsnel overgenomen door de VVD, het verdwijnen van goede manieren, de openlijke vijandigheid, dat is wat de allochtonen niet hadden zien aankomen. En juist dat is hun met groot enthousiasme ingepeperd. Alsof Fokke en Sukke het uitriepen: „he, jij buitenlander, wij Nederlanders zijn botteriken, ja!”

Rita Verdonk en een lange lijst van fanatici in haar kielzog hebben hetzelfde gedaan als vader Dreverhaven met zoon Katadreuffe in Bordewijks Karakter. Iemand net zo lang sarren en in een hoek drijven en tegenwerken totdat het zijn karakter sterker maakt en hij uit pure opstandigheid boven zichzelf uitstijgt.

Maar na het lachen om de verkiezingsuitslagen komen bij mij de zenuwen op: de allochtonen hebben massaal tegen dit kabinet en tegen Verdonk gestemd maar ze hebben, haast per ongeluk, ook ergens vóór gestemd, op Wouter Bos en zijn PvdA en daar beginnen de problemen weer. Heeft iemand een idee wat deze partij met de allochtonen aan wil? Natuurlijk, de stokpaardjes van werk en scholing zijn bekend en belangrijk, maar wat willen ze cultureel gezien bereiken? De boel bij elkaar houden lijkt op het omgekeerde van het voortdurende polariseren, maar met precies het omgekeerde kom je er niet; tegenover een overdreven visie moet je geen complete visieloosheid plaatsen.

De PvdA zou te rade kunnen gaan bij de Israëlische filosoof Avishai Margalit, die heldere denkbeelden heeft geuit in een interview in NRC Handelsblad van 6 januari 2006.

Hij vat ze samen in twee begrippen: Voice en Exit. Met Exit bedoelt hij dat de dominante cultuur respect moet opbrengen voor andere culturen, maar tegelijkertijd voorzieningen moet treffen voor dissidenten uit die andere culturen om weg te kunnen lopen. Ayaan Hirsi Ali bijvoorbeeld vindt het een schande dat zoveel allochtone vrouwen in blijf-van-mijn-lijf huizen zitten, omdat zij dit, vanuit een moreel standpunt, ziet als bewijs van de barbaarsheid van allochtone mannen. Margalit zegt: dat morele oordeel is juist, maar brengt je niet ver. Creëer veel meer blijf-van-mijn-lijf huizen, maak ze toegankelijker en luxer en aantrekkelijker, waardoor nog meer vrouwen in staat en bereid zijn weg te lopen. De gevluchte vrouwen zijn een teken van onderdrukking, maar net zo goed een begin van zelfbevrijding.

Met Voice gaat het ongeveer net zo. In de dominante cultuur is de vrijheid van meningsuiting onbetwistbaar. Je kunt niet voorkomen dat men dan lelijke dingen zegt over andere culturen. Maar zorg ervoor dat de minderheden de mogelijkheid krijgen zich te verweren.

Je stem laten horen kan niet alleen eens in de vier jaar, er moeten gelegenheden komen waar de allochtonen aldoor kunnen debatteren. Niet in de beslotenheid van de moskeeën, maar in het openbaar, op televisie, op podia in de steden, theaters en platformen waar opgeleide allochtonen kritisch, intelligent en emancipatoir de ontwikkelingen in de wereld kunnen beschouwen en duiden en bespotten.

Waar allochtonen behoefte aan hebben zijn plekken voor weerwoord, waardoor de moskee wordt waarvoor die bedoeld is: een plaats om te bidden, meer niet. De imam verliest zijn macht, de academische en artistieke sprekers winnen aan invloed en de allochtonen krijgen het nu permanent, in plaats van eens in de vier jaar: een stem.

bron: [email protected]