Dwaalspoor
01-04-06, 10:35
Wezenloos
Frits Abrahams
De zorgelijkste baan van Nederland, zó zou je de functie van Sybrand van Hulst kunnen noemen. Sinds 1997 is hij directeur van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD, vroeger de BVD). „De dienst is eraan gewend dat als Den Haag in verwarring is, hij de schuld krijgt”, zei hij eens.
Is de zorgelijkheid hem aan te zien? In het geheel niet. Hij stond gistermiddag in het Haagse Nieuwspoort de pers te woord alsof hij net een verkwikkend hazenslaapje achter de rug had. Een grijsharige man in een donkergrijs pak die de ene grijze volzin aan de andere grijze volzin breide. Bedaard, geduldig, evenwichtig.
Alles onder controle, zou je denken, als je niet wist dat ‘de dienst’ de veiligheidssituatie rond Fortuyn onderschatte, Mohammed B. slechts als een meeloper beschouwde, en met een tolk werkte die een verrader bleek te zijn. To name a few foutjes.
In Nieuwspoort had Van Hulst een nieuw rapport in de aanbieding: De gewelddadige jihad in Nederland. De volgorde was deze: eerst vatte hij het rapport in een toespraakje samen, daarna mochten er vragen worden gesteld en pas dáárna, na de persconferentie dus, werd het rapport uitgereikt. Eigenaardig. Je kon geen vragen stellen over het rapport, maar alleen over de samenvatting die de schrijver van zijn eigen rapport had gemaakt.
Dat leidde ertoe dat ik pas op de terugweg in de trein de concreetste passage uit het rapport onder ogen kreeg. Op pagina 26 schrijven Van Hulst en de zijnen: „Naar alle waarschijnlijkheid zullen islamitische terroristen erin slagen om in de komende jaren een aanslag te plegen met een CBRN-wapen (CBRN staat voor chemisch, biologisch, radiologisch of nucleair – F.A.). Het meest waarschijnlijke is een kleinschalige, technisch eenvoudige aanslag met chemische of bacteriologische stoffen. Het aantal menselijke slachtoffers van zo’n aanslag zal beperkt zijn, maar het kan wel leiden tot een hoge mate van maatschappelijke ontreddering.”
Toe maar. Weliswaar wordt er verderop aan toegevoegd dat het risico ‘op dit moment zeer gering is’, maar ja, dat dachten ze destijds bij Fortuyn ook. Moest ik me nu al een beetje ontredderd voelen? Ik wist het niet.
Want waar baseert Van Hulst zo’n verwachting op, bedoelt hij dat het ook in Nederland kan gebeuren en is het wel zo waarschijnlijk dat het aantal slachtoffers ‘beperkt’ zal blijven? Dat zouden de journalisten hem graag gevraagd hebben. Niet dat er een bevredigend antwoord was gevolgd, want Van Hulst kan door de aard van zijn functie nooit écht openhartig zijn. Dat maakte zijn persconferentie ook tot zo’n wezenloze vertoning. De baas van de AIVD kan ons van alles vertellen, maar wij kunnen geen enkele bewering controleren.
Er is in Nederland nog steeds een substantiële terroristische dreiging door vooral jonge moslims, zei Van Hulst. Dat kan best, maar tegelijkertijd besef je dat je van de baas van een veiligheidsdienst niet kunt verwachten dat hij zal zeggen: „Mensen, ik heb goed nieuws. Ik kan nergens meer enige substantiële dreiging ontdekken, mijn dienst mag zich met 400 mensen uitbreiden, maar dat hoeft niet meer, het overtollige geld stuur ik terug naar Zalm.’
Zolang er veiligheidsdiensten zijn, zullen er substantiële dreigingen zijn, reëel of niet.
http://www.nrc.nl/columns/frits_abrahams/article266994.ece
Frits Abrahams
De zorgelijkste baan van Nederland, zó zou je de functie van Sybrand van Hulst kunnen noemen. Sinds 1997 is hij directeur van de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD, vroeger de BVD). „De dienst is eraan gewend dat als Den Haag in verwarring is, hij de schuld krijgt”, zei hij eens.
Is de zorgelijkheid hem aan te zien? In het geheel niet. Hij stond gistermiddag in het Haagse Nieuwspoort de pers te woord alsof hij net een verkwikkend hazenslaapje achter de rug had. Een grijsharige man in een donkergrijs pak die de ene grijze volzin aan de andere grijze volzin breide. Bedaard, geduldig, evenwichtig.
Alles onder controle, zou je denken, als je niet wist dat ‘de dienst’ de veiligheidssituatie rond Fortuyn onderschatte, Mohammed B. slechts als een meeloper beschouwde, en met een tolk werkte die een verrader bleek te zijn. To name a few foutjes.
In Nieuwspoort had Van Hulst een nieuw rapport in de aanbieding: De gewelddadige jihad in Nederland. De volgorde was deze: eerst vatte hij het rapport in een toespraakje samen, daarna mochten er vragen worden gesteld en pas dáárna, na de persconferentie dus, werd het rapport uitgereikt. Eigenaardig. Je kon geen vragen stellen over het rapport, maar alleen over de samenvatting die de schrijver van zijn eigen rapport had gemaakt.
Dat leidde ertoe dat ik pas op de terugweg in de trein de concreetste passage uit het rapport onder ogen kreeg. Op pagina 26 schrijven Van Hulst en de zijnen: „Naar alle waarschijnlijkheid zullen islamitische terroristen erin slagen om in de komende jaren een aanslag te plegen met een CBRN-wapen (CBRN staat voor chemisch, biologisch, radiologisch of nucleair – F.A.). Het meest waarschijnlijke is een kleinschalige, technisch eenvoudige aanslag met chemische of bacteriologische stoffen. Het aantal menselijke slachtoffers van zo’n aanslag zal beperkt zijn, maar het kan wel leiden tot een hoge mate van maatschappelijke ontreddering.”
Toe maar. Weliswaar wordt er verderop aan toegevoegd dat het risico ‘op dit moment zeer gering is’, maar ja, dat dachten ze destijds bij Fortuyn ook. Moest ik me nu al een beetje ontredderd voelen? Ik wist het niet.
Want waar baseert Van Hulst zo’n verwachting op, bedoelt hij dat het ook in Nederland kan gebeuren en is het wel zo waarschijnlijk dat het aantal slachtoffers ‘beperkt’ zal blijven? Dat zouden de journalisten hem graag gevraagd hebben. Niet dat er een bevredigend antwoord was gevolgd, want Van Hulst kan door de aard van zijn functie nooit écht openhartig zijn. Dat maakte zijn persconferentie ook tot zo’n wezenloze vertoning. De baas van de AIVD kan ons van alles vertellen, maar wij kunnen geen enkele bewering controleren.
Er is in Nederland nog steeds een substantiële terroristische dreiging door vooral jonge moslims, zei Van Hulst. Dat kan best, maar tegelijkertijd besef je dat je van de baas van een veiligheidsdienst niet kunt verwachten dat hij zal zeggen: „Mensen, ik heb goed nieuws. Ik kan nergens meer enige substantiële dreiging ontdekken, mijn dienst mag zich met 400 mensen uitbreiden, maar dat hoeft niet meer, het overtollige geld stuur ik terug naar Zalm.’
Zolang er veiligheidsdiensten zijn, zullen er substantiële dreigingen zijn, reëel of niet.
http://www.nrc.nl/columns/frits_abrahams/article266994.ece