Dwaalspoor
18-04-06, 22:27
‘Honden beter behandeld dan Palestijnen’
Met zijn begrip voor de zelfmoordaanslag in Tel Aviv schiet Hamas zichzelf in de voet. Maar de de Palestijnse fundamentalistische groep voert aan dat de wereld met twee maten meet als het om Israël gaat.
Door onze correspondent Oscar Garschagen
TEL AVIV, 18 APRIL. De begripvolle verklaringen ten spijt, de Palestijnse zelfmoordaanslag op een falafelrestaurant in volks Tel Aviv komt voor de regerende moslimfundamentalisten van Hamas op een hoogst ongelegen moment. „Een legitieme daad van zelfverdediging na de voortdurende Israëlische agressie, waarbij in een paar dagen 21 doden zijn gevallen”, analyseerde Hamasminister voor Gevangenenzaken Wasfi Kahba de ‘operatie’. Deze werd uitgevoerd door een 16-jarige werkloze jongen uit een doodarm gezin in Jenin, nu een ‘martelaar’.
Een zegswijze wil dat Palestijnen zelden kansen om zichzelf in de voet te schieten, onbenut laten. Dat gaat nu op voor Hamas. De aanslag heeft plaatsgehad op een moment dat Hamasministers rondreizen in de Arabische wereld op zoek naar donaties om de salarissen van 160.000 ambtenaren te kunnen betalen en de schuldenlast van 1,3 miljard dollar te verlichten.
Het voorspelbare onvermogen van Hamas om de eerste de beste gelegenheid aan te grijpen om het imago van een terroristische organisatie te verbeteren door duidelijk afstand te nemen van de activiteiten van het veel kleinere Islamitische Jihad, bemoeilijkt de bedeltocht van Hamasminister van Buitenlandse Zaken Zahar (en president Abbas) in hoge mate. Ook in de Arabische landen, waar de regimes toch al weinig sympathie kunnen opbrengen voor Hamas, omdat zij vrezen dat fundamentalistische oppositiebewegingen zich door het succes van Hamas aangemoedigd voelen.
Landen als Qatar, Egypte, Jordanië en Saoedi-Arabië staan bovendien onder grote Amerikaanse druk Hamas te isoleren en de val van deze Palestijnse regering te bevorderen. De aanslag op het restaurantje bij het oude busstation van Tel Aviv maakt het deze landen alleen maar makkelijker de overboeking van reeds toegezegde steun te vertragen.
De reactie van Hamas vloeit voort uit het karakter van de islamitische verzetsbeweging. De mentale en politieke omvorming naar een politieke partij is nog niet begonnen, en het is de vraag of de ideologische posities, die zijn verankerd in religieuze interpretatie van de koran, werkelijk bijgesteld kunnen worden.
Calculerend afstand nemen, diplomatiek-opportunistisch zwijgen of sterker nog, het afkeuren van de aanslag zou beschouwd worden als een daad van verraad in het aangezicht van Israëlische agressie. Verraad aan zichzelf, zijn handvest, aan de buren en aan eigen familieleden.
Zeker in kampen waar leden van dezelfde families lid zijn van Hamas of Islamitische Jihad en de groene vlaggen van Hamas en de zwarte vlaggen met goudgele koranteksten van Islamitische Jihad naast elkaar hangen. Bovendien beschouwt men zichzelf als de underdog, de gekrenkte partij, de belegerden, de afgewezenen.
Hamaspremier Haniyeh, geboren en getogen in het vluchtelingenkamp Shati en tot politieke en religieuze wasdom gekomen onder de vleugels van sjeik Ahmed Yassin, schrijft vandaag in het Egyptische weekblad Al-Ahram over „de afschuwelijke moorden op onze kinderen, de vernietiging van huizen en de diefstal van ons land”. Hij verzet zich heftig tegen het beeld dat Palestijnen alleen maar oorlogszuchtig, twistziek en agressief zijn. Het punt is, zegt hij, dat zelfs honden in de wereld beter behandeld worden dan Palestijnen. Dat de wereld dat niet wil zien en met twee maten meet als het om Israël gaat, is voor hem, en met hem voor vrijwel alle Palestijnen, onaanvaardbaar.
Terwijl de onervaren Zahar rondreist en Haniyeh in het isolement van Gazastad – hij kent de wereld buiten Gaza slecht – tracht via de internationale en de Israëlische media duidelijk te maken dat Hamas bereid is gelijk over te steken (vrede en een bestand in ruil voor een eigen staat op de volledig ontruimde bezette gebieden) heeft Islamitische Jihad de koers al bepaald.
Islamitische Jihad is een radicale afsplitsing van dezelfde Moslimbroederschap, waar Hamas de Palestijnse vertakking van vormt. De Jihadisten, hoewel sunnieten, voelen zich geïnspireerd door het succes van de Iraanse shi’itische ayatollahs en zeggen moreel en financieel gesteund te worden door Teheran.
De theologische en ideologische overeenkomsten tussen Islamitische Jihad en Hamas zijn groot, maar Hamas heeft onder druk van de Palestijnse bevolking en na de liquidatie van sjeik Yassin besloten de koers te verleggen. En zij werden daarvoor beloond tijdens de meeste democratisch verlopen verkiezingen in het Midden-Oosten tot nu toe.
Volgens Nafez Assam, leider van Islamitische Jihad in de Gazastrook, is de Hamasstrategie gedoemd te mislukken. De wereld is toch niet bereid het resultaat van vrije, Palestijnse verkiezingen te accepteren. Hamas, zegt Assam, moet de periode van kalmte verbreken, het bestand, de hudna, beëindigen en zich weer volledig wijden aan de oorlog tegen Israël. Dat gaat immers gewoon door met de bezetting, het uitbreiden van nederzettingen en collectieve bestraffingen.
„Wij doen niet aan illusiepolitiek. Wij willen geen deel uitmaken van het Palestijnse politieke systeem, want wij weten zeker dat Israël niet bereid is de bezette gebieden op te geven, de gevangenen vrij te laten en te vertrekken uit Al-Quds (Jeruzalem). Onze broeders van Hamas hebben helaas een andere keuze gemaakt, maar wij houden vast aan onze strategie”, aldus Nafez Assam, de leider van Islamitische Jihad in de Gazastrook, die zegt gesteund te worden door Iran.
In deze context overstijgt de aanslag de akelige routine en kan hij beschouwd worden als een daad om Hamas en de Palestijnen duidelijk te maken dat regeren geen zin heeft en er maar één weg open ligt, die van de gewapende strijd. Volgens Assam is de val van de geïsoleerde Hamasregering slechts een kwestie van enkele maanden. Dat anarchie en chaos bezit zullen nemen van de Palestijnse gebieden, moet niet gevreesd, maar juist verwelkomd worden. Het zal volgens Assam de Palestijnse strijdlust alleen maar verhogen.
http://www.nrc.nl/buitenland/article285938.ece
Met zijn begrip voor de zelfmoordaanslag in Tel Aviv schiet Hamas zichzelf in de voet. Maar de de Palestijnse fundamentalistische groep voert aan dat de wereld met twee maten meet als het om Israël gaat.
Door onze correspondent Oscar Garschagen
TEL AVIV, 18 APRIL. De begripvolle verklaringen ten spijt, de Palestijnse zelfmoordaanslag op een falafelrestaurant in volks Tel Aviv komt voor de regerende moslimfundamentalisten van Hamas op een hoogst ongelegen moment. „Een legitieme daad van zelfverdediging na de voortdurende Israëlische agressie, waarbij in een paar dagen 21 doden zijn gevallen”, analyseerde Hamasminister voor Gevangenenzaken Wasfi Kahba de ‘operatie’. Deze werd uitgevoerd door een 16-jarige werkloze jongen uit een doodarm gezin in Jenin, nu een ‘martelaar’.
Een zegswijze wil dat Palestijnen zelden kansen om zichzelf in de voet te schieten, onbenut laten. Dat gaat nu op voor Hamas. De aanslag heeft plaatsgehad op een moment dat Hamasministers rondreizen in de Arabische wereld op zoek naar donaties om de salarissen van 160.000 ambtenaren te kunnen betalen en de schuldenlast van 1,3 miljard dollar te verlichten.
Het voorspelbare onvermogen van Hamas om de eerste de beste gelegenheid aan te grijpen om het imago van een terroristische organisatie te verbeteren door duidelijk afstand te nemen van de activiteiten van het veel kleinere Islamitische Jihad, bemoeilijkt de bedeltocht van Hamasminister van Buitenlandse Zaken Zahar (en president Abbas) in hoge mate. Ook in de Arabische landen, waar de regimes toch al weinig sympathie kunnen opbrengen voor Hamas, omdat zij vrezen dat fundamentalistische oppositiebewegingen zich door het succes van Hamas aangemoedigd voelen.
Landen als Qatar, Egypte, Jordanië en Saoedi-Arabië staan bovendien onder grote Amerikaanse druk Hamas te isoleren en de val van deze Palestijnse regering te bevorderen. De aanslag op het restaurantje bij het oude busstation van Tel Aviv maakt het deze landen alleen maar makkelijker de overboeking van reeds toegezegde steun te vertragen.
De reactie van Hamas vloeit voort uit het karakter van de islamitische verzetsbeweging. De mentale en politieke omvorming naar een politieke partij is nog niet begonnen, en het is de vraag of de ideologische posities, die zijn verankerd in religieuze interpretatie van de koran, werkelijk bijgesteld kunnen worden.
Calculerend afstand nemen, diplomatiek-opportunistisch zwijgen of sterker nog, het afkeuren van de aanslag zou beschouwd worden als een daad van verraad in het aangezicht van Israëlische agressie. Verraad aan zichzelf, zijn handvest, aan de buren en aan eigen familieleden.
Zeker in kampen waar leden van dezelfde families lid zijn van Hamas of Islamitische Jihad en de groene vlaggen van Hamas en de zwarte vlaggen met goudgele koranteksten van Islamitische Jihad naast elkaar hangen. Bovendien beschouwt men zichzelf als de underdog, de gekrenkte partij, de belegerden, de afgewezenen.
Hamaspremier Haniyeh, geboren en getogen in het vluchtelingenkamp Shati en tot politieke en religieuze wasdom gekomen onder de vleugels van sjeik Ahmed Yassin, schrijft vandaag in het Egyptische weekblad Al-Ahram over „de afschuwelijke moorden op onze kinderen, de vernietiging van huizen en de diefstal van ons land”. Hij verzet zich heftig tegen het beeld dat Palestijnen alleen maar oorlogszuchtig, twistziek en agressief zijn. Het punt is, zegt hij, dat zelfs honden in de wereld beter behandeld worden dan Palestijnen. Dat de wereld dat niet wil zien en met twee maten meet als het om Israël gaat, is voor hem, en met hem voor vrijwel alle Palestijnen, onaanvaardbaar.
Terwijl de onervaren Zahar rondreist en Haniyeh in het isolement van Gazastad – hij kent de wereld buiten Gaza slecht – tracht via de internationale en de Israëlische media duidelijk te maken dat Hamas bereid is gelijk over te steken (vrede en een bestand in ruil voor een eigen staat op de volledig ontruimde bezette gebieden) heeft Islamitische Jihad de koers al bepaald.
Islamitische Jihad is een radicale afsplitsing van dezelfde Moslimbroederschap, waar Hamas de Palestijnse vertakking van vormt. De Jihadisten, hoewel sunnieten, voelen zich geïnspireerd door het succes van de Iraanse shi’itische ayatollahs en zeggen moreel en financieel gesteund te worden door Teheran.
De theologische en ideologische overeenkomsten tussen Islamitische Jihad en Hamas zijn groot, maar Hamas heeft onder druk van de Palestijnse bevolking en na de liquidatie van sjeik Yassin besloten de koers te verleggen. En zij werden daarvoor beloond tijdens de meeste democratisch verlopen verkiezingen in het Midden-Oosten tot nu toe.
Volgens Nafez Assam, leider van Islamitische Jihad in de Gazastrook, is de Hamasstrategie gedoemd te mislukken. De wereld is toch niet bereid het resultaat van vrije, Palestijnse verkiezingen te accepteren. Hamas, zegt Assam, moet de periode van kalmte verbreken, het bestand, de hudna, beëindigen en zich weer volledig wijden aan de oorlog tegen Israël. Dat gaat immers gewoon door met de bezetting, het uitbreiden van nederzettingen en collectieve bestraffingen.
„Wij doen niet aan illusiepolitiek. Wij willen geen deel uitmaken van het Palestijnse politieke systeem, want wij weten zeker dat Israël niet bereid is de bezette gebieden op te geven, de gevangenen vrij te laten en te vertrekken uit Al-Quds (Jeruzalem). Onze broeders van Hamas hebben helaas een andere keuze gemaakt, maar wij houden vast aan onze strategie”, aldus Nafez Assam, de leider van Islamitische Jihad in de Gazastrook, die zegt gesteund te worden door Iran.
In deze context overstijgt de aanslag de akelige routine en kan hij beschouwd worden als een daad om Hamas en de Palestijnen duidelijk te maken dat regeren geen zin heeft en er maar één weg open ligt, die van de gewapende strijd. Volgens Assam is de val van de geïsoleerde Hamasregering slechts een kwestie van enkele maanden. Dat anarchie en chaos bezit zullen nemen van de Palestijnse gebieden, moet niet gevreesd, maar juist verwelkomd worden. Het zal volgens Assam de Palestijnse strijdlust alleen maar verhogen.
http://www.nrc.nl/buitenland/article285938.ece