Bekijk Volledige Versie : 80.000 in Stille Mars
Marsipulami
23-04-06, 17:06
80.000 in Stille Mars
http://www.standaard.be/Assets/Images_Upload/fh230406a.jpg
BRUSSEL - Zo’n 80.000 mensen hebben in Brussel deelgenomen aan de Stille Mars om de 17-jarige Joe Van Holsbeeck te herdenken. De Brusselse politie maakte dat definitieve cijfer bekend.
Omstreeks 15.40 uur vertrokken de laatste betogers aan de Pachecolaan, waar om iets na 15 uur de Stille Mars begonnen was. Even later kwamen de eerste betogers al aan bij het Centraal Station, waar Joe op 12 april werd neergestoken om zijn mp3-speler. Muzikanten op gitaren en trompetten speelden het lied Les Copains d’Abord van George Brassens, het lied dat ook op de begrafenis van Joe werd gespeeld.
De ouders van Joe legden bloemen neer bij het stationsgebouw en bleven even stilstaan bij een poster van hun zoon die aan de buitenmuur van het Centraal Station was opgehangen. Scouts die mee opstapten, verzamelden bloemen van andere betogers en legden ze neer bij de foto van Joe. De hoofdingang van het station was 's middag gesloten om te vermijden dat een te grote massa het station binnen zou gaan.
Omstreeks 16.15 uur kwam de optocht dan aan bij het Koningsplein, het voorziene eindpunt. Omdat de tocht pas om 17 uur zou eindigen, besloten de organisatoren om nog verder op te stappen tot aan het Poelaertplein. llc, hrt
Marsipulami
23-04-06, 21:24
waterfiets
23-04-06, 21:42
Moge hij rusten in vrede ...
(Zijn die gasten die dat op hun geweten hebben nu nog niet opgepakt? )
Marsipulami
23-04-06, 21:46
Ik sta wel te kijken van zoveel emoties. Als het slachtoffer een allochtoon was geweest was de zaak mogelijks geklasseerd geweest als een "afrekening in het milieu".
waterfiets
23-04-06, 21:53
Geplaatst door Marsipulami
Ik sta wel te kijken van zoveel emoties. Als het slachtoffer een allochtoon was geweest was de zaak mogelijks geklasseerd geweest als een "afrekening in het milieu".
Zou kunnen. Dat valt mij ook op bij die Holloway. Die staat zelfs al in Wikipedia.
waterfiets
23-04-06, 21:53
.
Marsipulami
23-04-06, 22:00
Ik heb een beetje zitten uitkijken naar de participatie van allochtonen bij deze mars. De media doen hun best om ze in beeld te brengen, maar op een doordeweekse dag passeren meer allochtonen het traject van deze mars dan vandaag (voor zover perceptie).
Marsipulami
23-04-06, 23:20
Aanvullend op deze mars zou er ook eens een stille stadswandeling moeten komen uit solidariteit met alle (allochtone) moeders die niet meer op straat durven komen of op familiebezoek durven gaan omdat ze een zoon hebben die in de gevangenis zit.
Moeders die het (meermaals) meemaakten dat hun woning tijdens huiszoekingen door wetsdienaars overhoop werd gehaald en die achteraf meemaakten dat hun meubilair en huisraad in beslag werd genomen door het gerecht omdat hun kind de gerechtskosten, schadevergoedingen en gemaakte schulden niet kan betalen vanuit de gevangenis.
Een vergeten categorie van slachtoffers zijn de naastbestaanden van daders van criminele feiten. Ze zijn met duizenden de moeders die te voet en met het openbaar vervoer het land doorkruisen en via de metaaldedector hun kind achter glas mogen zien in gevangenisplunje. Ze dragen hun verdriet in alle stilte en schaamte vaak jarenlang. Voor hen geen bloemen of stille marsen.
Op het moment dat de dienaars van het recht en allerlei hulpverleners de zaak van hun kind al lang vergeten zijn en/of inspanningen opgegeven hebben. Dan nog blijven ze hun kind trouw in alle verdriet en stille eenzaamheid. Kleren wassen en strijken voor hun criminele zoon in de gevangenis, de zoveelste keer hun lege kamer poetsen tijdens afwezigheid, machteloos bidden en hopen.
Max Stirner
24-04-06, 13:36
Geplaatst door Marsipulami
Aanvullend op deze mars zou er ook eens een stille stadswandeling moeten komen uit solidariteit met alle (allochtone) moeders die niet meer op straat durven komen of op familiebezoek durven gaan omdat ze een zoon hebben die in de gevangenis zit.
Moeders die het (meermaals) meemaakten dat hun woning tijdens huiszoekingen door wetsdienaars overhoop werd gehaald en die achteraf meemaakten dat hun meubilair en huisraad in beslag werd genomen door het gerecht omdat hun kind de gerechtskosten, schadevergoedingen en gemaakte schulden niet kan betalen vanuit de gevangenis.
Een vergeten categorie van slachtoffers zijn de naastbestaanden van daders van criminele feiten. Ze zijn met duizenden de moeders die te voet en met het openbaar vervoer het land doorkruisen en via de metaaldedector hun kind achter glas mogen zien in gevangenisplunje. Ze dragen hun verdriet in alle stilte en schaamte vaak jarenlang. Voor hen geen bloemen of stille marsen.
Op het moment dat de dienaars van het recht en allerlei hulpverleners de zaak van hun kind al lang vergeten zijn en/of inspanningen opgegeven hebben. Dan nog blijven ze hun kind trouw in alle verdriet en stille eenzaamheid. Kleren wassen en strijken voor hun criminele zoon in de gevangenis, de zoveelste keer hun lege kamer poetsen tijdens afwezigheid, machteloos bidden en hopen.
Tis wel triest inderdaad.
Die mensen zijn hiernaar toe gekomen en hebben zich tientallen jaren de barsten hebben gewerkt om hun kinderen een beter leven te geven en worden dan geconfronteerd met het feit dat zoonlief zich ontpopt tot een zijn-school-niet-afmakende, drugsdealende, of zelfs ouwe vrouwtjes berovende loser die (terecht) wordt uitgekotst door de maatschappij.
Geplaatst door waterfiets
Zou kunnen. Dat valt mij ook op bij die Holloway. Die staat zelfs al in Wikipedia.
Holloway is typisch een gevalletje afleidingsjournalistiek in de Amerikaanse media. Het is inmiddels een bekend verschijnsel daar; echt nieuws wordt vervangen met sensatienieuws over een rijk / interessant figuur die betrokken is in een misdaad zaak. De Holloway zaak volgt in een lange reeks zoals de Peterson zaak en het begon volgens mij allemaal met de OJ Simpson zaak.
Geplaatst door Marsipulami
Aanvullend op deze mars zou er ook eens een stille stadswandeling moeten komen uit solidariteit met alle (allochtone) moeders die niet meer op straat durven komen of op familiebezoek durven gaan omdat ze een zoon hebben die in de gevangenis zit.
Moeders die het (meermaals) meemaakten dat hun woning tijdens huiszoekingen door wetsdienaars overhoop werd gehaald en die achteraf meemaakten dat hun meubilair en huisraad in beslag werd genomen door het gerecht omdat hun kind de gerechtskosten, schadevergoedingen en gemaakte schulden niet kan betalen vanuit de gevangenis.
Een vergeten categorie van slachtoffers zijn de naastbestaanden van daders van criminele feiten. Ze zijn met duizenden de moeders die te voet en met het openbaar vervoer het land doorkruisen en via de metaaldedector hun kind achter glas mogen zien in gevangenisplunje. Ze dragen hun verdriet in alle stilte en schaamte vaak jarenlang. Voor hen geen bloemen of stille marsen.
Op het moment dat de dienaars van het recht en allerlei hulpverleners de zaak van hun kind al lang vergeten zijn en/of inspanningen opgegeven hebben. Dan nog blijven ze hun kind trouw in alle verdriet en stille eenzaamheid. Kleren wassen en strijken voor hun criminele zoon in de gevangenis, de zoveelste keer hun lege kamer poetsen tijdens afwezigheid, machteloos bidden en hopen.
Hadden ze die teringettertjes 's wat beter moeten opvoeden ! :sniper:
Geplaatst door Marsipulami
Ik sta wel te kijken van zoveel emoties. Als het slachtoffer een allochtoon was geweest was de zaak mogelijks geklasseerd geweest als een "afrekening in het milieu".
Wees gerust, die Marokdaders zijn veel te racistisch om een 'landgenoot' te doden om een speeltje.
Geplaatst door Marsipulami
Aanvullend op deze mars zou er ook eens een stille stadswandeling moeten komen uit solidariteit met alle (allochtone) moeders die niet meer op straat durven komen of op familiebezoek durven gaan omdat ze een zoon hebben die in de gevangenis zit.
Moeders die het (meermaals) meemaakten dat hun woning tijdens huiszoekingen door wetsdienaars overhoop werd gehaald en die achteraf meemaakten dat hun meubilair en huisraad in beslag werd genomen door het gerecht omdat hun kind de gerechtskosten, schadevergoedingen en gemaakte schulden niet kan betalen vanuit de gevangenis.
Een vergeten categorie van slachtoffers zijn de naastbestaanden van daders van criminele feiten. Ze zijn met duizenden de moeders die te voet en met het openbaar vervoer het land doorkruisen en via de metaaldedector hun kind achter glas mogen zien in gevangenisplunje. Ze dragen hun verdriet in alle stilte en schaamte vaak jarenlang. Voor hen geen bloemen of stille marsen.
Op het moment dat de dienaars van het recht en allerlei hulpverleners de zaak van hun kind al lang vergeten zijn en/of inspanningen opgegeven hebben. Dan nog blijven ze hun kind trouw in alle verdriet en stille eenzaamheid. Kleren wassen en strijken voor hun criminele zoon in de gevangenis, de zoveelste keer hun lege kamer poetsen tijdens afwezigheid, machteloos bidden en hopen.
Waar heb je heb over, lul de behanger, er is is een kind vermoord om zo iets banaals als een mp3speler. Het zal me een rot zorg wezen welke nationaliteit de dader heeft. Je doet het voorkomen alsof het slachtoffer en z'n familie de daders zijn. Heb altijd al gedacht dat je gek was, maar nu weet ik het zeker. P.S. de e.v.t. ban neem ik in dit geval voor lief.
Marsipulami
24-04-06, 21:19
Geplaatst door Japio
Waar heb je heb over, lul de behanger, er is is een kind vermoord om zo iets banaals als een mp3speler. Het zal me een rot zorg wezen welke nationaliteit de dader heeft. Je doet het voorkomen alsof het slachtoffer en z'n familie de daders zijn. Heb altijd al gedacht dat je gek was, maar nu weet ik het zeker. P.S. de e.v.t. ban neem ik in dit geval voor lief.
Wellicht heeft die familie (van het slachtoffer) waarover je het hebt een pak meer begrip voor wat ik schrijf dan jij.
Geplaatst door incubus
Hadden ze die teringettertjes 's wat beter moeten opvoeden ! :sniper:
De opvoedkundige invloed van ouders neemt vanaf het 5e levensjaar van het kind drastisch af. Daarna neemt de samenleving het over.
Dus ff opnieuw beginnen?
Mars: :duim: