Column van de week
25-04-06, 11:57
Anti-helden
Een Turkse familie die juicht nadat de jongste zoon is veroordeeld vanwege eerwraak. Een Ethiopiër die halfdood wordt geslagen door (waarschijnlijk) neo-nazi's. Het zijn twee zaken die totaal los van elkaar staan maar die toch overeenkomsten hebben. In de eerste plaats omdat ze het gesprek van de dag zijn in Duitsland. En ook omdat ze allebei gaan over integratie en acceptatie.
Eerst de Turkse familie Sürücü uit Berlijn, ik schreef daarover al in mijn vorige column. Dochter Hatun werd februari vorig jaar vermoord door haar broer Aypan. Haar westerse levensstijl stond hem niet aan. Voor de rechtbank hield Aypan vol dat hij geen hulp had gehad bij de moord. Twee oudere broers die ook terecht stonden, werden vrijgesproken. Aypan kreeg ruim negen jaar celstraf. Tot ontsteltenis van veel Duitsers brak de familie na het vonnis in gejuich uit.
Omdat het plan was geslaagd? Vermoed wordt namelijk dat de familieraad Hatun ter dood heeft veroordeeld. Het is niet ongebruikelijk dat een minderjarig familielid dan de moord pleegt: hij komt weg met de laagste straf. Precies zo ging het bij de familie Sürücü. Een schoolvoorbeeld van mislukte integratie. Op het eerste gezicht lijkt de familie zich behoorlijk te hebben aangepast aan de Duitse samenleving, in werkelijkheid is daar geen sprake van. Politici roepen de familie op uit Duitsland te vertrekken maar daar denken de Sürücü´s niet aan.
Beroering
En dan de Duits-Ethiopiër Ermyas. Hij woont al twintig jaar in Potsdam, is getrouwd met een Duitse. Ermyas is ingenieur, bezig met zijn promotie-onderzoek. Afgelopen zondagnacht werd hij door twee personen inelkaar geslagen bij een bushalte, niet ver van zijn huis. Ermyas raakte levensgevaarlijk gewond. Hij ligt nog steeds in coma.
Geweld tegen buitenlanders komt in Duitsland vaker voor (vooral in het oosten) maar de brutale aanslag op Ermyas brengt het land in beroering. Het landelijke Openbaar Ministerie neemt de zaak op zich. God zij dank, schrijft een krant vandaag: "Want maar al te vaak wordt bij rechts-radicaal geweld tegen buitenlanders in Oost-Duitsland een andere kant opgekeken."
Er is een gerede kans dat de daders snel worden opgepakt. Ermyas heeft namelijk geprobeerd zijn vrouw te bellen maar kreeg haar antwoordapparaat. Daarop is het geschreeuw van de overvallers te horen: "Smerige nikker" riepen ze onder meer. De politie maakt dat openbaar via internet in een poging de twee snel te achterhalen. Dankzij een taxi-chauffeur is er bovendien een behoorlijk accuraat signalement.
De daders hangen strenge straffen boven het hoofd. Maar in eigen kring zijn ´t helden - net als Aypan.
Copyright: Margriet Brandsma NOS journaal Berlijn
Een Turkse familie die juicht nadat de jongste zoon is veroordeeld vanwege eerwraak. Een Ethiopiër die halfdood wordt geslagen door (waarschijnlijk) neo-nazi's. Het zijn twee zaken die totaal los van elkaar staan maar die toch overeenkomsten hebben. In de eerste plaats omdat ze het gesprek van de dag zijn in Duitsland. En ook omdat ze allebei gaan over integratie en acceptatie.
Eerst de Turkse familie Sürücü uit Berlijn, ik schreef daarover al in mijn vorige column. Dochter Hatun werd februari vorig jaar vermoord door haar broer Aypan. Haar westerse levensstijl stond hem niet aan. Voor de rechtbank hield Aypan vol dat hij geen hulp had gehad bij de moord. Twee oudere broers die ook terecht stonden, werden vrijgesproken. Aypan kreeg ruim negen jaar celstraf. Tot ontsteltenis van veel Duitsers brak de familie na het vonnis in gejuich uit.
Omdat het plan was geslaagd? Vermoed wordt namelijk dat de familieraad Hatun ter dood heeft veroordeeld. Het is niet ongebruikelijk dat een minderjarig familielid dan de moord pleegt: hij komt weg met de laagste straf. Precies zo ging het bij de familie Sürücü. Een schoolvoorbeeld van mislukte integratie. Op het eerste gezicht lijkt de familie zich behoorlijk te hebben aangepast aan de Duitse samenleving, in werkelijkheid is daar geen sprake van. Politici roepen de familie op uit Duitsland te vertrekken maar daar denken de Sürücü´s niet aan.
Beroering
En dan de Duits-Ethiopiër Ermyas. Hij woont al twintig jaar in Potsdam, is getrouwd met een Duitse. Ermyas is ingenieur, bezig met zijn promotie-onderzoek. Afgelopen zondagnacht werd hij door twee personen inelkaar geslagen bij een bushalte, niet ver van zijn huis. Ermyas raakte levensgevaarlijk gewond. Hij ligt nog steeds in coma.
Geweld tegen buitenlanders komt in Duitsland vaker voor (vooral in het oosten) maar de brutale aanslag op Ermyas brengt het land in beroering. Het landelijke Openbaar Ministerie neemt de zaak op zich. God zij dank, schrijft een krant vandaag: "Want maar al te vaak wordt bij rechts-radicaal geweld tegen buitenlanders in Oost-Duitsland een andere kant opgekeken."
Er is een gerede kans dat de daders snel worden opgepakt. Ermyas heeft namelijk geprobeerd zijn vrouw te bellen maar kreeg haar antwoordapparaat. Daarop is het geschreeuw van de overvallers te horen: "Smerige nikker" riepen ze onder meer. De politie maakt dat openbaar via internet in een poging de twee snel te achterhalen. Dankzij een taxi-chauffeur is er bovendien een behoorlijk accuraat signalement.
De daders hangen strenge straffen boven het hoofd. Maar in eigen kring zijn ´t helden - net als Aypan.
Copyright: Margriet Brandsma NOS journaal Berlijn