PDA

Bekijk Volledige Versie : Politieke islam / De nieuwe dreiging



Seif
06-05-06, 13:19
Politieke islam / De nieuwe dreiging

door Daniel Jonah Goldhagen

’Toen het gehoor van Hamasleider Khaled Mashal door zijn toespraak werd bewogen tot het scanderen van ’Dood aan Israël. Dood aan Israël. Dood aan Amerika’, verzonk hij in een bloedstollende mijmering: ’Voor Israël sterft, moet het worden vernederd en onteerd. Als Allah het wil, dan zullen ze, voor ze doodgaan, elke dag vernedering en ontering ondergaan.’

De Amerikaanse historicus Daniel Goldhagen constateert dat de politieke islam – met de demonstraties tegen de Deense cartoons, met Hamas en met het Iraanse streven naar een atoombom – op drie fronten in de aanval is.

De politieke islam – agressief en totalitair – is tegenwoordig volledig in de aanval, op alle drie de fronten van de politiek: op straat, in het centrum van de macht en op het slagveld. In korte tijd hebben we, als reactie op de Deense cartoons, een zeer wijdverspreide en gewelddadige sociale mobilisatie van de politieke islam gezien – van Europa en het Midden-Oosten tot in Azië; we hebben gezien dat de politieke islam, in de gedaante van de op vernietiging gerichte islamitisch-messianistische politieke partij Hamas, de belangrijkste greep naar de politieke macht heeft gedaan sinds de Iraanse revolutie van een kwarteeuw geleden; en we hebben, met het militante herstarten van het nucleaire programma van Iran, de meest bedreigende militaire ontwikkeling van de politieke islam gezien sinds de poging van Saddam Hoessein met zijn invasie van Koeweit in 1990, het gebied rond de Perzische Golf (en daarmee de hele wereld) in een wurggreep te nemen.

Hoe verontrustend elk van deze drie ontwikkelingen op zichzelf ook is, we zouden het grotere belang ervan missen als we niet zouden inzien dat ze onderling fundamenteel verwant zijn. Zij vormen een geheel dat onheilspellender is dan de som van hun delen. In deze intensieve sociale en politieke mobilisatie van de politieke islam kunnen we de trekken onderscheiden van wat een nieuwe veelkoppige intercontinentale intifada kan worden.

Op straat – in het Midden-Oosten, Azië en Europa – bedreigen politiek-islamitische demonstranten het Westen. Tijdens een mars in Londen zwaaiden ze met moordzuchtige spandoeken, waarop onder meer te lezen viel: ’vermoord degenen die de islam beledigen’, ’slacht degenen die de islam bespotten’, en ’Europa, je 9/11 zal komen’. In Gaza eisten demonstranten dat de handen van de cartoonisten afgehakt zouden worden en een imam van de Omari Moskee zei tot 9000 gelovigen: ’Met minder dan het onthoofden van de verantwoordelijken nemen wij geen genoegen.’ Dit is geen normale politiek. Dit is zelfs niet de normale overschrijding van de normale politiek.

In het centrum van de macht is Hamas in opkomst, gewapend met de zinsbegoochelende antisemitische en moordzuchtige politiek-islamitische ideologie en praktijk die is vastgelegd in zijn handvest dat zegt dat het ’de belofte van Allah’ is dat ’moslims strijden tegen de Joden (en hen doden)’. De hoogste Hamas-leider, Khaled Mashal, benadrukt dat Hamas zijn doeleinden nooit zal veranderen: ’Hamas heeft een visie. Hamas heeft een plan. Hamas kan de politieke strijd aan, net zoals zij de militaire strijd beheerste, maar in een andere taal, met andere instrumenten – en tot die instrumenten behoort niet de erkenning van Israël.’ Mashal zei dit na de verkiezingsoverwinning, in een lange, ijskoude toespraak na de vrijdagpreek in de moskee van Damascus. Toen zijn gehoor door zijn toespraak werd bewogen tot het scanderen van ’Dood aan Israël. Dood aan Israël. Dood aan Amerika’, verzonk Mashal in een bloedstollende mijmering: ’Voor Israël sterft, moet het worden vernederd en onteerd. Als Allah het wil, dan zullen ze, voor ze doodgaan, elke dag vernedering en ontering ondergaan* Als Allah het wil, zullen we ervoor zorgen dat ze hun gezichtsvermogen verliezen, dat ze hun verstand verliezen.’

De man die de meest ontzagwekkende personificatie vormt van de hedendaagse politieke islam is niet Osama bin Laden. Het is Mahmoed Ahmadinejad, de president van Iran, met wie Hamas een bondgenootschap heeft. Ahmadinejad trotseert het Westen met een spectaculaire onbeschaamdheid. Hij ontkent de holocaust, waarmee hij zichzelf opwerpt als iemand die willekeurig kan beschikken over de waarheid. Hij verkondigt dat Israël ’van de kaart geveegd’ moet worden. En hij blijft hardnekkig streven naar een ’islamitische atoombom’.

Massamoord, zowel retorisch als metterdaad, is het waarmerk van de politieke islam, dat zijn belangrijkste uitdrukking vindt in de protogenocidale ’zelfmoordaanslag’. Massamoord wordt op de schaal van volkerenmoord gepraktiseerd in Darfur door het politiek-islamitische regime van Soedan en wordt beleden en openlijk gepraktiseerd door Al-Kaida. Stel je eens voor dat Al-Kaida op die ochtend in september een ’islamitische atoombom’ in handen had gehad.

Drie opeenvolgende Iraanse presidenten hebben in het openbaar opgeroepen tot de vernietiging van Israël en de feitelijke massamoord op honderdduizenden of miljoenen. De oproep van de ’radicale’ Ahmadinejad om ’Israël van de kaart te vegen’ is een echo van de uitspraken die de ’gematigde’ vroegere president en huidige makelaar in macht Hashemi Rafsanjani deed in december 2001 en die een betere uitwerking waren van het gedachtegoed van het politiek-islamitische leiderschap in Iran: ’Als de islamitische wereld op een dag ook de beschikking heeft over de wapens die Israël nu heeft, dan zal de strategie van de imperialisten tot stilstand komen, omdat het gebruik van ook maar één atoombom op Israël alles zal vernietigen. Het zal echter alleen de islamitische wereld schaden. Het is niet irrationeel om zo’n mogelijke gebeurtenis te overdenken.’ Koelbloedig doordenkt Rafsanjani hier de implicaties van het nastreven van een politiek van volkerenmoord: één atoombom die vlakbij Tel Aviv zou worden gedropt, zou het geografisch nietige Israël volledig vernietigen. Onbekommerd zegt hij tegen zijn land en de wereld dat de kosten – waaronder honderdduizenden, wellicht miljoenen Iraanse doden als gevolg van de nucleaire vergelding door de onkwetsbare, met atoomwapens uitgeruste onderzeeërs van Israël – het waard zouden zijn.

En onlangs hebben Iraanse geestelijken, volgelingen van ayatollah Mohammad Taghi Mesbah-Yazdi, de spirituele leidsman van Ahmadinejad, hun onheilspellende religieuze goedkeuring verleend aan de nucleaire campagne van Iran, door een fatwa uit te vaardigen die het gebruik van atoomwapens rechtvaardigt.

De politieke islam (een term die te verkiezen valt boven islamofascisme, militante islam, islamitisch fundamentalisme enzovoort, omdat het niet de islam zelf is, maar een politieke islamitische beweging met een samenhangende politieke ideologie en politieke doeleinden) is een transnationale beweging. Juist omdat ze niet gebonden is aan landen en ook politieke bewegingen en groepen omvat die in sommige opzichten vijandig tegenover elkaar staan, kan ze wat vormloos en diffuus lijken. Maar haar ideologische basis creëert een gemeenschappelijk doel waaraan haar aanhangers afzonderlijk en gezamenlijk kunnen werken. Haar streven is zowel nationaal (het onderdrukken van vrijheid en van afwijkende opvattingen in islamitische landen; de sjaria is in Gaza al de regel geworden) als internationaal (machtsuitbreiding en het opleggen van orthodoxie in het buitenland).

De politieke islam, die het onderscheid tussen politiek en religie uitvaagt, is de overtuiging dat de moderne wereld fundamenteel verdorven is en hervormd moet worden, vaak door de vernietiging van anderen. De politieke islam is totalitair, agressief, op onderwerping gericht en overtuigd van zijn superioriteit en zijn recht om te heersen; hij is onverdraagzaam, boordevol rancune en heeft een uiterst zwak gevoel voor de realiteit. Maar het meest kenmerkend zijn twee dingen. Het eerste is dat de politieke islam zijn leerstellingen en doeleinden heiligt door ze te grondvesten in de wil van Allah, waaraan een slaafse (letterlijk hersenloze) toewijding verschuldigd is. Het tweede is dat zijn doodscultus, samen met zijn openlijk beleden archaïsche bloeddorst, uiterst gevaarlijk is doordat zijn aanhangers bereid zijn te sterven en bereid zijn hele massa’s tegenstanders af te slachten ter meerdere aardse en hemelse glorie van de politieke islam, en voor een plek als martelaar in het paradijs.

De afgelopen honderd jaar heeft deze cultus van de dood zijn gelijke niet gehad onder de grote politieke bewegingen, met uitzondering van het nazisme en misschien ook van het keizerlijke Japan. Voorzover deze cultus betrekking heeft op Joden, zou dit ook geen verrassing moeten zijn. Want wat ook de religieuze en andere verschillen mogen zijn met het nazisme, de politieke islam koestert hetzelfde hallucinerende antisemitisme en dezelfde moordzuchtige logica tegenover Joden. Net zoals het nazisme gaat de politieke islam irrationeel om met de gewelddadige basisregels van zijn doodscultus, hoe zelfdestructief die vaak ook zijn. (Voorbeelden van zulke strategische fouten zijn Saddam Hoessein die, als een zelfingebeelde Saladin, in Koeweit oorlog voerde met de Verenigde Staten, Al-Kaida die het opnam tegen de Verenigde Staten en de tweede intifada van de Palestijnen, die vooral henzelf schaadde.)

Wat is het plan van de politieke islam? Net zoals Al-Kaida, dorst het huidige Iraanse regime, geleid door Ahmadinejad, naar wraak op het ’arrogante’ Westen dat de islamitische landen eeuwenlang heeft vernederd, verdeeld en overheerst. Een herboren islamitische wereld moet eerst nucleaire wapens bemachtigen en zodoende even machtig worden als het Westen. Dan moet het Israël vernietigen. Bijgestaan door wereldwijde islamitische krachten (er zijn naar schatting 1,2 miljard moslims op de wereld), moet de politieke islam verder gaan met het Westen aan te vallen, te verzwakken en uiteindelijk te onderwerpen. In zijn speeches voorziet Ahmadinejad een wereld ’zonder de Verenigde Staten en zonder zionisme’.

Deze ideeën moeten niet meteen worden weggezet als de grootheidswanen van een dwerg. Het is duidelijk dat veel moslims en hun landen niet geloven in dit verhaal en dat de politieke islam het uiteindelijk niet kan winnen van een Westen met ruggengraat. Maar in de tussentijd kan de politieke islam wel enorme schade aanrichten. En nucleaire wapens (die ook Europa bedreigen) maken iedereen in militair opzicht gelijk. Ook zonder die wapens was Al-Kaida al in staat om het Amerikaanse volk en de Amerikaanse economie enorme schade te berokkenen. En Ahmadinejad, die zich bewust is van het scepticisme waarmee het publiek zijn grootse visies zou kunnen begroeten, brengt in herinnering dat de ineenstorting van de Sovjet-Unie vroeger ook onvoorstelbaar leek. Grote delen van de islamitische wereld zijn in de greep van de politieke islam, ook al zijn andere grote delen dat niet. (De wereld is groot.) De politieke islam houdt regeringen in zijn greep en bedreigt andere, en in een reeks landen wordt hij met succes ingezet door cynici. Hij beschikt over sterk gemotiveerde en doeltreffende terroristische groepen.

Ook Hitler profeteerde de vernietiging van de Joden. Hij zei dat een wereldoorlog zou resulteren in de ’uitroeiing van het Joodse ras in Europa’. De meesten beschouwden dit als loze grootspraak. De geschiedenis van de volkerenmoord in de moderne tijd laat zien dat, als politieke leiders in zeldzame gevallen in het openbaar dreigen om vijandige volkeren te vernietigen, zij het ook menen. Hoe kunnen we het riskeren om de genocidale verklaringen van drie Iraanse presidenten niet serieus te nemen?

Er zijn redenen om te hopen dat de dreiging die uitgaat van de politieke islam erkend en beantwoord zal worden. Tot nu toe heeft de politieke islam zich tevreden gesteld met het retorisch en fysiek aanvallen van Israël, de Verenigde Staten en, zo nu en dan, hun meest opvallende bondgenoten. Maar nu heeft de politieke islam besloten om alle zelfbeheersing te laten varen en in woord en daad uiting te geven aan zijn vijandigheid jegens het Westen. Met de georkestreerde aanval op Deense en Europese vrijheden, mensen en gebouwen – die absoluut niets te maken had met Israël of de Verenigde Staten – met Hamas die er voortdurend op blijft hameren dat Israël geheel vernietigd moet worden, en met het schaamteloze en haatdragende Iraanse streven naar een islamitische bom, heeft de politieke islam een enorme strategische fout gemaakt, voortgekomen uit de hooghartigheid van zijn fanatisme. Als gevolg daarvan zouden we wel eens het begin kunnen meemaken van een ommekeer in het Europese politieke denken over de politieke islam en over de rol van Israël in het offensief van de politieke islam tegen het Westen.

De belangrijkste nieuwe ontwikkeling in de over het algemeen stuurloze Europese politieke klasse is, dat de Duitse bondskanselier Angela Merkel, die opgroeide in Oost-Duitsland en zeer vertrouwd is met het totalitarisme, bereid is geweest om het gevaar bij de naam te noemen. Tijdens de jaarlijkse Veiligheidsconferentie in München, maakte zij op ferme toon en in alarmerende termen de ernst van de Iraanse dreiging duidelijk: ’Iran is overduidelijk te ver gegaan’, zei Merkel. ’Ik zeg dit als Duitse bondskanselier. Een president die het bestaansrecht van Israël in twijfel trekt, een president die de holocaust ontkent, kan van Duitsland geen enkele tolerantie verwachten.’

Zelfs de Britse Guardian, lange tijd bijna het huisorgaan van de Palestijnse en politiek-islamitische aanvallen op Israël en de Verenigde Staten, heeft een verbluffende ommezwaai gemaakt, gealarmeerd door de oproepen tot moord van de aanhangers van de politieke islam. Na in een vlijmscherp hoofdcommentaar gepleit te hebben voor vervolging van de ’moslimfanatici’, waarvan volgens de krant een ’reële en ernstige’ bedreiging uitgaat, schrijft de Guardian: ’Wij hebben een tolerante levenswijze en we moeten die met kracht verdedigen tegen onze vijanden.’

Het kan niet genoeg worden benadrukt. Deze strijd is geen ’botsing van beschavingen’ met moslims of Arabische of islamitische landen, wier legitieme klachten moeten worden gehoord. De strijd is gericht tegen de destructieve, totalitaire politieke islam, tegen zijn politieke leiders en regiems, en tegen zijn zoveel miljoen aanhangers in de islamitische wereld. Het Westen moet duidelijk maken dat het de totalitaire politieke islam niet als legitiem zal behandelen, maar dat het tot zijn genoegen normale, vriendelijke en wederzijds voordelige relaties wil aangaan met de vele islamitische volkeren en landen die niet intolerant en oorlogszuchtig zijn. Je moet de politieke islam niet aanmoedigen door een politiek van verzoening. Zijn retorische en fysieke geweld moet in het geheel niet getolereerd worden.

De meest dringende vragen zijn: Met hoeveel eenheid en vastberadenheid zal het Westen antwoorden op de politieke islam? En wie bepaalt op welke slagvelden de confrontatie plaatsvindt? (Bij voorkeur wij. Om te voorkomen dat Iran nucleaire wapens krijgt, is het zeer waarschijnlijk nodig Irans nucleaire fabrieken te vernietigen.) De vernietiging van Saddams nucleaire reactor Osirak door Israël in 1981 (destijds hypocriet veroordeeld door vrijwel alle staten) is ongetwijfeld de voor het welzijn van de wereld belangrijkste militaire operatie geweest sinds de Tweede Wereldoorlog. Had Israël niet op het juiste moment het juiste slagveld uitgekozen, dan hadden we een met atoomwapens uitgeruste, massamoordende Saddam tien jaar later nooit uit Koeweit weg kunnen krijgen. Een massamoordende veroveraar, erop gebrand om Israël te vernietigen met onconventionele wapens ter meerdere eer en glorie van de islam, en vol vijandschap jegens het Westen, zou de wereld in een oliewurggreep hebben genomen en zou in de positie zijn geweest om meer oorlogen te beginnen en om miljoenen mensen meer te vermoorden. Klinkt dat bekend?

Daniel Jonah Goldhagen publiceerde in 1996 ’Hitler’s Willing Executioners. Ordinary Germans and the Holocaust’, dat zorgde voor heftige debatten. Hij werkt aan een boek over hedendaagse volkerenmoord. Zie ook www.goldhagen.com.

Vertaling Chris Rutenfrans, Yoram Stein

Bron: Trouw (http://www.trouw.nl/deverdieping/letter-geest/article306861.ece/Politieke+islam+%2F+De+nieuwe+dreiging)

mark61
06-05-06, 13:28
Zo'n ontstellende hap vaag gelul, zo, tsja, Leon de Winter dat je er niet aan kan beginnen er wat tegenin te brengen.

Victory
06-05-06, 13:29
Tweede topic al. :moe:

Seif
06-05-06, 13:32
Geplaatst door mark61
Zo'n ontstellende hap vaag gelul, zo, tsja, Leon de Winter dat je er niet aan kan beginnen er wat tegenin te brengen.

Af en toe ben je net een vrouw, qua moodswings. De ene dag de rechtse bal uithangen, en de andere als redder der islamieten. :hihi:

David
06-05-06, 13:35
Geplaatst door Seif
Af en toe ben je net een vrouw, qua moodswings. De ene dag de rechtse bal uithangen, en de andere als redder der islamieten. :hihi:


Nonsens.

mark61
06-05-06, 13:40
Geplaatst door Seif
Af en toe ben je net een vrouw, qua moodswings. De ene dag de rechtse bal uithangen, en de andere als redder der islamieten. :hihi:

Als jij de lijn van mijn gedachten / ideeën, volgens mij tamelijk kaarsrecht :ego:, niet kan volgen vrees ik dat dat eerder aan jou ligt.

Tis een vaak geziene vergissing hier om te denken dat iemand die iets vindt in de lijn van iemand anders dan meteen in 1 van de 2 'kampen' thuishoort. Heb ik niks mee te schaften. Angkor of geen angkor.