Wizdom
15-05-06, 12:45
Pose van daadkracht en duidelijkheid keert zich nu tegen Verdonk zelf
Het hoeft geen verbazing te wekken dat de leugens die Ayaan Hirsi Ali over haar identiteit en vluchtmotief aan de IND vertelde bij haar asielaanvraag en later bij haar naturalisatie nu wel een politieke kwestie zijn en eerder niet.
Nog maar kort geleden heeft minister Verdonk van vreemdelingenzaken het Kosovaarse meisje Taïda Pasic om dergelijke reden het land uitgezet en daarmee ligt de vraag op tafel hoe geloofwaardig dit beleid is. Wordt er met twee maten gemeten of is het asielbeleid een loterij, waarbij het vooral aankomt op je vermogen als asielzoeker een overtuigend verhaal te houden?
Hirsi Ali kreeg destijds, in 1992, de status van vluchtelinge al na vijf weken, dus aan haar vluchtverhaal werd niet getwijfeld, hoe onterecht ook zoals we nu weten. Deze onzekerheid alleen al zou politici ertoe moeten dwingen niet al te hoog van de toren te blazen over de rechtvaardigheid en consistentie van het asielbeleid. Wie hier het hoogste recht verkondigt, schept al gauw het grootste onrecht. In dat licht valt er dus veel af te dingen op het vertoon van daadkracht en duidelijkheid van minister Verdonk van vreemdelingenzaken. Dat leidt tot een hardheid, die geen ruimte meer biedt voor de menselijke maat, zoals in de zaak - Taïda is gebleken.
De pose van daadkracht en duidelijkheid keert zich nu ook tegen minister Verdonk zelf. Na de tv-uitzending van Zembla die vragen opriep over de rechtmatigheid van het Nederlanderschap van Hirsi Ali, zei Verdonk aanvankelijk dat haar partijgenote niets te vrezen heeft, om een dag later toch een onderzoek te gelasten. Ook als wordt vastgesteld dat ‘Hirsi Magan’ onder valse vlag het burgerschap heeft verworven, mag dat niet leiden tot het terugdraaien van de naturalisatie, als dat al wettelijk mogelijk is. Niet om achteraf leugens of zelfs leugentjes goed te praten, maar om andermaal te onderstrepen dat het asielbeleid niet zwart-wit kan zijn.
Juist ook daarom dwingt de kwestie de VVD onder ogen te zien of haar harde koers in het asielbeleid geloofwaardig is. Die vraag moet ook Hirsi Ali zich als volksvertegenwoordiger stellen. De hele kwestie is een les in bescheidenheid en menselijkheid.
Het hoeft geen verbazing te wekken dat de leugens die Ayaan Hirsi Ali over haar identiteit en vluchtmotief aan de IND vertelde bij haar asielaanvraag en later bij haar naturalisatie nu wel een politieke kwestie zijn en eerder niet.
Nog maar kort geleden heeft minister Verdonk van vreemdelingenzaken het Kosovaarse meisje Taïda Pasic om dergelijke reden het land uitgezet en daarmee ligt de vraag op tafel hoe geloofwaardig dit beleid is. Wordt er met twee maten gemeten of is het asielbeleid een loterij, waarbij het vooral aankomt op je vermogen als asielzoeker een overtuigend verhaal te houden?
Hirsi Ali kreeg destijds, in 1992, de status van vluchtelinge al na vijf weken, dus aan haar vluchtverhaal werd niet getwijfeld, hoe onterecht ook zoals we nu weten. Deze onzekerheid alleen al zou politici ertoe moeten dwingen niet al te hoog van de toren te blazen over de rechtvaardigheid en consistentie van het asielbeleid. Wie hier het hoogste recht verkondigt, schept al gauw het grootste onrecht. In dat licht valt er dus veel af te dingen op het vertoon van daadkracht en duidelijkheid van minister Verdonk van vreemdelingenzaken. Dat leidt tot een hardheid, die geen ruimte meer biedt voor de menselijke maat, zoals in de zaak - Taïda is gebleken.
De pose van daadkracht en duidelijkheid keert zich nu ook tegen minister Verdonk zelf. Na de tv-uitzending van Zembla die vragen opriep over de rechtmatigheid van het Nederlanderschap van Hirsi Ali, zei Verdonk aanvankelijk dat haar partijgenote niets te vrezen heeft, om een dag later toch een onderzoek te gelasten. Ook als wordt vastgesteld dat ‘Hirsi Magan’ onder valse vlag het burgerschap heeft verworven, mag dat niet leiden tot het terugdraaien van de naturalisatie, als dat al wettelijk mogelijk is. Niet om achteraf leugens of zelfs leugentjes goed te praten, maar om andermaal te onderstrepen dat het asielbeleid niet zwart-wit kan zijn.
Juist ook daarom dwingt de kwestie de VVD onder ogen te zien of haar harde koers in het asielbeleid geloofwaardig is. Die vraag moet ook Hirsi Ali zich als volksvertegenwoordiger stellen. De hele kwestie is een les in bescheidenheid en menselijkheid.