Bekijk Volledige Versie : Van Doorn / De Ayaan-adepten zijn lelijk in de war
Dwaalspoor
19-05-06, 23:28
Van Doorn / De Ayaan-adepten zijn lelijk in de war
door J.A.A. van Doorn
Het was een wilde week in Den Haag en we hebben het geweten. Huilbuien, woede-uitbarstingen, insinuaties en venijnige ruzies – het ging er onparlementair aan toe. Daarbij kwam nog het beschamende toneel van een Kamer die voor een van haar leden een voorkeursbehandeling eiste.
De media, spiegel van de samenleving, reflecteerden de opwinding. De strikte nieuwsgaring zat op rozen: het nieuws kwam met bakken binnen. De commentatoren hadden het moeilijker. Ze moesten een buitengewoon ingewikkelde kwestie in kaart brengen en tot een evenwichtig oordeel komen bovendien.
De commentator heeft meestal een lichte taak. Hij brengt samenhang in de feiten en laat er de achtergronden van zien. Hij probeert een aspect aan te wijzen dat nog niet is opgemerkt. Vaak geeft hij er zijn persoonlijke mening bij, zonder zich al te druk te maken over critici.
De afgelopen week werd aanzienlijk méér gevraagd. Wie erover schreef, moest uit een enorme massa gezwets de weinige waardevolle informatie peuren. Hij diende koel te blijven zonder kil te worden, een moeilijke opgave omdat de discussie zich dreigde toe te spitsen op één persoon, Hirsi Ali, terwijl het om een politiek conflict ging.
Wie nu het slagveld overziet, moet helaas constateren dat velen op slag het hoofd verloren. Men begon erop los te fantaseren alsof de werkelijkheid al niet onthutsend genoeg was. Om een voorbeeld te geven: in tal van commentaren werd gesteld, niet als een bang vermoeden maar als een vaststaand feit, dat Hirsi Ali voortaan onbeschermd door het leven moet gaan. Alsof de regering ook maar een ogenblik zou overwegen haar persoonsbeveiliging te beëindigen. Minister Donner, altijd bereid stompzinnige vragen te beantwoorden, nam de moeite dit nogmaals te verzekeren, maar alleen al de vraag is onbehoorlijk. Het is goedkope stemmingmakerij.
Een ander kenmerk van veel commentaren is de holle bolle taal. Neem H.J. Schoo, die toch een naam heeft te verliezen, in de Volkskrant van woensdag deze week: ’De ster verlaat nu het land, als een dief in de nacht, ontmaskerd als leugenaar, met pek en veren overladen, omringd door een huiveringwekkende kilheid, beroofd van haar Nederlands paspoort, zonder vaste woon- of verblijfplaats’.
Dit is geen commentaar meer, dit is een woeste tirade die niets verklaart. Neem één punt: ’huiveringwekkende kilheid’. Inderdaad is Hirsi Ali haar populariteit goeddeels kwijtgeraakt, al is iemand die jarenlang vrijwel wekelijks in de media haar zegje mag doen, toch niet van warme belangstelling verstoken. Ze betaalt daarvoor wel een prijs: het voortdurend bespelen van een eensnarig instrument gecombineerd met overexposure gaat de mensen ten slotte krachtig vervelen. Dat is jammer maar zo werkt het, en een beetje journalist weet dat.
Andere commentaren wagen zich aan politieke verklaringen. Cisca Dresselhuys, toch óók een naam, gelooft in HP/De Tijd dat de ’rechtse VVD’ de ’linkse politica’ Hirsi Ali kwijt wilde. Klein vraagje: zou iemand die links is, bij het American Enterprise Institute willen werken? Nog fantasievoller, tenslotte een romancier, is Leon de Winter die beweert dat de aanval op Hirsi Ali bedoeld is om de VVD en Rita Verdonk onder druk te zetten!
Het kan ook minder fris. Iemand die zich Opheffer noemt maar beter Vuilspuiter zou kunnen heten, verdedigt in de Groene Amsterdammer de stelling dat de ’meedogenloze’ sociaal-democraten alles op hun geweten hebben: ’De PvdA jaagt Ayaan ook liefst stateloos de dood in’. Dat verbaast hem niet, want tussen socialisten en nationaal-socialisten zit maar weinig verschil. Prof. De Groot, die de regeling waarop Verdonk zich beroept persoonlijk afkeurt maar deze als feit heeft genoemd, is dus een NSB’er.
Kan het nog smeriger? Jawel, maar dan moet je naar het niveau van Leon de Winter afdalen, die zijn commentaar in HP/De Tijd als volgt afsluit: ’Je maakt nu weer een heel klein beetje mee wat Nederland is in oorlogstijd: de procedure die gevolgd moet worden, de Dijkstallen die klaarstaan om haar uit te leveren’.
En zo zijn we terug bij de oorlog die bij gebrek aan argumenten nog altijd goede diensten bewijst. Dezelfde clichés die vroeger door links van stal werden gehaald, worden nu door rechts gehanteerd, ook de allerplatste. Zie Schoo: ’de slagschaduw van Anne Frank valt dan ook al over de affaire’.
Ook Hubert Smeets, hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer, glijdt uit. Hij begint over de Ausbürgerung van de nazi’s die onwelgevallige Duitsers uitwezen. Zo vergaat het nu Hirsi Ali, want ’formeel’ kent Nederland momenteel vergelijkbare wetsbepalingen.
Het materiële verschil, en daar draait het om, laat hij rusten: Hirsi Ali kwam uit het buitenland, zoals honderdduizenden anderen. De regering probeert degenen die met een leugenachtig vluchtverhaal binnenkwamen, te weren of terug te sturen. Over dat beleid, onnodig hard geef ik toe, valt te twisten, maar met die beruchte Ausbürgerung heeft het niets te maken.
Eén ding mag duidelijk zijn: als vrienden van Ayaan gaan schrijven over Ayaan, struikelen ze nogal eens over hun vriendschap op een manier die hun reputatie geen goed doet. Maar ze hebben het dezer dagen ook wel erg moeilijk.
http://www.trouw.nl/deverdieping/dossiers/article323922.ece/Van+Doorn+%2F+De+Ayaan-adepten+zijn+lelijk+in+de+war+
Goed artikel. :duim:
Mooie nuchterheid over al die bombastische
commentaren.
Voor velen zou journalistiek een deeltijdbaan moeten worden denk ik.
Dwaalspoor
19-05-06, 23:50
Geplaatst door Bofko
Goed artikel. :duim:
Mooie nuchterheid over al die bombastische
commentaren.
Voor velen zou journalistiek een deeltijdbaan moeten worden denk ik.
Dan moet je dit artikel lezen van de islamhater pur sang Jaffe Vink bij dezelfde Trouw:
deVerdieping | letter & geest | 20-05-2006
De zwarte Voltaire
door Jaffe Vink
Jaffe Vink vindt het ’bijzonder wrang om vast te stellen dat Ayaan Hirsi Ali – voor wie Nederland het land is dat zij liefheeft – moet vertrekken’. Aan haar opvattingen kan het niet liggen, want die zijn ’heel gewoon, bijna huiselijk’. Nee, het ligt aan de islam die ’twee grote problemen kent: de positie van de afvallige en de voorstelling van het paradijs’.
Alles is zo gewoon. We kijken naar het kamerdebat op de televisie, dinsdagavond in klein gezelschap. Ze heeft haar zwarte pumps uitgeschopt. Blote voeten. Roodgelakte teennagels. Drie, vier dagen geleden gelakt, schat ik. Vanochtend geen tijd gehad om ze opnieuw te lakken. Misschien morgen of overmorgen. Even rustig zitten met dat kleine magische flesje van Chanel en dat millimeterige kwastje. We hebben het er nu niet over gehad: over het belang van pumps en roodgelakte teennagels.
Om twee uur in de nacht vertrek ik. De tweede termijn van het debat is afgelopen, er komt nog een derde termijn. Maar ik verwacht niet dat de minister valt, ze zal aan het eind mompelend en hakkelend iets toegeven, en ik moet nog met de nachttrein naar huis, want mijn auto staat in een parkeergarage die zijn deuren om elf uur ’s avonds sluit.
En dan verandert alles wat zo gewoon is – televisie kijken, wijn inschenken, commentaar leveren, boos worden en lachen – want ik kan hier niet zomaar een taxi bellen, die en die straat, nummer zoveel. Nee, dat kan niet. Ik wandel vier straten verder, links, rechts, rechts, links, en bel dan een taxi, staand voor een ander huis in een andere straat, nummer 31, het huis is donker, bij nummer 33 is het licht nog aan, daar kijkt men nog naar het debat, of wellicht heerst er een andere werkelijkheid en zit daar een eenzame, gescheiden vrouw die de slaap niet kan vatten, te kijken naar een Franse B-film. ’Ja, ik wil graag een taxi. Huisnummer 33.’ Tien minuten later rijden we door verlaten Haagse straten naar het desolate Centraal Station. Er is één loket open: enkele reis Amsterdam. De trein staat te wachten. We rijden door de Hollandse nacht met een tiental passagiers in de coupé, hangend en slapend, en de onvermijdelijke, luidruchtige dronkelappen. Het kamerdebat is nog gaande, maar lijkt al mijlenver weg, en de persconferentie van de vrouw met de zwarte pumps – ’ik ben Ayaan, dochter van Hirsi, die de zoon is van Magan’ – die persconferentie met zijn honderden journalisten, cameraploegen en zijn duizendvoudige flitslampen, lijkt lichtjaren heen in deze donkere nacht.
In New York is het nu negen uur in de avond. Misschien zit de journalist van The New York Times, die ik vanmiddag sprak, nog te schrijven aan haar artikel over dit verwarde land. ’Hoe moet ik dit uitleggen? Hoe moet ik dit duidelijk maken?’ vroeg ze met een lichte wanhoop. En bij The Wall Street Journal, die vandaag schreef over ’de Hollandse ziekte’ ligt al het artikel klaar dat morgen verschijnt, twee pagina’s groot, over The girl next door, met een foto op de voorpagina van de vrouw, die nu ergens in Den Haag naar de staart van het debat zit te kijken in het appartement dat daar beschreven wordt: ’Ze woont in een appartement met kogelvrij glas, en wordt naar haar werk in het Nederlandse parlement gereden door gewapende bodyguards, die steeds een andere route nemen om mogelijke aanslagplegers te misleiden.’
De opvattingen van Ayaan Hirsi Ali zijn heel gewoon, bijna huiselijk. Ze bepleit de vrijheid van het individu, de gelijkheid van man en vrouw, de emancipatie van allochtone vrouwen en met name ook van moslimvrouwen. Daar valt geen kantoorklerk van achterover, maar de wereldwijde moslimgemeenschap wel.
Laten we eens kijken naar wat ze over de profeet Mohammed heeft gezegd, in het bekende interview met Arjan Visser over de Tien Geboden (Trouw, 25-1-2003): ’’Hij werd verliefd op Aisha, de negenjarige dochter van zijn beste vriend. Haar vader zei: ’Wacht alsjeblieft tot ze de puberteit heeft bereikt’, maar Mohammed wilde zo lang niet wachten. Dus wat gebeurt er? Hij krijgt van Allah de boodschap door dat Aisha zich moet klaarmaken voor Mohammed. Dat is kennelijk de leer van Mohammed: het is geoorloofd om het kind van je beste vriend af te pakken. Mohammed is, gemeten naar onze westerse maatstaven, een perverse man. Een tiran.’’
Dat is allemaal niet erg keurig van Mohammed. Had hij niet moeten doen. Hij geeft niet het goede voorbeeld. Hierbij vergeleken lijkt Nabokov met zijn Lolita een softie.
Mogen we – ’gemeten naar onze westerse maatstaven’ – een oordeel hebben over de liefdesperikelen van de profeet? Mogen we hem in dit geval ’pervers’ noemen? Wat is hier in hemelsnaam mis mee? Dit is toch een uiterst brave – je zou bijna zeggen: politiek correcte – opvatting. Alle streetcornerworkers, buurtregisseurs en gezinsopvoeders kunnen dit in koor meezingen.
Wat doet de interviewer, die geen vreemdeling is in de literatuur: hij schrikt. Niet van de escapade van Mohammed, maar van de typering van Hirsi Ali. „Jij schrikt ervan als ik die dingen zeg, maar je maakt een fout die de meeste autochtone Nederlanders maken: je vergeet waar ik vandaan kom. Ik ben moslim geweest, ik weet waar ik over praat. Ik vind het verschrikkelijk dat ik, levend in een democratisch land, waar het recht op vrije meningsuiting ons grootste goed is, nog altijd te maken heb met de postume chantage van de profeet Mohammed.’’
Vul een andere naam in en er openbaart zich een wereld van verschil: „Jezus werd verliefd op Aisha, de negenjarige dochter van zijn beste vriend. Haar vader zei: ’Wacht alsjeblieft tot ze de puberteit heeft bereikt’, maar Jezus wilde zo lang niet wachten. Dus wat gebeurt er? Hij krijgt van God de boodschap door dat Aisha zich moet klaarmaken voor Jezus.’’
Veertien dagen na de moord op Theo van Gogh beschreef de socioloog Ruud Koopmans in de Volkskrant een droom: „Gisteren droomde ik dat de profeet Mohammed, geprezen zij zijn naam, aan mij verscheen in de gedaante van een muisgrijze ezel. We kwamen gelijk ter zake en ik nam hem drie keer achter elkaar langdurig van achteren.’’
Dat is geen kattenpis, zullen we maar zeggen, maar er heeft voorzover ik weet geen haan naar gekraaid. Hoe komt dat? De Volkskrant is een veelgelezen krant, ook in kringen van ’Nova’ en ’Zembla’, maar nergens viel een gekrenkte moslim te bespeuren. Zelfs de lorrige amateur-historicus Geert Mak, die in die beruchte novembermaand alle krantenstukjes uitknipte, begon geen ach en wee te roepen.
Hoe komt het dat als Hirsi Ali een oordeel over de profeet geeft, dat past bij eigentijdse opvattingen over een zindelijk liefdesleven, er een storm opsteekt, en dat als Ruud Koopmans een droom heeft, waarin hij de profeet, in de gedaante van een muisgrijze ezel, drie keer achter elkaar langdurig van achteren neemt, en daarvan verslag doet in de Volkskrant, er geen enkele reactie komt?
De reden zal toch niet zijn dat Koopmans eerst de profeet beledigt en in de volgende alinea schrijft dat het niet zijn bedoeling is de profeet te beledigen: „Wie anno 2004 de profeet der moslims op een dergelijke provocerende manier met bestialiteit en homoseksualiteit in verband brengt, is zijn leven niet zeker. Mijn leven is mij lief, dus haast ik me te benadrukken dat het niet mijn bedoeling is moslims te kwetsen of de profeet te beledigen.’’
Christenen, agnosten, atheïsten, ietsisten en andere vreemde kostgangers van onze God – althans een deel van hen – zullen de droom van Koopmans hebben herkend als een parafrase van een passage uit Nader tot U van Gerard Reve. Ik wil ook absoluut niemand beledigen, maar ik kan me voorstellen dat niet alle moslims dit literaire werk uit 1966 van onze homoseksuele volksschrijver paraat hebben. Hun zou ik aanraden dit boek eens ter hand te nemen en er af en toe uit te reciteren, desnoods vanaf de minaret van de Westermoskee. Ook is het de moeite waard het artikel van Koopmans te lezen. Hij beschrijft daarin namelijk hoe de Hollandse goegemeente op dit prachtwerk van Reve reageerde.
„Christelijk Nederland was in alle staten. De SGP stelde kamervragen en christelijke organisaties spanden rechtszaken aan, tot de Hoge Raad aan toe, die de blasfemist Reve alle won. Maar: Reve is niet met de dood bedreigd door opgefokte Staphorster jongeren of gekielhaald door Urker vissers. Reve was geen geïsoleerd geval. In dat tijdperk, lang voordat Mohammed B. en zijn kornuiten geboren werden, was het beledigen en provoceren van het christelijk geloof een populair tijdverdrijf onder journalisten, kunstenaars en televisiemakers.’’
(De hoofdredactie van NRC Handelsblad was al lang weer vergeten dat beledigen en provoceren ook onder journalisten populair was – tenminste als je dat maar deed tegen christenen – want in haar commentaar van afgelopen woensdag weet zij fijntjes op te merken dat Hirsi Ali’s ’tot in het uiterste doorgevoerde strijd voor de vrijheid van meningsuiting leidde tot de verdediging van een recht om te beledigen; een stap te ver’.)
Koopmans beschrijft ontroerend de reactie van zijn ouders, die indertijd ter kerke gingen bij de pinkstergemeente en zich groen en geel ergerden aan al dat gevloek en godsgelaster. „Maar wat deden ze: ze zongen met de leden van hun gemeente op het Centraal Station psalmen voor de zondaars en stonden te folderen bij ’duivelse’ popfestivals.’’
Hij eindigt zijn artikel met enkele zinnen die ik graag onderstreep: „Er is geen land in Europa waar moslims meer vrijheid hebben om hun godsdienst te beleven en eigen instituties als scholen op te richten dan in Nederland. Wie die vrijheid wil blijven genieten, moet accepteren dat waar veel kan, weinig heilig is. Wie dat niet kan of wil accepteren, staat het vrij te vertrekken naar een religieuze heilstaat naar keuze. Maar wij – christenen, moslims, joden, atheïsten of wat dan ook – voor wie Nederland het land is dat wij liefhebben, hebben geen andere plek om naartoe te gaan.’’
Het is bijzonder wrang om vast te stellen dat Ayaan Hirsi Ali – voor wie Nederland het land is dat zij liefheeft – moet vertrekken. Er is gelukkig nog een andere plek: Amerika. En er zullen er straks meer komen die zich gedwongen voelen haar voorbeeld te volgen.
De socioloog J.A.A. van Doorn, die er zijn hobby van heeft gemaakt om moslims te ontzien en die er altijd als de kippen bij is om elke uitspraak van Hirsi Ali in de grond te boren, deze socioloog heeft eens een zin geschreven die de grondslag toont van zijn gedachten over de islam. Deze zin: ’De islam ligt als een rotsblok in ons vlakke religieuze landschap. Wie erop bijten wil, bijt op graniet.’ (Trouw, 1-2-2003)
Het is een keiharde zin. Hier is ook geen spoor van de postmoderne labbekak die stelt dat ’de’ islam niet bestaat. Deze zin van Van Doorn getuigt van een ongekende somberheid over de mogelijkheden van integratie, laat staan van zoiets suffigs als een dialoog. Van Doorn is tien keer zwartgalliger dan alle islamcritici bij elkaar. Het verraderlijke is alleen dat hij week in week uit probeert de betekenis van deze zin uit te wissen en langzamerhand zelf de gestalte heeft aangenomen van de vleesgeworden dhimmitude: hij schikt zich in zijn lot en onderwerpt zich als een echte dhimmi aan de wetten van het rotsblok. In zijn commentaar op het WRR-rapport over de islam blijkt hoe dat uitpakt: „Hoewel ik aan het tomeloze gekakel van onze zelfbenoemde islamkenners nooit enige waarde had gehecht, ontdekte ik nu pas de buitengewoon gedifferentieerde werkelijkheid die ter zake van het rechtsbestel in moslimlanden bestaat. Zo blijkt zonneklaar dat van ’de’ sjaria geen sprake is.’’ (Trouw, 27-4-2006)
Het is Afshin Ellian geweest – ongetwijfeld een van ’onze zelfbenoemde islamkenners’ – die dit soort genuanceerd gepruil al eens naar het rijk der fabelen heeft verwezen: ’’Dat ’de’ sjaria niet zou bestaan, kun je wel in Europa beweren, maar niet in Teheran. Dan moet je rennen voor je leven.’’
In hetzelfde artikel waarin Van Doorn zijn slagzin schrijft – ’De islam ligt als een rotsblok in ons vlakke religieuze landschap. Wie erop bijten wil, bijt op graniet.’ – komt Hirsi Ali natuurlijk ook ter sprake en ’onze zelfbenoemde islamkenners’ zijn nu veranderd in ’naïeve supporters’: ’Anders dan Hirsi Ali en haar naïeve supporters menen, is er geen sprake van dat de islam binnen afzienbare tijd ingrijpend zal veranderen.’ En toch moet de islam veranderen, of ze dat nu wil of niet.
Toen Hirsi Ali in januari 2005 in Nederland terugkeerde na een onderduikperiode van tweeënhalve maand, zei ze dat ’in een open samenleving alleen plaats is voor religies die in vrijheid worden beleden’. Bij onze gekoesterde godsdienstvrijheid hoort ook de vrijheid van godsdienstkritiek en ook de vrijheid om een godsdienst de rug toe te keren.
Dat laatste punt is belangrijk. De islam kent twee grote problemen die opgelost moeten worden: het eerste is de positie van de afvallige, het tweede is de voorstelling van het paradijs.
Een moslim die zich niet meer kan vinden in de islam en atheïst wordt of christen of een doodgewone humanist, iemand die de islam de rug toekeert, moet – volgens de regels van het islamitische spel – worden gedood.
Het eerste wat de moslimgemeenschap nu moet doen is deze idiotie uit haar godsdienst wegsnijden, en wel zo snel mogelijk. Hoe kan een godsdienst respect verwachten, die zo met zijn afvalligen omgaat? Ik daag de imams uit hierover te preken, ik daag ze uit hierover te schrijven.
Eerder stelde ik de vraag hoe het kwam dat de uitspraken van Hirsi Ali over de profeet zoveel rumoer veroorzaakten en de uitspraken van Koopmans geen ene rimpeling. Dat komt doordat ze een afvallige moslim is. Haar leven was anders gelopen als de moslimgemeenschap in staat was geweest tot enige forse zelfkritiek.
Het tweede probleem is het paradijs. Wat wordt er bedoeld met dat gehunker naar het paradijs waar de zeventig maagden op de martelaren wachten? Het lijkt me toch een heel gezwoeg om die zeventig maagden af te werken. En kijkt Allah toe bij deze islamitische pornoshow?
Het lijkt me dat de imams hier een schone taak wacht: zo gaan we niet met vrouwen om. Daar, in dat paradijs, zit iets scheef. Er is niets mis met enig geloof in paradijs of hiernamaals, hoewel ik daar zelf wat minder zeker van ben, en ik gun iedereen zijn spotgoedkope lustfantasietjes, maar het zou ook goed zijn als de moslimmannen – ja, ja, ook de christenmannen en de humanistische heertjes, maar die komen volgende keer aan de beurt – als de moslimmannen enige aandacht besteden aan die lastige strijd met het driftleven hier op aarde. Dat zou de verhouding van mannen en vrouwen ten goede kunnen komen.
Dat beeld van het paradijs moet worden gekritiseerd, beste imams. Dat wordt een hele klus, maar begin er vandaag nog aan, want het is echt nodig. Ik denk dat Mohammed B., nadat hij Theo van Gogh in de Linnaeusstraat met kogels had doorzeefd, zijn keel had doorgezaagd en de brief aan Ayaan Hirsi Ali met een mes in zijn borst had gestoken – dit allemaal vlakbij de Van Domselaerstraat waar hij werd geboren en tot zijn zevende opgroeide, waar de voetstappen liggen van het jongetje dat hij ooit was, het jongetje dat in het Oosterpark ging spelen, datzelfde Oosterpark waar hij na zijn daad rustig naartoe wandelde, de dood tegemoet, de martelaarsdood – het paradijs voor zich zag, dat kan niet anders, het paradijs dat hem was beloofd volgens zijn geloof. Beste imams, kritiseer dat beeld van het paradijs, kritiseer de dood van de martelaar, in naam van het leven dat heilig is. Vier het leven, imams. Leer dat uw kinderen. Vier het leven. En zeg tegen uw kinderen dat Ayaan Hirsi Ali ook gewoon mag leven. Gun haar het leven. Zeg dat tegen uw kinderen. Zeg dat.
http://www.trouw.nl/deverdieping/letter-geest/article323912.ece/De+zwarte+Voltaire+
Geplaatst door Dwaalspoor
Dan moet je dit artikel lezen van de islamhater pur sang Jaffe Vink bij dezelfde Trouw:
Yep.
Maar overschat die mening van Jaffe Vink niet. Ik ken die hele man niet eens.
Hier wordt een karikaturaal beeld van de islam neergezet door een bange journalist.
Dwaalspoor
20-05-06, 00:14
Geplaatst door Bofko
Yep.
Maar overschat die mening van Jaffe Vink niet. Ik ken die hele man niet eens.
Hier wordt een karikaturaal beeld van de islam neergezet door een bange journalist.
Ik zou tegen jou willen zeggen onderschat hem niet. Dan laat ik je nu kennismaken met Jaffe Vink de opiniechef van Letter en geest van Trouw.
.................................................. ..................................
De Fabel van de illegaal 52/53, zomer 2002
Auteur: Eric Krebbers
De kruistocht van Jaffe Vink
De redacteuren van de opiniepagina's van de landelijke kranten besteden veel aandacht aan de achtergronden van de aanslagen van 11 september 2001. "De lezer merkt het niet, maar hun interpretatie van de gebeurtenissen drukt een duidelijk stempel op de meningsvorming in Nederland", zo wordt wel gesteld.1 Trouw-opiniechef Jaffe Vink heeft zijn wekelijkse 3 pagina's in de rubriek "Letter & Geest" inmiddels omgebouwd tot hangplek voor uiterst conservatieve opiniemakers, nieuw-rechtse filosofen en andere politieke vandalen die graag aantrappen tegen "de islamitische cultuur". Nieuw-rechts heeft het steevast over "cultuur" waar men eigenlijk "ras" bedoelt.
Vink begon zijn rechtse kruistocht al ver voor 11 september. In 2000 promootte hij als eerste de conservatieve Burkestichting 2 door integraal een deel van hun website af te drukken en hen vervolgens week na week in het zonnetje te zetten. Sindsdien kan iedere conservatieve scheet, ieder bijeenkomstje van de mannenbroeders, op minstens een pagina Trouw rekenen. Andere steeds terugkerende auteurs zijn de nieuw-rechtse opiniemaker S.W. Couwenberg, de VVD-ideoloog Paul Cliteur en de Britse miljonair Roger Scruton, uitgever van het nieuw-rechtse Salisbury Review waarin ook Vlaams Blokkers schrijven. Samen met onder meer James Goldsmith richtte Scruton de Conservative Action Group op, die destijds een smerige oorlog voerde tegen Labour om Thatcher aan de macht te helpen.
Pandemonium
In 2001 verwierf Vink zich enige bekendheid met zijn boekje "Een brief aan mijn dochter. Een tocht door het pandemonium van seks en geweld". Dat is vooral een slaapverwekkende opsomming van criminele incidenten uit kranten en uit eigen ervaring, en waarbij steeds Marokkanen en Antillianen de hoofdrol spelen. Die zouden volgens Vink "steken bij de minste of geringste aanleiding". Wetenschappelijk onderzoek zou ook aangetoond hebben dat allochtonen veel crimineler zijn. Volgens Vink zou dat komen door hun van huis uit "wantrouwige en gewelddadige cultuur". Er zou volgens hem zelfs een "moleculaire burgeroorlog" gaande zijn van allochtonen tegen autochtonen. Een "burgeroorlog" die "we" dreigen te verliezen door "onze weekhartigheid" en "onze" weigering om te praten over het verband tussen criminaliteit en migratie. "Een walm van naastenliefde en solidariteit heeft decennialang over ons land gelegen en heeft ons het zicht op de realiteit benomen. En zie, daar komen de christenen weer aan met hun soeppannetjes en daar komen de socialistische theemutsen weer aan met hun multiculturele rimram. Multicultureel! - En nu wil ik het woord nooit meer horen."
"Wij verschillen fundamenteel van allochtonen", meent Vink.3 "Wij hebben een rijke traditie, wij hebben een ongekende vrijheid en welvaart gerealiseerd, wij vliegen door de kosmos en planten een vlag op de maan, maar er is onderweg iets misgegaan, onze cultuur is - als ik het in het taaltje van het pandemonium van seks en geweld mag zeggen - ongesteld en impotent geworden", klaagt Vink. "Het is geen wonder dat de allochtonen soms geen eerbied voor ons hebben - wij zien het niet; dat ze maling aan ons hebben - wij zien het niet; dat ze ons haten - wij zien het niet. We zijn blind van barmhartigheid." "We" zouden ons harder moeten opstellen tegen die "minderwaardige cultuur" van de migranten, en niet meer moeten "schromen om die westerse cultuur hoog te houden als de beste die er is". Verdun, Auschwitz, Hiroshima en Bhopal spelen in zijn denkwereld geen enkele rol.
Niet alleen op "moleculair" niveau, maar ook op wereldschaal zouden "we" bedreigd worden door het islamitische geweld. "We" zouden dat "kwaad alleen kunnen bestrijden als we bereid zijn om doortastend, meedogenloos en zonder consensus op te treden".1 De conflicten zouden zich volgens Vink niet, zoals links denkt, afspelen "tussen de sociale klassen, tussen rijk en arm of tussen andere economisch gedefinieerde groepen, maar tussen volkeren die tot verschillende culturen behoren". Daarmee is hij tegen het einde van zijn boekje bij de nieuw-rechtse ideologie beland. Vanuit die hoek probeert men al decennialang de nazistische rassenleer, die sinds de Tweede Wereldoorlog gelukkig uit de mainstream verbannen is, weer salonfähig te maken door het over "culturen" te hebben in plaats van over biologische "rassen". Niet langer staat voor nieuw-rechts "de rassenoorlog" centraal, maar "de oorlog tussen culturen". Dat het slechts om een verandering in terminologie gaat en niet om een wezenlijke verschuiving, blijkt al uit het feit dat nieuw-rechts "culturen" meestal als vrijwel onveranderlijk ziet. Ook Vink benadrukt voortdurend de "traagheid en hardnekkigheid van een cultuur". Soms maakt hij zelfs even een uitstapje naar het traditionele extreem-rechts, zoals bijvoorbeeld wanneer hij een politiecommissaris aanhaalt die het over "hun volksaard" heeft: "Het geweld zit in hun genen. Het gemak waarmee jij je pen vasthoudt, daarmee schieten zij hun uzi-pistool leeg". Volgens Vink zijn we "blind voor de ongenadige verschillen tussen culturen" en "de mislukking van de islamitische cultuur".1
Geestelijke wegbereider
Sinds 11 september schotelt Vink de Trouw-lezers steevast iedere zaterdag 3 pagina's artikelen voor van allerlei auteurs die pogen aan te tonen dat er een oorlog gaande is tussen de culturen en dat de islam inferieur is. Een aantal voorbeelden. Een auteur meende aan te tonen dat het christendom vaak naar pacifisme neigt, maar dat de islam van oudsher een roversgodsdienst zou zijn.4 Een andere dat de misdaad onder allochtonen alleen via superstreng straffen kan worden tegengegaan.5 Weer een andere auteur schreef dat allochtonen hun cultuur zouden moeten vergeten, net zoals vluchtelingen uit Oost-Europa dat destijds gedaan zouden hebben.6 Iemand anders beweerde dat er een "moreel westers overwicht" zou zijn ontstaan door een grotere geletterdheid.7 Ook meende een schrijver dat islamitische terroristen geen mensenrechten meer hebben.8 Het gaat inmiddels om tientallen van dit soort artikelen. Daarin staat de islam steeds voor alle kwaad van heden en verleden, en worden het westen, "de moderniteit", het liberalisme, het kapitalisme, en ja, zelfs het kolonialisme, bewierookt als het goede.
Op 13 oktober 2001 plaatste Vink een samenvatting van Paul Frentrops artikel "Er is iets mis met de islam". Dat verscheen eerder in HP/De Tijd en was een inspiratiebron voor extreem-rechts gebleken.9 Volgens Frentrop waren de aanslagen van 11 september gericht op "symbolen van onze westerse beschaving" en zijn we nu "verwikkeld in een oorlog om onze normen en waarden". Voor hem zijn alle islamieten uiteindelijk hetzelfde. De meesten zouden sowieso fundamentalistisch zijn en de rest zou de aanslagen ook hebben toegejuicht. "De islam" zou dus weinig respect hebben voor mensenlevens, net als het nazisme, en zou daarom ook verboden en zelfs volledig van de kaart geveegd moeten worden. "Dat vergt dus het invoeren van democratische regimes in het hele gebied tussen Marokko en Iran. Dat is een formidabele, maar geen onmogelijke, vooral politieke, en tevens militaire opdracht voor het komende decennium", aldus Frentrop. Vink plaatste er direct 5 juichende reacties bij. Ongehinderd door enige feitenkennis werd daarin vooral beweerd dat "de islam" ontvankelijker zou zijn voor fundamentalisme dan het christendom.10
De week daarop mocht Scruton doodleuk komen beweren dat het westen "seculiere regeringsopvattingen van het christendom" geërfd heeft, terwijl de islamitische wereld waarschijnlijk altijd wel zal blijven bestaan uit "feodale privé-rijken, geleid door individuen, families, clans of sekten". Hij ontkende zo de dominantie van de kerk in de westerse geschiedenis, en plaatste terloops de islamitische wereld even buiten de geschiedenis, en daarmee eigenlijk buiten de mensheid.11 De nieuw-rechtse filosoof haalde daarbij een van de geestelijk wegbereiders van het nazisme aan: Oswald Spengler. In zijn boek "Der Untergang des Abendlandes" schreef Spengler namelijk ook al over die vermeende fundamentele tegenstelling tussen het westen en niet-westerse culturen. Het avondland gaat ten onder, voorspelde hij. Alleen via een sterke man en discipline zouden de imperialistische oorlogen met andere culturen nog gewonnen kunnen worden.
Vink vulde zijn pagina's de week daarna met een hoofdstuk uit het boek "Botsende beschavingen. Cultuur en conflict in de 21ste eeuw" uit 1996 van de uiterst conservatieve Amerikaan Samuel Huntington. Die bevestigt namelijk zijn obsessie dat er zich een gigantische wereldomvattende strijd afspeelt tussen beschavingen, tussen "de verschillende levensvisies" van vooral het christendom en de islam. "Deze verschillen zijn het product van eeuwen. Ze zullen niet snel verdwijnen. Ze zijn veel fundamenteler dan de verschillen tussen politieke ideologieën", aldus Huntington. De islam zou bloedige grenzen hebben, en dat zou komen door de "islamitische neiging om conflicten met geweld op te lossen". Huntington: "Het probleem voor het westen is niet het islamitische fundamentalisme, het is de islam, een andere beschaving wier volkeren overtuigd zijn van de superioriteit van hun cultuur en die geobsedeerd zijn door de inferioriteit van hun macht." Om de islamitische dreiging het hoofd te bieden zouden "we" het "moreel verval" van de westerse beschaving tegen moeten gaan en in actie moeten komen tegen drugsgebruik, echtscheiding, onwettige kinderen, eenoudergezinnen en de vermindering van de invloeden van christendom en arbeidsethos.
Napoleon
Nog bonter mocht "de wonderboy van de Nederlandse filosofie" Luuk van Middelaar het komen maken. Op 1 december kreeg hij maar liefst 3 krantenpagina's voor zijn artikel "Et voilà: de moderniteit", één grote lofzang op de "westerse" zegeningen van "de moderniteit", het liberalisme en het kapitalisme. Tegen alle feiten in beweert Van Middelaar dat we zitten in "een mondiaal historisch proces waarin iedereen rijker kan worden en voor een groot deel ook aan het worden is". Mensen als Bin Laden zouden dat proces willen saboteren, en de westerse waarden willen bestrijden. Maar "wij" willen die volgens Van Middelaar juist "verdedigen. En daar hoeft het niet bij te blijven: echte progressieven vinden dat de rest van de wereld er ook recht op heeft."
"De White Man's Burden, de heroïsche beschavingstaak die Rudyard Kipling in zijn trotse gedicht uit 1899 voor het blanke ras zag weggelegd, heeft zich tegen ons gekeerd en is geworden tot een werkelijke last, een deprimerend schuldgevoel over kolonisatie, slavernij en economische uitbuiting van de Derde Wereld. Dat verhindert ons te begrijpen dat, heus!, de kolonisatie voor de gekoloniseerden ook iets goeds betekende. Ze bracht scholen, ziekenhuizen, wetenschap, vrouwenemancipatie, ze bracht de moderne rede en de moderne vrijheid binnen het bereik van individuen die daarvoor niet eens individu konden zijn. Zeker, er waren koloniale wandaden - verkrachtingen, martelingen, institutioneel racisme - en niettemin: wat een prachtig oeuvre!", roept Van Middelaar verrukt uit. Hij meent dat "de moderne mens een wereldhistorische missie heeft" om "de moderniteit" en het kapitalisme desnoods met grof geweld op te leggen aan de rest van de wereld. Het westen heeft daarom een nieuwe, nog gewelddadigere Napoleon nodig. Want "wat we Napoleon kwalijk kunnen nemen, is niet dat hij geweld gebruikte, maar dat hij niet ver genoeg is gegaan." In een poging zijn oorlogsdenken te onderbouwen doet Van Middelaar een uitgebreid beroep op de Duitse nazi-filosoof en overtuigde antisemiet Carl Schmitt.12 Hoewel een felle tegenstander van het liberalisme, vond Schmitt dat ideologieën er uiteindelijk niet toe doen. Het zou er uitsluitend om gaan de vijand te vernietigen via een pure nietsontziende machtsstrijd. Een beschaving zou zichzelf pas leren kennen via zo'n oorlog. Bijna een eeuw later verwoordde Huntington overigens hetzelfde idee: de westerse beschaving zou alleen tot zichzelf kunnen komen via strijd tegen de islam.
Emmer
Twee weken later viel de Leidse hoogleraar en "slavernij-deskundige" P.C. Emmer "wonderboy" Van Middelaar bij. Maar, zo waarschuwde Emmer, niet-westerse beschavingen zijn hardnekkig. Het kolonialisme was daarom onvoldoende geweest om de westerse beschaving te kunnen opleggen. Toch mochten koloniale besturen van hem "trots" zijn vanwege "het afschaffen van de slavenhandel en slavernij, het verbeteren van de landbouw, het bestrijden van hongersnoden, het uitroeien van besmettelijke ziekten, het verbieden van de weduwenverbranding, het aanleggen van wegen en spoorwegen, en het handhaven van de openbare orde en veiligheid".
Maar "het meeste werk moest na de dekolonisatie nog gedaan worden. Democratie, verdraagzaamheid en eerbied voor het menselijk leven stonden bij de kolonisatoren wel op het lijstje", meende Emmer, maar invoering daarvan "zou het einde van het koloniale systeem hebben betekend. Die invoering wachtte op de dekolonisatie en dat laatste werd door de VS en een aantal Europese politici na 1945 dan ook met kracht bevorderd". Helaas moesten "we" toen "tandenknarsend handen schudden met dictators als Soekarno, Bokassa en Idi Amin" om de Russen buiten de deur te houden. "We konden ons niet langer veroorloven zuiver in de leer te zijn en dat heeft de aantrekkingskracht van het Westerse Model geen goed gedaan". Maar gelukkig, "na 1989 konden we het Westerse Model weer in de etalage zetten zonder compromissen te sluiten. De optimisten onder ons geloofden dat het werk van het kolonialisme eindelijk kon worden afgemaakt." Maar, zo vreest Emmer, "hoe eerlijk en consequent we ons Westerse Model ook toepassen, verzet zal er altijd blijven".13
Dat Emmer geen enkele kritiek uitte op het kolonialisme, was voor Vink kennelijk geen probleem. En zo plaatst hij ook regelmatig stukken die moeten aantonen dat "ons" kapitalisme het beste systeem is. Aan het woord in "Letter & Geest" kwamen bijvoorbeeld de libertariër 14 Robert Nozick,15 de Burkestichting - "Vier hoeraatjes voor de vrije markt" -16, en een aanhanger van het thatcheriaanse kapitalisme.17
Gelijke munt
Ook de recente verhevigingen van het conflict tussen Israël en de Palestijnen probeert Vink in te passen in zijn apocalyptische wereldbeeld van botsende beschavingen. Hij gaf VVD-er Leon de Winter een aantal keer uitgebreid de ruimte om zijn anti-islamitische sentimenten te verspreiden.18 Zoals andere publicisten volkomen onterecht proberen het patriarchaat tot een voornamelijk islamitisch probleem te maken, probeert De Winter dat met het antisemitisme. Zo wordt in "Letter & Geest" iedere week de politieke troep over de schutting in de tuin van de islam gedumpt. Maar we leven in een kleine wereld en verreweg de meeste maatschappelijke problemen komen wereldwijd voor. En ook de politieke en culturele erfenis van de mensheid is tot stand gekomen uit een samengaan van verworvenheden vanuit alle mogelijke landen en culturen. Het moet eens afgelopen zijn met die arrogante pogingen van oorlogszuchtige opiniemakers als Vink om zich die verworvenheden toe te eigenen als puur westers.
Noten
1. "Oorlog op de opiniepagina", Ralf Bodelier. In: Intermediair 10, 7.3.2002.
2. Meer over de conservatieven in: "Conservatieven willen verworvenheden vrouwenbeweging terugdraaien", Eric Krebbers en Inge van de Velde. In: Fabel Archief.
3. "Wij verschillen fundamenteel van allochtonen", Monique Doppert. In: Contrast 9, 15.3.2001.
4. "De totale oorlog om een geitenbokje", Hans Jansen. In: Trouw, 16.2.2002.
5. "Stop de misdaad" en "Een kwestie van karakter", Joshua Livestro (Burkestichting). In: Trouw, 12.1.2002 en 2.2.2002.
6. "De onmetelijke kracht van het vergeten", Nausicaa Marbe. In: Trouw, 23.2.2002.
7. "De groei van de geletterdheid", Wijnand Mijnhardt. In: Trouw, 16.2.2002.
8. "Het kwaad een blinde vlek in de liberale ethiek", Frits de Lange. In: Trouw, 8.12.2001.
9. "HP/De Tijd inspiratiebron voor extreem-rechts", Harry Westerink. In: Fabel Archief.
10. "De brandstapel is bij ons passe", Paul Cliteur. In: Trouw,13.10.2001.
11. "Terreur en globalisering", Roger Scruton. In: Trouw, 20.10.2001.
12. "Der Durchschnittsdeutsche", Stefan Vogt. In: Jungle World 10, 27.2.2002.
13. "Het westerse model zal altijd verzet oproepen", P.C. Emmer. In: Trouw, 15.12.2001. Meer over Emmer in: "De bewustzijnsindustrie en het zuiden", Eric Krebbers. In: Fabel Archief.
14. Meer over het libertarisme in: "Peueraar-journalisten undercover bij libertariërs", Eric Krebbers en Harry Westerink. In: Fabel Archief.
15. "Waarom intellectuelen tegen het kapitalisme zijn", Robert Nozick. In: Trouw, 2.2.2002.
16. "Vier hoeraatjes voor de vrije markt", Johan Norberg. In: Trouw, 23.3.2002.
17. "Werknemers, wordt kapitalist!", Paul de Beer. In: Trouw, 2.3.2002.
18. "Wereldoorlog, derde (11.9.2001 - ....)" en "J'accuse", Leon de Winter. In: Trouw, 10.11.2001 en 13.4.2002
http://www.gebladerte.nl/10832f52.htm
Je zet me wel aan het werk, mister.
Geplaatst door Dwaalspoor
Ik zou tegen jou willen zeggen onderschat hem niet. Dan laat ik je nu kennismaken met Jaffe Vink de opiniechef van Letter en geest van Trouw.
Wel, we hebben nu Krebbers en van Doorn enerzijds en Vink anderzijds. En ze pakken elkaar flink aan.
Ik lees ze allebei en weet inmiddels met wie ik het eens ben.
BTW ik heb jarenlang opiniebladen als HP en VN gelezen maar ben daar een heel tijdje geleden mee opgehouden. Je wordt moe van die journalisten die zichzelf moeten profileren om zich professioneel te kunnen handhaven en daardoor vervolgens een karikaturaal beeld gaan neerzetten van een onderwerp dat ze gekozen hebben.
In die Deense cartoon kwestie vond ik de collumn die van Doorn toen schreef de enige heldere analyse die ik daarover gelezen heb.
Geplaatst door vlegeltje
In die Deense cartoon kwestie vond ik de collumn die van Doorn toen schreef de enige heldere analyse die ik daarover gelezen heb.
Je maakt me nieuwsgierig. Kun je hem plaatsen ?
Kan het nog smeriger? Jawel, maar dan moet je naar het niveau van Leon de Winter afdalen, die zijn commentaar in HP/De Tijd als volgt afsluit: �Je maakt nu weer een heel klein beetje mee wat Nederland is in oorlogstijd: de procedure die gevolgd moet worden, de Dijkstallen die klaarstaan om haar uit te leveren�.
:hihi:
Geplaatst door Dwaalspoor
Dan moet je dit artikel lezen van de islamhater pur sang Jaffe Vink bij dezelfde Trouw:
Het Schaapje is altijd bezig met persoonlijke aavallen en insinuaties. Ben benieuwd wat voor stront we aantreffen als we in zijn hoofd zouden kunnen kijken. Zo de waard is...
Geplaatst door Seif
Het Schaapje is altijd bezig met persoonlijke aavallen en insinuaties. Ben benieuwd wat voor stront we aantreffen als we in zijn hoofd zouden kunnen kijken. Zo de waard is...
:confused: Huh? Hij plaatst hier 3 artikelen van de autochtone journalisten Vink, van Doorn en Krebbers. De titel klopt en zijn eigen commentaar is uiterst correct. Wat wil je nu ?
Geplaatst door Bofko
:confused: Huh? Hij plaatst hier 3 artikelen van de autochtone journalisten Vink, van Doorn en Krebbers. De titel klopt en zijn eigen commentaar is uiterst correct. Wat wil je nu ?
Je ziet toch het stukje wat ik heb geciteerd? Hij moet eens leren dat als iemand kritiek heeft, dat hem nog geen "islamhater pur sang" maakt. Hij is altijd zoekende naar heimelijke motieven. Dat lijkt me meer over hem zeggen dan over die islamhaters.
Zelf kan ik zijn gedrag goed hebben. Maar ik schaam me soms kapot voor hem als hij anderen zo gaat bejegenen. Kan me goed herinneren hoe hij reageerde op Ajouaou. Die komt hier vers binnen, en hij begint meteen weer met zijn beschuldigingen als zou Ajouaou valse motieven hebben.
Dit forum is ook een beetje mijn thuis geworden in de loop der jaren. En als er dan zo iemand in huis loopt die mensen onheus gaat bejegenen, dan erger ik mij daar aan.
Coolassprov MC
20-05-06, 16:41
Geplaatst door Seif
Het Schaapje is altijd bezig met persoonlijke aavallen en insinuaties. Ben benieuwd wat voor stront we aantreffen als we in zijn hoofd zouden kunnen kijken. Zo de waard is...
Naast Dwaalspoor ben je nog geen strontvlek op zijn ondergoed.
Coolassprov MC
20-05-06, 16:46
Geplaatst door Seif
Dit forum is ook een beetje mijn thuis geworden in de loop der jaren. En als er dan zo iemand in huis loopt die mensen onheus gaat bejegenen, dan erger ik mij daar aan.
Je bent een arme jongen maar als je je huilbuien wilt rechtvaardigden zul je toch echt moeten proberen om zaken die je tegenstaan te weerleggen in plaats van zelf ad hominem te gaan en tegelijkertijd bewijs hiervan het bewijs tegen jezelf te leveren.
In de volksmond heet dat ook wel ''op arrogante wijze hypocriet zijn''.
Geplaatst door Coolassprov MC
Naast Dwaalspoor ben je nog geen strontvlek op zijn ondergoed.
Daar hebben we Dwaalspoor's bitch ook weer. :haha:
Geplaatst door Seif
[B]Je ziet toch het stukje wat ik heb geciteerd? Hij moet eens leren dat als iemand kritiek heeft, dat hem nog geen "islamhater pur sang" maakt. Hij is altijd zoekende naar heimelijke motieven. Dat lijkt me meer over hem zeggen dan over die islamhaters.
En toch heeft ie geen ongelijk. Vink begint zijn artikel met "De Zwarte Voltaire" en als vriend van Ayaan mag ie best z'n ongenoegen laten blijken over wat er gebeurd is.
Maar daar gaat het maar een paar regeltjes over en vervolgens schakelt ie door naar de Islam. En die heb dus ruk te maken met het feit dat Ayaans nationaliteit ter discussie staat.
Want wat heeft b.v. het volgende met haar nationaliteit te maken:
Een moslim die zich niet meer kan vinden in de islam en atheïst wordt of christen of een doodgewone humanist, iemand die de islam de rug toekeert, moet – volgens de regels van het islamitische spel – worden gedood.
Het eerste wat de moslimgemeenschap nu moet doen is deze idiotie uit haar godsdienst wegsnijden, en wel zo snel mogelijk. Hoe kan een godsdienst respect verwachten, die zo met zijn afvalligen omgaat? Ik daag de imams uit hierover te preken, ik daag ze uit hierover te schrijven
Als ie al wil refereren aan Voltaire doet ie er goed aan de volgende uitspraak van Voltaire ter harte te nemen:
"Laten wij, waar het mogelijk is, een zwak licht brengen in de nacht van de dwaling, waarin deze wereld ligt verzonken".
Geplaatst door Bofko
Je maakt me nieuwsgierig. Kun je hem plaatsen ?
Van Doorn / Nederland en de rang van Denemarken
door J.A.A.van Doorn
De discussie rond de Deense spotprentenaffaire staat vooral in het teken van de strijd om de vrijheid van menings-uiting. Hoe terecht dat ook is, het vormt slechts een deel van het verhaal, preciezer gezegd: het westerse deel. Gegeven de wezenlijke betekenis van vrije meningsuiting als een typisch klassiek grondrecht, richtte de aandacht van de Europese en Amerikaanse regeringen en publicisten zich vrijwel uitsluitend op de vraag of een beperking van dit recht verantwoord is, en zo ja, in welke mate en ten dienste van welke waarden en symbolen,
Slechts in de marge van het debat kwam aan de orde hoe de reacties in de islamitische wereld te verklaren waren. Dat vrijwel alle moslims, ook in het Westen, over de cartoons verontwaardigd bleken te zijn, geeft nog geen antwoord op de vraag of de woedende en gewelddadige acties, met name in Libanon, Syrië en Iran, rechtstreeks uit die religieuze irritatie zijn voortgevloeid. Cynici, maar ook onderkoelde waarnemers suggereerden dat die massale protesten door de respectieve regeringen waren georkestreerd, een aannemelijke veronderstelling, alleen al omdat spontane uitingen van volkswoede in deze landen nooit zouden zijn getolereerd.
Naar mijn mening kunnen we nog een stap verder gaan. De spotprenten boden veel islamitische regimes een ongezochte gelegenheid het Westen de les te lezen. Men kon immers stellen dat ’het Westen’ buiten zijn boekje was gegaan, welke stelling bevestigd leek te worden door de verlegenheid waarmee heel wat westerse woordvoerders op de affaire reageerden. Doordat de kwestie naar vermogen werd opgeblazen en uitvergroot, ging ze de grenzen van de persvrijheid verre te buiten en kon ze symptomatisch heten voor de arrogantie van de westerse wereld ten opzichte van de islamitische gemeenschap, vooral in een aantal landen maar eigenlijk ook wereldwijd.
Een van de weinige commentatoren die dit scherp hebben onderkend, is Rami G. Khouri, een medewerker van de Daily Star, wiens betoog onlangs NRC Handelsblad haalde, onder de veelzeggende kop: ’Moslimwereld schudt westers politieke juk af’. Het lopende debat, schreef Khouri, gaat niet over de persvrijheid in Europa, al zouden Europeanen dat graag geloven, maar over ’de wens van de Arabisch-islamitische samenlevingen om vrij te zijn van het westerse en Israëlische juk, met hun diplomatie van twee maten en hun roofzuchtige neokoloniale beleid’.
Daar valt aan toe te voegen dat de protesten niet tot de moslimlanden beperkt bleven, maar ook onder de moslimminderheden in de Europese landen gehoor vinden. Dat betekent dat we, misschien wel voor het eerst, te maken hebben met een wereldomspannend conflict dat zowel elders als in eigen land wordt uitgevochten. In de tijd van de Koude Oorlog waren de communisten buiten de poorten, de democraten oppermachtig in de westerse wereld. Momenteel zijn die grenzen uitgewist: het Westen moet niet alleen voorzichtig manoeuvreren ten opzichte van de islamitische wereld (boycots, olie!) maar ook rekening houden met grote bevolkingsgroepen in de eigen samenleving.
Wie deze situatie op zich laat inwerken, kan licht geneigd raken tot alarmistische reacties, in de trant van: ’we dreigen straks door vreemdelingen te worden overgenomen’ en: ’het is zaak zo scherp mogelijk op deze dreiging te reageren’. Ook ontbreekt het niet aan de suggestie dat continue provocatie de beste manier is om de ’gevaarlijke’ infiltranten op een afstand te houden.
Natuurlijk is waakzaamheid geboden, maar wie de huidige situatie onder ogen ziet, kan tot een veel koeler oordeel komen. De woede-uitbarstingen in enkele landen in het Midden-Oosten zijn bepaald niet van dien aard geweest dat het nodig is de stormbal te hijsen. Geweld leidt altijd tot koppen en mooie foto’s in de krant maar wie wat nauwkeuriger toeziet zal opmerken dat de gewelddadigheid zich tot kleine groepen heeft beperkt. En laten we eerlijk zijn: de brand in een consulaat, na evacuatie van het personeel, is geen fraai schouwspel, maar vergeleken bij wat onze Amerikaanse vrienden in Guantánamo Bay aanrichten is het kwajongenswerk.
Nog bemoedigender is de houding van de Europese moslims geweest, overduidelijk beledigd door de spotprenten maar niet geneigd daarvoor zelfs maar de straat op te gaan, om van geweldpleging maar te zwijgen. Na alles wat deze bevolkingsgroep de laatste jaren – met name in Nederland – aan beledigingen heeft moeten slikken, is die zelfbeheersing bewonderingswaardig te noemen.
Zeer verstandig is de houding van de Europese regeringen geweest. Nergens is olie op het vuur gegooid, overal is genuanceerd geopereerd. Het is onzin dergelijk diplomatiek gedrag als ruggengraatloosheid en lafheid af te doen. Regeringen en trouwens ook ondernemers hebben andere en grotere belangen en verantwoordelijkheden dan dagbladkarikaturisten die zo nodig grappig willen zijn.
Ach ja, Denemarken. Ik herinner mij de staande uitdrukking uit de tijd dat Nederland nog een groot koloniaal rijk beheerde en het dreigende verlies van Oost-Indië niet treffender placht te verwoorden dan met de waarschuwing dat wij dan als natie ’zouden afzakken naar de rang van Denemarken’. Laten we er niet naar afzakken.
Geplaatst door Bofko
Je maakt me nieuwsgierig. Kun je hem plaatsen ?
Nee, ik bedoelde eigenlijk deze:
Van Doorn / Vrij spreken of verantwoord handelen
door J.A.A.van Doorn
Vorig jaar 30 september publiceerde de Deense krant Jyllands-Posten –inmiddels wereldberoemd– een serie cartoons met de profeet Mohammed als lijdend voorwerp. Pas vier maanden later sloeg de vlam in de pan.
De halve islamitische wereld raakte in een staat van opwinding die behalve in diplomatieke demarches tot ontlading kwam in grof geweld tegen Europese burgers en hun belangen.
In westerse landen overheersen verbazing en verontrusting. Verbazing over de soms uitzinnige reacties op wat in onze ogen nogal onbenullige spotprenten zijn. Verontrusting ook omdat men een dilemma onder ogen moet zien: hoe kan men de gemoederen kalmeren zonder de indruk te wekken de vrijheid van meningsuiting niet voor honderd procent te verdedigen? Links en rechts klinken dan ook waarschuwingen tegen de bekende slappe knieën, in alle gevallen gedragen door de vaste overtuiging dat de vrijheid van meningsuiting op geen enkele manier mag worden verloochend.
Om meerdere redenen ben ik het met deze stelling niet eens. Om te beginnen moet worden vastgesteld dat de vrijheid van meningsuiting inderdaad tot de essentie van ons democratisch bestel behoort inzoverre zij de burgers het recht geeft zich onbelemmerd uit te laten over het openbaar gezag en met name een oordeel te vellen over de vraag of de overheid zich naar behoren van haar taak kwijt. Deze functie van de vrijheid van meningsuiting wordt dan ook slechts in zeer uitzonderlijke gevallen ingeperkt.
In het geval van de Deense spotprenten wordt echter niet de overheid onder vuur genomen maar een religieuze groepering, de moslims. Wie deze cartoons bedenkelijk acht, zet een vraagteken bij het gebruik van het recht op vrije meningsuiting in relatie tot een minderheidsgroepering.
Hoewel ook dit recht wettelijk is gewaarborgd, gelden er andere maatstaven dan bij de persvrijheid ten aanzien van de overheid. Dat blijkt met name uit de vele discussies over de toelaatbaarheid –en strafbaarheid– van discriminatie van minderheden.
De consequentie is dat vrijheid van meningsuiting, zo opgevat, geen absoluut recht is maar afhankelijk blijkt te zijn van politieke machtsposities en maatschappelijke verhoudingen. Dat in vroeger tijd –nog geen driekwart eeuw geleden– godsdienst en geloofsovertuiging veel rigoureuzer tegen onheuse aanvallen werden beschermd dan andere groepsidentiteiten, had alles te maken met de zeer zeer overwegend christelijke signatuur van de Nederlandse bevolking. Godslastering is nu een dode letter, ooit was het een halsmisdrijf.
Een andere reden om de vrijheid van meningsuiting in te perken bestaat in het streven van de overheid maatschappelijke spanningen in de hand te houden. Zo was het niet toevallig dat Nederland in 1934 discriminerende belediging strafbaar stelde. Extremistische politieke stromingen, fascisme zo goed als communisme, bedreigden in menig land de democratische orde en werden ook in Nederland gezien als oorzaken van verregaande politieke spelverruwing. Hoewel met tegenzin, besloot de overheid tot beteugeling van het gesproken en geschreven woord.
Dit historische uitstapje is om twee redenen leerzaam. Het toont aan dat de vrijheid van meningsuiting –uiteraard, zeg ik als socioloog– een recht is dat slechts speelruimte krijgt naarmate andere, als gewichtiger beschouwde belangen dit toelaten. Ten tweede vestigen de genoemde historische omstandigheden de aandacht op vergelijkbare problemen heden ten dage.
Zo begint godsdienst, lange tijd afgeschreven, opnieuw om aandacht te vragen. De voortgaande secularisatie van West-Europa is in die zin tot stilstand gekomen, dat miljoenen moslims een grote, nieuwe religieuze minderheid zijn gaan vormen die vooralsnog weinig ruimte in het openbare leven opeist, maar dat geleidelijk meer en meer zal gaan doen. In dit beeld past het protest tegen de godslasterlijke (profeetvijandige) spotprenten.
Nog intrigerender is de andere vergelijking: zoals in de jaren dertig, zo is er momenteel in Europa een gevaarlijke spanning ontstaan tussen grote bevolkingsgroepen, in casu moslims en anderen, met name seculiere burgers. Het is daarbij goed te beseffen dat de agressiviteit soms van beide zijden komt. Indien de Kamer zich kloek achter Denemarken stelt, omdat volgens het kamerlid Van Baalen ’wij allen Denen zijn’, is de vraag gewettigd welke Denen men precies op het oog heeft: de Deense neo-nazi’s, die dreigden de koran in het openbaar te verbranden? Of de extreem-rechtse Deense Volkspartij (waarvan de regering afhankelijk is) die moslims ’de pest van Europa’ noemt dan wel ’kankercellen die moeten worden weggebrand’ en ’onkruid dat over de grenzen is gewaaid’?
Over het geheel genomen overheersen echter de gematigde reacties en krijgen de Deens provocateurs bitter weinig steun. Zowel Europa als Amerika heeft zich van de cartoons gedistantieerd. Voeg daarbij de Raad van Kerken, de paus en Israël, en het wordt duidelijk dat de wereld zich door het straattumult niet van de wijs heeft laten brengen maar doordrongen is van het besef dat de massa van de moslimbevolking gemakkelijker voor vreedzame verhoudingen is te winnen als men ontziet wat voor gelovigen heilig is.
Verrassend is dat deze bezonnenheid ook in islamitische kringen is te signaleren. Het pleit voor de moslims in Europa dat ze de Deense uitdaging (vooralsnog) stilzwijgend hebben laten passeren en het pleit voor de moslims wereldwijd dat hun belangrijkste samenwerkingsverband, de Islamitische Conferentie Organisatie, samen met de Verenigde Naties en de Europese Unie de gewelddadige uitspattingen heeft afgekeurd en heeft aangedrongen op vreedzaam protesteren.
Wie weet kunnen we achteraf constateren dat de Deens cartoonaffaire een blessing in disguise is geweest, want aanleiding tot de erkenning dat de huidige wereldwijde polarisatie niet verder mag voortwoekeren.
Geplaatst door vlegeltje
Nee, ik bedoelde eigenlijk deze:
Van Doorn / Vrij spreken of verantwoord handelen
door J.A.A.van Doorn
Dank.
:duim: Goede verhandeling
Geplaatst door Bofko
Dank.
:duim: Goede verhandeling
Is die jongeman die van Doorn indertijd bij de NRC weggezuiverd heeft intussen eigenlijk al in het openbaar geteerd en gevederd ?
Geplaatst door H.P.Pas
Is die jongeman die van Doorn indertijd bij de NRC weggezuiverd heeft intussen eigenlijk al in het openbaar geteerd en gevederd ?
NRC heeft van Doorn een tijdje terug wel volledig gerehabiliteerd. Hij kreeg toen de gelegenheid om een hele pagina te vullen.
Pek en veren. Daar is Nederland veels te beschaafd voor.
Geplaatst door Dwaalspoor
Van Doorn / De Ayaan-adepten zijn lelijk in de war
door J.A.A. van Doorn
Het was een wilde week in Den Haag en we hebben het geweten. Huilbuien, woede-uitbarstingen, insinuaties en venijnige ruzies – het ging er onparlementair aan toe. Daarbij kwam nog het beschamende toneel van een Kamer die voor een van haar leden een voorkeursbehandeling eiste.
De media, spiegel van de samenleving, reflecteerden de opwinding. De strikte nieuwsgaring zat op rozen: het nieuws kwam met bakken binnen. De commentatoren hadden het moeilijker. Ze moesten een buitengewoon ingewikkelde kwestie in kaart brengen en tot een evenwichtig oordeel komen bovendien.
De commentator heeft meestal een lichte taak. Hij brengt samenhang in de feiten en laat er de achtergronden van zien. Hij probeert een aspect aan te wijzen dat nog niet is opgemerkt. Vaak geeft hij er zijn persoonlijke mening bij, zonder zich al te druk te maken over critici.
De afgelopen week werd aanzienlijk méér gevraagd. Wie erover schreef, moest uit een enorme massa gezwets de weinige waardevolle informatie peuren. Hij diende koel te blijven zonder kil te worden, een moeilijke opgave omdat de discussie zich dreigde toe te spitsen op één persoon, Hirsi Ali, terwijl het om een politiek conflict ging.
Wie nu het slagveld overziet, moet helaas constateren dat velen op slag het hoofd verloren. Men begon erop los te fantaseren alsof de werkelijkheid al niet onthutsend genoeg was. Om een voorbeeld te geven: in tal van commentaren werd gesteld, niet als een bang vermoeden maar als een vaststaand feit, dat Hirsi Ali voortaan onbeschermd door het leven moet gaan. Alsof de regering ook maar een ogenblik zou overwegen haar persoonsbeveiliging te beëindigen. Minister Donner, altijd bereid stompzinnige vragen te beantwoorden, nam de moeite dit nogmaals te verzekeren, maar alleen al de vraag is onbehoorlijk. Het is goedkope stemmingmakerij.
Een ander kenmerk van veel commentaren is de holle bolle taal. Neem H.J. Schoo, die toch een naam heeft te verliezen, in de Volkskrant van woensdag deze week: ’De ster verlaat nu het land, als een dief in de nacht, ontmaskerd als leugenaar, met pek en veren overladen, omringd door een huiveringwekkende kilheid, beroofd van haar Nederlands paspoort, zonder vaste woon- of verblijfplaats’.
Dit is geen commentaar meer, dit is een woeste tirade die niets verklaart. Neem één punt: ’huiveringwekkende kilheid’. Inderdaad is Hirsi Ali haar populariteit goeddeels kwijtgeraakt, al is iemand die jarenlang vrijwel wekelijks in de media haar zegje mag doen, toch niet van warme belangstelling verstoken. Ze betaalt daarvoor wel een prijs: het voortdurend bespelen van een eensnarig instrument gecombineerd met overexposure gaat de mensen ten slotte krachtig vervelen. Dat is jammer maar zo werkt het, en een beetje journalist weet dat.
Andere commentaren wagen zich aan politieke verklaringen. Cisca Dresselhuys, toch óók een naam, gelooft in HP/De Tijd dat de ’rechtse VVD’ de ’linkse politica’ Hirsi Ali kwijt wilde. Klein vraagje: zou iemand die links is, bij het American Enterprise Institute willen werken? Nog fantasievoller, tenslotte een romancier, is Leon de Winter die beweert dat de aanval op Hirsi Ali bedoeld is om de VVD en Rita Verdonk onder druk te zetten!
Het kan ook minder fris. Iemand die zich Opheffer noemt maar beter Vuilspuiter zou kunnen heten, verdedigt in de Groene Amsterdammer de stelling dat de ’meedogenloze’ sociaal-democraten alles op hun geweten hebben: ’De PvdA jaagt Ayaan ook liefst stateloos de dood in’. Dat verbaast hem niet, want tussen socialisten en nationaal-socialisten zit maar weinig verschil. Prof. De Groot, die de regeling waarop Verdonk zich beroept persoonlijk afkeurt maar deze als feit heeft genoemd, is dus een NSB’er.
Kan het nog smeriger? Jawel, maar dan moet je naar het niveau van Leon de Winter afdalen, die zijn commentaar in HP/De Tijd als volgt afsluit: ’Je maakt nu weer een heel klein beetje mee wat Nederland is in oorlogstijd: de procedure die gevolgd moet worden, de Dijkstallen die klaarstaan om haar uit te leveren’.
En zo zijn we terug bij de oorlog die bij gebrek aan argumenten nog altijd goede diensten bewijst. Dezelfde clichés die vroeger door links van stal werden gehaald, worden nu door rechts gehanteerd, ook de allerplatste. Zie Schoo: ’de slagschaduw van Anne Frank valt dan ook al over de affaire’.
Ook Hubert Smeets, hoofdredacteur van de Groene Amsterdammer, glijdt uit. Hij begint over de Ausbürgerung van de nazi’s die onwelgevallige Duitsers uitwezen. Zo vergaat het nu Hirsi Ali, want ’formeel’ kent Nederland momenteel vergelijkbare wetsbepalingen.
Het materiële verschil, en daar draait het om, laat hij rusten: Hirsi Ali kwam uit het buitenland, zoals honderdduizenden anderen. De regering probeert degenen die met een leugenachtig vluchtverhaal binnenkwamen, te weren of terug te sturen. Over dat beleid, onnodig hard geef ik toe, valt te twisten, maar met die beruchte Ausbürgerung heeft het niets te maken.
Eén ding mag duidelijk zijn: als vrienden van Ayaan gaan schrijven over Ayaan, struikelen ze nogal eens over hun vriendschap op een manier die hun reputatie geen goed doet. Maar ze hebben het dezer dagen ook wel erg moeilijk.
http://www.trouw.nl/deverdieping/dossiers/article323922.ece/Van+Doorn+%2F+De+Ayaan-adepten+zijn+lelijk+in+de+war+
Een beetje raar artikel met een rare titel ook.
Het lijkt zo wel of de wereld verdeelt is in Pro Ayaan en contra Ayaan.
ZO simpel is het niet. En als je het eens bent met sommige punten van Ayaan dan ben je geen Ayaan-adept.
En voor het gekonkel van heel schrijvend Nederland is Ayaan al helemaal niet verantwoordelijk. Wel leuk om eens verzameld te lezen.
Column: Islamitisch activisme
Ronald Plasterk
Deze week kwam de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid, de WRR, met dit rapport, waarin wordt bepleit dat de Nederlandse politiek minder verkrampt omgaat met de islam dan de laatste tijd gebeurt. Een van de leden van die raad is overigens de bekende VVD-man Pieter Winsemius, voorzitter is de CDA-er professor Van de Donk. Het is inderdaad een nogal uitgesproken rapport, hier en daar kritisch op de regering, controversieel waar het oproept tot een open dialoog met Hamas. Overigens heeft de WRR wel een punt als men zegt: wij willen altijd dat er in die landen democratische verkiezingen zijn, en dan zijn die er een keer, dan kunnen we niet zomaar alle contact verbreken omdat de uitslag ons niet bevalt. Maar goed, over dat rapport kun je lang en breed praten, en dat gebeurt ook, en daarmee alleen al heeft het zijn waarde bewezen.
Wat mij het meeste opviel waren de reacties van drie prominente Nederlanders: Afhsin Ellian, Sylvain Ephimenco, en Ayaan Hirsi Ali; respectievelijk hoogleraar rechtsfilosofie in Leiden, columnist bij het dagblad Trouw, en woordvoerder van een grote regeringspartij. Afshin Ellian in een halve pagina NRC roept: charlatanerie! Ephimeco in Trouw: Knoeiwerk, idioten! De kroon spant de woordvoerder integratiezaken van de VVD, Ayaan Hirsi Ali. Die zegt in Trouw op 12 april: "Het rapport is niet wetenschappelijk. Daarom", zegt de VVD-woordvoerder, "ben ik voor het hervormen van deze zogenaamd onafhankelijke instituten als de WRR."
Wat mij aan deze reacties opvalt is dat Ellian, Ephimenco en Hirsi Ali, afkomstig uit Iran, Algerije, en Somalie, precies de reactie hebben die de regeringen in die landen altijd hebben als er kritiek komt: schelden, tieren, en dreigen met "hervormen", en iedereen weet dat hervormen betekent: opheffen, sluiten. Ayaan, Afshin en Sylvain zijn alledrie streng islamitisch opgevoed, en hebben de islam nog in elk haarvat, ze zijn vol islamitisch activisme. Hun liberalisme is flinterdun, ze hebben zoals dat tegenwoordig heet een erg kort lontje.
De reactie daarentegen van VVD-Kamerlid Hans van Balen was voorbeeldig; hij zei in NOVA: ik ben het niet met alles eens wat erin staat, maar het is in ieder geval spraakmakend, en daar hebben we zulke adviesorganen voor.
Misschien moet er in die inburgeringscursussen nog iets nadrukkelijker uitgelegd worden wat we met liberalisme bedoelen. Ik zou dan wel benieuwd zijn of deze drie rechtse ideologen slagen voor hun inburgeringsexamen
Geplaatst door Al Sawt
Hoeft niet. Ayaan is al lang geslaagd voor haar examen.
O over examen gesproken. Je weet dat Kalou het examen niet heeft gehaald. 1 van de vragen die hij moest beantwoorden was of hij wist bij welke instantie je in Nederland een uitkering aan moet vragen.
Nou vraag ik je toch............betaald Feyenoord hem echt zo slecht of zijn ze nou helemaal van de pot gerukt daarzo?
Geplaatst door Orakel
Als ie al wil refereren aan Voltaire doet ie er goed aan de volgende uitspraak van Voltaire ter harte te nemen:
"Laten wij, waar het mogelijk is, een zwak licht brengen in de nacht van de dwaling, waarin deze wereld ligt verzonken".
Je bent een vriendelijk mens , Orakel.
Voltaire heeft nog meer te bieden:
Als het gepeupel begint te redeneren is alles verloren
Canards, canaux, canaille. Zoveel verandert er niet in 200 jaar.
Dwaalspoor
22-05-06, 10:12
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Ach ja, cultiver notre jardin. Wel lastig als het hek zolang heeft opengestaan.
In Indonesie of Suriname?
Geplaatst door mark61
Canards, canaux, canaille. Zoveel verandert er niet in 200 jaar.
Wel een beetje:
'Fi donc,' prevelde hij, 'de aarde wordt steeds platter.
Een schijf, bewoond door rapalje en botteriken.
Het is affreus.'
Dwaalspoor
22-05-06, 13:47
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Grappig dat je begint over onze gewaardeerde Nederlanders. Die ondanks het verleden de blik op de toekomst richten en erg prettige mensen zijn in onze samenleving. Zij wel. Ook de moslims onder hen. Daarom heb ik altijd bezwaar tegen de term moslimgemeenschap want ze zijn hele aardige mensen, die Indo's en Suri's. En de moslims onder hen gaan toch wel erg anders met hun religie om. Eigenlijk hebben ze een prachtige voorbeeldfunctie hoe het óók kan.
Je zou van onze gewaardeerde Surinamers en Indonesiers veel kunnen leren en ook je blik op de toekomst richten in plaats van elke dag hier te mekkeren en je haat te ventileren.
Dat je ze zo aardig vindt en waardeert is wel eens anders geweest wat dat betreft dienen ze een ook een voorbeeld functie voor mij. Het is eens anders geweest toen zij dit mooie land binnentraden. Hoon en verdenkingen zijn hen ten deel geweest. Zelfs onze gewaardeerde mollukers met hun tijdelijke georganiseerde ''terroristische'' activiteiten hebben het zwaar te verduren gehad en toch is alles goed met ze gekomen. Het zal wel bij de vuurdoop horen.
Zet je over de israelkritiek heen van de Marokkanen en zie ze als medeburgers die het internationaal recht een warm hart toedragen. Ook jouw joodse familie is hier te lande migrant geweest en hoon is hen ook eeuwenlang ten deel geweest, het zal een teken zijn dat je nu eindelijk geintegreerd bent. Het kan verkeren
Geplaatst door H.P.Pas
Wel een beetje:
V was eerder dan MT. Of je bedoelt, wat uit de hoogte?
Dwaalspoor
22-05-06, 15:20
Geplaatst door 151 Nobelprizes
Elke dag? Man, ik ben hier in geen 7, 8 maanden geweest. Als ik jou zo zie daarentegen: da's alweer een hele zwik beriggies in een paar maanden tijd. Maar dat zal wel bij je Opdracht horen die je te vervullen hebt :haha:
Of je nu weg bent geweest of niet je haat is er niet minder op geworden. :vingers:
Overigens hebben de Suri's indertijd hun misdadige stoottroepen zélf aangepakt - ze waren het zat om steeds in het mikpunt te staan vanwege al die criminelen. Het heeft gewerkt, want als er iets is dat opbouwend werkt, is het je fouten toegeven en zelfkritiek durven hebben. Als je het over voorbeeldfunctie hebt.
Dan moet ik je helaas teleurstellen statistisch gezien staan ze nog steeds boven de Marokkanen wat betreft criminaliteit.
Ze zijn schandalig behandeld door de regering. Weggepropt in barakken, niet gehoord, gewoon vergeten. Ik bewonder ze hoe ze zich hebben gemanifesteerd en opgewerkt. Op eigen kracht, zonder hulpprojecten, zonder heropvoedkampen, zonder persoonlijke begeleiders, zonder miljarden aan steun. De hoon is er niet minder om geweest, de wel bekende pinda poepchinees zal hun nog lang heugen. We weten allemaal dat die projecten dienen om de werkloze hoogopgeleiden autochtonen aan het werk te houden. Een soort moderne werkverschaffing voor hoogopgeleiden met opleidingen met een overschot.
Begin 's met dat warme hart en rechtvaardigheid op nationaal niveau :-\ Dat zal moeilijk gaan als onze joodse medeburgers geen kritiek dulden inzake hun moordpartijen in israel en dat verwarren met kritiek op nationaal niveau en daar misbruik van maken om toch de nationale steun voor israel te handhaven.
Joden zijn al helemaal schandalig behandeld. En ook zij: een en al succesverhalen, geen geklaag. Overal voorbeelden van mensen die hun eigen broek ophouden ondanks een dramatisch verleden. Zou toch inspirerend moeten zijn Ik weet zeker dat ze gebruik zouden maken van het sociale systeem als dat al zo ingericht zou zijn. De huidige immigranten zijn hier niet gekomen met afgezakte broek, maar dat weet jij natuurlijk evengoed. Het eenzijdig voorstellen van de immigranten als parasieten is precies hetzelfde als wat onze joodse vrienden hebben moeten doorstaan. Jij zou beter moeten weten als joodse voordat je tot zulke ernstige vooroordelen jegens je medeburgers zou overgaan.