Marsipulami
13-06-06, 20:26
Said Mdaouchi op CD&V-lijst gemeenteraadsverkiezingen Antwerpen
Said Mdaouchi (43) uit Hoboken zal tijdens de komende gemeenteraadsverkiezingen op de voorlaatste plaats staan van de CD&V-lijst in Antwerpen. Mdaouchi is reeds 20 jaar actief in het middenveld - hij is onder meer secretaris van de Unie van Moskeeën en Islamverenigingen van Antwerpen - en zette van daaruit de stap naar de politiek.
"Ik heb in de loop der jaren van verschillende partijen de vraag gekregen om in de politiek te stappen, maar ik ben er altijd van overtuigd geweest dat mijn plaats buiten de politiek lag", zei Mdaouchi vrijdag tijdens de voorstelling van zijn kandidatuur.
Op de vraag van Marc Wellens (CD&V), gedeputeerde van de provincie, antwoordde Mdaouchi, na raadpleging van zijn omgeving, toch positief. "Ik heb voor de CD&V gekozen omwille van de christelijke waarden. Voor mij als moslim lag deze partij het meest voor de hand", meent Mdaouchi.
"Ik ben Belg, ik ben overtuigd moslim en ik hou van Antwerpen en België. Ik wil het beste voor deze samenleving", zegt Mdaouchi die twee jaar geleden de eerste islamitische begrafenisonderneming in België opstartte.
Marc Wellens ziet in Mdaouchi alvast "een uitstekende kandidaat. Hij is een bruggenbouwer tussen de gemeenschappen in deze stad en dat is wat wij nodig hebben."
Marsipulami
13-06-06, 20:30
"Ik droom van een Cordoba aan de Schelde"
Saïd Mdaouchi (38). Een Belg van Marokkaanse afkomst, zet zich in Antwerpen in voor de opgroeiende allochtone jeugd. Als gelovig moslim werkt hij ook mee aan de uitbouw van vriendschapsrelaties tussen de verschillende geloofsgemeenschappen in de stad.
Ik heb nog een vage herinnering aan Tanger, de stad in Noord-Marokko waar ik in 1962 werd geboren. Ik herinner mij het getik van de regen op de zinken golfplaten van ons dak. Soms regende het ook binnen. Toen ik twee jaar was, vertrok mijn vader naar Europa. Hij vond er werk bij de Metallurgie cel in Hoboken. Iedere maand stuurde hij geld om het gezin te onderhouden. In 1969 voegde mijn moeder zich met de vijf kinderen hier bij hem. Ik werd ingeschreven in het eerste is leerjaar. Het was de eerste keer dat ik een klaslokaal van Binnen zag. Ik leerde snel de taal. Buiten de school had ik veel vrienden omdat ik graag aan sport deed. Na de lagere school haalde ik aan SITO 6 een diploma carrosserie en automechaniek. Dat was in 1981. Daarna ging ik net als mijn vader bij de Metallurgie werken.
Ik voelde mij meer Belg dan Marokkaan. We gingen wel af val en toe naar Marokko op fainiliebezoek, maar ik ervoer dat als een vreemde wereld. Mijn ouders waren praktiserende me moslims, maar niet fanatiek. Rond mijn zeventiende zat ik echter met vragen. Ik werd mij ervan bewust dat ik mijn Marokkaanse afkomst de rug had toegekeerd. Daarom legde ik mij toe op de studie van het Arabisch en van de koran, ook via avondschool. Ik begon naar de moskee te gaan, samen met enkele vrienden die net als ik hun islamitische wortels herontdekten. Moslim-zijn is voor mij in de eerste plaats iets om fier op te zijn. Het betekent dat ik in de maatschappij een voorbeeld moet zijn. Daarom houd ik mij aan de verplichtingen en de verboden die de godsdienst mij oplegt. Ik onderhoud de ramadan. Ik bid vijf maal per dag. Mijn lichaam is nooit in contact geweest met alcohol, tabak of drugs. Wat mij kwaad en verdrietig maakt, is dat sommige moslims hun geloof niet goed belijden of door hun gedrag onze godsdienst in een slecht daglicht stellen. ik ben ervan overtuigd dat wij elkaar moeten helpen om betere gelovigen te zijn. Dat geldt niet alleen voor moslims, maar ook voor christenen en joden.
Een figuur die mij heeft geïnspireerd, is pastoor Verachtert van Moretusburg, de Hobokense wijk waar de Metallurgie is gevestigd. Hij heeft de moslims in zijn parochie altijd met respect en gastvrijheid behandeld. Toen zij nergens een plaats vonden om het Offerfeest te vieren, bood hij hen het parochielokaal aan. In de jaren zeventig liet hij, een moskee bouwen op een perceel dat eigendom was van de kerkfabriek. Het was de eerste gebedsplaats voor moslims in het Antwerpse. Christenen en moslims hebben die moskee samen gebouwd. Dat was uniek voor Antwerpen. De moslims droegen pastoor Verachtert op handen. Toen hij drie jaar geleden stierf, waren de imam en een grote groep Marokkanen op de begrafenis aanwezig. Toen de overige aanwezigen na afloop de ontroering van de moslims zagen, lieten ze voor één keer hun gebruikelijke afstandelijkheid varen.
Toen ik bij de Metallurgie werkte, raakte ik steeds meer begaan met de problemen van de Marokkaanse jeugd in mijn wijk. ik zag dat veel opgroeiende jongeren het moeilijk hadden, hun draai niet vonden. In mijn vrije tijd begon ik me met hen bezig te houden. Na tien jaar liet ik mijn vaste job staan om een van de eerste straathoekwerkers van Antwerpen te worden. Dat heb ik acht jaar graag gedaan. In die periode haalde ik ook een bijkomend diploma A1 orthopedagogie. Ik onderhield contacten met zowat vierhonderd jongeren op het Kiel en in Hoboken - twee wijken in het zuiden van Antwerpen. Het viel mij op hoeveel jongeren snakken, naar hulp. Maar dat zullen ze je pas zeggen als er een vertrouwensrelatie is ontstaan. Als straathoekwerker had ik aanvankelijk geen eigen activiteiten. Ik wees jongeren de weg naar sportclubs, naar taallessen of naar de huiswerkbegeleiding. Later bouwde ik een eigen vereniging uit. Die jongerenclub had vooral een sociale dimensie. Maar ik moedigde hen ook aan de moskee en de koranlessen niet te vergeten.
De religieuze dimensie mag niet worden verwaarloosd. De meeste Marokkaanse jongeren die het hier een beetje hebben gemaakt, zijn doorgaans ook dicht bij hun wortels gebleven. Daarom begrijp ik niet dat zoveel mensen tegen de bouw van moskeeën zijn. De godsdienst stimuleert de jongeren juist om zich goed te gedragen. De anderen lopen gemakkelijker verloren. Zelf ben ik getrouwd met een Marokkaanse die hier is geboren en goed Nederlands spreekt. Ik heb drie dochters en twee zonen, van wie er enkelen zelfs Latijn studeren. Ik laat mijn kinderen ook wat Arabisch leren, zodat ze de koran kunnen lezen. Maar het moet allemaal buiten de schooluren gebeuren. Ik wil mijn kinderen ook niet te veel belasten, want hun vrije tijd is al beperkt.
Sinds kort heb ik het straathoekwerk verlaten. Ik heb nu een coördinerende functie binnen de Umiva, de Unie van Moskeeën en Islamitische Verenigingen Antwerpen. Ik stond in 1995 mee aan de wieg van die organisatie. Voorheen was er nauwelijks samenwerking tussen de verschillende moskeeën en verenigingen. Daar heeft Umiva verandering in gebracht. Al verschillende keren werden er succesvolle opendeurdagen in Antwerpse moskeeën georganiseerd. Op manier kunnen niet-moslims kennis maken met onze onze cultuur, onze godsdienst. Er is zoveel onwetendheid en er bestaan zoveel misverstanden. In de migrantengemeenschap zijn velen enorm geschrokken door de uitslag van de jongste gemeenteraadsverklezingen (in Antwerpen). Dan voel je de twijfel: wil een op drie mensen in onze stad ons weg? Dat kan toch niet! Heel wat jongeren voelen zich daardoor gefrustreerd. Maar tegelijk zet dat ons aan om zelf meer naar buiten te komen en ons in te zetten voor een betere verstandhouding. Daarom plant Umiva, in sarnenwerking met een andere vereniging, nu acties in sommige wijken zo willen we, 'oude' en 'nieuwe' Belgen samen, poetsacties ondernemen in straten en op pleinen, karweitjes opknappen voor bejaarden enz. Misschien is dat al bij al nog een positief effect van de verkiezingen.
Ik ben ook actief in de Wida, de Werkgroep lnterreligieuze Dialoog Antwerpen. Daar ontmoeten christenen, joden, moslirns en boeddhisten elkaar. Onze droom is om van Antwerpen 'het Cordoba aan de Schelde' te maken. Het is een verwijzing naar die Andalusische stad waar het wederzijdse respect tussen de verschillende geloofsgemeenschappen voor een hoge culturele bloei zorgde.
Ondertussen heb ik in de Wida heel wat vrienden, vooral onder de christenen. Maar ook de joodse gemeenschap begin ik steeds beter te kennen. In september heeft een afvaardiging van Umiva zelfs deelgenomen aan de jaarlijkse vredeswandeling in de jodenwijk ter herdenking van de holocaust. Dat is voor moslims niet zo evident. Maar zeker nu het conflict in Palestina weer oplaait, moeten we waken over het vreedzaam samenleven in onze stad en blijven ijveren voor een goede verstandhouding.
Ondanks alle moeilijkheden, geloof ik in de pluralistische maatschappij, maar de gelovigen moeten daarin altijd een voorbeeldfunctie vervullen. Zij moeten, zoals pastoor Verachtert, een toonbeeld zijn van openheid, tolerantie en begrip."
Jan De Volder
Uit: Tertio, Vierentwintig hartverwarmende verhalen.
Is dat nieuws? Marrobelg op voorlaatste plaats kieslijst? Kennelijk loopt B nog een kilometer of wat achter.
Marsipulami
14-06-06, 01:01
Geplaatst door mark61
Is dat nieuws? Marrobelg op voorlaatste plaats kieslijst? Kennelijk loopt B nog een kilometer of wat achter.
Ja, er zullen altijd wel verzuurde negativisten zoals jij blijven bestaan. Dat is geen nieuws (van de dag).
Geplaatst door Marsipulami
Ja, er zullen altijd wel verzuurde negativisten zoals jij blijven bestaan. Dat is geen nieuws (van de dag).
Dus dit is inderdaad het EERSTE kandidaat gemeenteraadslid van ? Antwerpen? Vlaanderen? geheel België?
Godallemachtig!
verzuurde negativisten... :hihi: nice one coming from hollandbashende reactionaire VB-sympathisant.
Wat zei ik trouwens voor negatiefs?
Geplaatst door 151 Nobelprizes
En is ie nou 38 of 43? :vreemd: :wink:
Geplaatst door 151 Nobelprizes
En is ie nou 38 of 43?
Hij is maat 38 en 43 lentes pril?