PDA

Bekijk Volledige Versie : Licensed to kill: Amerikanen mogen overal ter wereld doden, bewijs is niet van belang



Qaiys
23-06-06, 17:04
Licensed to kill


Het Witte Huis valt mogelijke terroristen aan als er ook maar het geringste risico is dat zij een aanslag beramen. Die kans hoeft niet groter te zijn dan één procent.

Dit onthult de Amerikaanse onderzoeksjournalist Ron Suskind in het boek De een procent doctrine, dat deze week gelijktijdig in de Verenigde Staten en Nederland uitkomt. Het boek beschrijft de manier waarop de Amerikaanse regering in samenwerking met de inlichtingendienst CIA na 11 september 2001 de ‘oorlog tegen terreur’ opzette.

Het kader daarvoor is een doctrine van vice-president Dick Cheney. Hij formuleerde deze, aldus het boek, toen hij in november 2001 door toenmalig CIA-directeur George Tenet werd ingelicht dat terroristenleider Osama bin Laden een maand voor 11 september een ontmoeting had gehad met twee Pakistaanse kerngeleerden.

Hierop zei Cheney: „Als er één procent kans is dat de Pakistaanse geleerden Al-Qaeda helpen met het ontwikkelen of bouwen van een kernwapen, dan moeten we reageren als was het een zekerheid. Het gaat niet om onze analyse of het vinden van doorslaggevend bewijs. Het gaat om onze reactie.”

Volgens het boek is deze leerstelling later het ijkpunt van de regering in de oorlog tegen terreur geworden. Bush laat volgens het boek het vuile werk aan Cheney over en speelt zelf vooral de rol van de geïnteresseerde aanjager.

De CIA heeft in tachtig landen operaties uitgevoerd die verband houden met terreurbestrijding, aldus het boek. In al deze landen had de dienst een license to kill van president George W. Bush: CIA-medewerkers waren er geoorloofd verdachte terroristen te vermoorden.

Uit die vrijbrief verklaart de schrijver de ontsporingen – martelen van terreurverdachten, geheime CIA-gevangenissen in Oost- Europa – waaraan Amerikaanse militairen en inlichtingenmedewerkers zich de laatste jaren schuldig hebben gemaakt.

Het boek beschrijft een reeks niet eerder gepubliceerde ontsporingen: onder meer de arrestatie van de kinderen van een Al-Qaeda- leider en de marteling van een schizofrene terreurverdachte.

http://www.nrc.nl/buitenland/article354987.ece

Qaiys
23-06-06, 17:06
Bewijs is voor VS niet van belang

De één procent doctrine: er is „niets wat de VS niet zullen doen” om een aanslag te voorkomen

Door Tom-Jan Meeus

WASHINGTON, 21 juni. Zelfs als er één procent kans is dat iemand een een aanslag beraamt, zullen de VS aanvallen. Dat is de leidende gedachte van de VS in de oorlog tegen terreur, blijkt uit een boek dat binnenkort verschijnt.

Het is twee maanden na de aanslagen van 11 september 2001. In de Situation Room, de crisiskelder van het Witte Huis, komen de leiders van de ‘oorlog tegen terreur’ bijeen: vice-president Dick Cheney, nationaal veiligheidsadviseur Condoleezza Rice en directeur van de CIA, George Tenet. De aanslagen van Al-Qaeda op New York en Washington zinderen nog na, Amerika zet zich schrap voor nieuwe terreuracties.

Die ochtend heeft Tenet nieuws. De CIA heeft uit Libische bron vernomen, vertelt hij, dat Osama bin Laden een maand vóór 11 september een ontmoeting heeft gehad met twee Pakistaanse kerngeleerden, van wie één gespecialiseerd is in de verrijking van uranium. „Meneer de vice-president, dit is nou waar we allemaal echt bang voor waren”, zegt Tenet. „Dit verandert alles.”

Cheney is perplex. Hij denkt hardop na. Het is „nog niet” mogelijk te omschrijven hoe de VS hierop moet reageren, zegt hij. Een medewerker van Tenet geeft details: de kerngeleerden zijn vooraanstaande Pakistani, ze zijn opgeroepen voor verhoor en aan een leugendetector onderworpen: de bliepjes duidden op bedrog. Dan weet Cheney genoeg. „Als er één procent kans is dat de Pakistaanse geleerden Al-Qaeda helpen met het ontwikkelen of bouwen van een kernwapen”, zegt hij, „dan moeten we reageren als was het een zekerheid. Het gaat niet om onze analyse of het vinden van doorslaggevend bewijs. Het gaat om onze reactie.”

Dit moment, schrijft onderzoeksjournalist en Pulitzer-prijswinnaar Ron Suskind in zijn nieuwe boek, The one percent doctrine (De een procent doctrine), is bepalend voor de manier waarop de Amerikaanse regering daarna de oorlog tegen terreur is gaan voeren. Cheney’s woorden, die hij volgens het boek later in andere interne bijeenkomsten herhaalde, zouden het kader voor deze oorlog vormen. Bewijs was niet meer van belang. Voor analyse was geen tijd meer. Actie was geboden. Zo werden de terreurbestrijders van de VS – de CIA voorop – met een „uitzonderlijk ruim mandaat” de wereld ingestuurd, aldus Suskind. Of, zoals CIA-directeur Tenet het later interpreteerde: „Er is niets wat we niet zullen doen.”

Aan de hand van een World Wide Attack Matrix bracht de CIA het slagveld in kaart: de dienst zou de jaren daarna, aldus het boek, in tachtig landen operaties uitvoeren. En in al deze landen had de dienst een license to kill van president George W. Bush: CIA-medewerkers waren er geoorloofd verdachte terroristen te vermoorden. Alles uiteraard in het geheim. Cheney: „Een heleboel dat nu moet worden gedaan zal in stilte moeten worden gedaan, zonder enige discussie (*).”

Het plaatst de ontsporingen waarin Amerikanen de laatste jaren verzeild raakten – Abu Ghraib, Guantánamo Bay, de vermeende Oost-Europese CIA-gevangenissen – in een logische context. In het boek wordt ook een reeks niet eerder gepubliceerde ontsporingen beschreven.

Zo is er de aanhouding van de operationele chef van Al-Qaeda, Khalid Sheikh Mohammed, in 2002 in het Pakistaanse Karachi. Daarbij besluit de CIA ook zijn twee kinderen – een jongetje (7) en een meisje (9) – in hechtenis te nemen. De verhoorders krijgen vanuit Langley, het CIA-hoofdkwartier, te horen dat ze geen middel onbeproefd mogen laten om Mohammed aan de praat te krijgen. Mohammed blijft zwijgen. Vervolgens houden ze hem voor „dat ze zijn kinderen pijn zouden doen als hij niet meewerkte”. „Mooi”, reageert Mohammed, „dan kunnen ze zich bij Allah voegen, op een betere plek”.

Ook blijken de Amerikanen een verdachte terrorist te hebben gemarteld in de wetenschap dat hij schizofreen was. Het betrof een van de eerste ‘zware jongens’ die de VS na 11 september arresteerden, Abu Zubaydah, die destijds door Bush „een van de belangrijkste figuren” in Al-Qaeda werd genoemd.

Het zat anders. De CIA stelde na zijn aanhouding vast dat de man knettergek was: in zijn dagboeken bleek hij er drie persoonlijkheden op na te houden. In de terreurorganisatie was hij slechts een loopjongetje. Toch werd de man gemarteld om hem tot verklaringen te dwingen – waarna hij het ene na het andere terreurcomplot onthulde (aanslagen op kerncentrales, op de Brooklyn Bridge, op het Vrijheidsbeeld). Ze veroorzaakten grote paniek hoewel het stuk voor stuk verzinsels waren. Dat krijg je als je bewijsvoering en analyse afschaft, actie vooropstelt, en alles geheim houdt: dan kan je bevolking moeiteloos om de tuin leiden, aldus Suskind.

De bondgenoten van de VS konden een idee hebben over het nieuwe Amerikaanse denken, zo blijkt uit het boek. Op 6 juni 2002 bezocht minister van Defensie Donald Rumsfeld de NAVO in Brussel. In de schets van Rumsfelds speech stond volgens het boek dat „een absoluut bewijs geen allereerste voorwaarde kan zijn om handelend op te mogen treden’’.

Bush laat volgens het boek het vuile werk aan Cheney over en speelt zelf vooral de rol van de geïnteresseerde aanjager. Maar er is één pijnlijk detail: hij is een late leerling. In het boek wordt onthuld hoe cynisch de president reageert als hij in augustus 2001 – een maand vóór ‘9/11’ – bezoek krijgt van een CIA-analist die waarschuwt voor Bin Laden. „Goed hoor’’, zegt Bush. „Je hebt je nu wel genoeg ingedekt.”


De doctrine in de praktijk

De één procent doctrine plaatst een aantal misstanden die de VS in hun oorlog tegen terreur begingen en die in Europa een storm aan kritiek losmaakten, in een logische context.

Abu Ghraib

In april 2004 en in februari van dit jaar lekten foto’s uit van mishandeling in de gevangenis Abu Ghraib nabij Bagdad. Op de beelden, genomen in 2003, is te zien hoe Amerikaanse bewakers lachend gevangenen mishandelen en vernederen. Negen laaggeplaatste militairen worden veroordeeld. Korporaal Charles Graner wordt als gangmaker veroordeeld tot tien jaar cel. Lynndie England, zijn voormalige vriendin, krijgt drie jaar.

Het Duitse weekblad Die Zeit schreef over Abu Ghraib: Het zijn niet een paar soldaten die „de controle over zichzelf kwijt zijn”, zoals ze graag zeggen. Amerika’s gehele Irak-beleid is niet meer onder controle.

Guantánamo Bay

Gevangenis op de Amerikaanse marinebasis op Cuba, waar op dit moment 460 vermeende Al-Qaeda- en Talibaan-strijders vastzitten, velen al sinds 2002 en zonder officiële aanklacht. De gevangenen vallen niet onder de Geneefse Conventies die o.a. de rechten van krijgsgevangenen regelen. Anderhalve week geleden hingen drie gedetineerden zich op. Tientallen gevangenen deden pogingen tot zelfmoord.

Het Franse dagblad Le Monde zegt over Guantánamo Bay: „We blijven ons afvragen wat de hemelse verordening is waarmee de VS rechtvaardigen dat ze boven de wet staan.”

CIA-vluchten

De Amerikaanse inlichtingendienst CIA zou zonder toestemming en met vliegtuigen die niet herkenbaar waren als Amerikaanse militaire toestellen, terreurverdachten over Europees grondgebied hebben vervoerd. Verdachten zouden in geheime gevangenissen, buiten het bereik van Amerikaanse en internationale wetten, zijn ondervraagd.

Ultiem bewijs voor het bestaan van CIA-gevangenissen in Europa ontbreekt. Maar de Raad van Europa stelt dat 14 Europese landen ‘opzettelijk achteloos’ zijn geweest over de activiteiten van de CIA.


Bezoek Bush

De verschijning van Suskinds boek valt samen met het bezoek van de Amerikaanse president George W. Bush aan Wenen en Boedapest. Het is zijn vijftiende bezoek aan Europa sinds zijn aantreden in 2001.

Doel van het bezoek

Bush heeft benadrukt dat zijn tweedaagse bezoek vooral dient om de traditioneel goede banden tussen de VS en Europa aan te halen. „We hebben een sterke partner nodig bij het harde werk om vrijheid in de wereld te bevorderen”, aldus Bush.

Vandaag: Bush treft Schüssel

In het kader van de jaarlijkse VS-EU-top ontmoet Bush eerst de Oostenrijkse kanselier Wolfgang Schüssel.

Lunch: Barroso en Solana

Bush luncht met onder andere de president van de Europese Commissie José Barroso en buitenlandcoördinator van de EU Javier Solana.

Officiële gespreksonderwerpen

Officieel zal gesproken worden over onder meer de Europese landbouwsubsidies, de Westerse afhankelijkheid van olie en het nucleaire programma van Iran.

Wat verder ter tafel komt: Irak

Naar verwachting zullen Washingtons problemen in en rond Irak hun schaduw over het bezoek van Bush werpen. Kanselier Schüssel heeft gezegd de gevangenis op de marinebasis Guantánamo Bay op Cuba ter sprake te zullen brengen. De Weense politie houdt rekening met anti-Bush-demonstraties.

Middagprogramma: koor

Een rondetafelgesprek met buitenlandse uitwisselingsstudenten. Discussie-onderwerp: het belang van vrijheid en democratie. Bush krijgt daarna een tour door de Nationale Bibliotheek en woont een optreden bij van het Weense jongenskoor.

Morgen: bezoek Boedapest Donderdag bezoekt Bush Boedapest, waar hij de Hongaarse opstand tegen de Sovjetoverheersing 50 jaar geleden zal herdenken. Daarna keert hij terug naar de VS.


Wie is Ron Suskind?

Naar het boek van Pulitzerprijs- winnaar Ron Suskind werd in de VS al enige tijd uitgekeken. De oud-verslaggever van The Wall Street Journal kon zijn research vanuit een goede uitgangspositie beginnen.

Twee jaar geleden publiceerde Suskind een boek over Paul O’Neill, oud-minister van Financiën, die als eerste uit de school klapte over de binnenwereld van het Witte Huis onder George W. Bush. O’Neill, lid van de Nationale Veiligheidsraad op 11 september 2001, gaf Suskind 19.000 interne documenten, die ten dele betrekking hebben op de oorlog tegen terreur. Het vormde de basis van zijn research voor dit boek.

Suskind heeft goede relaties met oud-directeur Tenet van de CIA en zijn plaatsvervanger John McLaughlin. Het boek steunt vooral op anonieme bronnen maar er blijkt ook uit dat zowel Tenet als McLaughlin een bron van Suskind zijn geweest.

Zaterdag verschijnt in NRC Handelsblad een interview met Ron Suskind. Recensies van het boek van de Amerikaanse kranten The Washington Post en de New York Times zijn te vinden via www.nrc.nl/ weblog/ wereld.

http://www.nrc.nl/buitenland/article354908.ece

Joesoef
23-06-06, 18:00
Idd opmerkelijk. Alleen oppassen dat je niet psyco gaat worden en overal iets achter gaat zoeken.


Mocht je plots een prikker missen dan zou het zo kunnen zijn dat.....

tukkersterror
23-06-06, 18:41
Geplaatst door Joesoef
Idd opmerkelijk. Alleen oppassen dat je niet psyco gaat worden en overal iets achter gaat zoeken.


Mocht je plots een prikker missen dan zou het zo kunnen zijn dat.....

Je bedoeld.........:schrik: We missen Victory al een tijdje :zegniets:

Lampo
23-06-06, 19:02
Geplaatst door tukkersterror
Je bedoeld.........:schrik: We missen Victory al een tijdje :zegniets:

Die zat dan ook ruimschoots boven de 1%