PDA

Bekijk Volledige Versie : Libanezen vinden onderdak in Palestijns kamp



MaRiaH
04-08-06, 18:10
Libanezen vinden onderdak in Palestijns kamp
Reportage Van onze correspondent Ferry Biedermann


RASHIDIEH - Voor veel Libanezen is het de omgekeerde wereld. ‘Ik had nooit gedacht ooit te moeten vluchten naar een Palestijns vluchtelingenkamp’, zegt een van hen. De oorlog lijkt de solidariteit tussen de bevolkingsgroepen te vergroten.

Op het plein van de blauw-witte VN-school in het Palestijnse kamp Rashidieh in Zuid-Libanon zitten een stuk of dertig kinderen in een grote cirkel een liedje te zingen. De Palestijnse oppassers klappen op de maat mee en zingen het voor. ‘Geliefde Nasrallah, geliefde Nasrallah, laat de raketten neerkomen op Tel Aviv.’

Dit zijn geen Palestijnse kinderen, maar Libanese. De school is voor de vakantie dicht, maar heeft de deuren geopend voor shi’itische vluchtelingen uit de dorpen in het zuiden. De inwoners zijn weggevlucht voor de Israëlische aanvallen van de afgelopen drie weken.

Voor de Libanezen is het de omgekeerde wereld. ‘Ik had nooit gedacht ooit te moeten vluchten naar een Palestijns vluchtelingenkamp’, zegt Ali Husseini, een 50-jarige taxichauffeur uit het dorpje Chaitiye, vijf kilometer naar het zuiden. Hoewel Hezbollah oppermachtig was in het gebied en daar jarenlang strijd heeft geleverd met Israël, voelde Husseini ‘dat het een strijd was tussen Israël en de Palestijnen’.

Een van de Palestijnse begeleiders van de kinderen springt op en mengt zich in het gesprek. ‘Dat kan je niet zeggen. Je moet zeggen dat Israël de vijand is van iedereen, van Libanezen en Palestijnen.’

De Palestijnen hebben wellicht aanleiding om zenuwachtig te zijn over de onderlinge relaties. Libanon heeft de Palestijnse vluchtelingen die in 1948 kwamen nooit echt met open armen ontvangen. Ze moeten vaak in kampen blijven wonen, mogen veel beroepen niet uitoefenen en krijgen nooit de Libanese nationaliteit. Vooral de christelijke Libanezen geven de Palestijnen de schuld van de burgeroorlog die woedde van 1975 tot 1990. De aan Hezbollah gelieerde shi’itische Amal-beweging vocht tijdens die oorlog een keiharde ‘oorlog van de kampen’ uit tegen de Palestijnen.

Dit keer lijken de Palestijnen in Libanon buiten de strijd te blijven. Rashidieh, het meest zuidelijke kamp in Libanon, is een keer aangevallen, maar heeft lang niet zo veel te lijden gehad als de omgeving. Geen wonder dat de Libanezen uit de omringende dorpen er hun toevlucht hebben gezocht. Veel van de vluchtelingen zeggen ook dat ze in Rashidieh zijn gebleven en niet verder naar het noorden zijn getrokken omdat het dichtbij hun woningen is en ze snel hopen terug te kunnen keren.

Rashidieh is ook de thuisbasis van Sultan Abu Aynayn, de Fatah-leider in Libanon. Bij hem roept de huidige situatie herinneringen op aan de grote invasie van 1982, toen Israël doorstootte tot aan Beiroet. In Rashidieh werd toen zwaar slag geleverd. Hij vertelt met trots dat het de Israëliërs zeven dagen kostte om de weerstand te breken.

Op een terras achter zijn bureau kijkt hij uit over een groot deel van het Zuid-Libanese kustgebied. In de bergen boven de zee slaan regelmatig de Israëlische bommen in; een oranje vonk en dan, een tiental seconden later, een enorme rookpluim. Tussen de bombardementen door is het gegier van het afvuren van de Hebzollah-raketten op het noorden van Israël te horen.

Abu Aynayn vertrouwt erop dat de Israëliërs dit keer niet zo makkelijk helemaal tot Rashidieh zullen komen. ‘Het is geen picknick, het duurt heel lang voor ze.’ Als het wel gebeurt, zal het kamp verdedigd worden ‘door kinderen, vrouwen: iedereen zal meevechten’. Zolang de Israëliërs echter niet aan de poorten staan, is het ditmaal niet aan de Palestijnen om aan de strijd deel te nemen.

Hezbollah heeft de strijd echter al gewonnen, meent de Fatah-leider, en ‘dat is goed voor iedereen, Libanezen en Palestijnen’. Hij benadrukt dat beide bevolkingsgroepen zich nu in hetzelfde schuitje bevinden. Hij ontkent niet dat er spanningen bestaan. ‘Maar door de onderlinge solidariteit die de oorlog nu heeft gecreëerd, en de overwinning van Hezbollah, worden alle problemen opgelost.’


Bron: Volkskrant.