Bekijk Volledige Versie : Nederlandse F16's oefenen bommen afwerpen op Afghaanse verzet.
Nederlandse F16's werpen bommen af in Afghanistan
ANP
DEN HAAG - Nederlandse F16's hebben vorige week in de Afghaanse provincie Helmand twee bommen afgeworpen. De straaljagers werden ingezet, omdat eenheden van de internationale coalitie onder leiding van de Verenigde Staten door onbekenden vanuit een bosschage onder vuur werden genomen.
Dat heeft het ministerie van Defensie vrijdag gemeld. Het is niet bekend of er bij de aanval slachtoffers zijn gevallen. Nadat de F16's de lasergeleide bommen hadden afgevuurd, hield het vijandelijk vuur op. Voordat de vliegtuigen in actie kwamen, was duidelijk dat er geen burgers in de buurt waren, aldus het ministerie.
Het incident deed zich 24 juli voor in de zuidelijke provincie Helmand. Die grenst aan Uruzgan, waar Nederlandse militairen actief zijn. De Nederlandse missie (Task Force Uruzgan), onderdeel van de NAVO-vredesmacht ISAF, is daar deze week officieel aan de slag gegaan. De manschappen gaan de wederopbouw in Afghanistan ondersteunen.
Met de inzet van de F16's heeft Nederland opnieuw een bijdrage geleverd aan de door de Amerikanen geleide operatie Enduring Freedom tegen terrorisme.
http://www.volkskrant.nl/binnenland/article336499.ece/Nederlandse_F16s_werpen_bommen_af_in_Afghanistan
Taliban officials continued to beat women on the streets of Kabul for dress code violations and for venturing outside the home without the company of a close male relative. In Kabul, girls were not permitted to attend school, although primary schools for girls were permitted in other parts of the country. Women's employment remained severely restricted and was generally limited to health care. To ensure that religious practices were strictly enforced, Taliban police continued to arrest men for having beards that were too short, for not attending prayers, and for having shops open during scheduled prayer times.
As in previous years, the Taliban enforced its laws according to its interpretation of Islamic Sharia, with weekly public executions, floggings, and amputations in Kabul stadium and other cities under its control. Several men accused of sodomy were punished by having walls pushed on them by a tank1. In one case, a man who survived the ordeal after being left under the rubble for two hours was reportedly allowed to go free.
In September, the Taliban issued new decrees aimed at non-Muslims that forbade them from building places of worship but allowed them to worship at existing holy sites, banned non-Muslims from criticizing Muslims, ordered non-Muslims to identify their houses by placing a yellow cloth on their rooftops, forbade non-Muslims from living in the same residence as Muslims, and required that non-Muslim women wear a yellow dress with a special mark so that Muslims could keep their distance2.
1 hier speelden ze godje, zie koran 11:82
2 hier scheppen ze een kloof tussen mensen (http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?s=&postid=2929124#post2929124)
Human Rights Watch 1999 (http://www.hrw.org/wr2k/Asia.htm#Afghanistan)
Wat de lezer eens zou moeten doen, is een onderzoek verrichten in bijvoorbeeld de archieven van de nazi's, om te zien of men daar analogieen aantreft. Probeer het maar eens. Ik ga daar nu niet op in, maar het is een interessante reflectie over de aard van de morele intellectuele cultuur waarin wij leven. Volgens mij is het iets waarover we ons zorgen moeten maken.
Laat ons verder gaan. De door mij genoemde terreurdaden (van het westen) in Midden-Amerika, het Midden-Oosten, Zuid-Afrika, enzovoort, gelden niet als terreur. In de annalen over terreur in de wetenschappelijke literatuur komen zij niet voor. Ze komen wel in de literatuur voor maar niet als terreur. Ze worden daarin als ''contraterreur'' of als ''rechtvaardige oorlog'' beschreven. En het principe gaat als volgt: Als iemand terreur tegen ons of onze bondgenoten begaat, dan is er sprake van terreur, maar als wij of onze bondgenoten terreur (en mischien wel veel ergere terreur) begaan tegen iemand anders, dan is er geen sprake van terreur, maar van contraterreur of van een rechtvaardige oorlog...
....Tijdens de hele geschiedenis van het Europese imperialisme is dit het motto: Als we het hun aandoen is het contraterreur, een rechtvaardige oorlog, het beschaven van de barbaren , of iets in die trant. Als we het hun land aandoen- want vergeet niet dat het westen na 11 september nagenoeg immuun was- op een veel grotere schaal, dan is het geen terreur. Dan gaat het om het brengen van beschaving of iets dergelijks.
Noam Chomsky
Geplaatst door Olive Yao
[
1 hier speelden ze godje, zie koran 11:82
Human Rights Watch 1999 (http://www.hrw.org/wr2k/Asia.htm#Afghanistan)
Het westerse kruisvaardersleger speelt God in andermans land met als hemel de olie. Wat was Karzai's vorige functie voordat hij president werd? Iets van een werknemer van een amerikaanse aardoliemaatschappij. De aardoliepijpleiding uit de voormalige sovjetrepublieken moet beveiligd worden.
Geven de westerlingen om vrouwenrechten? Laat me aub niet lachen en vertel dat soort propagandaverhaaltjes aan domme willoze westerlingen.
Geplaatst door barfly
Uruzgan
‘Eerst braken de Talibaan zijn benen’
In de Afghaanse provincie Uruzgan woedt een hevige strijd tussen NAVO-militairen en de Talibaan. Dorpsoudsten spraken in Kabul hun bezorgdheid uit tegenover president Karzai.
Kabul, 24 juli. Het was een nachtmerrie bij klaarlichte dag. Plotseling stopte er een Toyota pick-uptruck voor het huis van Khosal Ghani. Mannen met tulbanden, gewapend met kalasjnikovs sprongen uit de wagen. Ze kwamen voor de 22-jarige Abdul, zoon van Ghani, de dorpsoudste van een gehucht op drie kilometer afstand van de hoofdstad van Uruzgan, Tarin Kowt. „Het waren Talibaan. Abdul was volgens hen een politie-informant”, zegt Ghani.
Ghani is een vijftiger, maar met zijn lange grijze baard, verweerde gezicht en bijna tandeloze mond ziet hij eruit als iemand die de zeventig voorbij is. Als hij spreekt, trekt zijn gezicht samen, net of het praten hem pijn doet.
De mannen met de tulbanden bonden hem vast aan een boom en haalden zijn zoon uit zijn huis, vertelt Ghani. „Eerst braken ze zijn benen, vervolgens zijn armen. Toen kreeg Abdul een touw om zijn nek en bonden ze hem aan de Toyota vast.” Op de onverharde weg reden ze daarna net zo lang met de auto heen en weer tot er „niets meer over was van Abdul”.
Dat was twee maanden geleden.
Ghani vertelt zijn verhaal in kamer 311 van het uitgewoonde Jamil Hotel, in het centrum van Kabul. Naast hem op het versleten rode tapijt zitten nog acht dorpsoudsten, afkomstig uit Uruzgan. De een na de ander komt met gruwelijke verhalen op de proppen over hoe hun dorpen worden geterroriseerd door de Talibaan. Alle dorpen liggen op slechts een paar kilometer afstand van Tarin Kowt.
De negen mannen maken deel uit van de groep van zo’n honderd dorpsoudsten uit Uruzgan, die de afgelopen twee weken in Kabul waren op uitnodiging van president Karzai.
Wat moet er gedaan worden, wilde de president vorige week tijdens een ontmoeting weten, om de situatie te verbeteren in het onrustige Uruzgan, de provincie waar de Nederlandse militairen van de NAVO-stabilisatiemacht ISAF op 1 augustus hun missie beginnen. Behalve met Karzai spraken ze ook met vertegenwoordigers van de Nationale Veiligheidsraad en de Nederlandse ambassade.
In een paar maanden tijd is de veiligheidssituatie in Uruzgan hard achteruit gegaan, zegt Ahmad Sha, de woordvoerder van de mannen in de hotelkamer. „Vroeger waren onze dorpen veilig. Ze liggen allemaal dicht bij de hoofdstad, maar nu durven wij er niet meer te wonen. De Talibaan gaan ongestoord hun gang. Niemand die ons beschermt”, zegt Sha.
Op een gekopieerd A4tje staat een met de hand geschreven lijst van verzoeken die Sha en de andere dorpsoudsten aan Karzai en de Nederlandse ambassade hebben gegeven.
Een van hun belangrijkste adviezen: gouverneur Abdul Hakim Munib, aangesteld nadat zijn voorganger op aandringen van Nederland plaatsmaakte, moet vertrekken. Sha zegt: „Hij doet niets, we zien hem nooit en sinds zijn aanstelling zijn de Talibaan alleen maar sterker geworden.”
Munib, een voormalig aanhanger van de Talibaan, is sinds maart dit jaar gouverneur van Uruzgan. Hij volgde Jan Mohammad Khan op, die zich als voormalig krijgsheer schuldig zou hebben gemaakt aan corruptie en machtsmisbruik. Hij zou mede verantwoordelijk zijn geweest voor de onveilige situatie in de provincie, waar tribale conflicten en botsingen met de Talibaan schering en inslag waren.
Ahmad Sha haalt zijn schouders op als de reputatie van Khan ter sprake komt. „Hij pakte tenminste wel de Talibaan aan, ging altijd voorop in de strijd.” Munib was tijdens het Talibaan-regime in de jaren negentig onder meer onderminister van Communicatie en Tribale Zaken. In 2001 keerde hij de religieuze beweging de rug toe.
Wie Munib moet opvolgen? Een eenvoudige vraag voor de dorpsoudsten in hotelkamer 311. „Wij hebben de president gesmeekt om Jan Mohammad Khan weer aan te stellen als gouverneur. Hij kent de regio, kent de stammen en zorgt voor veiligheid. Munib komt niet uit Uruzgan en heeft geen idee hoe de zaken in onze provincie worden geregeld”, zegt Sha.
Het is een opmerkelijk verzoek. Want hoewel Jan Mohammad Khan een zekere populariteit genoot, werd hij niet door iedereen in Uruzgan op handen gedragen. Khan stond bekend als een man die het vooral goed voor had met zijn eigen stam, de Popolzai, een van de vier grote stammen in Uruzgan. De andere stammen, Achekzai, de Kakal en Noorzai, hadden geen invloedrijke beschermheer en moesten bij tribale conflicten met de Popolzai regelmatig het onderspit delven.
In overheidskringen in Kabul bestaat dan ook twijfel of alle dorpsoudsten echt willen dat Khan terugkeert. Mogelijk is het verzoek afgedwongen door de invloedrijke Popolzai, waartoe overigens ook president Karzai behoort. Volgens parlementariër Sona Niloofar, afgevaardigde namens Uruzgan voor de Wolesi Jirga (parlement), moeten de mensen vooral geduld hebben met Munib, die net een paar maanden aan de macht is. „Khan was populair, maar dat betekent niet dat iedereen hem terug wil. Het hele zuiden van Afghanistan is onrustiger geworden dit jaar”, zegt Niloofar.
In Uruzgan heeft het oplaaiende geweld inmiddels tot een heuse vluchtelingenstroom geleid. Niloofar zegt dat er 2.000 families op drift zijn als gevolg van Talibaan-dreigingen en aanhoudende gevechten tussen de extremisten en coalitietroepen. Officieel worden deze cijfers niet bevestigd. Wel staat vast dat de UNHCR, de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties, in Uruzgan meer dan 250 tenten heeft uitgedeeld aan mensen die gevlucht waren voor het geweld in regio’s buiten de hoofdstad Tarin Kowt.
Aan de telefoon vanuit Kandahar, bevestigt Abdul Khaliq Mujahid, eveneens parlementariër uit Uruzgan, dat in de provincie de afgelopen maanden steeds meer geweld wordt gepleegd. Abdul Khaliq is een Achakzai-stamleider uit het Chora-district die zowel tegen het communistische regime als de Talibaan gevochten heeft. Toen zijn familieleden (neef, vader, vrouwen, dochter en dochter van zijn zus) twee weken geleden op weg waren met de auto naar Tarin Kowt, kwamen zij per ongeluk onder vuur te liggen van de coalitietroepen die bezig waren met een operatie tegen de Talibaan. De auto werd geraakt en zijn neef die aan het stuur zat, was op slag dood. De anderen waren gewond en hebben uiteindelijk zes uur naast de auto gelegen voordat de coalitietroepen hulp kwamen bieden.
„Dit soort dingen kan gebeuren in een provincie als Uruzgan”, zegt Khaliq. „Maar het is een schande dat het zo lang duurde voordat ze geholpen werden.” Zijn familie ligt nu in een ziekenhuis in Kandahar. Mujahid: ,,Er zijn de afgelopen weken meer onschuldige mensen, die probeerden weg te vluchten voor het geweld, omgekomen in Uruzgan. Het zijn gevaarlijke tijden.”
Toenemend geweld in Zuid-Afghanistan
Kandahar, 24 juli. - Vierhonderd Talibaan-strijders hebben vanmorgen in 35 vrachtwagens de Afghaanse politie en het hoofdkwartier van de zuidwestelijke provincie Farah aangevallen. Bij de gevechten in de stad Bakwa, waarbij tientallen raketten werden afgevuurd, werden drie Afghaanse agenten gedood en zeven verwond. Tot nu toe was de provincie Farah niet betrokken bij de opleving van geweld in het zuidwesten van Afghanistan.
Een autobom nabij Kandahar verwondde vandaag twee militairen van de door de Verenigde Staten geleide troepenmacht. Bij een ander incident vanochtend in Farah kwamen vier vermeende zelfmoordenaars op twee motorfietsen om het leven in een confrontatie met de Afghaanse politie.
In het westen vermoordden gemaskerde mannen twee Afghanen die voor de hulporganisatie World Vision werkten.
Door de NAVO geleide Britse en Afghaanse troepen hebben gisteren 19 Talibaan gedood in de zuidelijke provincie Helmand. Honderden agenten waren betrokken bij de operatie die vroeg in de ochtend begon, aldus politiechef Ghulam Nabi Malakhail. Zeker 17 vermoedelijke Talibaan-strijders, onder wie 2 Pakistani, zijn gevangen genomen. Bij twee gelijktijdige zelfmoorda anslagen in de stad Kandahar kwamen zaterdag zes Afghaanse burgers en twee Canadese militairen om het leven. De Talibaan hebben de verantwoordelijkheid voor de aanslag opgeëist.
De golf van geweld komt een week voordat de NAVO-stabilisatiemacht ISAF-III het commando in de zuidelijke provincies overneemt op 1 augustus. Zaterdag zei ISAF-opperbevelhebber David Richards in de Britse krant The Guardian dat de situatie in Afghanistan uit de hand loopt – „close to anarchy” – en dat snel handelen gewenst is. (AP, Reuters)
Bron: www.nrc.nl
Volgens mij kan Nederland beter eerst helpen om de Taliban uit te roeien en dan pas kijken naar wederopbouw.
"Eerst braken de Taliban zijn benen" (http://www.maroc.nl/forums/showthread.php?s=&threadid=195198)
Geplaatst door Olive Yao
Geplaatst door barfly
Uruzgan
‘Eerst braken de Talibaan zijn benen’
blablabla
Ga ergens anders met je propaganda leuren, alsof de westerlingen geven om de afghanen en mensenlevens van anderen in de derde wereld. Het draait puur en alleen om de oliebelangen.
De grootse afghaanse killers zijn nu in dienst van de amerikanen en westerlingen en dat weet jij ook.
Massamoord in Afghanistan.
Van de redactie.
Nieuwe berichten van mensenrechten- organisaties en de internationale pers maken melding van massamoorden door het Amerikaanse leger, geholpen door lokale en internationale bondgenoten, op weerloze Talibanstrijders in Afghanistan. De verschillende berichten geven een gruwelijk beeld van een meedogenloze koloniale oorlog, dat in scherpe tegenstelling staat met wat het Amerikaanse Pentagon en de media ons voorschotelen. Het Amerikaanse leger maakt zich schuldig aan omvangrijke oorlogsmisdaden.
De eerste berichten over omvangrijke moordpartijen door het Amerikaanse leger op Talibangevangenen dateren van eind november vorig jaar. Amerikaanse vliegtuigen en helikopters bombardeerden het Qala-i-Janghi fort bij Mazar-i-Sharif, om een einde te maken aan een veronderstelde opstand van Talibangevangenen. Vele honderden kwamen om het leven, slechts 86 mensen overleefden het bombardement.
De slachtoffers waren Talibanstrijders die zich eerder in Konduz hadden overgegeven aan het leger van de Oezbeekse generaal Rashid Dostum, een bondgenoot van de Amerikanen. Door hun overgave werden de Talibanstrijders krijgsgevangenen onder bescherming van de Conventie van Genève. Van de naar schatting achtduizend Talibanstrijders die zich in Konduz hebben overgegeven, werden echter slechts vijfhonderd tot achthonderd overgebracht naar Qala-i-Janghi. Al snel kwamen er berichten dat andere Talibanstrijders waren vermoord.
Afgelopen januari en februari onderzocht een team van Artsen voor Mensenrechten (PHR), een in Boston gevestigde organisatie, een aantal massagraven in het gebied van Mazar-i-Sharif en Sheberghan. Het team stelde vast dat twee van de massagraven van recente datum waren. Bewoners in de omgeving verklaarden dat een groot aantal lijken uit containers werd geladen en met bulldozers in de woestijn werd begraven.
In een brief op 1 mei aan de voorlopige Afghaanse president Hamid Karzai, schrijft PHR: „Het forensisch team heeft ook bewijzen gevonden van recent begraven lijken in twee van de negen graven. Hoewel we niet in de positie waren om de herkomst van de lijken te kunnen vaststellen, hebben we van goed geïnformeerde internationale waarnemers vernomen dat één van de twee graven, bij de stad Shebergan, de overblijfselen van Talibangevangenen bevat die zich in november en december 2001 aan de Noordelijke Alliantie hadden overgegeven.”
Film
Onlangs was in verschillende Europese steden de onvoltooide film Massacre in Mazar te zien van de Ierse documentairemaker Jamie Doran. Daarin verschijnen getuigen die zelfs spreken van de moord op drieduizend Talibangevangenen. Volgens de getuigen werden tussen de tweehonderd en driehonderd gevangenen in containers opeengepakt, die voor het oog naar de gevangenis bij Shebergan werden gebracht. Onderweg stierf naar schatting de helft van de gevangenen door verstikking of werden zij gedood door schoten van soldaten in de luchtdichte containers. De anderen werden afgemaakt bij het ruimen van de containers en in massagraven in de woestijn begraven. Volgens de getuigen waren Amerikaanse soldaten aanwezig bij de massamoord.
Het Duitse weekblad Die Zeit zond twee verslaggevers, Giuliana Sgrena en Ulrich Ladurner, naar Masar-i-Sharif, om een eigen onderzoek in te stellen. Hun rapport bevestigt veel van de verklaringen in de film van Jamie Doran. In Die Zeit schrijven zij: „Het is niet moeilijk om in Shebergan mensen te vinden die kunnen vertellen wat zich in de woestijn van Dascht-i-Laili heeft afgespeeld. Zonder enig spoor van opwinding verhalen zij over executies en Taliban die door verstikking om het leven zijn gekomen.”
De verslaggevers citeren een bewoner van een nabij gelegen dorp, die zei: „Zij vertelden ons dat de mensen gestikt waren in de container, maar sommige containers zaten onder het bloed.”
Volgens het rapport in Die Zeit was de plaatselijke bevolking er absoluut zeker van dat de operatie in aanwezigheid van Amerikaanse soldaten heeft plaatsgevonden. „We informeerden verder en niemand twijfelde eraan dat de Amerikanen hebben deelgenomen. Zelfs op hogere niveaus bestond hierover geen enkele twijfel.”
Die Zeit bericht ook over een andere slachtpartij waar 570 Talibanstrijders zijn omgekomen. Deze ‘daad van de meest verbijsterende vorm van gewetenloze oorlogsvoering’ vond plaats in de stad Mazar-i-Sharif, die bezet was door de troepen van de Noordelijke Alliantie. De Talibanstrijders hadden zich verschanst in de Sultan Rassia school in het centrum van de stad. De Amerikaanse luchtmacht werd ingeroepen om hun verzet te breken. Na de actie verzamelde het Rode Kruis 570 lichamen.
De roep om een onafhankelijk onderzoek klinkt steeds luider. Artsen voor Mensenrechten eist dat de massagraven worden beschermd om te voorkomen dat bewijzen worden vernietigd. De Verenigde Naties hebben zich hierbij aangesloten. Maar zowel de Afghaanse regering als Washington houden zich doof. In het Europese Parlement wordt begin juli over deze zaak gediscussieerd. (uit: TARGETS, juli 2002)
................
US military massacres 80 villagers in Afghanistan
By Tom Carter
25 May 2006
Use this version to print | Send this link by email | Email the author
In the latest atrocity in the US occupation of Afghanistan, US warplanes massacred at least 80 villagers in the southern province of Kandahar early Monday morning. As many as 350 people have been killed this past week in Afghanistan in an explosion of violence, the most severe since the US invasion in October 2001.
US military A-10 “Warthog” warplanes were called in to continuously strafe the village of Azizi, beginning Sunday night and ending early Monday morning. The A-10’s 30mm rounds, fired from the gunship’s colossal cannon at a rate of 4,200 per minute, were initially designed to penetrate tank armor. As such, they pass easily through all substances used in ordinary construction, as well as human bodies. The warplanes also dropped several bombs on the village.
Azizullah, an 18-year-old boy who was cut in the face and chest during the attack, described seeing “scores” of mutilated bodies as he fled the village. “One [bomb] hit my house. I was wounded and my two brothers were killed,” he told the AFP.
Attah Mohammad, also interviewed by the AFP, said that 24 members of his family were killed in the bombardment. Another man, Nasratullah, was sitting down to dinner with his in-laws when the attack suddenly began. “I managed to escape but I don’t know what happened to my in-laws,” he said.
After the planes strafed and bombed the area, Afghan security forces sealed off the area and prevented ambulances and doctors from entering the village. Because of the massive destructive power of the munitions used in the operation, an accurate casualty figure may never be ascertained.
Such was the carnage and subsequent popular outrage that even the president of the US puppet regime, Hamid Karzai, felt compelled to issue a statement calling for a military investigation into the air strike. The popular anger over these air strikes undermines the already flimsy support for his regime.
Initially, the US military claimed that “80 Taliban” were killed in the operation. Later, they were forced to admit that some civilians may have been killed, but cynically blamed the deaths on “Taliban fighters” hiding amongst the civilians.
“The ultimate cause of why civilians were injured and killed,” US military spokesman Tom Collins declared, “is because the Taliban knowingly, willfully chose to occupy homes of these people.”
Paul Fitzpatrick, a lieutenant-colonel, released a statement insisting that those killed on Monday “were active members of the Taliban network who conducted attacks against coalition and Afghan forces as well as civilians.”
“The coalition only targeted armed resistance, compounds and buildings known to harbor extremists,” the statement claims.
The US military is now maintaining the position that US and Afghan troops in the area had come under fire from resistance fighters in or near the village. In the US military version of events, the ordinary men, women, and children dismembered in the air strikes are labeled “human shields,” the A-10 strafing runs are “self-defense,” and the operation itself is a “victory” against “hard-core Taliban fighters.”
In reality, the US puppet regime and its military forces face a population that is overwhelmingly hostile to the occupation. Faced with ever-dwindling popular support for the so-called “war on terror” in Afghanistan, as well as in America itself, the US military is resorting to increasingly brutal colonial methods. The atrocity carried out Monday morning is a form of indiscriminate collective punishment, designed to terrorize and intimidate a hostile population.
This past week, the US military has reported coming under increasing attack from an armed resistance. Last Wednesday, there was an eight-hour struggle for control of the town of Musa Qala in Helmand, involving as many as 400 insurgents. On Tuesday, a six-hour battle raged in Tarin Kowt, a district of the Uruzgan province, in which dozens were killed. Certain areas of the southern provinces of Helmand, Uruzgan and Kandahar are in open rebellion.
The number of US troops in the country was recently increased from 19,000 to 23,000, bringing the total number of foreign troops to 30,000. Several thousand additional NATO soldiers, including 3,500 British troops, are to be moved into the rebellious southern provinces at the end of July.
Karzai, unable for political reasons to acknowledge that his regime and the US occupation are widely reviled, blamed the eruption in violence on “foreign fighters” entering the country from Pakistan. This all-too-familiar line provoked firm rebuttals from Islamabad.
Also on Monday, the new Afghan parliament rejected by a vote of 116 to 15 a budget proposal on the grounds that the salaries it stipulated for civil servants were too high, and would not be accepted by the international donors. Seventy-five percent of Afghanistan’s budget comes in the form of foreign donations.
..........................................
US soldiers caught on film desecrating bodies of Afghans
By Tom Carter
22 October 2005
Australian television Wednesday broadcast a truly ugly scene: the bodies of two dead individuals, whose names are not yet known, burning side by side in a field with a group of five US soldiers looking on from a few yards away.
The footage of US troops desecrating two corpses in Khandahar, Afghanistan was filmed by Australian embedded journalist Steven Dupont on October 1. Nothing is known about these two people or the circumstances under which they were killed; however the US military has said they were Taliban fighters.
Another group of US soldiers—part of an Arkansas-based Psychological Operations (PsyOps) unit—are then shown broadcasting crude taunts over a rack of loudspeakers mounted on a military Humvee, apparently directed at the nearby village of Gonbaz, in southern Afghanistan. “Taliban,” one soldier, identified as Sergeant Jim Baker, goads in the local language, “you are all cowardly dogs. You allowed your fighters to be laid down facing west and burned.... This just proves you are the lady boys we always believed you to be.”
Another unidentified soldier shouts: “Your time in Afghanistan is short. You attack and run away like women. You call yourself Talib, but you are a disgrace to the Muslim religion and you bring shame upon your family. Come and fight like men instead of the cowardly dogs you are.”
One group of soldiers, not part of the PsyOps division, said that the bodies were burned for hygienic reasons. Even if they believed this to be the case, the act was clearly intended to intimidate the local population. The practice of exploiting cultural and religious traditions to provoke and humiliate has been an important part of American military procedure. For this reason, the use of dogs in interrogation has been encouraged, as has the practice of stripping detainees, revealed most graphically in the photographs taken at Abu Ghraib prison in Iraq.
The burning of corpses is prohibited by Islamic tradition. The reference to “facing west” appears to be an attempt to mock the Islamic requirement that Muslims face Mecca, which is west of Afghanistan, during prayers. “They deliberately wanted to incite that much anger from the Taliban so the Taliban could attack them,” Dupont said later in an interview with the Australian-based Special Broadcasting Service.
Dupont also pointed out that the act is in direct violation of the Geneva Conventions, which stipulate that killed enemy combatants must be afforded a proper burial in accordance with their religion.
Like the abuses at Abu Ghraib, this latest incident is a direct provocation on the part of the US military and, like the other acts of terror and intimidation, it has been met with horror and anger throughout the world. Even the US-backed president of Afghanistan, Hamid Karzai, felt compelled to issue a statement expressing his revulsion at the crime. He added, however, that occasionally “things happen in these sort of operations,” and urged the people of Afghanistan to support the US occupation.
The reaction from the American media and political establishment to this latest atrocity highlights the hypocrisy and double standard that underlie US imperialism’s military interventions in both Afghanistan and Iraq.
It is worth recalling the April 2004 incident involving four Blackwater Security mercenaries, in the employ of the US military. After they were ambushed and killed in Fallujah, crowds hostile to the US invasion triumphantly displayed their bodies in the streets. The cheering crowd then suspended their charred remains from a bridge.
Both the mainstream US media and the military reacted with hysterical denunciations of the moral character of the entire population of Fallujah, and of Iraqis and Muslims in general. “Their deaths will not go unpunished,” Paul Bremer, then supervising the operations in Iraq, declared the day after the ambush, “Yesterday’s events in Fallujah are dramatic examples of the ongoing struggle between human dignity and barbarism.... The acts we have seen were despicable and inexcusable.” White House press secretary Scott McClellan raged, “It is offensive; it is despicable.”
The military response to the ambush in Fallujah was to seek immediate revenge, but after a 10-hour battle the US military was forced out of the center of Fallujah. Later that year, after a massive military buildup, a brutal US offensive practically leveled the entire city, killing or maiming untold hundreds of innocent people, and displacing tens of thousands.
In stark contrast to the events in Fallujah, the burning of the two Afghan bodies is being treated by the US government and the American media primarily as a public relations embarrassment that says nothing about the character of the war itself. The State Department contacted American embassies around the world to make sure that they repeated the line that it was an aberration and not in line with American “values.”
Despite the insistence by the military that this was an isolated case—the conduct of a few “bad apples”—the fact is that war crimes are endemic to the American occupations in both Afghanistan and Iraq, and are directly in line with the policies of the Bush administration. Like the photographed torture at Abu Ghraib, what distinguishes this event from countless others like it is that it was recorded on film. After the numerous accounts of killings and torture, the execution of the wounded in Fallujah, the defilement of the Koran at Guantánamo Bay and now the deliberate desecration of corpses, the real character of the war cannot be denied.
On film, the PsyOps soldiers’ behavior is consistent with that of an imperial army conducting a colonial occupation. In the American military, every form of backwardness is encouraged. The most violent and base instincts are promoted. The video indicates that the soldiers do not seem to be the least bit unnerved by the grotesque bonfire they have created, and show total disregard for the humanity of their victims. “Wow, look at the blood coming out of the mouth on that one,” says one soldier, “f___ing straight death metal.”
The military brass has announced that it will begin a criminal investigation of the soldiers in the PsyOps unit. As with earlier US war crimes documented by the press, individual soldiers involved may be prosecuted, for appearance’s sake. The architects of the war in the Bush administration, however, as well those who authored these depraved methods of psychological warfare, will go unmentioned and unpunished.
......................
Afghanistan election: a mockery of democracy
By Peter Symonds
20 September 2005
Use this version to print | Send this link by email | Email the author
With the US-led occupation of Iraq sinking further into the quagmire, determined efforts have been made by the Bush administration and the international media to present last Sunday’s parliamentary elections in Afghanistan in the best possible light.
US President Bush hailed the poll as “a major step forward” for the country’s democratic process. British Prime Minister Tony Blair sounded a similar note, congratulating “the people of Afghanistan for turning out in such numbers” despite Taliban threats. EU external affairs commissioner Benita Ferrero-Waldner pronounced the election to be “a further milestone on the road to peace and stability”.
The international press dutifully followed suit with headlines declaring the election to be “a historic step” or “a milestone” and praising the Afghan people for “defying”, “braving” or “refusing to be deterred” by Taliban threats of violence.
Washington is no more creating peace, democracy and stability through its military occupation of Afghanistan than it is in Iraq. The presence of 30,000 US and allied troops in Afghanistan precluded any genuine democratic choice by the country’s voters. The election was staged, with the blessings of the UN, to provide a democratic figleaf for the regime in Kabul and to further entrench the position of Washington’s puppet—President Hamid Karzai.
Under the Afghan constitution, in which Washington had a major hand in drafting, the lower parliamentary house or Wolesi Jirga has limited powers to initiate legislation and to review the budget and government policy. Power is concentrated overwhelmingly in the hands of the president who heads the cabinet and the military, and can appoint and dismiss all ministers, judges and senior officials.
Despite the ineffectual character of the Wolesi Jirga, Karzai was determined to ensure that the body would be in no position to challenge his administration. Against the opposition of UN advisers and most diplomats, he insisted on an electoral system that undermined political parties and thus the ability for an opposition to emerge.
None of the 5,800 candidates for the Wolesi Jirga or provincial councils were able to identify themselves with a party on the ballot. Furthermore, the voting system based on a single non-transferable vote (SNTV) virtually ruled out the organisation of party slates. The consequence was a farce, particularly in a country where a large segment of voters are illiterate and thus reliant on identifying candidates by symbol. In Kabul, for instance, voters were confronted with a seven-page ballot paper with 390 names and symbols arbitrarily chosen by lot.
The election result will inevitably be a deeply-divided parliament dominated by “independents” chosen on the basis of local loyalties rather than policies. With Washington’s backing and control of the purse strings, Karzai has clearly calculated that such a body would be more malleable. Commenting on Karzai’s insistence on the SNTV system, a diplomat told a Sydney Morning Herald correspondent: “He wouldn’t budge. He claims he can manage a big bunch of independents, and the shifting coalitions they will form, better than a small group of parties who will work the parliament.”
US ambassador Ronald Neumann defended the electoral system as “an Afghan decision” to contain the commanders and warlords. Both claims are false. Firstly, the prime architect was not Karzai but Neumann’s predecessor, Zalmay Khalilzad, who was intimately involved in installing the Afghan president, drawing up the constitution and determining the timing and method of elections. Khalilzad is now US ambassador in Iraq, supervising Washington’s puppet regime in Baghdad.
Secondly, the electoral system has done nothing to rein in the warlords, tribal leaders and militia commanders on whom the US military and the Karzai administration directly rely. While Washington highlighted the danger of Taliban attacks, the main threat to candidates and voters in many areas were warlords and militia leaders closely aligned to the US and the Karzai regime.
A report by the US-based Human Rights Watch released just prior to the election stated: “In addition to fears of Taliban and other insurgent forces, found primarily in the south and southeast, many voters and candidates voiced concerns to Human Rights Watch about their sense of vulnerability at the hands of warlord forces—de facto or official militia forces ostensibly allied with the government...
“Across the country, candidates and political organisers complained to Human Rights Watch of cases in which local commanders or strongmen, or local government officials linked with them, have held meetings in which they have told voters and community leaders for whom to vote. In some cases, candidates and their supporters allege that direct threats have been communicated.”
Warlord candidates
At least 150 warlords or militia leaders stood as candidates. These included those implicated in the brutal factional fighting of the early 1990s, such as the Islamic fundamentalist Abdul Rasul Sayyaf, Hazara warlord Mohammed Mohaqiq and prominent leaders of the Jamiat-i-Islami faction such as Younis Qanooni. Many others, including some candidates for the 68 seats reserved for women, are standing as their proxies.
Although the electoral rules bar candidates involved in war crimes or militia activity, only a handful were excluded. Last week the Electoral Complaints Commission announced that 28 candidates had been disqualified—most for links with illegal militias—on top of 11 blocked in June. The list included none of the top warlords or anyone with close ties to Karzai. The provision is largely a formality as no attempt has been made to prosecute any of those chiefly responsible for war crimes and the main militias have been integrated, officially at least, into the country’s security forces.
As part of the effort to undermine support for the armed resistance, Karzai encouraged former Taliban leaders and officials to participate in the election. Those running included Wakil Ahmad Mutawakil, foreign minister for the Taliban regime, and Maulavi Qalamuddin, the head of the Department for the Prevention of Vice and Promotion of Virtue, which was notorious for abusing men and women for breaches of the Taliban’s reactionary Islamic codes. Hajji Abdul Samat Khaksar, former Taliban deputy intelligence minister, pulled out at the last minute, only because his Noorzai tribe decided not to back him.
Last week, Karzai blithely dismissed criticisms of the warlord candidates, declaring: “It’s opening a new life, a new avenue to the Afghan nation to participate and to differentiate. Now we have that opportunity, freedom to choose, to differentiate.” The presence of such candidates, however, makes a mockery of claims that the election was democratic. Those who dominate in the new 249-seat Wolesi Jirga will have secured their seat through a mixture of thuggery and bribery.
An editorial in the Washington Post last week sought to preempt criticism of the election. The newspaper conceded that “Afghanistan surely has a long way to go”, was one of the world’s five poorest nations, up to 60 percent of the economy was based on illegal opium production and warlords still held sway in parts of the country. Nevertheless, the editorial declared that the election was “a historic step towards democracy” and concluded that Afghanistan “is immeasurably better off than it was four years ago—and than it would have been had the United States hesitated to act.”
Successive US administrations, however, are chiefly responsible for the political, economic and social disaster in Afghanistan. All of the current warlords and armed factions trace their origins to the massive CIA operation in the 1980s to fund, train and arm Islamic fundamentalist Mujaheddin fighters against the Soviet-backed regime in Kabul. In the mid-1990s, the US tacitly supported Pakistan’s efforts to organise and arm the Taliban movement that eventually seized power in Kabul in 1996.
Like previous US interventions, the Bush administration’s decision to exploit the September 11 attacks to oust the Taliban regime had nothing to do with bringing peace, freedom and prosperity to Afghanistan. The subjugation of Afghanistan and Iraq was part of long-held US ambitions to secure its domination of the resource-rich regions of the Middle East and Central Asia. The Pentagon is currently spending nearly $100 million to upgrade and extend its Bagram headquarters and airbase in anticipation of a lengthy US military presence.
For the Afghan people, the ongoing US-led occupation has not brought peace, democratic rights or improved living standards. Despite promises of aid from Washington and its allies, the overwhelming majority of the population is mired in poverty and economic backwardness, lacking even the most basic services. In the south and east of the country, Pashtun villages and towns face the continual threat of US air raids, searches and arbitrary detention. Elsewhere in the country, Afghans are subject to the arbitrary and often brutal rule of warlords and militia commanders.
At the presidential elections last October, more than 70 percent of registered voters went to the polls. Many no doubt hoped that in doing so their life would improve. By exploiting his position as head of the US-backed regime to the full, Karzai comfortably won the election. Today most Afghans are no better off than they were a year ago, or indeed four years ago.
At the election last Sunday, voter participation fell sharply. The first official estimates from about a third of polling stations put the turnout at just over 50 percent. An article by the Sydney Morning Herald correspondent in Kabul indicated that the figure could be even lower. Estimates of the fall in turnout ranged from 20 percent to 40 percent in Herat and as high as 60 percent in Kabul.
The low turnout was not primarily due to threats either by the Taliban or local warlords, as voters had ignored similar dangers last October. Rather it reflected a growing disillusion, discontent and outright opposition to Karzai, his backers in Washington and the neo-colonial occupation of the country.
...................................
more and more hier: http://www.wsws.org/sections/category/news/as-afgh.shtml
Door Europa worden ook olie en andere grondstoffen getransporteerd. Toch slachten Europeanen elkaar niet af, en bombarderen de USA Europa niet.
United Nations
The United Nations Afghanistan seat remained in the control of the government of Jamaat-I Islami leader Burhanuddin Rabbani, who was ousted from Kabul by the Taliban militia in 1996.
U.N. staff began a gradual return to the country in March and April. A team was also sent to the northern city of Mazar-i Sharif to reopen a U.N. office in the city, the first since September 1997, when U.N. offices were raided there during heavy fighting.
The special rapporteur on Afghanistan, Dr. Kamal Hossain, visited the country in March. In April, the United Nations Commission on Human Rights passed a resolution condemning human rights violations by all parties in Afghanistan, citing in particular the mass killings that accompanied the Taliban's taking of Mazar-i Sharif in August 1998 and the continuing violations of women's rights. It also denounced both sides in the conflict for continuing the civil war and urged other nations to refrain from supplying military support to any of the factions. The commission also specifically condemned the Taliban for violations of women's and girls' human rights. The mandate of the special rapporteur on Afghanistan was extended for another year.
Shortly after the start of the Taliban's July offensive, the U.N. Security Council called for an immediate stop to hostilities. Once again, countries were urged not to aid any of the factions militarily. U.N. Secretary-General Kofi Annan implored the Afghan factions to stop their "senseless self-destruction." He criticized all the parties for committing "criminal acts" and then relying on "the U.N. and the international community...to help save their own people from disasters provoked by those who claim to be their country's leaders." He also denounced the use of child soldiers in the conflict.
In August, the U.N. Subcommission on Human Rights adopted a resolution condemning the Taliban for violations of the most fundamental rights of women and girls, stating that Afghan women were "cheated of their rights to health, employment, freedom of movement and security."
In September, U.N. Special Rapporteur for Violence against Women Radhika Coomaraswamy visited Afghanistan. She condemned the Taliban militia for its "widespread systematic violation of the human rights of women." She stated that public beatings of women continued and she urged the Taliban authorities to respect international conventions on human rights and dismantle the Ministry for Promotion of Virtue and Prevention of Vice, the religious police responsible for the beatings.
In January, UNICEF reported that 90 percent of the girls in Afghanistan and 75 percent of the boys were not attending school in Taliban-controlled areas, a drop from previous statistics. In a July UNICEF report on children at risk, Afghanistan ranked behind only Angola and Sierra Leone. The study analyzed environmental conditions, mortality rates, nutrition, primary education, security, and health.
Afghanistan remained one of the most densely mined countries in the world, with approximately six million mines, most of them remnants of the war with the Soviet Union from 1979-1992. In 1999 it was estimated that there were ten to twelve victims of landmines per day in the country, 30 percent of them children and 50 percent of them fatalities due to inadequate or nonexistent medical facilities. In July and August, the U.N. reported that the United Front was laying mines north of Kabul to repulse the Taliban offensive.
The U.N. High Commissioner for Refugees (UNHCR) reported in February that the 2.6 million refugees from Afghanistan living in Pakistan and Iran remained the largest group of refugees in the world. Over two million remained internally displaced due to fighting and forced evictions and relocations. Although some fifteen thousand refugees returned from Iran, and fifty-one thousand from Pakistan during the first half of the year, renewed fighting deterred many from going back.
human rights watch 1999 (http://www.hrw.org/wr2k/Asia.htm#Afghanistan) (dus voor 11 september 2001)
United States
Due to their harboring of suspected terrorist Osama bin Laden, the Taliban's relations with the U.S. remained strained. Tensions increased in June when the U.S. put bin Laden on the FBI's Ten Most Wanted list and offered a $5 million reward for his capture. To exert further pressure, the U.S. imposed economic sanctions in July, including a freeze on all property and trade controlled by the Taliban in the U.S. This was extended in August to include the freezing of approximately $500,000 in assets of Ariana Airlines, the only airline operating in Afghanistan, on the presumption that it could be supplying the Taliban with export goods.
In a statement to the Senate Foreign Relations Committee in April, Assistant Secretary of State for South Asian Affairs Karl Inderfurth stated that U.S. representatives had been meeting with Russian representatives as well as with Afghan King Zahir Shah to discuss means of reaching peaceful settlement in Afghanistan, but that prospects for peace were dim. Listing the areas of concern to the U.S., he cited the threat of terrorism, ongoing narcotics cultivation and export, human rights abuses, treatment of women and girls, and regional instability. Inderfurth reiterated the U.S. goal of a "broad-based, multi-ethnic, representative government" but expressed doubt that the Taliban would accept such a formula and predicted further hostilities.
In August, the State Department announced that it was doubling its resettlement quota of South Asian refugees for the year 2000 from four thousand to eight thousand, specifically to allow more Afghan women into the country. In the announcement the department representative said, "We have seen a sizable increase in the numbers of Afghan women at risk. As President Clinton has made clear, we are deeply opposed to the Taliban regime's repressive policies toward women and we are committed to ensuring that Afghan women in vulnerable circumstances obtain the protection they deserve." In September the U.S. issued a report on religious freedom worldwide in which it accused the Taliban of persecuting and killing minority Shi'as.
human rights watch 1999 (http://www.hrw.org/wr2k/Asia.htm#Afghanistan) (dus voor 11 september 2001, en voor de Bush junta)
We kunnen beter zelf iets bedenken over oorzaak en gevolg.
Geplaatst door Olive Yao
We kunnen beter zelf iets bedenken over oorzaak en gevolg.
Alweer? Er was eens een ongure landstreek, die lag op de grens tussen 2 invloedssferen.
Do I need to go on?
Geplaatst door Olive Yao
Door Europa worden ook olie en andere grondstoffen getransporteerd. Toch slachten Europeanen elkaar niet af, en bombarderen de USA Europa niet.
Doe aub niet zo dom met je ontwijkantwoorden.
Ooit eens gehoord van de EGKS (europese gemeenschap voor kolen en staal), dat is de basis geweest voor de EEG om een einde te maken aan de massaslachtingen die europeanen elkaar aandeden.
De USA bombardeert de europeanen niet omdat ze al aan het leibandje lopen. Voorts is het merendeel van deze grondstoffen bestemd voor de eigen europese markt.
Geplaatst door Olive Yao
United Nations
The United Nations Afghanistan seat remained in the control of the government of Jamaat-I Islami leader Burhanuddin Rabbani, who was ousted from Kabul by the Taliban militia in 1996.
U.N. staff began a gradual return to the country in March and April. A team was also sent to the northern city of Mazar-i Sharif to reopen a U.N. office in the city, the first since September 1997, when U.N. offices were raided there during heavy fighting.
The special rapporteur on Afghanistan, Dr. Kamal Hossain, visited the country in March. In April, the United Nations Commission on Human Rights passed a resolution condemning human rights violations by all parties in Afghanistan, citing in particular the mass killings that accompanied the Taliban's taking of Mazar-i Sharif in August 1998 and the continuing violations of women's rights. It also denounced both sides in the conflict for continuing the civil war and urged other nations to refrain from supplying military support to any of the factions. The commission also specifically condemned the Taliban for violations of women's and girls' human rights. The mandate of the special rapporteur on Afghanistan was extended for another year.
Shortly after the start of the Taliban's July offensive, the U.N. Security Council called for an immediate stop to hostilities. Once again, countries were urged not to aid any of the factions militarily. U.N. Secretary-General Kofi Annan implored the Afghan factions to stop their "senseless self-destruction." He criticized all the parties for committing "criminal acts" and then relying on "the U.N. and the international community...to help save their own people from disasters provoked by those who claim to be their country's leaders." He also denounced the use of child soldiers in the conflict.
In August, the U.N. Subcommission on Human Rights adopted a resolution condemning the Taliban for violations of the most fundamental rights of women and girls, stating that Afghan women were "cheated of their rights to health, employment, freedom of movement and security."
In September, U.N. Special Rapporteur for Violence against Women Radhika Coomaraswamy visited Afghanistan. She condemned the Taliban militia for its "widespread systematic violation of the human rights of women." She stated that public beatings of women continued and she urged the Taliban authorities to respect international conventions on human rights and dismantle the Ministry for Promotion of Virtue and Prevention of Vice, the religious police responsible for the beatings.
In January, UNICEF reported that 90 percent of the girls in Afghanistan and 75 percent of the boys were not attending school in Taliban-controlled areas, a drop from previous statistics. In a July UNICEF report on children at risk, Afghanistan ranked behind only Angola and Sierra Leone. The study analyzed environmental conditions, mortality rates, nutrition, primary education, security, and health.
Afghanistan remained one of the most densely mined countries in the world, with approximately six million mines, most of them remnants of the war with the Soviet Union from 1979-1992. In 1999 it was estimated that there were ten to twelve victims of landmines per day in the country, 30 percent of them children and 50 percent of them fatalities due to inadequate or nonexistent medical facilities. In July and August, the U.N. reported that the United Front was laying mines north of Kabul to repulse the Taliban offensive.
The U.N. High Commissioner for Refugees (UNHCR) reported in February that the 2.6 million refugees from Afghanistan living in Pakistan and Iran remained the largest group of refugees in the world. Over two million remained internally displaced due to fighting and forced evictions and relocations. Although some fifteen thousand refugees returned from Iran, and fifty-one thousand from Pakistan during the first half of the year, renewed fighting deterred many from going back.
human rights watch 1999 (http://www.hrw.org/wr2k/Asia.htm#Afghanistan) (dus voor 11 september 2001)
Geven de westerlingen om vrouwenrechten? Laat me aub niet lachen en vertel dat soort propagandaverhaaltjes aan domme willoze westerlingen.
na meer dan 20 russische speeltuin voor soldaatjes geweest te zijn is het nu een westerse speeltuin.
Geplaatst door Olive Yao
We kunnen beter zelf iets bedenken over oorzaak en gevolg.
oorzaak---->Russische en Westerse belangen, voortzetting koude oorlog, nu oliebelangen en andere politieke belangen
gevolg----> militaire speeltuin en oefenterein voor westerse soldaatjes en wapens.
Waar het absoluut niet omdraait zijn afghaanse (vrouwen) belangen. Dat is pure propganda om het volk in het westen gewillig te maken voor politieke steun en waar jij telkens mee komt aandraven. Zo ben je mede schuldig aan het verspreiden van leugens en het creeren van een klimaat dat wij hier in het westen dat goed vinden.
Je hele houding hier op maroc.nl is gericht op minordetails met je vrouwenrechten en je zogenaamde islamkritiek terwijl dat niets anders dient dan de moordpartijen elders en/of onderdrukking hier en elders van moslims te vergoeilijken.
Geplaatst door klaaskop
Schitterend vliegtuig, de F16.
Ik ga straks nog even de soundtrack draaien .. O baby, die jet ....
De Irakezen, Palestijnen en Libanezen weten er alles van. Ze ''genieten'' ervan en al helemaal als hun kinderen en vrouwen verschrikt in elkaar duiken omdat ze weten wat erna komt.
Geplaatst door klaaskop
Goed zo. Nou de rest nog.
Maar jij vindt de Mig27 natuurlijk mooier. Of de Katouscha. Of het explosiven-jack van zelfmoordterrorist.
Sarcasme. Begrijp je daar niks van ? En relativering, zien van andere kanten dan je eigen geblokte visie ?
Niet alleen "Het Westen" heeft belangen, of kan reageren vanuit die belangen.
Rusland, vroeger, maar dat heeft wel de toon gezet. China, nu.
Iran.
Iedereen kijkt naar Libanon, en ondertussen gaat Iran gewoon door.
Afleidingsmnanoevre. Gaan je ogen nu een beetje open ? Níets is wit/zwart. NIETS.
Bij jou is alles sarcasme en relativering als je aangesproken wordt op je voorkeur voor moordwapens om andermans land plat te bombarderen
Om westerse belangen te dienen mogen die ingezet worden op een niet-westerse bevolking in niet westerse landen
De wapens worden niet gebruikt ter zelfverdediging maar om grondstoffen te roven en om regimes en dictaturen te creeren om de roof efficienter te laten verlopen.
Dat vind je machtig geil toch?
Geplaatst door klaaskop
Je ontpopt je steeds meer tot een joker Quais.
Grondstoffen roven ? Wat doe jij dan hier in dat verfoeilijke westen ? Kennis "roven"? Dat een grondstof van het westen is ?
Waar komt jouw haat vandaan ?
Tuurlijk als je kritiek hebt dan ben je een joker en hoor je hier niet thuis, dat is het standaardargument van autochtonen. Dat eigenlijk wil zeggen hou je smoel, kritiek hebben is alleen voor ons autochtonen weggelegd, wij hebben meer rechten.
Kennelijk heb je nooit gehoord van hard werken en op een eerlijke en rechtvaardige wijze je goederen verdienen.
Ik vind de techniek van de F16 fantastisch, en evenzo die van de Mig29 (de "snakebite"-manouevre).
Je bent intelligent genoeg om te weten, dat als het geen F16 is, er wel een Mig wordt aangeschaft. Waar dan ook. En niet in de laatste plaats in het arabische schiereiland.
Roof ? Doel je op olie ? Ik zou niet sliever zien dat we een andere energiebron hadden ontwikkeld, dan was er geen afhankelijkheid meer van die olie, die regio.
Wat stond er in dat andere topic ook alweer ?" Op het moment dat de olie op is, slaan ze elkaar de hersens in" ? Daar zijn dan echt geen "westerlingen" bij nodig, wel ?
En "geil" ? Dat is een woord dat niet in mijn taalgebruik voorkomt.
Je kunt je beter bezighouden met het beluisteren van je soundtrack van je F16 want als je er echt mee te maken zou hebben, als slachtoffer, dan zou je anders piepen.
Heb je ook een soudtrack ontploffende bommen, van huilende kindertjes en het hysterische geschreeuw van het islamitische gepeupel?
Geplaatst door klaaskop
Gepeupel ?
Ik kijk er anders tegenaan. ;)
Maarre .. dat tearjerken doet het vast wel goed, ergens, waar ze de zelfmoordterroristen zo nodig als helden willen zien.
Lees nog 's goed wat ik schreef, toen ik zei "oorlog is smerig". Je weet niet wat je weet, en je ziet niet wat er is.
Dat heet: propaganda.
Als je wilt treuren om burgerslchtoffers, doe dat dan voor álle slachtoffers, aan beide zijden. En stop dan 's met haten, en kijk naar de toekomst. Want alleen zo kun je een vrede bereiken. voor alle partijen, door doordrongen te zijn dat samenwerking, samenleven, de enige mogelijkheid is voor de toekomst.
Dit gaat over je geliefde F16 en de bommen die het loslaat op inwoners van landen zoals afghanistan, libanaon en irak en jou gebagatelliseer van de westerse inbreng daarvan.
Als je nu nog steeds niet snapt waarom zelfmoordterroristen doen wat ze doen dan zul je het nooit snappen.
Vrede kun je bereiken als het westerse geroof en gebombardeer ophoudt want verzet al er altijd zijn totdat de bommen van hier tot zwijgen worden gebracht. Snap je dat niet of speel je dombootje?
We leven nu in een tijd dat je daarvan kunt genieten en spelletjes daarover kunt spelen. Aangezien je dat graag doet kan ik je alleen zeggen geniet er maar van zolang het nog kan.
Geplaatst door Qaiys
Als je nu nog steeds niet snapt waarom zelfmoordterroristen doen wat ze doen dan zul je het nooit snappen.
Euh, ik snap het dus nog steeds niet, kun je me nog 1 maal uitleggen waarom mongolen zichzelf in een trein, bus, vliegtuig op een markt in moskeen etc etc etc opblazen, en vergeet vooral dat deel niet dat duidelijk maakt dat er nooit kinderen vrouwen etc etc mee geraakt worden.
The Black Flame
05-08-06, 15:38
Je hele houding hier op maroc.nl is gericht op minordetails met je vrouwenrechten en je zogenaamde islamkritiek terwijl dat niets anders dient dan de moordpartijen elders en/of onderdrukking hier en elders van moslims te vergoeilijken.
Toch 2 zaken waar de islam een patent op lijkt te hebben.
Geplaatst door Qaiys
Het westerse kruisvaardersleger
Pardon? :moe:
Geven de westerlingen om vrouwenrechten? Laat me aub niet lachen en vertel dat soort propagandaverhaaltjes aan domme willoze westerlingen.
Het is in ieder geval een stuk beter dan onder de Taliban, maar de Taliban-propaganda zal dat natuurlijk nooit inzien.
Geplaatst door Olive Yao
We kunnen beter zelf iets bedenken over oorzaak en gevolg.
We beginnen met het financieren door VS van fundamentalistische moslims (ik bedoel hier natuurlijk freedom fighters) in de jaren 80?
Geplaatst door Qaiys
Geven de westerlingen om vrouwenrechten? Laat me aub niet lachen en vertel dat soort propagandaverhaaltjes aan domme willoze westerlingen.
Lief piemeltje, blijkbaar weet je het niet, maar ongeveer de helft van de westerlingen zijn vrouwen.
Misschien weet jij niet wat er onder een burka zit?
Geplaatst door Olive Yao
Lief piemeltje,
Mevrouw wordt sexistisch, last van penisnijd?
Kortom, de genitiale zone wordt op een gegeven moment ontdekt en er is waarschijnlijk geen reden om de eerste activering van deze zone een psychische inhoud toe te dichten.
De volgende stap in de fallische fase die aldus begint, is echter niet dat deze onanie met de objectbezettingen van het Oedipus-complex wordt verbonden, maar een ontdekking dat het kleine meisje beschoren is en die verstrekkende gevolgen heeft. Het merkt de opvallende, groot geconcipieerde penis van het broertje of speelkameraadje op, herkent hierin direct de superieure pendant van haar eigen kleine, verborgen liggende orgaan en is vanaf dat moment overgeleverd aan de penisnijd.
Het meisje heeft haar oordeel en haar besluit in een oogwenk klaar. Zij heeft het gezien, weet dat zij het niet heeft, en wil het hebben.
Op dit punt spitst het zogenaamde mannelijkheidscomplex van de vrouw zich af, dat het uitgestippelde ontwikkeling naar vrouwelijkheid eventueel grote moeilijkheden in de weg zal leggen, als het niet gelukt dit complex spooedig te overwinnen. De hoop dat toch ooit nog eens een penis te krijgen en daardoor de gelijke van de man te worden kan zich tot onwaarschijnlijk latere leeftijd handhaven en het motief gaan vormen voor zonderlinge, anders onbegrijpelijke handelingen.
Of er begint een proces dat ik loochening zou willen noemen en dat in het kinderlijke zieleleven noch zeldzaam, noch bijster gevaarlijk schijnt te zijn, maar bij de volwassene een psychose op gang zou brengen. Het meisje weigert het feit te accepteren dat zij gecastreerd is, volhardt in de overtuiging dat zij toch een penis bezit, en is gedwongen zich voortaan te gedragen alsof zij een man is.
De penisnijd heeft, voorzover hij niet in de reactieformatie van het mannelijkheidscomplex opgaat, velerlei verstrekkende gevolgen. Wanneer de vrouw haar narcistische wond erkent, ontstaat bij haar -als het ware als litteken - een minderwaardigheidsgevoel.
Nadat zij haar aanvankelijke poging om het ontbreken van een penis als een persoonlijke straf uit te leggen ontgroeid is en begrepen heeeft dat dit ontbreken een algemeen geslachtskenmerk is, begint zij de geringschatting van de man voor op een beslissend punt benadeelde sekse te delen en houdt althans met dit oordeel aan haar gelijkstelling met de man vast.
Ook wanneer de penisnijd zijn eigenlijke object heeft opgegeven, houdt hij niet op te bestaan, maar leeft in lichtelijke verschoven vorm voort in de karaktereigenschap van de jaloezie. natuurlijk is de jaloezie niet kenmerkend voor één geslacht en steunt ze op een bredere basis, maar ik geloof dat ze in het zieleleven van de vrouw een veel grotere rol speelt omdat ze uit de bron van de omgebogen penisnijd een enorme versterking put....
Een derde gevolg van de penisnijd schijnt te zijn dat de tedere relatie met het moederobject losser wordt. de samenhang is niet geheel duidelijk, maar de overtuiging ontstaat dat uiteindelijk altijd de moeder voor het gemis verantwoordelijk wordt gesteld, omdat zij het kind met een zo ontoereikende uitrusting de wereld in heeft gestuurd
Sigmund Freud. Kinische beschouwingen 3. Enkele psychische gevolgen van het anatomische verschil (blz 105/106)
blijkbaar weet je het niet, maar ongeveer de helft van de westerlingen zijn vrouwen.
Misschien weet jij niet wat er onder een burka zit?
Vandaar dat er zulke propagandaverhaaltjes verteld worden aan de westerse vrouwen, dat ze achter de roofoorlog gaan staan. Feministische lariekoek ter vergoeilijking van een misdadige veroveringsoorlog van een misdadige regering.