super ick
05-08-06, 12:16
Israël en Hezbollah - Waar draait het om?
Oorlog tussen Israël en Hezbollah, in Libanon. Niet tégen Libanon, zegt Israël. Maar de burgers lijden er wel onder. Waar gaat deze oorlog over? En waarom reageert Israël met zulk zwaar geschut op de ontvoering van twee soldaten? Wat is Hezbollah en wat voor rol speelt die organisatie nu precies in Libanon? Een overzicht.
Waarom oorlog?
Israël zegt oorlog te voeren om twee soldaten terug te halen, die door de radicaal-islamitische terreurbeweging Hezbollah werden ontvoerd. Maar de draaiboeken voor de oorlog, die nu gevoerd wordt, lagen al langer klaar. De ontvoering lijkt de aanleiding voor de oorlog, niet de uiteindelijke reden.
Toen Israël zich zes jaar geleden terugtrok uit het zuiden van Libanon, werd het vacuüm, dat het Israëlische leger achterliet, al snel gevuld door Hezbollah. En daarmee kwamen uitgerekend de posities, van waaruit Israël het beste kan worden bestookt, in handen van de radicaal-islamitische strijders, vervuld van een grote haat jegens Israël. Het moest eigenlijk wel een keer fout gaan.
Toen Hezbollahstrijders op 12 juli een Israëlische patrouille in de val lokten - note bene op Israëlisch grondgebied – en daarbij acht soldaten doodden en twee soldaten ontvoerden, had de legerleiding ook de aanleiding te pakken. Eindelijk kon Israël orde op zaken stellen.
Hezbollah
Hezbollah is een staat in een staat. Gefinancierd en bewapend door Iran en Syrië, vecht Hezbollah al sinds de jaren tachtig tegen Israël. Hezbollah, letterlijk 'partij van god', is er zelfs speciaal voor opgericht. Geïnspireerd door de islamitische revolutie in het sjiietische Iran, richtten geloofsgenoten in Libanon de organisatie begin jaren tachtig op. Het doel: de 'kleine satan' uit Libanon verdrijven.
Hezbollah steunt zwaar op de sjiietische bevolkingsgroep in Libanon - de op een na grootste bevolkingsgroep (zie grafiek). De 'partij van god' is ook een liefdadigheidsorganisatie en een politieke partij: Hezbollah zit met twee ministers in de Libanese regering. Het is dan ook niet zo gek dat diezelfde regering weinig tegen Hezbollah kan doen. De organisatie is tot de tanden bewapend, waar het Libanese leger niet zoveel voorstelt. Hezbollah is ook populair: een verbod, of zelfs maar een verbod om wapens te bezitten, zou het wankele politieke evenwicht in Libanon op het spel zetten.
Lappendeken
Er is bijna geen land ter wereld dat ingewikkelder in elkaar zit dan Libanon. Het land is een lappendeken van religieuze minderheden: Maronitische christenen, Grieks-orthodoxe christenen, sjiieten, soennieten en Druzen, een islamitische sekte waarvan de volgelingen door veel andere moslims als afvalligen worden gezien.
In een land met zoveel godsdienstige diversiteit is politiek bedrijven een soort koorddansen. Het Libanese politieke systeem is dan ook uniek in de wereld. Om de vrede te bewaren zijn de belangrijkste politieke posten voorbehouden aan de verschillende religieuze minderheden. Zo moet de president een Maronitische christen zijn, is de post van de premier gereserveerd voor een soennietische moslim, en zal het parlement altijd voorgezeten worden door een sjiietische moslim.
Was in het begin van de twintigste eeuw nog een meerderheid van ongeveer 60% van de Libanezen christelijk - en een minderheid van 40% moslim - inmiddels zijn de rollen omgedraaid (zie grafiek). Terwijl de bevolkingsgroei onder christenen afnam, steeg de bevolkingsgroei juist onder de moslims in Libanon. Het gevolg is dat de machthebbers de precieze verhoudingen tussen de bevolkingsgroepen al sinds de jaren dertig niet meer durven te tellen. Vooral christenen houden een nieuwe volkstelling tegen, uit angst voor een islamitische overheersing. Alle beschikbare bevolkingscijfers zijn dan ook gebaseerd op schattingen.
Invloedssfeer
Libanon is opnieuw het toneel van een strijd om invloed en macht. Opnieuw, want tussen 1975 en begin jaren negentig vochten de verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar in een bloedige burgeroorlog. Meer dan honderdduizend mensen kwamen om, het land werd aan puin geschoten.
En nu gebeurt het weer. Het zijn Israël en Hezbollah, die de degens kruisen, maar op de achtergrond spelen meerdere partijen een rol. Allemaal willen ze hun invloedssfeer vergroten of behouden. Zo willen de Verenigde Staten, evenals Israël, dat Hezbollah wordt uitgeschakeld. Of, zoals Condoleezza Rice het zei: "We willen niet terug naar de situatie zoals die hiervoor was." De Amerikanen zien Hezbollah als een satelliet van aartsvijand Iran. Op zijn beurt hoopt dat land namelijk, via Hezbollah, op verspreiding van de islamitische revolutie. Het regime in Teheran maakt er geen geheim van een regionale grootmacht te willen worden, iets dat de Amerikanen natuurlijk niet zien zitten.
En dan is er nog Syrië, het land dat zo beschamend de aftocht moest blazen nadat miljoenen Libanezen de straat opgingen om het vertrek van de Syrische troepen te eisen. Dat vertrek werd gevierd als de overwinning van de democratie, eindelijk mochten de Libanezen hun eigen land besturen. Dat was de situatie, totdat Hezbollah besloot twee Israelische soldaten te ontvoeren. Er zijn dan ook Libanezen, die het niet erg vinden dat Israël nu even bepaalt wat er met hun land gebeurt. Ze hopen dat Hezbollah dat straks niet meer zal kunnen doen.
Terug naar het Dossier Israël - Hezbollah - Libanon
© RTLNieuws.nl
Oorlog tussen Israël en Hezbollah, in Libanon. Niet tégen Libanon, zegt Israël. Maar de burgers lijden er wel onder. Waar gaat deze oorlog over? En waarom reageert Israël met zulk zwaar geschut op de ontvoering van twee soldaten? Wat is Hezbollah en wat voor rol speelt die organisatie nu precies in Libanon? Een overzicht.
Waarom oorlog?
Israël zegt oorlog te voeren om twee soldaten terug te halen, die door de radicaal-islamitische terreurbeweging Hezbollah werden ontvoerd. Maar de draaiboeken voor de oorlog, die nu gevoerd wordt, lagen al langer klaar. De ontvoering lijkt de aanleiding voor de oorlog, niet de uiteindelijke reden.
Toen Israël zich zes jaar geleden terugtrok uit het zuiden van Libanon, werd het vacuüm, dat het Israëlische leger achterliet, al snel gevuld door Hezbollah. En daarmee kwamen uitgerekend de posities, van waaruit Israël het beste kan worden bestookt, in handen van de radicaal-islamitische strijders, vervuld van een grote haat jegens Israël. Het moest eigenlijk wel een keer fout gaan.
Toen Hezbollahstrijders op 12 juli een Israëlische patrouille in de val lokten - note bene op Israëlisch grondgebied – en daarbij acht soldaten doodden en twee soldaten ontvoerden, had de legerleiding ook de aanleiding te pakken. Eindelijk kon Israël orde op zaken stellen.
Hezbollah
Hezbollah is een staat in een staat. Gefinancierd en bewapend door Iran en Syrië, vecht Hezbollah al sinds de jaren tachtig tegen Israël. Hezbollah, letterlijk 'partij van god', is er zelfs speciaal voor opgericht. Geïnspireerd door de islamitische revolutie in het sjiietische Iran, richtten geloofsgenoten in Libanon de organisatie begin jaren tachtig op. Het doel: de 'kleine satan' uit Libanon verdrijven.
Hezbollah steunt zwaar op de sjiietische bevolkingsgroep in Libanon - de op een na grootste bevolkingsgroep (zie grafiek). De 'partij van god' is ook een liefdadigheidsorganisatie en een politieke partij: Hezbollah zit met twee ministers in de Libanese regering. Het is dan ook niet zo gek dat diezelfde regering weinig tegen Hezbollah kan doen. De organisatie is tot de tanden bewapend, waar het Libanese leger niet zoveel voorstelt. Hezbollah is ook populair: een verbod, of zelfs maar een verbod om wapens te bezitten, zou het wankele politieke evenwicht in Libanon op het spel zetten.
Lappendeken
Er is bijna geen land ter wereld dat ingewikkelder in elkaar zit dan Libanon. Het land is een lappendeken van religieuze minderheden: Maronitische christenen, Grieks-orthodoxe christenen, sjiieten, soennieten en Druzen, een islamitische sekte waarvan de volgelingen door veel andere moslims als afvalligen worden gezien.
In een land met zoveel godsdienstige diversiteit is politiek bedrijven een soort koorddansen. Het Libanese politieke systeem is dan ook uniek in de wereld. Om de vrede te bewaren zijn de belangrijkste politieke posten voorbehouden aan de verschillende religieuze minderheden. Zo moet de president een Maronitische christen zijn, is de post van de premier gereserveerd voor een soennietische moslim, en zal het parlement altijd voorgezeten worden door een sjiietische moslim.
Was in het begin van de twintigste eeuw nog een meerderheid van ongeveer 60% van de Libanezen christelijk - en een minderheid van 40% moslim - inmiddels zijn de rollen omgedraaid (zie grafiek). Terwijl de bevolkingsgroei onder christenen afnam, steeg de bevolkingsgroei juist onder de moslims in Libanon. Het gevolg is dat de machthebbers de precieze verhoudingen tussen de bevolkingsgroepen al sinds de jaren dertig niet meer durven te tellen. Vooral christenen houden een nieuwe volkstelling tegen, uit angst voor een islamitische overheersing. Alle beschikbare bevolkingscijfers zijn dan ook gebaseerd op schattingen.
Invloedssfeer
Libanon is opnieuw het toneel van een strijd om invloed en macht. Opnieuw, want tussen 1975 en begin jaren negentig vochten de verschillende bevolkingsgroepen tegen elkaar in een bloedige burgeroorlog. Meer dan honderdduizend mensen kwamen om, het land werd aan puin geschoten.
En nu gebeurt het weer. Het zijn Israël en Hezbollah, die de degens kruisen, maar op de achtergrond spelen meerdere partijen een rol. Allemaal willen ze hun invloedssfeer vergroten of behouden. Zo willen de Verenigde Staten, evenals Israël, dat Hezbollah wordt uitgeschakeld. Of, zoals Condoleezza Rice het zei: "We willen niet terug naar de situatie zoals die hiervoor was." De Amerikanen zien Hezbollah als een satelliet van aartsvijand Iran. Op zijn beurt hoopt dat land namelijk, via Hezbollah, op verspreiding van de islamitische revolutie. Het regime in Teheran maakt er geen geheim van een regionale grootmacht te willen worden, iets dat de Amerikanen natuurlijk niet zien zitten.
En dan is er nog Syrië, het land dat zo beschamend de aftocht moest blazen nadat miljoenen Libanezen de straat opgingen om het vertrek van de Syrische troepen te eisen. Dat vertrek werd gevierd als de overwinning van de democratie, eindelijk mochten de Libanezen hun eigen land besturen. Dat was de situatie, totdat Hezbollah besloot twee Israelische soldaten te ontvoeren. Er zijn dan ook Libanezen, die het niet erg vinden dat Israël nu even bepaalt wat er met hun land gebeurt. Ze hopen dat Hezbollah dat straks niet meer zal kunnen doen.
Terug naar het Dossier Israël - Hezbollah - Libanon
© RTLNieuws.nl