PDA

Bekijk Volledige Versie : Ongeduld en onvermogen -opinie Volkskrant



MaRiaH
06-08-06, 03:33
Ongeduld en onvermogen
(Opinie Volkskrant 5 augustus 2006)

De oorlog tussen Israël en Hezbollah is 25 dagen aan de gang. Als we de wereldleiders mogen geloven, willen ze dat er zo snel mogelijk een eind komt aan al het menselijk leed en alle verwoestingen. Maar dat gebeurt niet. Hoe kan dat? De tragedie van Qana leek een moment van bezinning in te luiden, maar daar is weinig meer van te merken. Ook kwam er eind deze week steeds minder nieuws van het diplomatieke front.

Die stilte is verontrustend, want van de diplomaten moet het verlossende woord komen. Het kan zijn dat zij achter de schermen vorderingen maken op weg naar een bestandsregeling, maar dat weten ze dan wel heel goed verborgen te houden. De tweedracht regeert, op alle niveaus.

De Europese Unie slaagde er deze week niet in om consensus te bereiken over een oproep tot een bestand. In Washington botst, naar verluidt, minister van Buitenlandse Zaken Rice met de harde krachten in het Witte Huis en de Nationale Veiligheidsraad over de meest gewenste aanpak. Frankrijk en Amerika verschillen van mening over de voorwaarden waaronder een multinationale troepenmacht in Zuid-Libanon zou moeten worden gestationeerd. En de Libanese premier Siniora weigert Rice te ontvangen.

Het politiek-diplomatieke speelveld ligt bezaaid met scherven. En op dit moment lijkt er niemand te zijn die de brokstukken bijeenveegt en alle partijen verenigt op een akkoord. De Amerikanen zouden die rol op zich moeten nemen. Zij zijn de centrale speler, maar tot nu toe is hun optreden niet effectief geweest. Komt dat door interne verdeeldheid, of is het onwil doordat zij heimelijk Israël meer tijd willen geven de positie van Hezbollah te verzwakken, of door een combinatie van die twee factoren – het valt moeilijk te zeggen.

Sommigen wijzen op het isolement van Amerika. Maar dat is een te overdreven voorstelling van zaken, gezien het feit dat een aantal grote Europese landen op de Amerikaanse lijn zit. Bovendien zijn de verhoudingen in dit conflict zodanig, dat geen enkele partij die een einde aan de strijd wil, de Amerikanen kan negeren. Vroeg of laat zullen ze zich met hen moeten verstaan.

Blijft staan dat het niet opschiet. Dat kan ook te maken hebben met de complexiteit van de materie en het gegeven dat er heel veel partijen in het geding zijn. Zo vinden de Amerikanen dat onmiddellijk na een staakt-het-vuren de vredesmacht zijn positie inneemt. Maar Frankrijk, dat waarschijnlijk het commando krijgt over deze macht, eist dat er dan ook een permanente bestandsregeling ligt waaraan alle partijen zich verbinden, om te voorkomen dat het in een gevaarlijk wespennest terechtkomt. Maar wie krijgt Hezbollah zo ver dat het zich daaraan committeert?

Alles hangt dus met alles samen. De Amerikanen hebben de knoop nog niet kunnen ontwarren. Als dat geen onwil is, zou het op onmacht kunnen duiden. Hoe het ook zij, het wringt met het ongeduld van een ieder die vindt dat de strijd al te lang heeft geduurd.

http://extra.volkskrant.nl/opinie/commentaar.php?id=237