Marsipulami
08-08-06, 13:55
Gedwongen kinderhuwelijken: een uitzonderlijke biecht
Honderden Britse kinderen lopen het risico om in een gedwongen huwelijk terecht te komen, soms al vanaf de leeftijd van tien jaar. Home Office's Forced Marriage, de vereniging die dergelijke misbruiken de wereld uit wil, heeft in vier jaar tijd meer dan 1.000 zaken behandeld. In bijna een derde van de gevallen ging het om kinderen.
"Topje van de ijsberg"
Vorige week nog nam de Britse regering een controversieel standpunt in om dergelijke praktijken niet te verbieden. Politiechefs staan op hun achterste poten, want zij zien hoe ouders mannen uitkiezen voor hun dochters zonder te weten of ze wel bij elkaar passen. Als het meisje weigert te trouwen, riskeert ze bovendien vermoord te worden door haar familieleden. De eer van het gezin staat immers op het spel...
Detective Yvonne Rhoden noemt de cijfers slechts het topje van de ijsberg. "We kunnen de ware omvang van het probleem moeilijk inschatten. Soms worden slachtoffers met een smoesje naar andermans huwelijk gelokt en belanden ze uiteindelijk zelf achter het altaar. Ook een familiereis is een uitstekend excuus om meisjes in de val te lokken."
Thuis opgesloten
Zoals in het geval van Shazia Qayum. Vijftien was ze toen haar moeder vertelde dat ze met een neef uit Pakistan zou trouwen, een man die ze nog nooit eerder ontmoet had. "Ik had tot dan toe een goede verstandhouding met mijn ouders. Ik geloofde mijn oren niet, het klonk allemaal alsof het niet echt was", aldus de intussen 26-jarige Shazia. Ze weigerde om op het verderfelijke aanbod in te gaan. Ze wou haar studies verder zetten en psychologe worden, kortom iets maken van haar leven.
Die houding zou haar echter zuur opbreken. Ze werd thuis opgesloten en mocht niemand meer zien. Op school miste niemand haar, ondanks haar jonge leeftijd. "Er was een vreemde sfeer in het huis. Ik wist dat dit geen normale opvoeding was, maar mijn familie zag er niets verkeerd in. Ik voelde me zelfs schuldig dat ik tegen dat huwelijk was."
"Op een dag kwam een vriendin me toch opzoeken. Ze wou weten wat er met me aan de hand was. Ze werd binnengelaten, maar mijn moeder zat er de hele tijd bij voor het geval ik zou vertellen dat ik tegen mijn zin vastgehouden werd. Ik voelde me angstig en gekwetst, ontgoocheld vooral ook omdat ik niet wist waarom mijn ouders zo handelden."
Met een smoes naar Pakistan
Op haar zestiende mocht Shazia beginnen werken in een fabriek. Haar vader kwam haar elke dag oppikken, haar zuurverdiende centen uitgeven was uit den boze. Over een mogelijk huwelijk werd thuis intussen met geen woord meer gerept, vandaar dat Shazia dolblij was dat ze op vakantie naar Pakistan mocht. "Eindelijk weg tussen die vier muren. Bovendien vond ik het een leuk idee om met mijn familie ginder kennis te maken."
Na twee weken kwam de aap echter uit de mouw. "Er werden huwelijksvoorbereidingen getroffen en ik vroeg mijn moeder wat er aan de hand was. Ik zakte zowat door de grond toen ik vernam dat ik degene was die zou gaan trouwen. Ik voelde me kapot en verlamd."
"Ik haatte mezelf"
Nu bleek dat Shazia ooit, op een huwelijksvideo, al een flard van haar toekomstige echtgenoot opgevangen had. Hij was zelfs nog een jaar jonger als zij. "Hij droeg een snor en was slank, maar helemaal niet mijn type. Ik voelde me helemaal niet aangetrokken tot hem, bovendien sprak hij met moeite Engels. Ik voelde me in de val gelokt en vreesde dat ik in Pakistan zou moeten blijven. Als ik met hem trouwde, hoopte ik tenminste nog te kunnen terugkeren naar Engeland."
De 'grote dag' brak eindelijk aan. "De imam vroeg me of ik instemde met het huwelijk. Ik smeekte mezelf nee te zeggen, maar ik keek naar mijn familie. Grootmoeder, tantes, moeder, zus,... Iedereen was er, ik kon niet meer terug. Ik knikte heel lichtjes en voor ik het wist, was ik getrouwd. Ik haatte mezelf."
"Toen ik een moment met hem alleen was, biechtte ik meteen op dat ik gedwongen werd en dat ik geen relatie wilde met hem. Dat vond hij ok, zolang hij maar met mij mee mocht naar Engeland. Tijdens de huwelijksnacht liet hij me gelukkig met rust."
Seks de druppel teveel
Shazia vloog alleen terug naar haar thuisland. "De gelukkigste dag uit mijn leven", had ze daarover te zeggen. Ze toog meteen naar de immigratiedienst om het huwelijk te laten ontbinden, maar kreeg geen gehoor. Even later landde ook haar man op Britse bodem en begonnen de problemen pas echt. Hij wilde nu ook seks, de druppel teveel voor Shazia. Ze belde de politie om 3 uur 's nachts en werd zo eindelijk bevrijd uit haar gevangenis. "Ik wist niet waar ik hulp moest zoeken, had nog nooit gehoord van vluchthuizen. Een spotje op de radio over huiselijk geweld betekende mijn redding."
Shazia heeft haar familie sindsdien niet meer gezien. Een keer kreeg ze haar moeder nog te spreken via de telefoon. "Jij bent dood voor ons", kreeg ze te horen. Ze is intussen gescheiden, maar heeft geen flauw vermoeden of haar ex nog in het land is.
HLN
Honderden Britse kinderen lopen het risico om in een gedwongen huwelijk terecht te komen, soms al vanaf de leeftijd van tien jaar. Home Office's Forced Marriage, de vereniging die dergelijke misbruiken de wereld uit wil, heeft in vier jaar tijd meer dan 1.000 zaken behandeld. In bijna een derde van de gevallen ging het om kinderen.
"Topje van de ijsberg"
Vorige week nog nam de Britse regering een controversieel standpunt in om dergelijke praktijken niet te verbieden. Politiechefs staan op hun achterste poten, want zij zien hoe ouders mannen uitkiezen voor hun dochters zonder te weten of ze wel bij elkaar passen. Als het meisje weigert te trouwen, riskeert ze bovendien vermoord te worden door haar familieleden. De eer van het gezin staat immers op het spel...
Detective Yvonne Rhoden noemt de cijfers slechts het topje van de ijsberg. "We kunnen de ware omvang van het probleem moeilijk inschatten. Soms worden slachtoffers met een smoesje naar andermans huwelijk gelokt en belanden ze uiteindelijk zelf achter het altaar. Ook een familiereis is een uitstekend excuus om meisjes in de val te lokken."
Thuis opgesloten
Zoals in het geval van Shazia Qayum. Vijftien was ze toen haar moeder vertelde dat ze met een neef uit Pakistan zou trouwen, een man die ze nog nooit eerder ontmoet had. "Ik had tot dan toe een goede verstandhouding met mijn ouders. Ik geloofde mijn oren niet, het klonk allemaal alsof het niet echt was", aldus de intussen 26-jarige Shazia. Ze weigerde om op het verderfelijke aanbod in te gaan. Ze wou haar studies verder zetten en psychologe worden, kortom iets maken van haar leven.
Die houding zou haar echter zuur opbreken. Ze werd thuis opgesloten en mocht niemand meer zien. Op school miste niemand haar, ondanks haar jonge leeftijd. "Er was een vreemde sfeer in het huis. Ik wist dat dit geen normale opvoeding was, maar mijn familie zag er niets verkeerd in. Ik voelde me zelfs schuldig dat ik tegen dat huwelijk was."
"Op een dag kwam een vriendin me toch opzoeken. Ze wou weten wat er met me aan de hand was. Ze werd binnengelaten, maar mijn moeder zat er de hele tijd bij voor het geval ik zou vertellen dat ik tegen mijn zin vastgehouden werd. Ik voelde me angstig en gekwetst, ontgoocheld vooral ook omdat ik niet wist waarom mijn ouders zo handelden."
Met een smoes naar Pakistan
Op haar zestiende mocht Shazia beginnen werken in een fabriek. Haar vader kwam haar elke dag oppikken, haar zuurverdiende centen uitgeven was uit den boze. Over een mogelijk huwelijk werd thuis intussen met geen woord meer gerept, vandaar dat Shazia dolblij was dat ze op vakantie naar Pakistan mocht. "Eindelijk weg tussen die vier muren. Bovendien vond ik het een leuk idee om met mijn familie ginder kennis te maken."
Na twee weken kwam de aap echter uit de mouw. "Er werden huwelijksvoorbereidingen getroffen en ik vroeg mijn moeder wat er aan de hand was. Ik zakte zowat door de grond toen ik vernam dat ik degene was die zou gaan trouwen. Ik voelde me kapot en verlamd."
"Ik haatte mezelf"
Nu bleek dat Shazia ooit, op een huwelijksvideo, al een flard van haar toekomstige echtgenoot opgevangen had. Hij was zelfs nog een jaar jonger als zij. "Hij droeg een snor en was slank, maar helemaal niet mijn type. Ik voelde me helemaal niet aangetrokken tot hem, bovendien sprak hij met moeite Engels. Ik voelde me in de val gelokt en vreesde dat ik in Pakistan zou moeten blijven. Als ik met hem trouwde, hoopte ik tenminste nog te kunnen terugkeren naar Engeland."
De 'grote dag' brak eindelijk aan. "De imam vroeg me of ik instemde met het huwelijk. Ik smeekte mezelf nee te zeggen, maar ik keek naar mijn familie. Grootmoeder, tantes, moeder, zus,... Iedereen was er, ik kon niet meer terug. Ik knikte heel lichtjes en voor ik het wist, was ik getrouwd. Ik haatte mezelf."
"Toen ik een moment met hem alleen was, biechtte ik meteen op dat ik gedwongen werd en dat ik geen relatie wilde met hem. Dat vond hij ok, zolang hij maar met mij mee mocht naar Engeland. Tijdens de huwelijksnacht liet hij me gelukkig met rust."
Seks de druppel teveel
Shazia vloog alleen terug naar haar thuisland. "De gelukkigste dag uit mijn leven", had ze daarover te zeggen. Ze toog meteen naar de immigratiedienst om het huwelijk te laten ontbinden, maar kreeg geen gehoor. Even later landde ook haar man op Britse bodem en begonnen de problemen pas echt. Hij wilde nu ook seks, de druppel teveel voor Shazia. Ze belde de politie om 3 uur 's nachts en werd zo eindelijk bevrijd uit haar gevangenis. "Ik wist niet waar ik hulp moest zoeken, had nog nooit gehoord van vluchthuizen. Een spotje op de radio over huiselijk geweld betekende mijn redding."
Shazia heeft haar familie sindsdien niet meer gezien. Een keer kreeg ze haar moeder nog te spreken via de telefoon. "Jij bent dood voor ons", kreeg ze te horen. Ze is intussen gescheiden, maar heeft geen flauw vermoeden of haar ex nog in het land is.
HLN