_h4T3D_sE7eN
08-08-06, 17:00
Het Israëlische leger staat machteloos tegen de raketten van Hezbollah. Het is zelfs niet uitgesloten dat de islamitische wereld Israël compleet wegvaagt.
Niet eerder had ik zo sterk het gevoel correspondent te zijn in een land dat is gedoemd om uiteindelijk te verdwijnen. Niet eerder werd ik bevangen door het besef dat de islamitische en Arabische wereld de overlevingscode hebben ontcijferd van de Israëlische samenleving, en het middel hebben ontdekt om de Joodse staat te vernietigen.
Niet eerder heb ik me zo sterk gerealiseerd dat het Joodse nationale experiment dat Israël heet, wellicht de 22ste eeuw niet zal halen. Wat heet, ook niet het midden van de 21ste eeuw. Tegen het fundamentalistisch islamitische elan dat als een tsunami grote delen van de wereld overspoelt, lijkt Israël niet te zijn opgewassen. De rakettenregen die Hezbolllah al bijna vier weken laat neerdalen op de Joodse staat, lijkt het begin van het einde te zijn van wat Teheran noemt de zionistische entiteit in het Midden-Oosten. De conservatieve religieuze krachten in de islamitische wereld zullen misschien slagen om de vreemde Joodse bijt in hun midden te verwijderen.
De Iraakse dictator Saddam Hoessein ontdekte in 1991 hoe effectief het afvuren van 39 scudraketten op Israël was. Het sterkste leger in het Midden-Oosten bleek machteloos, toen de scuds de Israëlische burgerbevolking terroriseerde. Patriot- installaties die Jeruzalem met spoed uit Nederland en de VS had ontvangen, waren waardeloos. Niet één inkomende scud werd geraakt. Slechts een enkeling werd gedood. Maar toch werd het grootste deel van de Israëlische bevolking zes weken lang met succes door Bagdad geterroriseerd.
Vijftien jaar later is weinig veranderd. Het oppermachtige Israëlische leger met zijn moderne oorlogsmachine staat nog steeds machteloos. Ogenschijnlijk amateuristische Palestijnse guerrillastrijders in de Gazastrook slagen er al maanden in, om vrijwel dagelijks zelfgemaakte kassam-raketten af te vuren op nabijgelegen Israëlische dorpen. Meestal vallen geen burgerslachtoffers. Wel wordt materiële schade aangericht, en waar het om gaat: tienduizenden Israëliers die op enkele kilometers afstand van de Gazastrook wonen, hebben geen normaal leven meer. De Israëlische tegenterreur en de collectieve strafmaatregelen waaronder meer dan een miljoen Palestijnen in Gaza lijden, hebben geen einde kunnen maken aan de kassam-beschietingen. Ronduit rampzalig wordt Israëls situatie, als ook de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever erin slagen om kassams te maken. Dat is een kwestie van tijd.
De kassam-projectielen zijn een uitvinding van de Palestijnse fundamentalisch-islamitische Hamas. De zwaardere versie, de professionele katusha’s, zijn van Russische makelij en Iran heeft ze aan de Libanese fundamentalisch-islamitische Hezbollah-broeders met duizenden tegelijk cadeau gegeven voor het gemeenschappelijke doel: de vernietiging van de Joodse enclave in het islamitische deel van de wereld.
De aanhoudende zware bombardementen van de Israëlische luchtmacht in Libanon blijken volkomen zinloos, en maken onnodig veel burgerslachtoffers. De dagelijkse regen van katusha’s gaat onverminderd door. De eerste weken vielen gemiddeld zo’n honderd raketten per dag in Noord-Israël; de laatste dagen is het aantal verdubbeld.
Bij alle kritiek die er klinkt tegen het keiharde, soms barbaarse Israëlische militaire tegenoffensief wordt veelal voorbijgegaan aan de kern van de zaak. Zo vreemd als het voor sommigen misschien klinkt: het keiharde Israëlische optreden is een blijk van zwakte en grote angst. De angst dat de wensdroom van de islamitische wereld in vervulling zal gaan, en Israël voor eens en voor altijd het onderspit zal delven.
De sjiitische Hezbollah-strijders zijn bewapend en getraind door het sjiitische regiem in Iran. Angstaanjagend zijn de uitlatingen van de Iraanse president Achmadinejad. De holocaust noemt hij een verzinsel, en Israël een historische vergissing die nodig gecorrigeerd moet worden. Het zijn geen uitlatingen van een gek. Het behoort tot het gedachtegoed van het Iraanse religieuze en politieke leiderschap. De Libanese Hezbollah en Palestijnse Hamas zijn verschillende bewegingen, maar hebben met velen in de islamitische wereld het gemeenschappelijk streven: weg met Israël.
Veel Israëliers zijn overlevenden, of nakomelingen van overlevenden van de holocaust. De holocaust is de geslaagde poging tot de uitroeiing van het grootste deel van het Europese Jodendom. Israël heeft zich tot de tanden bewapend, opdat het niet opnieuw zal gebeuren. Het landje slaat wild om zich heen, schendt dagelijks de mensenrechten in de Palestijnse gebieden, en bombardeert al wekenlang de hoofdstad van buurland Libanon. Het zijn tekenen van onderdrukte radeloosheid, en de stille angst dat de Joodse staat het onderspit zal delven als de fundamentalistisch-islamitische tsunami aan blijft zwellen.
Ik wou dat ik met overtuiging kon zeggen: zover komt het niet. Maar de vooruitzichten zijn somber. De laatste weken bezorgt mijn Jeruzalemse correspondentschap me dan ook slapeloze nachten.
© Eddo Rosenthal is NOS-correspondent in Jeruzalem
Niet eerder had ik zo sterk het gevoel correspondent te zijn in een land dat is gedoemd om uiteindelijk te verdwijnen. Niet eerder werd ik bevangen door het besef dat de islamitische en Arabische wereld de overlevingscode hebben ontcijferd van de Israëlische samenleving, en het middel hebben ontdekt om de Joodse staat te vernietigen.
Niet eerder heb ik me zo sterk gerealiseerd dat het Joodse nationale experiment dat Israël heet, wellicht de 22ste eeuw niet zal halen. Wat heet, ook niet het midden van de 21ste eeuw. Tegen het fundamentalistisch islamitische elan dat als een tsunami grote delen van de wereld overspoelt, lijkt Israël niet te zijn opgewassen. De rakettenregen die Hezbolllah al bijna vier weken laat neerdalen op de Joodse staat, lijkt het begin van het einde te zijn van wat Teheran noemt de zionistische entiteit in het Midden-Oosten. De conservatieve religieuze krachten in de islamitische wereld zullen misschien slagen om de vreemde Joodse bijt in hun midden te verwijderen.
De Iraakse dictator Saddam Hoessein ontdekte in 1991 hoe effectief het afvuren van 39 scudraketten op Israël was. Het sterkste leger in het Midden-Oosten bleek machteloos, toen de scuds de Israëlische burgerbevolking terroriseerde. Patriot- installaties die Jeruzalem met spoed uit Nederland en de VS had ontvangen, waren waardeloos. Niet één inkomende scud werd geraakt. Slechts een enkeling werd gedood. Maar toch werd het grootste deel van de Israëlische bevolking zes weken lang met succes door Bagdad geterroriseerd.
Vijftien jaar later is weinig veranderd. Het oppermachtige Israëlische leger met zijn moderne oorlogsmachine staat nog steeds machteloos. Ogenschijnlijk amateuristische Palestijnse guerrillastrijders in de Gazastrook slagen er al maanden in, om vrijwel dagelijks zelfgemaakte kassam-raketten af te vuren op nabijgelegen Israëlische dorpen. Meestal vallen geen burgerslachtoffers. Wel wordt materiële schade aangericht, en waar het om gaat: tienduizenden Israëliers die op enkele kilometers afstand van de Gazastrook wonen, hebben geen normaal leven meer. De Israëlische tegenterreur en de collectieve strafmaatregelen waaronder meer dan een miljoen Palestijnen in Gaza lijden, hebben geen einde kunnen maken aan de kassam-beschietingen. Ronduit rampzalig wordt Israëls situatie, als ook de Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever erin slagen om kassams te maken. Dat is een kwestie van tijd.
De kassam-projectielen zijn een uitvinding van de Palestijnse fundamentalisch-islamitische Hamas. De zwaardere versie, de professionele katusha’s, zijn van Russische makelij en Iran heeft ze aan de Libanese fundamentalisch-islamitische Hezbollah-broeders met duizenden tegelijk cadeau gegeven voor het gemeenschappelijke doel: de vernietiging van de Joodse enclave in het islamitische deel van de wereld.
De aanhoudende zware bombardementen van de Israëlische luchtmacht in Libanon blijken volkomen zinloos, en maken onnodig veel burgerslachtoffers. De dagelijkse regen van katusha’s gaat onverminderd door. De eerste weken vielen gemiddeld zo’n honderd raketten per dag in Noord-Israël; de laatste dagen is het aantal verdubbeld.
Bij alle kritiek die er klinkt tegen het keiharde, soms barbaarse Israëlische militaire tegenoffensief wordt veelal voorbijgegaan aan de kern van de zaak. Zo vreemd als het voor sommigen misschien klinkt: het keiharde Israëlische optreden is een blijk van zwakte en grote angst. De angst dat de wensdroom van de islamitische wereld in vervulling zal gaan, en Israël voor eens en voor altijd het onderspit zal delven.
De sjiitische Hezbollah-strijders zijn bewapend en getraind door het sjiitische regiem in Iran. Angstaanjagend zijn de uitlatingen van de Iraanse president Achmadinejad. De holocaust noemt hij een verzinsel, en Israël een historische vergissing die nodig gecorrigeerd moet worden. Het zijn geen uitlatingen van een gek. Het behoort tot het gedachtegoed van het Iraanse religieuze en politieke leiderschap. De Libanese Hezbollah en Palestijnse Hamas zijn verschillende bewegingen, maar hebben met velen in de islamitische wereld het gemeenschappelijk streven: weg met Israël.
Veel Israëliers zijn overlevenden, of nakomelingen van overlevenden van de holocaust. De holocaust is de geslaagde poging tot de uitroeiing van het grootste deel van het Europese Jodendom. Israël heeft zich tot de tanden bewapend, opdat het niet opnieuw zal gebeuren. Het landje slaat wild om zich heen, schendt dagelijks de mensenrechten in de Palestijnse gebieden, en bombardeert al wekenlang de hoofdstad van buurland Libanon. Het zijn tekenen van onderdrukte radeloosheid, en de stille angst dat de Joodse staat het onderspit zal delven als de fundamentalistisch-islamitische tsunami aan blijft zwellen.
Ik wou dat ik met overtuiging kon zeggen: zover komt het niet. Maar de vooruitzichten zijn somber. De laatste weken bezorgt mijn Jeruzalemse correspondentschap me dan ook slapeloze nachten.
© Eddo Rosenthal is NOS-correspondent in Jeruzalem