Bekijk Volledige Versie : Hezbollah bestookt Israëliërs in Zuid-Libanon
Hezbollah bestookt Israëliërs in Zuid-Libanon
ANP
JERUZALEM - Ondanks een staakt-het-vuren hebben Hezbollah-strijders dinsdagochtend vroeg een tiental raketten afgevuurd op posities van het Israëlische leger in Zuid-Libanon. Geen van de projectielen kwam op Israëlisch grondgebied terecht. Het waren de eerste raketaanvallen sinds maandagochtend een bestand van kracht is geworden.
iemand raakte gewond, aldus een woordvoerder van de Israëlische strijdkrachten. Er ontstond ook geen schade.
Het Israëlische leger beschouwt de beschietingen niet als schending van de wapenstilstand beschouwen en ziet af van vergeldingsmaatregelen, meldde de Britse omroep BBC. Israël sluit niet uit dat een radicale splintergroep verantwoordelijk is voor de aanval.
‘Israël kan zich binnen tien dagen terugtrekken’
ANP
JERUZALEM - Het Israëlische leger kan zich binnen zeven tot tien dagen hebben teruggetrokken uit Zuid-Libanon. Dat heeft de chefstaf van het leger, generaal Dan Halutz, dinsdag gezegd tegen de Israëlische legerradio.
Het Israëlische leger heeft flyers boven de Libanese havenstad Tyrus uitgestrooid waarin vluchtelingen worden gewaarschuwd nog niet terug te keren naar Zuid-Libanon. De Libanese ontheemden moeten eerst de komst van het Libanese leger naar het zuiden afwachten.
‘De situatie blijft gevaarlijk zolang de (Libanese) overheid het leger niet stationeert naast de VN-troepen in het hele zuiden’, staat op de vlugschriften. De flyers werden door een Israëlisch marineschip voor de kust van Tyrus afgevuurd.
‘Tijd om naar huis te gaan’
Reportage Van onze correspondent Ferry Biedermann
TYRUS - De Libanezen die terugkeren naar het zuiden laten zich door niets uit het veld slaan. ‘Ik weet dat het nog gevaarlijk kan zijn, maar we zitten hier nu al vier weken. Dit is geen leven.’
De zwaar gehavende wegen van Libanon kunnen de menselijke vloedgolf eigenlijk niet aan. Bij iedere krater in de weg en bij iedere brug die geraakt is, staan kilometerslange files. Maar de vluchtelingen die terugkeren naar het zuiden na een maand van gevechten tussen Israël en Hezbollah laten zich door niets uit het veld slaan. ‘Genoeg, het is tijd om naar huis te gaan.’
De massale terugkeer komt ‘s ochtends al op gang voordat het staakt-het-vuren formeel is ingegaan en voordat de klap van het laatste Israëlische bombardement op Beiroet is weggestorven. De vluchtelingen slaan ook alle waarschuwing in de wind, dat het nog gevaarlijk kan zijn, dat er nog gevochten kan worden, dat het zuiden zwaar beschadigd is en dat huizen, wegen, infrastructuur zoals elektriciteit en water het maar moeizaam, of niet, doet.
Bij de uitgang van het Sanaya park in het centrum van Beiroet, waar honderden families wekenlang in de open lucht hebben geslapen, staat een aantal busjes vol met mensen en hun bezittingen klaar om te vertrekken.
Ali Hussein, die in een busje met zijn tien familieleden klaar zit voor de reis terug naar zijn dorp bij Tyrus, zegt: ‘Ik weet dat het nog gevaarlijk kan zijn maar we zitten hier nu vier weken. Dit is geen leven.’
Libanon telt aan het einde van de maand van gevechten tegen een miljoen interne vluchtelingen. Het zuiden, waar de felste gevechten hebben plaatsgehad, is het zwaarst getroffen en daar zijn de meeste mensen weggetrokken.
De dorpen en stadjes waar de meeste mensen vandaan komen zijn echter makkelijker weer naar toe terug te keren dan de grote gebouwen in de zuidelijke buitenwijken van Beiroet waar ook grote vernietigingen zijn aangebracht. Maar veel mensen die naar het zuiden terugkeren, weten niet hoe hun dorp en hun huis er bij liggen en.
Het staakt-het-vuren stelt de internationale gemeenschap in ieder geval in staat om de hulpverlening op gang te brengen. Het wereldvoedselprogramma, WFP, stuurt maandag voor het eerst in een week weer een konvooi naar Tyrus.
De enorme stroom mensen die nu naar het zuiden terugkeert kan echter het hele staakt-het-vuren onder druk zetten. Israël heeft gezegd dat het nog steeds op auto’s in het zuiden kan vuren als het de verdenking heeft dat er Hezbollah-strijders of bevoorrading in zit. Maar de auto’s op de weg puilen uit met families, matrassen hoog opgestapeld op het dak en pannen en potten in de achterbak.
Hezbollah geeft echter geen teken wat minder prominent aanwezig te willen zijn in het zuiden. Activisten van de beweging delen hun gele vlaggen met het opgeheven kalasjnikov-geweer en ze geven pamfletten uit aan de in de file wachtende, terugkerende vluchtelingen waarin Hezbollah de overwinning opeist. Boven de toegangsweg tot Tyrus hangt een spandoek met opschrift, ‘Libanon heeft Israël verslagen’, met het logo van de beweging.
Abbas Tarhini bestuurt een busje met 15 familieleden en voert in zijn raam een posters mee van Hezbollah-leider Hassan Nasrallah met de woorden ‘heilige overwinning’. Hij zegt dat Hezbollah ‘natuurlijk’ de winnaar is van dit conflict. ‘Wij gaan terug naar huis en de Israëliers moeten weg.’
Maar niet alle Hezbollah-aanhangers zijn zo blij met de situatie. Een paar vrijwilligers die het verkeer regelen bij de gebombardeerde brug over de Zaharani rivier maken zich zorgen over de naderende confrontatie met de regering. ‘Hoe kan je het hebben over een overwinning als de regering eist dat we onze wapens moeten opgeven?’
Een soldaat die zelf met zijn familie uit het zuiden moest vluchten denkt er echter anders over. ‘Dit moet de laatste keer zijn, ik wil niet dat mijn zoon weer een oorlog moet meemaken. Het is tijd dat Hezbollah de verantwoordelijkheid overdraagt aan het leger en de regering.’ Hij denkt wel dat Hezbollah een overwinning heeft geboekt door Israël te weerstaan, ‘maar ten koste van wat, al die doden en al die verwoesting.’
Niet alle vluchtelingen zijn er gerust op dat het daadwerkelijk is afgelopen. ‘s Ochtends zegt een vrouw in het Sanayah park in Beiroet dat ze eerst wil afwachten wat Hezbollah-leider Hassan Nasrallah zegt. En zelfs dan is ze bezorgd, ‘want je kan er nooit op vertrouwen dat de joden niet toch op je zullen schieten.’
‘Eindelijk rustig, godzijdank’
Reportage Van onze verslaggever Theo Koelé
ROSH HANIKRA - Bewoners van de Israëlische grensplaats Rosh Hanikra laten zich schoorvoetend weer op straat zien. Maar velen blijven nog thuis of in de schuilkelders. ‘De mensen zijn nerveus.’
Een dagje uit naar de Israëlisch-Libanese grens? Tot de oorlog uitbrak, was de hooggelegen grensplaats Rosh Hanikra met adembenemend uitzicht op de Middellandse Zee voor Israëli’s een toeristische trekpleister. Op de dag van het staakt-het-vuren geniet slechts een enkeling van het panorama. De gesloten kabelbaan, restaurants en souvenirwinkels noden niet tot een langdurig verblijf.
Sergeant Shimon, een reservist, laat vanachter het hek aan de grens weten dat het voor hem een geweldige dag is. ‘Eindelijk rustig, godzijdank’. Een dag eerder telde hij nog de inslagen van Katsjoesja-raketten in de nabije omgeving, vele tientallen. Volgens de militair heeft de strijd van de afgelopen weken ‘het Midden-Oosten veranderd’. Israël heeft ‘de wereld het ware gezicht van Hezbollah getoond’.
Wat er voor hemzelf veranderd is? ‘Tot voor kort zat Hezbollah hier vlakbij’, zegt Shimon, wijzend naar het Libanese hek, dertig meter verderop. ‘Nu zijn ze verdwenen, verjaagd’. Hij hoopt dan ook snel naar huis te kunnen gaan.
Enkele kilometers ten zuiden van de grens, in kibboets Sa’ar, komt Tal Fartuk net thuis. De vrouw heeft met haar dochter een maand doorgebracht in het veilige, zuidelijker Tel Aviv. In de kibboets viel één dode.
‘Ik geloof dat ik de eerste ben die terugkomt’, zegt de jonge moeder. De kibboets, die zo’n 400 inwoners telt, ligt er verlaten bij. Na lang aarzelen besloot Fartuk terug te keren: ‘Ik weet niet of het veilig is’.
Ze vertolkt de gevoelens van veel landgenoten, getuige de lege straten en gesloten bedrijven in Nahariya en Akko, twee nabijgelegen steden. De eerste kreeg zondag ruim zestig Hezbollah-raketten te verduren, de andere zo’n dertig. Doden en gewonden vielen er niet. Maar de angst onder de bevolking blijft.
‘De stemming is niet omgeslagen. De mensen zijn argwanend, nerveus’, zegt een woordvoerster van de gemeente. Ze ziet wel ‘iets meer mensen op straat, die boodschappen doen en zo’, maar velen hebben kennelijk gehoor gegeven aan de oproep van het leger en de gemeente om thuis te blijven, of in ‘de goed bevoorraade schuilkelders’.
Het Thuisfront Commando, een onderdeel van de strijdkrachten dat zich ontfermde over de zwaar beschoten noorderlingen, vindt het ook te vroeg om de vele evacués (sommigen spreken over vluchtelingen) te laten terugkeren.
De voornaamste bedrijvigheid is het herstel van gebouwen die door raketten zijn getroffen. De Oude Stad van Akko, die prijkt op de werelderfgoedlijst van de VN-organisatie Unesco, is gespaard gebleven.
De vaste bezoekers van koffie-en theehuis ‘De Toren van de Sultan’ zeggen laconiek dat ze het geweld over zich heen lieten komen.
‘We zaten hier dag en nacht. Als de sirenes klonken, bleven we gewoon aan de narghila (waterpijp) lurken’, vertelt Basil Masalba, die behoort tot de omvangrijke Arabische minderheid in Akko.
Maar het gevaar was dichtbij. Masalba laat een videofilmpje zien op zijn mobiele telefoon. Het bijbehorende verhaal is een echte film waard: een man – een neef van Masalba – laat zijn echtgenote weten dat ze onmiddellijk moet vertrekken omdat het luchtalarm klinkt, de vrouw moppert dat ze aan het koken is maar besluit toch te vertrekken, ze sluit de deur achter zich, en een moment later boort zich een raket in het huis. Op het nippertje gered.
Dan valt in het gezelschap de naam van Hassan Nasrallah. Onbegrijpelijk dat de Hezbollah-leider Akko onder vuur heeft genomen.
‘Iedereen weet toch dat Arabieren in Israël geen schuilkelders hebben?’ Het is een veelgehoorde bewering, die overigens weersproken wordt door de Israëlische autoriteiten. Een onderwerp ook dat in de nasleep van de oorlog waarschijnlijk veel aandacht zal krijgen, omdat bijna de helft van de slachtoffers in de joodse staat van Arabische origine is.
16:46 IDF troops kill five armed Hezbollah men in south Lebanon (Haaretz)
Geplaatst door Spoetnik
16:46 IDF troops kill five armed Hezbollah men in south Lebanon (Haaretz)
Als je geen ander verweer hebt stop dan maar je bleep.bleep,bleep,
dat hebben de Russen al lang geleden gedaan , die kozen tenminste eieren voor hun geld .
:D