MO_NL
30-08-06, 13:08
Lik-op-stuk voor Maassluise vlegels
http://www.ad.nl/multimedia/archive/00090/Ummah_Wahida_90755h.jpg
Ummah Wahida in rustiger tijden. In het gebouw wordt ter gelegenheid van de ramadan thee geschonken.
Jonge vlerken worden in Maassluis voortaan stante pede in de kladden gegrepen, heeft burgervader Karssen beloofd.
De Burgemeestersbuurt slaakt een zucht van verlichting.
Zelfs onschuldige vrouwtjes, die op hun oude dag van een bingoavondje willen genieten, worden door de Maassluise vlegels niet gespaard. De dames worden uitgescholden of bedreigd als ze, al dan niet met prijsje, buurthuis De Flat verlaten. Banden van hun fietsen worden lek gestoken.
T. Hoogendijk heeft het zélf ook meegemaakt. Zij mag graag een avondje bingoën, maar durft dan niet alleen naar huis. „Er moet altijd iemand meelopen. Het is een ramp. En het wordt met de dag erger."
Een donkere man, van middelbare leeftijd, is het roerend met haar eens. Zijn naam mag niet in de krant. „Ik ben bang. Net als iedereen. 90 procent van de tijd is het hier onveilig," zegt hij. Het lik-op-stukbeleid dat burgemeester Karssen nu heeft aangekondigd, stemt hem tevreden. „Kijk daar, ik durf niet te wijzen, maar dat soort jongens zijn het," zegt hij terwijl hij z'n blik op een stel Marokkaanse jongens richt.
„Als ik iets moois heb gekocht, moet ik het in een vuilniszak mee naar huis nemen. Ik ben bang dat ze het anders ontdekken en komen stelen. Mijn kelderbox is al twee keer opengebroken. Er zijn fietsen en keukenapparaten weggehaald. Het navigatiesysteem in mijn auto is bewust onder het dashboard gemonteerd. De laatste tijd durf ik 's avonds nergens meer naar toe. Het is ook zo'n spookflat, waar ik woon. De meeste woningen zijn al leeg, omdat de flat wordt gesloopt. De sociale controle ontbreekt. Jongeren drinken 's avonds bier in de portieken."
Overdreven, zegt een 20-jarige jongen van Marokkaanse komaf. Ook hij wil anoniem blijven. „Maandagavond was de burgemeester in de moskee. We hebben hem gezegd dat de politie ons soms op de zenuwen werkt."
Volgens de jongen ('de onruststokers ken ik vaag') rijdt de politie vaak heel langzaam door de buurt. „En áls er dan eindelijk iets gebeurt, duiken de agenten er met buitensporig geweld op," zegt hij.
In de moskee wil overigens niemand praten. De oudere mannen, veelal De Burgemeestersbuurt slaakt een zucht van verlichtingmet baard, spreken geen Nederlands of hebben geen zin in de krant. Een van hen maakt een gebaar naar de anderen: niets zeggen.
Volgens sommigen valt het allemaal ook wel mee, in de Burgemeestersbuurt.
Marianne Out durft 's avonds gerust over straat. En haar kinderen, nu nog iets te jong, mogen straks zeker wel alleen naar school. „Het is hier veilig, " stelt ze.
Postbode Esther Holt is dat met haar eens. „Ik heb nog nooit iets vervelends meegemaakt in deze buurt."
Maar ze neemt wel voorzorgsmaatregelen. ,,In de winter ga ik eerst naar de portiekflats, want daar wil ik niet bezorgen als het al schemert. En ik doe m'n fiets steeds op slot. Tja, het is toch een wijk met een slechte naam hè. "
Bron: AD.nl
http://www.ad.nl/multimedia/archive/00090/Ummah_Wahida_90755h.jpg
Ummah Wahida in rustiger tijden. In het gebouw wordt ter gelegenheid van de ramadan thee geschonken.
Jonge vlerken worden in Maassluis voortaan stante pede in de kladden gegrepen, heeft burgervader Karssen beloofd.
De Burgemeestersbuurt slaakt een zucht van verlichting.
Zelfs onschuldige vrouwtjes, die op hun oude dag van een bingoavondje willen genieten, worden door de Maassluise vlegels niet gespaard. De dames worden uitgescholden of bedreigd als ze, al dan niet met prijsje, buurthuis De Flat verlaten. Banden van hun fietsen worden lek gestoken.
T. Hoogendijk heeft het zélf ook meegemaakt. Zij mag graag een avondje bingoën, maar durft dan niet alleen naar huis. „Er moet altijd iemand meelopen. Het is een ramp. En het wordt met de dag erger."
Een donkere man, van middelbare leeftijd, is het roerend met haar eens. Zijn naam mag niet in de krant. „Ik ben bang. Net als iedereen. 90 procent van de tijd is het hier onveilig," zegt hij. Het lik-op-stukbeleid dat burgemeester Karssen nu heeft aangekondigd, stemt hem tevreden. „Kijk daar, ik durf niet te wijzen, maar dat soort jongens zijn het," zegt hij terwijl hij z'n blik op een stel Marokkaanse jongens richt.
„Als ik iets moois heb gekocht, moet ik het in een vuilniszak mee naar huis nemen. Ik ben bang dat ze het anders ontdekken en komen stelen. Mijn kelderbox is al twee keer opengebroken. Er zijn fietsen en keukenapparaten weggehaald. Het navigatiesysteem in mijn auto is bewust onder het dashboard gemonteerd. De laatste tijd durf ik 's avonds nergens meer naar toe. Het is ook zo'n spookflat, waar ik woon. De meeste woningen zijn al leeg, omdat de flat wordt gesloopt. De sociale controle ontbreekt. Jongeren drinken 's avonds bier in de portieken."
Overdreven, zegt een 20-jarige jongen van Marokkaanse komaf. Ook hij wil anoniem blijven. „Maandagavond was de burgemeester in de moskee. We hebben hem gezegd dat de politie ons soms op de zenuwen werkt."
Volgens de jongen ('de onruststokers ken ik vaag') rijdt de politie vaak heel langzaam door de buurt. „En áls er dan eindelijk iets gebeurt, duiken de agenten er met buitensporig geweld op," zegt hij.
In de moskee wil overigens niemand praten. De oudere mannen, veelal De Burgemeestersbuurt slaakt een zucht van verlichtingmet baard, spreken geen Nederlands of hebben geen zin in de krant. Een van hen maakt een gebaar naar de anderen: niets zeggen.
Volgens sommigen valt het allemaal ook wel mee, in de Burgemeestersbuurt.
Marianne Out durft 's avonds gerust over straat. En haar kinderen, nu nog iets te jong, mogen straks zeker wel alleen naar school. „Het is hier veilig, " stelt ze.
Postbode Esther Holt is dat met haar eens. „Ik heb nog nooit iets vervelends meegemaakt in deze buurt."
Maar ze neemt wel voorzorgsmaatregelen. ,,In de winter ga ik eerst naar de portiekflats, want daar wil ik niet bezorgen als het al schemert. En ik doe m'n fiets steeds op slot. Tja, het is toch een wijk met een slechte naam hè. "
Bron: AD.nl