reason
02-10-06, 20:42
Ik stuitte nog op twee artikelen in De Volkskrant met wat achtergrondinformatie over de executie van drie christenen in Indonesië.
Eerder hebben er al topics gestaan waarin was vermeld dat de drie na een zeer oneerlijk proces waren veroordeeld, en dat er veel protest tegen dit showproces is geweest.
Het is niet overdreven om te spreken van moord door de staat Indonesië.
Het laatste stuk, over de laatste wens van de mannen, is inderdaad bitter.
Indonesië worstelt met twee gevoelige executies
DE VOLKSKRANT, BUITENLAND, 12 SEPTEMBER 2006 (PAGINA 04)
Van onze correspondent Michel Maas
(…) Tibo, Da Silva en Riwu zijn ter dood veroordeeld voor hun aandeel in het sektarisch geweld in Midden-Sulawesi. Op 23 mei 2000 werden 191 bewoners, voornamelijk moslims, gedood bij een actie waaraan ook het drietal deelnam. Die actie was de definitieve aanzet tot een openlijke oorlog tussen christenen en moslims.
Hun veroordeling was vanaf het begin zeer omstreden. Christenen zijn boos omdat niet één moslim is veroordeeld voor het geweld op Sulawesi, dat ook aan honderden christenen het leven kostte.
In brede kring leeft bovendien de vraag waarom deze drie simpele boeren de doodstraf kregen, terwijl de echte verantwoordelijken buiten schot bleven. Tibo heeft zestien namen genoemd van personen die verantwoordelijk zouden zijn voor het geweld, onder wie ex-militairen en politici. Zij zijn nooit ter verantwoording geroepen. Met de executie van de drie zouden in een klap drie mogelijke kroongetuigen in een onderzoek verdwijnen.
Indonesië houdt sindsdien, naar buiten toe, nadrukkelijk vast aan de executie. Al wordt die steeds steeds uitgesteld. Een recent uitstel volgde op nationale en internationale protesten, waaronder een telegram waarin paus Benedictus XVI president Susilo Bambang Yudhoyono om gratie vraagt.
Ook de drie veroordeelden hebben een nieuw gratieverzoek ingediend. Het geeft de regering een nieuwe gelegenheid om de executie weer even uit te stellen, tot de tijd wél rijp wordt geacht.
Wanneer dat zal zijn hangt volgens waarnemers voor een belangrijk deel af van de executie van drie moslims: Amrozi, Mukhlas en Imam Samudra. Zij zijn de hoofddaders van de aanslag op Bali, die op 12 oktober 2002 aan ruim tweehonderd mensen het leven kostte.
Ook de laatste deadline voor hun executie is geruisloos verstreken. Een nieuwe is niet genoemd. De advocaten hebben op het laatste moment een herziening van het proces aangevraagd. Zolang er geen besluit is genomen over dit verzoek, is de executie opgeschort.
Beide executies zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden geraakt.
Als de drie moslimterroristen niet worden geëxecuteerd en de christenen wel, zal dat ongetwijfeld leiden tot een woedende reactie van de christelijke minderheid. En mogelijk zelfs tot het opnieuw oplaaien van geweld tussen christenen en moslims. Als de drie moslims als eersten worden geëxecuteerd, zullen de moslims protesteren.
Een simultane executie van alle zes lijkt de enige uitweg. (N.B. reason: dat is dus niet gebeurd; alleen de christenen zijn ter dood gebracht)
Fel protest in Indonesië na executie
DE VOLKSKRANT, BUITENLAND, 23 SEPTEMBER 2006 (PAGINA 04)
Van onze correspondent Michel Maas
Op diverse plaatsen in Indonesië zijn rellen uitgebroken na de terechtstelling vrijdag van drie christelijke militieleden. Met de executie negeerde Jakarta vele internationale protesten en gratieverzoeken, onder andere van de paus.
Het drietal was in 2001 in een omstreden proces ter dood veroordeeld voor hun aandeel in een golf van religieus geweld op het eiland Sulawesi. Zij zouden in mei 2000 leiding hebben gegeven aan een groep gewapende christenen die tientallen moslims in de regio rond het stadje Poso om het leven bracht. In de provincie Oost-Nusatenggara, waar veel katholieken wonen, werden vrijdag een rechtbank en een gevangenis in brand gestoken.
Tweehonderd gevangenen wisten daardoor te ontsnappen. Op Flores, het geboorte-eiland van de drie geëxecuteerden, richtten bendes vernielingen aan in het lokale parlementsgebouw en trokken groepen met machetes gewapende jongeren door de straten.
In Palu op Sulawesi, de plaats waar het drietal ter dood werd gebracht, bleef het overwegend rustig. Mogelijk kwam dit doordat een grote politiemacht op de been was. Maar in enkele dorpen op het eiland staken woedende menigten auto’s en politieposten in brand.
In Atambua, in het overwegend christelijke West-Timor, gingen duizenden mensen de straat op om te demonstreren. Zij vernielden het lokale kantoor van het Openbaar Ministerie en staken het nabijgelegen huis in brand van het hoofd van het OM.
Tot het laatste moment probeerden de advocaten van het drietal president Susilo Bambang Yudhoyono te bewegen tot gratie. Gehoopt werd op een herhaling van 12 augustus, toen de aangekondigde executie op het allerlaatste moment werd uitgesteld.
Dat uitstel volgde op een gratieverzoek van paus Benedictus XVI.
Volgens mensenrechtenorganisaties hebben de drie geen eerlijk proces gehad. Het proces vond plaats tijdens het hoogtepunt van de oorlog. Radicale moslims intimideerden tijdens de rechtszaak de rechters en eisten luidkeels de doodstraf. Advocaten van de drie werden met de dood bedreigd.
Getuigenverklaringen werden selectief gebruikt. Algemeen wordt aangenomen dat de drie eenvoudige boeren niet de hoofdverantwoordelijken zijn achter het georganiseerde geweld. Tibo, een van de drie, noemde zestien namen van personen die volgens hem het bloedbad hadden georganiseerd.
Onder hen waren ex-militairen en lokale politici. Het onderzoek naar de zestien is afgesloten zonder dat iemand is veroordeeld. Volgens critici zijn de drie geofferd opdat de echte verantwoordelijken vrijuit konden gaan.
Hun doodstraf heeft veel kwaad bloed gezet onder het christelijk deel van de Indonesische bevolking, die voor 80 procent uit moslims bestaat. De drie namen donderdagmiddag afscheid van hun familie. Zij brachten toen hun laatste wensen over.
Tibo vroeg om een voortzetting van het onderzoek naar de echte daders en de oorzaken van het geweld. In een boodschap aan de paus drong hij erop aan dat deze ‘niet zal toestaan dat katholieken in Indonesië worden onderdrukt’.
Hun andere wensen waren even simpel als wrang. De mannen vroegen of hun familieleden ze op weg naar de executie mochten begeleiden. Zij wilden sterven in hun eigen kleren en begraven worden in hun eigen dorp.
Al hun wensen werden door de autoriteiten afgewezen.
Copyright: Maas, Michel
Eerder hebben er al topics gestaan waarin was vermeld dat de drie na een zeer oneerlijk proces waren veroordeeld, en dat er veel protest tegen dit showproces is geweest.
Het is niet overdreven om te spreken van moord door de staat Indonesië.
Het laatste stuk, over de laatste wens van de mannen, is inderdaad bitter.
Indonesië worstelt met twee gevoelige executies
DE VOLKSKRANT, BUITENLAND, 12 SEPTEMBER 2006 (PAGINA 04)
Van onze correspondent Michel Maas
(…) Tibo, Da Silva en Riwu zijn ter dood veroordeeld voor hun aandeel in het sektarisch geweld in Midden-Sulawesi. Op 23 mei 2000 werden 191 bewoners, voornamelijk moslims, gedood bij een actie waaraan ook het drietal deelnam. Die actie was de definitieve aanzet tot een openlijke oorlog tussen christenen en moslims.
Hun veroordeling was vanaf het begin zeer omstreden. Christenen zijn boos omdat niet één moslim is veroordeeld voor het geweld op Sulawesi, dat ook aan honderden christenen het leven kostte.
In brede kring leeft bovendien de vraag waarom deze drie simpele boeren de doodstraf kregen, terwijl de echte verantwoordelijken buiten schot bleven. Tibo heeft zestien namen genoemd van personen die verantwoordelijk zouden zijn voor het geweld, onder wie ex-militairen en politici. Zij zijn nooit ter verantwoording geroepen. Met de executie van de drie zouden in een klap drie mogelijke kroongetuigen in een onderzoek verdwijnen.
Indonesië houdt sindsdien, naar buiten toe, nadrukkelijk vast aan de executie. Al wordt die steeds steeds uitgesteld. Een recent uitstel volgde op nationale en internationale protesten, waaronder een telegram waarin paus Benedictus XVI president Susilo Bambang Yudhoyono om gratie vraagt.
Ook de drie veroordeelden hebben een nieuw gratieverzoek ingediend. Het geeft de regering een nieuwe gelegenheid om de executie weer even uit te stellen, tot de tijd wél rijp wordt geacht.
Wanneer dat zal zijn hangt volgens waarnemers voor een belangrijk deel af van de executie van drie moslims: Amrozi, Mukhlas en Imam Samudra. Zij zijn de hoofddaders van de aanslag op Bali, die op 12 oktober 2002 aan ruim tweehonderd mensen het leven kostte.
Ook de laatste deadline voor hun executie is geruisloos verstreken. Een nieuwe is niet genoemd. De advocaten hebben op het laatste moment een herziening van het proces aangevraagd. Zolang er geen besluit is genomen over dit verzoek, is de executie opgeschort.
Beide executies zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden geraakt.
Als de drie moslimterroristen niet worden geëxecuteerd en de christenen wel, zal dat ongetwijfeld leiden tot een woedende reactie van de christelijke minderheid. En mogelijk zelfs tot het opnieuw oplaaien van geweld tussen christenen en moslims. Als de drie moslims als eersten worden geëxecuteerd, zullen de moslims protesteren.
Een simultane executie van alle zes lijkt de enige uitweg. (N.B. reason: dat is dus niet gebeurd; alleen de christenen zijn ter dood gebracht)
Fel protest in Indonesië na executie
DE VOLKSKRANT, BUITENLAND, 23 SEPTEMBER 2006 (PAGINA 04)
Van onze correspondent Michel Maas
Op diverse plaatsen in Indonesië zijn rellen uitgebroken na de terechtstelling vrijdag van drie christelijke militieleden. Met de executie negeerde Jakarta vele internationale protesten en gratieverzoeken, onder andere van de paus.
Het drietal was in 2001 in een omstreden proces ter dood veroordeeld voor hun aandeel in een golf van religieus geweld op het eiland Sulawesi. Zij zouden in mei 2000 leiding hebben gegeven aan een groep gewapende christenen die tientallen moslims in de regio rond het stadje Poso om het leven bracht. In de provincie Oost-Nusatenggara, waar veel katholieken wonen, werden vrijdag een rechtbank en een gevangenis in brand gestoken.
Tweehonderd gevangenen wisten daardoor te ontsnappen. Op Flores, het geboorte-eiland van de drie geëxecuteerden, richtten bendes vernielingen aan in het lokale parlementsgebouw en trokken groepen met machetes gewapende jongeren door de straten.
In Palu op Sulawesi, de plaats waar het drietal ter dood werd gebracht, bleef het overwegend rustig. Mogelijk kwam dit doordat een grote politiemacht op de been was. Maar in enkele dorpen op het eiland staken woedende menigten auto’s en politieposten in brand.
In Atambua, in het overwegend christelijke West-Timor, gingen duizenden mensen de straat op om te demonstreren. Zij vernielden het lokale kantoor van het Openbaar Ministerie en staken het nabijgelegen huis in brand van het hoofd van het OM.
Tot het laatste moment probeerden de advocaten van het drietal president Susilo Bambang Yudhoyono te bewegen tot gratie. Gehoopt werd op een herhaling van 12 augustus, toen de aangekondigde executie op het allerlaatste moment werd uitgesteld.
Dat uitstel volgde op een gratieverzoek van paus Benedictus XVI.
Volgens mensenrechtenorganisaties hebben de drie geen eerlijk proces gehad. Het proces vond plaats tijdens het hoogtepunt van de oorlog. Radicale moslims intimideerden tijdens de rechtszaak de rechters en eisten luidkeels de doodstraf. Advocaten van de drie werden met de dood bedreigd.
Getuigenverklaringen werden selectief gebruikt. Algemeen wordt aangenomen dat de drie eenvoudige boeren niet de hoofdverantwoordelijken zijn achter het georganiseerde geweld. Tibo, een van de drie, noemde zestien namen van personen die volgens hem het bloedbad hadden georganiseerd.
Onder hen waren ex-militairen en lokale politici. Het onderzoek naar de zestien is afgesloten zonder dat iemand is veroordeeld. Volgens critici zijn de drie geofferd opdat de echte verantwoordelijken vrijuit konden gaan.
Hun doodstraf heeft veel kwaad bloed gezet onder het christelijk deel van de Indonesische bevolking, die voor 80 procent uit moslims bestaat. De drie namen donderdagmiddag afscheid van hun familie. Zij brachten toen hun laatste wensen over.
Tibo vroeg om een voortzetting van het onderzoek naar de echte daders en de oorzaken van het geweld. In een boodschap aan de paus drong hij erop aan dat deze ‘niet zal toestaan dat katholieken in Indonesië worden onderdrukt’.
Hun andere wensen waren even simpel als wrang. De mannen vroegen of hun familieleden ze op weg naar de executie mochten begeleiden. Zij wilden sterven in hun eigen kleren en begraven worden in hun eigen dorp.
Al hun wensen werden door de autoriteiten afgewezen.
Copyright: Maas, Michel