Ron Haleber
07-10-06, 09:56
Klimaat-president Al Gore en de Nederlandse locals.
Vooraf aan zijn bezoek aan Al Gore's VU-presentatie van zijn boek en daarna film in Tuschinky, had ik met mijn vriend Mustapha bij mij thuis een lange discussie met onze lokale milieu-freak Martin van Etten over de gevolgen van de klimaatverandering.
Martin vertelde dat insiders van Rijkswaterstaat hem verteld hadden dat Westelijk Nederland zich over enige decennia zou moeten terugtrekken op hoger gelegen gebied ten ZO van Eindhoven... Martin keert zich dan ook tegen ten dood opgeschreven projecten als Almere.
Mustapha kon er maar moeilijk aan wennen dat er voor zijn kleinkinderen geen rooskleurige toekomst opdoemde. En dat groei van industrie en banen een verdere stap in de afgrond betekent!
"Verkoop je huisje in Marokko maar niet, want je nakomelingen zulen dat hoognodig hebben om heen te vluchten " zei Martin hem.
Martin heeft een uitstekende website over de klimaatverandering opgezet die m.i. uniek is:
http://www.zeeburgnieuws.nl/nieuws/klimaatverandering.html
Martin had zijn buurtwebsite radicaal veranderd in een milieusite: "Vrienden, die zaken van hoofddoekjes en geldzaken zijn voor mij maar gezeur als je de klimaat-uitdaging ziet waar we voor staan"
Op Maroc.nl vond ik geen vermelding van Al Gore en zijn boodschap en daarom zet ik hem hier maar neer.
VERSLAG OVER AL GORE IN TROUW:
Gore: ’We kunnen het tij keren’
door Joep Engels
De details rond de Probo Koala waren hem ontgaan, maar Al Gore had de essentie van het gifschandaal begrepen. „Iemand wilde op een gemakkelijke manier van dat afval af en dumpte het duizenden kilometers ver weg, in een land waar mensen wonen van wie wij de gezichten niet kennen.”
Hij legde een verband met het klimaatprobleem van ruimteschip Aarde. „Wij dumpen dagelijks 70 miljoen ton CO2. En we stoppen het ook ver weg zodat we het niet meer hoeven te zien. Alleen dumpen we dit afval niet vele kilometers ver weg, maar vele dagen ver vooruit.”
Al Gore bracht gisteren een bliksembezoek aan Nederland om zijn ’Ongemakkelijke waarheid’ (boek en film) te promoten. Hij was de topattractie van een bijeenkomst op de Vrije Universiteit waar het startsein werd gegeven voor de klimaatcampagne ’HIER’. Deze campagne moet, via onder andere reclamespotjes op tv, minstens één miljoen Nederlanders overhalen om een concrete bijdrage te leveren aan de oplossing van het klimaatprobleem.
Een bijzonder initiatief, vond Gore. Want nadat hij zijn publiek had doordrongen van zijn onaangename boodschap, toonde hij zich een ware Amerikaan door deze crisis als een uitdaging te zien. „We kunnen het tij keren. Niet door bedrijven subsidie te geven om schone technologieën te ontwikkelen; dat geld steken ze toch maar in eigen zak. Niet door wetenschappers hinderlijk te volgen, zoals mijn president doet. Maar door als publiek te eisen dat regeringen hun koers wijzigen en actie ondernemen.”
Hij was decennialang kind aan huis bij klimatologen, maar hij deelde hun pessimisme niet. „Ik ben ook thuis in de politiek. Ik weet dat die vaak traag reageert, maar soms ook een plotse omslag kan maken. U kunt die omslag veroorzaken,”
De enthousiaste reactie van het publiek stak schril af tegen het sceptische onthaal dat staatssecretaris Pieter van Geel had gekregen. Van Geel weersprak EU- commissaris Margot Wallström, die had gezegd dat Nederland zich wel wat extra mocht inspannen. Nederland zit helemaal op de goede weg, vond Van Geel. „Wij voldoen aan het Kyoto-verdrag en we denken zelfs verder vooruit: hoe we met energiebesparing en duurzame bronnen – en daarbij sluit ik kernenergie niet uit – de doelen van 2020 kunnen halen.”
Er klonk boegeroep, een enkeling applaudisseerde, maar het klonk heel anders dan bij de hoofdspreker. „Al Gore for president”, riep iemand. De eregast schudde met zijn wijsvinger van nee.
Vooraf aan zijn bezoek aan Al Gore's VU-presentatie van zijn boek en daarna film in Tuschinky, had ik met mijn vriend Mustapha bij mij thuis een lange discussie met onze lokale milieu-freak Martin van Etten over de gevolgen van de klimaatverandering.
Martin vertelde dat insiders van Rijkswaterstaat hem verteld hadden dat Westelijk Nederland zich over enige decennia zou moeten terugtrekken op hoger gelegen gebied ten ZO van Eindhoven... Martin keert zich dan ook tegen ten dood opgeschreven projecten als Almere.
Mustapha kon er maar moeilijk aan wennen dat er voor zijn kleinkinderen geen rooskleurige toekomst opdoemde. En dat groei van industrie en banen een verdere stap in de afgrond betekent!
"Verkoop je huisje in Marokko maar niet, want je nakomelingen zulen dat hoognodig hebben om heen te vluchten " zei Martin hem.
Martin heeft een uitstekende website over de klimaatverandering opgezet die m.i. uniek is:
http://www.zeeburgnieuws.nl/nieuws/klimaatverandering.html
Martin had zijn buurtwebsite radicaal veranderd in een milieusite: "Vrienden, die zaken van hoofddoekjes en geldzaken zijn voor mij maar gezeur als je de klimaat-uitdaging ziet waar we voor staan"
Op Maroc.nl vond ik geen vermelding van Al Gore en zijn boodschap en daarom zet ik hem hier maar neer.
VERSLAG OVER AL GORE IN TROUW:
Gore: ’We kunnen het tij keren’
door Joep Engels
De details rond de Probo Koala waren hem ontgaan, maar Al Gore had de essentie van het gifschandaal begrepen. „Iemand wilde op een gemakkelijke manier van dat afval af en dumpte het duizenden kilometers ver weg, in een land waar mensen wonen van wie wij de gezichten niet kennen.”
Hij legde een verband met het klimaatprobleem van ruimteschip Aarde. „Wij dumpen dagelijks 70 miljoen ton CO2. En we stoppen het ook ver weg zodat we het niet meer hoeven te zien. Alleen dumpen we dit afval niet vele kilometers ver weg, maar vele dagen ver vooruit.”
Al Gore bracht gisteren een bliksembezoek aan Nederland om zijn ’Ongemakkelijke waarheid’ (boek en film) te promoten. Hij was de topattractie van een bijeenkomst op de Vrije Universiteit waar het startsein werd gegeven voor de klimaatcampagne ’HIER’. Deze campagne moet, via onder andere reclamespotjes op tv, minstens één miljoen Nederlanders overhalen om een concrete bijdrage te leveren aan de oplossing van het klimaatprobleem.
Een bijzonder initiatief, vond Gore. Want nadat hij zijn publiek had doordrongen van zijn onaangename boodschap, toonde hij zich een ware Amerikaan door deze crisis als een uitdaging te zien. „We kunnen het tij keren. Niet door bedrijven subsidie te geven om schone technologieën te ontwikkelen; dat geld steken ze toch maar in eigen zak. Niet door wetenschappers hinderlijk te volgen, zoals mijn president doet. Maar door als publiek te eisen dat regeringen hun koers wijzigen en actie ondernemen.”
Hij was decennialang kind aan huis bij klimatologen, maar hij deelde hun pessimisme niet. „Ik ben ook thuis in de politiek. Ik weet dat die vaak traag reageert, maar soms ook een plotse omslag kan maken. U kunt die omslag veroorzaken,”
De enthousiaste reactie van het publiek stak schril af tegen het sceptische onthaal dat staatssecretaris Pieter van Geel had gekregen. Van Geel weersprak EU- commissaris Margot Wallström, die had gezegd dat Nederland zich wel wat extra mocht inspannen. Nederland zit helemaal op de goede weg, vond Van Geel. „Wij voldoen aan het Kyoto-verdrag en we denken zelfs verder vooruit: hoe we met energiebesparing en duurzame bronnen – en daarbij sluit ik kernenergie niet uit – de doelen van 2020 kunnen halen.”
Er klonk boegeroep, een enkeling applaudisseerde, maar het klonk heel anders dan bij de hoofdspreker. „Al Gore for president”, riep iemand. De eregast schudde met zijn wijsvinger van nee.