reallife
01-11-06, 20:02
NRC, 30 oktober 2006
Gistermiddag voetbalden joodse en Marokkaanse jongeren voor het derde achtereenvolgende jaar tegen elkaar in Amsterdam. "Wie wint is van ondergeschikt belang."
Danielle Pinedo
"Hč Zijn jullie jóden" De veertienjarige Lisa Blijd doet geen moeite haar verbazing te verhullen. Nog geen kwartier geleden hebben zij en haar teamgenoten van South Side Girls een gedetailleerd beeld geschetst van 'de' jood: een verlegen, donkerharig individu dat een hoofddeksel draagt en voor Ajax is. Nu staan er opeens vier blonde meiden voor haar neus, die niet bang zijn de sportieve strijd aan te binden.
"Waarom dragen jullie geen keppel", wil de Marokkaanse weten. De voetbalsters van de joodse jeugdvereniging Haboniem staan haar welwillend te woord. "Dat is geen traditie. In orthodoxe kring althans, liberaal-joodse vrouwen willen er nog wel eens een dragen."
Blijd heft haar armen theatraal ten hemel. "Maar waarom dragen joodse mannen dan wel zo'n ding" "Omdat je als man iets tussen je hoofd en God moet hebben. Uit eerbied. Daarom."
Gesprekken als deze waren gisteren te beluisteren op het Marokkaans-joodse voetbaltoernooi (Majo) in Amsterdam. Zes joodse ploegen uit Amsterdam-Zuid en Zuideramstel speelden er tegen zes Marokkaanse teams, waaronder drie vrouwenteams. Doel: de verstandhouding tussen joden en Marokkanen in de beide stadsdelen verbeteren. Net als in de voorgaande twee jaren werden de joden met grote cijfers verslagen - al redden de vrouwen van Haboniem gisteren de eer door de South Side Girls in de finale met strafschoppen te verslaan. "Het gaat er om dat deze twee bevolkingsgroepen met elkaar in contact treden", legt organisator Erwin Brugmans uit. "Wie wint is van ondergeschikt belang."
Brugmans is vertegenwoordiger van de orthodoxe sjoel in Amsterdam-West. Na de terroristische aanslagen van 11 september 2001 in New York en Washington werden bezoekers van de synagoge door Marokkaanse jongeren uitgescholden en met stenen bekogeld. Reden voor Brugmans om een joods-Marokkaanse dialooggroep in het leven te roepen. "Een van onze idee?n was om een voetbaltoernooi voor jongeren in Amsterdam-West te organiseren. Dat bleek moeilijker dan gedacht. Niet alleen kwam de financiering pas op het laatste moment rond, er moest op last van het stadsdeel ook een speciale ordedienst in het leven worden geroepen."
Maar het toernooi was een succes en de rust in de wijk is wedergekeerd. "We worden nu zelfs uitgenodigd voor de Iftar-maaltijden" (tijdens de Ramadan, red.).
Ook bij de derde editie van Majo in de Gaaspstraat - waar ruim zestig jaar geleden razzia's werden uitgevoerd en nog altijd veel joden wonen - is van spanning niets te merken. De wijkagenten die langs de zijlijn patrouilleren hebben weinig om handen. De naar schatting tweehonderd joodse en Marokkaanse toeschouwers eten gezamenlijk een broodje falafel en moedigen met evenveel fanatisme hun favorieten aan. Volgens wijkbewoner Joop Severijnse, 73 jaar oud, is dat wel eens anders geweest. Toen hij negen jaar geleden in Zuideramstel kwam wonen, werd hij door "Marokkaanse jochies" nog voor 'pleurisjood' uitgescholden. Of zijn beeld van Marokkanen daardoor vertekend is "Nee, want als kampoverlevende weet ik hoe het is om gestigmatiseerd te worden. Ook deze jongens lopen tegen dat probleem aan. Ik heb met ze te doen."
Maar zelf kunnen ze er ook wat van, erkent de 27-jarige Hassan El-Moussaoui die zijn team Selsabiel voor het tweede achtereenvolgende jaar naar de overwinning leidde. De meeste Marokkanen willen volgens de eerstejaarsstudent fiscaal recht geen omgang met joden omdat ze "anders" zouden zijn. Hij somt op: ze mogen niet met hun ongestelde vrouw naar bed, rijden geen auto op zaterdag en gebruiken op die dag ook geen elektriciteit. El-Moussaoui zwijgt even en wijst dan naar de orthodoxe rabbijn Raph Evers, die zich even verderop tussen het publiek heeft gemengd. "Is hij nou raar omdat hij er andere gewoonten op nahoudt Niet echt. Joden en moslims komen van dezelfde stam. Die man is mijn achterneef."
Henk Boes ziet het allemaal tevreden aan. Volgens de wijkwethouder zijn evenementen als Majo "hard nodig" om de vrede tussen bevolkingsgroepen te bewaren. "Joden en Marokkanen leven langs elkaar heen, ze hebben geen gemeenschappelijke ontmoetingspunten. Ik wil niet beweren dat ze na dit toernooi de deur bij elkaar plat lopen, maar ze hebben elkaar in elk geval een keer in de ogen gekeken."
Niet voor niets hielp het Centrum Informatie en Documentatie Isael (CIDI) moslims in Amsterdam-West twee jaar geleden bij de oprichting van een meldpunt islamofobie. "De eerste contacten waren tijdens dit voetbaltoernooi gelegd.
Moslims voor derde achtereenvolgende jaar winnaars toernooi in Amsterdam
(Gerelateerd: Marokkaans/Joods voetbaltoernooi in ZuiderAmstel)
http://www.cidi.nl/media/2006/nrc.301006.html
Goed initiatief :duim:
Gistermiddag voetbalden joodse en Marokkaanse jongeren voor het derde achtereenvolgende jaar tegen elkaar in Amsterdam. "Wie wint is van ondergeschikt belang."
Danielle Pinedo
"Hč Zijn jullie jóden" De veertienjarige Lisa Blijd doet geen moeite haar verbazing te verhullen. Nog geen kwartier geleden hebben zij en haar teamgenoten van South Side Girls een gedetailleerd beeld geschetst van 'de' jood: een verlegen, donkerharig individu dat een hoofddeksel draagt en voor Ajax is. Nu staan er opeens vier blonde meiden voor haar neus, die niet bang zijn de sportieve strijd aan te binden.
"Waarom dragen jullie geen keppel", wil de Marokkaanse weten. De voetbalsters van de joodse jeugdvereniging Haboniem staan haar welwillend te woord. "Dat is geen traditie. In orthodoxe kring althans, liberaal-joodse vrouwen willen er nog wel eens een dragen."
Blijd heft haar armen theatraal ten hemel. "Maar waarom dragen joodse mannen dan wel zo'n ding" "Omdat je als man iets tussen je hoofd en God moet hebben. Uit eerbied. Daarom."
Gesprekken als deze waren gisteren te beluisteren op het Marokkaans-joodse voetbaltoernooi (Majo) in Amsterdam. Zes joodse ploegen uit Amsterdam-Zuid en Zuideramstel speelden er tegen zes Marokkaanse teams, waaronder drie vrouwenteams. Doel: de verstandhouding tussen joden en Marokkanen in de beide stadsdelen verbeteren. Net als in de voorgaande twee jaren werden de joden met grote cijfers verslagen - al redden de vrouwen van Haboniem gisteren de eer door de South Side Girls in de finale met strafschoppen te verslaan. "Het gaat er om dat deze twee bevolkingsgroepen met elkaar in contact treden", legt organisator Erwin Brugmans uit. "Wie wint is van ondergeschikt belang."
Brugmans is vertegenwoordiger van de orthodoxe sjoel in Amsterdam-West. Na de terroristische aanslagen van 11 september 2001 in New York en Washington werden bezoekers van de synagoge door Marokkaanse jongeren uitgescholden en met stenen bekogeld. Reden voor Brugmans om een joods-Marokkaanse dialooggroep in het leven te roepen. "Een van onze idee?n was om een voetbaltoernooi voor jongeren in Amsterdam-West te organiseren. Dat bleek moeilijker dan gedacht. Niet alleen kwam de financiering pas op het laatste moment rond, er moest op last van het stadsdeel ook een speciale ordedienst in het leven worden geroepen."
Maar het toernooi was een succes en de rust in de wijk is wedergekeerd. "We worden nu zelfs uitgenodigd voor de Iftar-maaltijden" (tijdens de Ramadan, red.).
Ook bij de derde editie van Majo in de Gaaspstraat - waar ruim zestig jaar geleden razzia's werden uitgevoerd en nog altijd veel joden wonen - is van spanning niets te merken. De wijkagenten die langs de zijlijn patrouilleren hebben weinig om handen. De naar schatting tweehonderd joodse en Marokkaanse toeschouwers eten gezamenlijk een broodje falafel en moedigen met evenveel fanatisme hun favorieten aan. Volgens wijkbewoner Joop Severijnse, 73 jaar oud, is dat wel eens anders geweest. Toen hij negen jaar geleden in Zuideramstel kwam wonen, werd hij door "Marokkaanse jochies" nog voor 'pleurisjood' uitgescholden. Of zijn beeld van Marokkanen daardoor vertekend is "Nee, want als kampoverlevende weet ik hoe het is om gestigmatiseerd te worden. Ook deze jongens lopen tegen dat probleem aan. Ik heb met ze te doen."
Maar zelf kunnen ze er ook wat van, erkent de 27-jarige Hassan El-Moussaoui die zijn team Selsabiel voor het tweede achtereenvolgende jaar naar de overwinning leidde. De meeste Marokkanen willen volgens de eerstejaarsstudent fiscaal recht geen omgang met joden omdat ze "anders" zouden zijn. Hij somt op: ze mogen niet met hun ongestelde vrouw naar bed, rijden geen auto op zaterdag en gebruiken op die dag ook geen elektriciteit. El-Moussaoui zwijgt even en wijst dan naar de orthodoxe rabbijn Raph Evers, die zich even verderop tussen het publiek heeft gemengd. "Is hij nou raar omdat hij er andere gewoonten op nahoudt Niet echt. Joden en moslims komen van dezelfde stam. Die man is mijn achterneef."
Henk Boes ziet het allemaal tevreden aan. Volgens de wijkwethouder zijn evenementen als Majo "hard nodig" om de vrede tussen bevolkingsgroepen te bewaren. "Joden en Marokkanen leven langs elkaar heen, ze hebben geen gemeenschappelijke ontmoetingspunten. Ik wil niet beweren dat ze na dit toernooi de deur bij elkaar plat lopen, maar ze hebben elkaar in elk geval een keer in de ogen gekeken."
Niet voor niets hielp het Centrum Informatie en Documentatie Isael (CIDI) moslims in Amsterdam-West twee jaar geleden bij de oprichting van een meldpunt islamofobie. "De eerste contacten waren tijdens dit voetbaltoernooi gelegd.
Moslims voor derde achtereenvolgende jaar winnaars toernooi in Amsterdam
(Gerelateerd: Marokkaans/Joods voetbaltoernooi in ZuiderAmstel)
http://www.cidi.nl/media/2006/nrc.301006.html
Goed initiatief :duim: