Marsipulami
22-11-06, 08:07
Nieuwe ontwikkelingen anti-anti-conceptie bij ’evangelicals’ VS
De ’Volle pijlkoker’-beweging wint aan invloed
Geplaatst door Egmond Evers op
wo 22 nov '06 om 00:25u (Bron: Newsweek/ABC)
SAN ANTONIO (Rknieuws.net) – Het is zeker geen typerend beeld uit de Amerikaanse voorsteden. Het huishouden van de familie Bortel, net buiten San Antonio (Texas), telt 12 leden: ouders David en Suzanne en hun 10 kinderen, 13 maanden tot 15 jaar oud – hun oudste kind (20) is getrouwd en uitwonend. Ze leven allemaal samen in een vier-kamer-, eengezinswoning die steeds bruist van jeugdige activiteiten en gekwebbel. Het huis is het centrum van de familie: de vader werkt, de kinderen worden er grotendeels door de moeder geschoold en de jongste drie werden er ook geboren. De familie gebruikt een 15-persoonstaxibusje om zich te verplaatsen en ’s nachts klimmen alle kinderen hun stapelbedden in. David en Suzanne, die behoren tot een nieuwe en opmerkelijke beweging, horen steeds dezelfde vragen gesteld worden.
Trouwens voor de goede orde: Nee, ze zijn niet katholiek. En ja, ze kennen anticonceptie en geboortenbeheersing. En nee, ze zijn niet gek. Ze zouden zelfs een twaalfde kind met liefde verwelkomen, zegt het echtpaar. “Het gaat om gehoorzaamheid aan God,” aldus David, 38 jaar oud. “De Bijbel zegt, dat God de enige is die de moederschoot ontsluit en weer terug sluit.”
De Bortels zijn deel van de “quiverfull” (volle pijlkoker) beweging, een kleine maar snel groeiende conservatieve evangelische groep die elke vorm van geboortenbeheersing en anticonceptie afwijst en gelooft dat geboortenplanning enkel Gods domein is. De naam van de beweging komt uit psalm 127:
“Ziet, de kinderen zijn een erfdeel des Heren; des moederschoots vrucht is een beloning.
Gelijk de pijlen zijn in de hand eens helds, zodanig zijn de zonen der jeugd.
Welgelukzalig is de man, die zijn pijlkoker met deze gevuld heeft;
zij zullen niet beschaamd worden,
als zij met de vijanden spreken zullen in de poort.”
Binnen tien jaar is deze ’volle pijlkoker’-beweging in de VS gegroeid van een kleine groep families tot een invloedrijke – en op het internet zeer actieve – groep christenen. De website quiverfull.com verkondigt een boodschap tegen familieplanning en geboortenbeheersing. Er zijn boeken zoals “De volle pijlkoker” van het echtpaar Hess en websites zoals blessedarrows.com, dat collecteert om arme echtparen de mogelijkheid te bieden vasectomie en sterilisatie ongedaan te laten maken. Er bestaat zelfs een heuse denktank, het Sutherland Institute.
De families van de beweging houden er principiële standpunten op na. Men staat nadrukkelijk ook geen natuurlijke familieplanning (NFP) niet toe, dat op natuurlijke vruchtbaarheidscycli gebaseerd is, en bijvoorbeeld door de katholieke kerk wel wordt toegestaan.
Albert Mohler, theoloog aan het Theologisch Seminarie van de Zuidelijke Baptisten Conferentie, zelf ook voorstander van kinderrijke families, zegt over de groei van de Pijlkoker-beweging: “Een echtpaar heeft een ten diepste ziekelijk beeld van het huwelijk en van kinderen, indien zij het krijgen van kinderen als iets ziet waartegen je je als tegen een ziekte moet inenten of waartegen je medisch behandeld moet worden.” “Kinderen moeten juist gezien worden als een goed iets per definitie!”
John Green, lid van het Pew Forum on Religion and Public Life van de Amerikaanse overheid, ziet de pijlkoker-beweging als “een groep protestanten [en baptisten] die [op dit terrein] katholieker zijn dan de katholieken.”
De grote Amerikaanse protestantse kerken accepteerden al vroeg in de 20e eeuw anticonceptie en geboortebeperking, sommige zelfs al sinds de 19e eeuw. De Anglicaanse kerk accepteerde sinds 1930 alle anticonceptie die niet de dood van de ongeboren baby tot gevolg heeft.
Maar deze omarming van wat de pijlkoker-evangelicalen als “anticonceptieve mentaliteit” bestempelen, wordt steeds meer in vraag gesteld en door steeds meer protestantse gezinnen afgewezen. Sommige vormden zelfs nieuwe evangelicale, protestantse of baptistische gemeenten uit onvrede over het toelaten van anticonceptie in de ‘mainstream’ kerken.
De pijlkoker-christenen winnen ook steeds meer aan profiel nu ook voorname families en bekende Amerikaanse christenen hun standpunten delen of openlijk ondersteunen. Onder hen bevindt zich ook Jim Bob Duggar, een voormalige senator voor de staat Arkansas, met zijn vrouw Michelle. Michelle en Jim Bob hebben samen 16 kinderen en zijn als zodanig al object van meerdere Discovery Channel documentaires geweest. De senatorenfamilie vindt veel navolging – ook onder succesvolle politici, zakenlieden en professionals.
In september 2006 kwam een grote groep katholieke en evangelicale anti-abortus-activisten samen in Chicago om samen, in overleg met academici en conservatieve politici, te protesteren tegen geboortebeperking. Ze wezen onder andere het toestaan van de IUD-pil, de morning-after-pil en de gewone pil af, omdat deze pillen het een bevruchte eicel – die wordt beschouwd als (potentiële) mens – onmogelijk maken om zich in de baarmoederwand in te nestelen. Deze abortieve pillen dienen daarom verboden te worden, betoogden de sprekers tijdens dit door het Sutherland Institute en het Howard Center organiseerde massa-evenement.
De gemeenteraad van de gemeente Kanab, in Utah, sprak zich dit jaar – samen met de burgemeester – lovend uit over de pijlkoker-beweging en de invloed op de regionale families en scholen. Een manifest werd door deze Utahse gemeente aangenomen, waarin men andere gemeenten oproept kinderrijke pijlkoker-gezinnen openlijk te ondersteunen en als voorbeeld te stellen aan andere gezinnen.
Stephanie Coontz, directrice Onderzoek voor de federale Raad voor Hedendaagse Families in Washington DC, zegt dat zij een sterk stijgend aantal steunbetuigingen aan de pijlkoker-organisatie aantreft in de verschillende christelijke media, zowel onder baptisten, evangelicalen als onder presbyteriaanse protestanten. Volgens Coontz is de pijlkoker-beweging een tegencultuur van reactionaire christenen die revolutionaire veranderingen in de rol van vrouwen in gezin en maatschappij willen tegengaan door een nóg strengere traditionele orde op te leggen. Coontz is negatief: “Vroeger waren grote families misschien goed voor de economie, maar in onze moderne tijd zijn ze toch echt een nadeel. Vooral jongere kinderen komen in grote gezinnen vaak materieel tekort.”
Maak dat maar aan Ken en Devon Carpenter wijs. Zij leven op een 21 hectare grote boerderij buiten Nashville (Tennessee) met hun acht kinderen (één tot vijftien jaar oud). De Carpenters zijn deel van de “terug naar het platteland”-beweging onder evangelicale protestanten. Ze onderwijzen hun kinderen thuis of in kleine groepen en kleine scholen, ze verbouwen hun eigen voedsel en verwerpen de televisie als een negatief fenomeen. Zij willen hun avonden “nuttig” doorbrengen met gemeenschappelijk spel, met muziek, zang en het lezen van boeken. Hoewel vader Ken toegeeft, dat het leven niet altijd over rozen gaat – zo werden in de afgelopen lente alle acht kinderen met pokken geïnfecteerd – blijft hij erbij, dat de hele familie “buitengewoon gelukkiger” werd, nadat ze geboortebeperking hadden opgegeven en de schoot van moeder Devon aan “Gods lotsbeschikking hadden teruggegeven.” Hij hoopt en verlangt dat zijn kinderen later ook kinderrijke families zullen krijgen met ‘Godvrezende’ echtgenoten aan hun zijde.
De ’Volle pijlkoker’-beweging wint aan invloed
Geplaatst door Egmond Evers op
wo 22 nov '06 om 00:25u (Bron: Newsweek/ABC)
SAN ANTONIO (Rknieuws.net) – Het is zeker geen typerend beeld uit de Amerikaanse voorsteden. Het huishouden van de familie Bortel, net buiten San Antonio (Texas), telt 12 leden: ouders David en Suzanne en hun 10 kinderen, 13 maanden tot 15 jaar oud – hun oudste kind (20) is getrouwd en uitwonend. Ze leven allemaal samen in een vier-kamer-, eengezinswoning die steeds bruist van jeugdige activiteiten en gekwebbel. Het huis is het centrum van de familie: de vader werkt, de kinderen worden er grotendeels door de moeder geschoold en de jongste drie werden er ook geboren. De familie gebruikt een 15-persoonstaxibusje om zich te verplaatsen en ’s nachts klimmen alle kinderen hun stapelbedden in. David en Suzanne, die behoren tot een nieuwe en opmerkelijke beweging, horen steeds dezelfde vragen gesteld worden.
Trouwens voor de goede orde: Nee, ze zijn niet katholiek. En ja, ze kennen anticonceptie en geboortenbeheersing. En nee, ze zijn niet gek. Ze zouden zelfs een twaalfde kind met liefde verwelkomen, zegt het echtpaar. “Het gaat om gehoorzaamheid aan God,” aldus David, 38 jaar oud. “De Bijbel zegt, dat God de enige is die de moederschoot ontsluit en weer terug sluit.”
De Bortels zijn deel van de “quiverfull” (volle pijlkoker) beweging, een kleine maar snel groeiende conservatieve evangelische groep die elke vorm van geboortenbeheersing en anticonceptie afwijst en gelooft dat geboortenplanning enkel Gods domein is. De naam van de beweging komt uit psalm 127:
“Ziet, de kinderen zijn een erfdeel des Heren; des moederschoots vrucht is een beloning.
Gelijk de pijlen zijn in de hand eens helds, zodanig zijn de zonen der jeugd.
Welgelukzalig is de man, die zijn pijlkoker met deze gevuld heeft;
zij zullen niet beschaamd worden,
als zij met de vijanden spreken zullen in de poort.”
Binnen tien jaar is deze ’volle pijlkoker’-beweging in de VS gegroeid van een kleine groep families tot een invloedrijke – en op het internet zeer actieve – groep christenen. De website quiverfull.com verkondigt een boodschap tegen familieplanning en geboortenbeheersing. Er zijn boeken zoals “De volle pijlkoker” van het echtpaar Hess en websites zoals blessedarrows.com, dat collecteert om arme echtparen de mogelijkheid te bieden vasectomie en sterilisatie ongedaan te laten maken. Er bestaat zelfs een heuse denktank, het Sutherland Institute.
De families van de beweging houden er principiële standpunten op na. Men staat nadrukkelijk ook geen natuurlijke familieplanning (NFP) niet toe, dat op natuurlijke vruchtbaarheidscycli gebaseerd is, en bijvoorbeeld door de katholieke kerk wel wordt toegestaan.
Albert Mohler, theoloog aan het Theologisch Seminarie van de Zuidelijke Baptisten Conferentie, zelf ook voorstander van kinderrijke families, zegt over de groei van de Pijlkoker-beweging: “Een echtpaar heeft een ten diepste ziekelijk beeld van het huwelijk en van kinderen, indien zij het krijgen van kinderen als iets ziet waartegen je je als tegen een ziekte moet inenten of waartegen je medisch behandeld moet worden.” “Kinderen moeten juist gezien worden als een goed iets per definitie!”
John Green, lid van het Pew Forum on Religion and Public Life van de Amerikaanse overheid, ziet de pijlkoker-beweging als “een groep protestanten [en baptisten] die [op dit terrein] katholieker zijn dan de katholieken.”
De grote Amerikaanse protestantse kerken accepteerden al vroeg in de 20e eeuw anticonceptie en geboortebeperking, sommige zelfs al sinds de 19e eeuw. De Anglicaanse kerk accepteerde sinds 1930 alle anticonceptie die niet de dood van de ongeboren baby tot gevolg heeft.
Maar deze omarming van wat de pijlkoker-evangelicalen als “anticonceptieve mentaliteit” bestempelen, wordt steeds meer in vraag gesteld en door steeds meer protestantse gezinnen afgewezen. Sommige vormden zelfs nieuwe evangelicale, protestantse of baptistische gemeenten uit onvrede over het toelaten van anticonceptie in de ‘mainstream’ kerken.
De pijlkoker-christenen winnen ook steeds meer aan profiel nu ook voorname families en bekende Amerikaanse christenen hun standpunten delen of openlijk ondersteunen. Onder hen bevindt zich ook Jim Bob Duggar, een voormalige senator voor de staat Arkansas, met zijn vrouw Michelle. Michelle en Jim Bob hebben samen 16 kinderen en zijn als zodanig al object van meerdere Discovery Channel documentaires geweest. De senatorenfamilie vindt veel navolging – ook onder succesvolle politici, zakenlieden en professionals.
In september 2006 kwam een grote groep katholieke en evangelicale anti-abortus-activisten samen in Chicago om samen, in overleg met academici en conservatieve politici, te protesteren tegen geboortebeperking. Ze wezen onder andere het toestaan van de IUD-pil, de morning-after-pil en de gewone pil af, omdat deze pillen het een bevruchte eicel – die wordt beschouwd als (potentiële) mens – onmogelijk maken om zich in de baarmoederwand in te nestelen. Deze abortieve pillen dienen daarom verboden te worden, betoogden de sprekers tijdens dit door het Sutherland Institute en het Howard Center organiseerde massa-evenement.
De gemeenteraad van de gemeente Kanab, in Utah, sprak zich dit jaar – samen met de burgemeester – lovend uit over de pijlkoker-beweging en de invloed op de regionale families en scholen. Een manifest werd door deze Utahse gemeente aangenomen, waarin men andere gemeenten oproept kinderrijke pijlkoker-gezinnen openlijk te ondersteunen en als voorbeeld te stellen aan andere gezinnen.
Stephanie Coontz, directrice Onderzoek voor de federale Raad voor Hedendaagse Families in Washington DC, zegt dat zij een sterk stijgend aantal steunbetuigingen aan de pijlkoker-organisatie aantreft in de verschillende christelijke media, zowel onder baptisten, evangelicalen als onder presbyteriaanse protestanten. Volgens Coontz is de pijlkoker-beweging een tegencultuur van reactionaire christenen die revolutionaire veranderingen in de rol van vrouwen in gezin en maatschappij willen tegengaan door een nóg strengere traditionele orde op te leggen. Coontz is negatief: “Vroeger waren grote families misschien goed voor de economie, maar in onze moderne tijd zijn ze toch echt een nadeel. Vooral jongere kinderen komen in grote gezinnen vaak materieel tekort.”
Maak dat maar aan Ken en Devon Carpenter wijs. Zij leven op een 21 hectare grote boerderij buiten Nashville (Tennessee) met hun acht kinderen (één tot vijftien jaar oud). De Carpenters zijn deel van de “terug naar het platteland”-beweging onder evangelicale protestanten. Ze onderwijzen hun kinderen thuis of in kleine groepen en kleine scholen, ze verbouwen hun eigen voedsel en verwerpen de televisie als een negatief fenomeen. Zij willen hun avonden “nuttig” doorbrengen met gemeenschappelijk spel, met muziek, zang en het lezen van boeken. Hoewel vader Ken toegeeft, dat het leven niet altijd over rozen gaat – zo werden in de afgelopen lente alle acht kinderen met pokken geïnfecteerd – blijft hij erbij, dat de hele familie “buitengewoon gelukkiger” werd, nadat ze geboortebeperking hadden opgegeven en de schoot van moeder Devon aan “Gods lotsbeschikking hadden teruggegeven.” Hij hoopt en verlangt dat zijn kinderen later ook kinderrijke families zullen krijgen met ‘Godvrezende’ echtgenoten aan hun zijde.