observer
23-11-06, 08:40
Terwijl de grote mogendheden zich het hoofd breken over oplossingen voor de technische, economische en klimatologische problemen die de mondiale energievoorziening met zich meebrengt, heeft een Amerikaanse tiener een kernfusiereactor gebouwd.
Thiago Olson, een zeventienjarige technologiefreak uit Oakland, Michigan, staat bij zijn vrienden bekend als 'the mad scientist'. Toch kreeg hij al op zijn vijftiende toestemming van zijn ouders om de kelder van het huis te gebruiken om een kernfusiereactor te bouwen. In eerste instantie was hij van plan om een decompressiekamer te maken, maar om onduidelijke redenen werd hem dat verboden. Kernfusie leek de ouders kennelijk of veiliger, of totaal onhaalbaar - en Thiago mocht van hen dan ook best proberen om een temperatuur van honderd miljoen graden te bewerkstelligen. In de afgelopen twee jaar spendeerde hij 'ongeveer duizend uur' aan het project; zo moest hij een stalen vacuumvat bouwen en ook het onderhandelen met leveranciers van benodigdheden als deuterium kostte wel even wat moeite.
Kernfusiereactie: 100.000.000 graden Celsius Onlangs wist de jonge Olson zijn eerste plasmabol te genereren, en daarmee is hij de achttiende en jongste amateur op deze planeet die een werkende kernfusiereactor heeft gebouwd. Een fusiegenerator is veel veiliger dan een kernsplitsingreactor: zodra de toevoer van energie wordt afgesneden, stopt de fusiereactie; daarnaast is de opgewekte straling verwaarloosbaar en zijn er - als alles goed gaat - geen schadelijke afvalstoffen. Hoewel Olson - zeker voor iemand van zijn leeftijd - een opmerkelijke prestatie heeft geleverd, heeft zijn reactor echter één belangrijk nadeel: de hoeveelheid energie die nodig is om het plasma in stand te houden, is groter dan de opgewekte energie.
Onlangs werd ook bekend dat er in Frankrijk een 'iets' grotere reactor zal worden gebouwd: een samenwerkingsverband van de VS, de EU, China, India, Rusland, Japan en Zuid-Korea gaat daar de zogeheten ITER-reactor bouwen. De betrokken landen, elk niet van zins om zelf de benodigde 12,8 miljard dollar op tafel te leggen, hopen dat hier binnen tien jaar een paar honderd megawatt geproduceerd kan worden. Het is echter al duidelijk dat de onderzoekers nog heel wat drempels te nemen hebben, maar wellicht komt Olson helpen: hij wil graag fundamentele natuurkunde bestuderen. Dat is niet wat zijn moeder had verwacht: die dacht altijd dat haar zoon kok zou worden, 'omdat hij graag dingen mixt'.
Thiago Olson, een zeventienjarige technologiefreak uit Oakland, Michigan, staat bij zijn vrienden bekend als 'the mad scientist'. Toch kreeg hij al op zijn vijftiende toestemming van zijn ouders om de kelder van het huis te gebruiken om een kernfusiereactor te bouwen. In eerste instantie was hij van plan om een decompressiekamer te maken, maar om onduidelijke redenen werd hem dat verboden. Kernfusie leek de ouders kennelijk of veiliger, of totaal onhaalbaar - en Thiago mocht van hen dan ook best proberen om een temperatuur van honderd miljoen graden te bewerkstelligen. In de afgelopen twee jaar spendeerde hij 'ongeveer duizend uur' aan het project; zo moest hij een stalen vacuumvat bouwen en ook het onderhandelen met leveranciers van benodigdheden als deuterium kostte wel even wat moeite.
Kernfusiereactie: 100.000.000 graden Celsius Onlangs wist de jonge Olson zijn eerste plasmabol te genereren, en daarmee is hij de achttiende en jongste amateur op deze planeet die een werkende kernfusiereactor heeft gebouwd. Een fusiegenerator is veel veiliger dan een kernsplitsingreactor: zodra de toevoer van energie wordt afgesneden, stopt de fusiereactie; daarnaast is de opgewekte straling verwaarloosbaar en zijn er - als alles goed gaat - geen schadelijke afvalstoffen. Hoewel Olson - zeker voor iemand van zijn leeftijd - een opmerkelijke prestatie heeft geleverd, heeft zijn reactor echter één belangrijk nadeel: de hoeveelheid energie die nodig is om het plasma in stand te houden, is groter dan de opgewekte energie.
Onlangs werd ook bekend dat er in Frankrijk een 'iets' grotere reactor zal worden gebouwd: een samenwerkingsverband van de VS, de EU, China, India, Rusland, Japan en Zuid-Korea gaat daar de zogeheten ITER-reactor bouwen. De betrokken landen, elk niet van zins om zelf de benodigde 12,8 miljard dollar op tafel te leggen, hopen dat hier binnen tien jaar een paar honderd megawatt geproduceerd kan worden. Het is echter al duidelijk dat de onderzoekers nog heel wat drempels te nemen hebben, maar wellicht komt Olson helpen: hij wil graag fundamentele natuurkunde bestuderen. Dat is niet wat zijn moeder had verwacht: die dacht altijd dat haar zoon kok zou worden, 'omdat hij graag dingen mixt'.