Zwarte Schaap
08-01-07, 14:04
Corruptie? Israël weet niet beter
Achtergrond Alex Burghoorn
JERUZALEM - Het dossier 10-1-2 in de archieven van het Lavon Instituut voor de Studie van de Arbeidsbeweging in Tel Aviv bevat tientallen krabbels, verzonden van kameraad naar kameraad in de jaren veertig en vijftig. Het zijn herinneringen aan de oertijd van de corruptie in de Israëlische politiek.
‘Regel een appartement voor kameraad Levy Yosef uit Tsjechoslowakije’, schreef dan de ene mapainik aan de andere. Het was de gewoonste zaak toen de Mapai, de voorloper van de latere Arbeidspartij, met David Ben-Goerion aan het hoofd de lakens uitdeelde.
Zonder vriendendiensten kwamen nieuwkomers in het jonge Israël niet ver. ‘Neem dr. Eleizer Frank in dienst, hij is een oude kameraad en activist uit Roemenië’, schreef iemand de nationale gezondheidsdienst. ‘Kameraad Frank is een neef van Haim Greenberg uit Amerika.’
Het ‘berichtensysteem’ van Mapai is berucht. Als je geen partijlid was kwam je nergens en het heeft zodoende bijna dertig jaar geduurd voor de Arbeidspartij in 1977 eindelijk de verkiezingen een keer verloor. Premier Ben-Goerion deed zelf naar hartelust mee. ‘Ontsla Yaakov Herzl niet’, schreef hij voedselfirma Osem. ‘Hij behoort tot de familie van Herzl (grondlegger van het zionisme, red.) en verdient daarom een speciale en buitengewone behandeling.’
Zo is het dus begonnen, denkt menigeen in Israël. En zie wat ervan is geworden: corruptieschandalen hebben zich in 2006 in hoog tempo aaneengeschakeld. De opeenvolging van de inbeslagname van papieren, de politieverhoren en de ontkenningen van verdachten is al bijna een ritueel. Nu eens een parlementariër, dan weer een zakenman, dan een minister, en dan de premier zelf. (Rechercheurs hebben Ehud Olmert al maanden in het vizier op verdenking van verboden handel in onroerend goed.)
Op de ranglijst van corrupte landen die Transparency International jaarlijks samenstelt, is Israël in 2006 gezakt van plaats 28 naar plaats 34. Na landen als Qatar en Uruguay, maar ruim voor Hongarije, Italië, Griekenland of, onderaan op plaats 163, Haïti.
De onregelmatigheden die onlangs bij de Israëlische Belastingdienst aan het licht zijn gekomen passen op het eerste gezicht in het patroon. De directeur van de Belastingdienst heeft ambtenaren benoemd op voorspraak van enkele zakenlieden zo luidt de verdenking. Iedereen had er voordeel bij: de ambtenaren kregen promotie, de zakenlieden ontdoken belasting en de directeur kreeg van hen een beloning.
Toch belooft deze zaak, indien bewezen, het Israëlisch bestuurssysteem dieper te schokken dan de ‘vriendendiensten’ die eerder zijn onthuld. ‘De belastinginspecteurs staan in hoog aanzien, en als zij vallen en anderen meesleuren, dan is alle hoop verloren’, schreef commentator Yossi Sarid in de krant Haaretz. ‘Als zij corrupt zijn, is dat net zoiets als een pedofiel tot crècheleider maken.’
De Israëlische ambassadeurs in Europa maken zich zorgen over het beeld dat van hun land ontstaat. In een telefonische vergadering vroegen ze minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni hoe ze de nieuwsberichten over de corruptieschandalen in de buitenlandse pers moeten uitleggen. ‘Zeg maar dat hier in Israël niets onder het tapijt wordt geschoven’, antwoordde Livni. ‘Het omgekeerde is het geval: de justitiële diensten doen alles om misstanden te corrigeren en corruptie uit te bannen, en dat is precies wat we nu zien gebeuren.’
Het is een kolossale taak, zo maakte Knesset-lid Tzachi Hanegbi een paar maanden terug nog duidelijk. Hij is een half jaar geleden aangeklaagd, omdat hij als minister van Milieuzaken 66 leden van de Likud-partij een baan zou hebben gegeven op zijn ministerie.
Zijn onbegrip heeft Hanegbi niet onder stoelen of banken gestoken. ‘Dit is de norm sinds de oprichting van de staat’, zei hij in Haaretz. Om dat te onderstrepen vertelde hij een anekdote. ‘Minister Benjamin Ben-Eliezer (Arbeidspartij) sloeg me in de Knesset op de schouder en zei: ‘Ik begrijp niet waarom ze je dit aandoen. Toen het onderzoek indertijd werd geopend, heb ik nog tegen Ariel Sharon gezegd dat hij en ik eigenlijk zouden moeten worden geëxecuteerd voor wat wij al die jaren op onze ministeries hebben uitgehaald.’
http://www.volkskrant.nl/buitenland/article385111.ece/Corruptie_Israel_weet_niet_beter
Achtergrond Alex Burghoorn
JERUZALEM - Het dossier 10-1-2 in de archieven van het Lavon Instituut voor de Studie van de Arbeidsbeweging in Tel Aviv bevat tientallen krabbels, verzonden van kameraad naar kameraad in de jaren veertig en vijftig. Het zijn herinneringen aan de oertijd van de corruptie in de Israëlische politiek.
‘Regel een appartement voor kameraad Levy Yosef uit Tsjechoslowakije’, schreef dan de ene mapainik aan de andere. Het was de gewoonste zaak toen de Mapai, de voorloper van de latere Arbeidspartij, met David Ben-Goerion aan het hoofd de lakens uitdeelde.
Zonder vriendendiensten kwamen nieuwkomers in het jonge Israël niet ver. ‘Neem dr. Eleizer Frank in dienst, hij is een oude kameraad en activist uit Roemenië’, schreef iemand de nationale gezondheidsdienst. ‘Kameraad Frank is een neef van Haim Greenberg uit Amerika.’
Het ‘berichtensysteem’ van Mapai is berucht. Als je geen partijlid was kwam je nergens en het heeft zodoende bijna dertig jaar geduurd voor de Arbeidspartij in 1977 eindelijk de verkiezingen een keer verloor. Premier Ben-Goerion deed zelf naar hartelust mee. ‘Ontsla Yaakov Herzl niet’, schreef hij voedselfirma Osem. ‘Hij behoort tot de familie van Herzl (grondlegger van het zionisme, red.) en verdient daarom een speciale en buitengewone behandeling.’
Zo is het dus begonnen, denkt menigeen in Israël. En zie wat ervan is geworden: corruptieschandalen hebben zich in 2006 in hoog tempo aaneengeschakeld. De opeenvolging van de inbeslagname van papieren, de politieverhoren en de ontkenningen van verdachten is al bijna een ritueel. Nu eens een parlementariër, dan weer een zakenman, dan een minister, en dan de premier zelf. (Rechercheurs hebben Ehud Olmert al maanden in het vizier op verdenking van verboden handel in onroerend goed.)
Op de ranglijst van corrupte landen die Transparency International jaarlijks samenstelt, is Israël in 2006 gezakt van plaats 28 naar plaats 34. Na landen als Qatar en Uruguay, maar ruim voor Hongarije, Italië, Griekenland of, onderaan op plaats 163, Haïti.
De onregelmatigheden die onlangs bij de Israëlische Belastingdienst aan het licht zijn gekomen passen op het eerste gezicht in het patroon. De directeur van de Belastingdienst heeft ambtenaren benoemd op voorspraak van enkele zakenlieden zo luidt de verdenking. Iedereen had er voordeel bij: de ambtenaren kregen promotie, de zakenlieden ontdoken belasting en de directeur kreeg van hen een beloning.
Toch belooft deze zaak, indien bewezen, het Israëlisch bestuurssysteem dieper te schokken dan de ‘vriendendiensten’ die eerder zijn onthuld. ‘De belastinginspecteurs staan in hoog aanzien, en als zij vallen en anderen meesleuren, dan is alle hoop verloren’, schreef commentator Yossi Sarid in de krant Haaretz. ‘Als zij corrupt zijn, is dat net zoiets als een pedofiel tot crècheleider maken.’
De Israëlische ambassadeurs in Europa maken zich zorgen over het beeld dat van hun land ontstaat. In een telefonische vergadering vroegen ze minister van Buitenlandse Zaken Tzipi Livni hoe ze de nieuwsberichten over de corruptieschandalen in de buitenlandse pers moeten uitleggen. ‘Zeg maar dat hier in Israël niets onder het tapijt wordt geschoven’, antwoordde Livni. ‘Het omgekeerde is het geval: de justitiële diensten doen alles om misstanden te corrigeren en corruptie uit te bannen, en dat is precies wat we nu zien gebeuren.’
Het is een kolossale taak, zo maakte Knesset-lid Tzachi Hanegbi een paar maanden terug nog duidelijk. Hij is een half jaar geleden aangeklaagd, omdat hij als minister van Milieuzaken 66 leden van de Likud-partij een baan zou hebben gegeven op zijn ministerie.
Zijn onbegrip heeft Hanegbi niet onder stoelen of banken gestoken. ‘Dit is de norm sinds de oprichting van de staat’, zei hij in Haaretz. Om dat te onderstrepen vertelde hij een anekdote. ‘Minister Benjamin Ben-Eliezer (Arbeidspartij) sloeg me in de Knesset op de schouder en zei: ‘Ik begrijp niet waarom ze je dit aandoen. Toen het onderzoek indertijd werd geopend, heb ik nog tegen Ariel Sharon gezegd dat hij en ik eigenlijk zouden moeten worden geëxecuteerd voor wat wij al die jaren op onze ministeries hebben uitgehaald.’
http://www.volkskrant.nl/buitenland/article385111.ece/Corruptie_Israel_weet_niet_beter