Invidia
16-01-07, 11:37
VIJF JAAR GUANTÁNAMO BAY: 'A MATTER OF POLICY'
Column, door Lars van Troost
Vijf jaar geleden opende de Amerikaanse regering het detentiecentrum op Guantánamo Bay. Een maand later, op 7 februari 2002, besloot president Bush, dat de gevangenen humaan behandeld moesten worden en, voorzover verenigbaar met militaire noodzaak, in overeenstemming met de Conventies van Genève. Ook al hadden zij daartoe, naar zijn mening, geen recht. Het is een kwestie van beleid, ‘a matter of policy’, zoals de president het noemde.
Vijf jaar geleden opende de Amerikaanse regering het detentiecentrum op Guantánamo Bay. Een maand later, op 7 februari 2002, besloot president Bush, dat de gevangenen humaan behandeld moesten worden en, voorzover verenigbaar met militaire noodzaak, in overeenstemming met de Conventies van Genève. Ook al hadden zij daartoe, naar zijn mening, geen recht. Het is een kwestie van beleid, 'a matter of policy', zoals de president het noemde.
Een kwestie van beleid begrenst door militaire noodzaak versus een kwestie van recht dat de macht van de president begrenst. En daarmee eigenlijk de zaak George W. Bush vs. The Supreme Court of the United States. Dat is waar Guantánamo al vijf jaar lang ten diepste over gaat: macht versus recht. In die zin zijn de meer dan vierhonderd gedetineerden zelf slechts toevallige toeschouwers onder omstandigheden die even erbarmelijk als uitzichtloos zijn.
In de eerste jaren van de oorlog tegen het terrorisme was John Yoo een van de juridische topadviseurs van de Amerikaanse regering. Tegenwoordig is hij onder meer verbonden aan het American Enterprise Institute. Toen in oktober vorig jaar de nieuwe Wet op de Militaire Commissies van kracht werd, schreef hij opgetogen in de Wall Street Journal: 'de rechterlijke macht heeft verloren'. In zijn ogen maakte de nieuwe wet een uitspraak van het Hooggerechtshof in de befaamde Hamdan-zaak ongedaan.
Het Congres herstelde volgens Yoo de orde die zou moeten gelden: vermeende buitenlandse vijandelijke strijders kunnen hun detentie niet laten toetsen bij een onafhankelijke rechter; militaire commissies met weinig garanties voor een eerlijk proces kunnen op Guantánamo vijandelijke strijders berechten; handhaving en interpretatie van de Conventies van Genève is een zaak voor de Amerikaanse president, niet voor Amerikaanse rechters. En dan zweeg hij nog over de toelaatbaarheid in strafprocessen van onder wrede, onmenselijke of vernederende behandeling verkregen bewijs. Ook dat regelt de Wet op de Militaire Commissies.
Adviseurs en medewerkers van president Bush wekten de afgelopen maanden de indruk dat de nieuwe Wet op de Militaire Commissies uit oktober 2006 samen met de Wet op de Behandeling van Gedetineerden uit december 2005 grotendeels tegemoet komen aan bezwaren van het Hooggerechtshof, binnenlandse kritiek en buitenlandse verontwaardiging. Maar voormalig topadviseur John Yoo heeft waarschijnlijk gelijk, ook al volgde hij niet de verzoenende toon van de officiële communicatiestrategie: het Congres en de president lieten de rechterlijke macht weten zich niet verder te bemoeien met de 'War on Terror'. Zo staan we ervoor, vijf jaar na opening van Guantánamo. Detentie voor onbepaalde tijd zonder aanklacht en zonder eerlijk proces is 'a matter of policy, not a matter of law'.
Voor ieder die gelooft in terrorismebestrijding binnen de grenzen van de rechtsstaat blijft, na vijf jaar Guantánamo, protest dus geboden. Bij deze.
Bron: www.amnesty.nl
Column, door Lars van Troost
Vijf jaar geleden opende de Amerikaanse regering het detentiecentrum op Guantánamo Bay. Een maand later, op 7 februari 2002, besloot president Bush, dat de gevangenen humaan behandeld moesten worden en, voorzover verenigbaar met militaire noodzaak, in overeenstemming met de Conventies van Genève. Ook al hadden zij daartoe, naar zijn mening, geen recht. Het is een kwestie van beleid, ‘a matter of policy’, zoals de president het noemde.
Vijf jaar geleden opende de Amerikaanse regering het detentiecentrum op Guantánamo Bay. Een maand later, op 7 februari 2002, besloot president Bush, dat de gevangenen humaan behandeld moesten worden en, voorzover verenigbaar met militaire noodzaak, in overeenstemming met de Conventies van Genève. Ook al hadden zij daartoe, naar zijn mening, geen recht. Het is een kwestie van beleid, 'a matter of policy', zoals de president het noemde.
Een kwestie van beleid begrenst door militaire noodzaak versus een kwestie van recht dat de macht van de president begrenst. En daarmee eigenlijk de zaak George W. Bush vs. The Supreme Court of the United States. Dat is waar Guantánamo al vijf jaar lang ten diepste over gaat: macht versus recht. In die zin zijn de meer dan vierhonderd gedetineerden zelf slechts toevallige toeschouwers onder omstandigheden die even erbarmelijk als uitzichtloos zijn.
In de eerste jaren van de oorlog tegen het terrorisme was John Yoo een van de juridische topadviseurs van de Amerikaanse regering. Tegenwoordig is hij onder meer verbonden aan het American Enterprise Institute. Toen in oktober vorig jaar de nieuwe Wet op de Militaire Commissies van kracht werd, schreef hij opgetogen in de Wall Street Journal: 'de rechterlijke macht heeft verloren'. In zijn ogen maakte de nieuwe wet een uitspraak van het Hooggerechtshof in de befaamde Hamdan-zaak ongedaan.
Het Congres herstelde volgens Yoo de orde die zou moeten gelden: vermeende buitenlandse vijandelijke strijders kunnen hun detentie niet laten toetsen bij een onafhankelijke rechter; militaire commissies met weinig garanties voor een eerlijk proces kunnen op Guantánamo vijandelijke strijders berechten; handhaving en interpretatie van de Conventies van Genève is een zaak voor de Amerikaanse president, niet voor Amerikaanse rechters. En dan zweeg hij nog over de toelaatbaarheid in strafprocessen van onder wrede, onmenselijke of vernederende behandeling verkregen bewijs. Ook dat regelt de Wet op de Militaire Commissies.
Adviseurs en medewerkers van president Bush wekten de afgelopen maanden de indruk dat de nieuwe Wet op de Militaire Commissies uit oktober 2006 samen met de Wet op de Behandeling van Gedetineerden uit december 2005 grotendeels tegemoet komen aan bezwaren van het Hooggerechtshof, binnenlandse kritiek en buitenlandse verontwaardiging. Maar voormalig topadviseur John Yoo heeft waarschijnlijk gelijk, ook al volgde hij niet de verzoenende toon van de officiële communicatiestrategie: het Congres en de president lieten de rechterlijke macht weten zich niet verder te bemoeien met de 'War on Terror'. Zo staan we ervoor, vijf jaar na opening van Guantánamo. Detentie voor onbepaalde tijd zonder aanklacht en zonder eerlijk proces is 'a matter of policy, not a matter of law'.
Voor ieder die gelooft in terrorismebestrijding binnen de grenzen van de rechtsstaat blijft, na vijf jaar Guantánamo, protest dus geboden. Bij deze.
Bron: www.amnesty.nl