Marsipulami
06-02-07, 14:39
Marokkanen gelukkiger tussen Vlamingen
Marokkanen voelen zich tevredener in Nederlandstalige steden dan in Franstalige
mhb
Frans is in Marokko een belangrijke taal. En de Marokkaanse cultuur leunt dichter aan bij de Franstalige dan bij de Nederlandstalige. Dus zullen Marokkanen zich wel gelukkiger voelen in Franstalige steden dan in Nederlandstalige. Zo dachten onderzoekster Hilda Lubbers en hoogleraar Jan Pieter van Oudenhoven, beiden verbonden aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn.
Lubbers ondervroeg zo’n driehonderd Marokkanen met een gemiddelde leeftijd van 31 jaar in Brussel, Luik, Antwerpen en Rotterdam. Marokkanen in Antwerpen en Rotterdam geven zichzelf 7,4 op tien voor levensgeluk. De Brusselse Marokkanen 6,4 op tien, de Luikse 6,2 op tien. ,,Wij dachten echt dat het resultaat net omgekeerd zou zijn’’, zegt van Oudenhoven.
Hoe verklaart u dat?
,,Als de cultuur van de gaststad duidelijk afwijkt van de eigen cultuur voelen Marokkanen zich duidelijk gelukkiger. Dat heeft te maken met de mate waarin ze zich willen integreren of assimileren. Uit het onderzoek blijkt dat Marokkanen in Antwerpen en Rotterdam zich heel graag willen integreren. Dat wil zeggen dat ze hun eigen cultuur willen behouden, maar contact met de autochtone bevolking erg belangrijk vinden. En dat ze zich helemaal niet willen assimileren. Ze realiseren zich dat ze erg verschillend zijn van de Vlamingen en de Nederlanders en dat ze daardoor ook zichzelf kunnen blijven en hun cultuur kunnen behouden en daarbij voelen ze zich ook prettiger.''
,,De Marokkanen in Brussel en Luik willen zich net heel graag assimileren. Ze willen zich uitsloven om hetzelfde te worden en dat lijdt dus tot frustratie, want echte Belgen worden ze nooit.''
Het heeft volgens mij ook te maken met de verschillen in immigratiebeleid. In de Franstalige steden heeft het Franse centralistische en op assimilatie gerichte model meer invloed. In Antwerpen en Rotterdam daarentegen is het Noordwest-Europese multiculturele model sterker aanwezig. Daarom voelen immigranten zich ook beter in hun vel in Londen dan in Parijs. In Londen kunnen ze hun verscheidenheid behouden. In Parijs is iedereen gelijk, maar ze moeten zich wel allemaal Fransen voelen.
Ik zou denken dat Marokkanen in Rotterdam, met de rechtse partij Leefbaar Rotterdam, en in Antwerpen met het Vlaams Belang, zich toch niet zo welkom en goed zouden voelen.
Dat dachten wij ook, maar blijkbaar heeft het weinig invloed. Misschien omdat die partijen maar een deel van de bevolking vertegenwoordigen.
Voelen ze zich dan niet gediscrimineerd?
Toch wel, maar ze voelen zich in elke stad even erg gediscrimineerd.
Dacht u voor het onderzoek dat er tussen Antwerpen en Rotterdam een verschil zou zijn?
Ja, omdat in de literatuur vaak vermeld wordt dat Vlamingen zichzelf heel anders voelen dan Nederlanders. Dat hoor je ook in de grensstreek. Veel Vlamingen zeggen: Ach Nederlanders, dat zijn heel andere mensen dan wij. Volgens de literatuur zijn die verschillen veel groter dan die tussen Vlamingen en Walen.
En volgens Geert Hofstede, een bekend onderzoeker op het gebied van nationale culturen, staan de Belgische cultuurgemeenschappen in een aantal aspecten ook dichter bij de Marokkaanse cultuur dan de Nederlandse. En dus gingen we ervan uit dat de Marokkanen zich beter zouden voelen in België dan in Nederland.
Wij dachten ook dat ze zich in de eerste plaats in Brussel beter thuis zouden voelen omdat dat bij uitstek een internationale en multiculturele stad is. Uit dit onderzoek blijkt dat dus niet zo te zijn. Rotterdam en Antwerpen lijken echt als twee druppels water op elkaar en het is de taalgrens die het verschil maakt. Inge Ghijs
Marokkanen voelen zich tevredener in Nederlandstalige steden dan in Franstalige
mhb
Frans is in Marokko een belangrijke taal. En de Marokkaanse cultuur leunt dichter aan bij de Franstalige dan bij de Nederlandstalige. Dus zullen Marokkanen zich wel gelukkiger voelen in Franstalige steden dan in Nederlandstalige. Zo dachten onderzoekster Hilda Lubbers en hoogleraar Jan Pieter van Oudenhoven, beiden verbonden aan de Rijksuniversiteit van Groningen. Maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn.
Lubbers ondervroeg zo’n driehonderd Marokkanen met een gemiddelde leeftijd van 31 jaar in Brussel, Luik, Antwerpen en Rotterdam. Marokkanen in Antwerpen en Rotterdam geven zichzelf 7,4 op tien voor levensgeluk. De Brusselse Marokkanen 6,4 op tien, de Luikse 6,2 op tien. ,,Wij dachten echt dat het resultaat net omgekeerd zou zijn’’, zegt van Oudenhoven.
Hoe verklaart u dat?
,,Als de cultuur van de gaststad duidelijk afwijkt van de eigen cultuur voelen Marokkanen zich duidelijk gelukkiger. Dat heeft te maken met de mate waarin ze zich willen integreren of assimileren. Uit het onderzoek blijkt dat Marokkanen in Antwerpen en Rotterdam zich heel graag willen integreren. Dat wil zeggen dat ze hun eigen cultuur willen behouden, maar contact met de autochtone bevolking erg belangrijk vinden. En dat ze zich helemaal niet willen assimileren. Ze realiseren zich dat ze erg verschillend zijn van de Vlamingen en de Nederlanders en dat ze daardoor ook zichzelf kunnen blijven en hun cultuur kunnen behouden en daarbij voelen ze zich ook prettiger.''
,,De Marokkanen in Brussel en Luik willen zich net heel graag assimileren. Ze willen zich uitsloven om hetzelfde te worden en dat lijdt dus tot frustratie, want echte Belgen worden ze nooit.''
Het heeft volgens mij ook te maken met de verschillen in immigratiebeleid. In de Franstalige steden heeft het Franse centralistische en op assimilatie gerichte model meer invloed. In Antwerpen en Rotterdam daarentegen is het Noordwest-Europese multiculturele model sterker aanwezig. Daarom voelen immigranten zich ook beter in hun vel in Londen dan in Parijs. In Londen kunnen ze hun verscheidenheid behouden. In Parijs is iedereen gelijk, maar ze moeten zich wel allemaal Fransen voelen.
Ik zou denken dat Marokkanen in Rotterdam, met de rechtse partij Leefbaar Rotterdam, en in Antwerpen met het Vlaams Belang, zich toch niet zo welkom en goed zouden voelen.
Dat dachten wij ook, maar blijkbaar heeft het weinig invloed. Misschien omdat die partijen maar een deel van de bevolking vertegenwoordigen.
Voelen ze zich dan niet gediscrimineerd?
Toch wel, maar ze voelen zich in elke stad even erg gediscrimineerd.
Dacht u voor het onderzoek dat er tussen Antwerpen en Rotterdam een verschil zou zijn?
Ja, omdat in de literatuur vaak vermeld wordt dat Vlamingen zichzelf heel anders voelen dan Nederlanders. Dat hoor je ook in de grensstreek. Veel Vlamingen zeggen: Ach Nederlanders, dat zijn heel andere mensen dan wij. Volgens de literatuur zijn die verschillen veel groter dan die tussen Vlamingen en Walen.
En volgens Geert Hofstede, een bekend onderzoeker op het gebied van nationale culturen, staan de Belgische cultuurgemeenschappen in een aantal aspecten ook dichter bij de Marokkaanse cultuur dan de Nederlandse. En dus gingen we ervan uit dat de Marokkanen zich beter zouden voelen in België dan in Nederland.
Wij dachten ook dat ze zich in de eerste plaats in Brussel beter thuis zouden voelen omdat dat bij uitstek een internationale en multiculturele stad is. Uit dit onderzoek blijkt dat dus niet zo te zijn. Rotterdam en Antwerpen lijken echt als twee druppels water op elkaar en het is de taalgrens die het verschil maakt. Inge Ghijs