Dolle Fatima
16-03-07, 10:14
Groot drama, maar geen groot nieuws
Rotterdam, 14 maart.
Waarom heeft NRC Handelsblad het nieuws over de man die met zijn twee kinderen voor de trein sprong gisteren zo klein gebracht? Een kort bericht op pagina 3 plus een aankondiging op de voorpagina.
Volgens deskundigen leidt berichtgeving over dit soort incidenten tot kopieergedrag. Dat is wetenschappelijk bewezen, „vooral als er gedetailleerd wordt bericht”, aldus hoogleraar suïcidepreventie Ad Kerkhof. Hij was geciteerd in de Volkskrant. De krant bracht zijn verhaal, en dat van andere deskundigen, op de voorpagina. Hoe bericht je over zo’n menselijk drama?
Voor NRC Handelsblad ging het hier om een „groot, persoonlijk drama, niet om groot nieuws”, aldus hoofdredacteur Birgit Donker. Net als bij zelfmoorden op het spoor, waarvan er jaarlijks meer dan tweehonderd zijn. Sensationele details vindt de krant niet relevant. Aan de dood van het meisje Savanna in 2005 heeft de krant veel ruimte besteed, maar pas toen bleek dat Jeugdzorg het gezin al lang in de gaten hield maar niet was opgetreden. Er zat dus structureel iets fout. Daarover ging de discussie.
Bij De Telegraaf was Harrie Nijen Twilhaar een van de verslaggevers die in detail berichtten over het incident. Het ging ons, zegt hij, „om de impact”. Nijen Twilhaar: „Iedereen heeft het hier over. Wij proberen dat op een voor ons verantwoorde manier te brengen. We kijken naar de achtergrond van het drama: wat was er met dat gezin aan de hand? Hoe heeft het zover kunnen komen? Dit soort nieuws staat dichtbij de lezer.”
De Volkskrant heeft „een mix gezocht tussen duiden en de lezer getuige laten zijn”, zegt hoofdredacteur Pieter Broertjes. „Mensen praten hierover, ze zijn ontzet. Dat moet je als medium durven laten zien.” Maar de krant was terughoudend met details.
„Hoe schadelijk is het dat we het er hier over hebben”, vroeg Nova-presentatrice Clairie Polak maandag aan hoogleraar forensische psychiatrie Hjalmar van Marle. „Schadelijk”, was zijn antwoord, „en daarom beperk ik me ook tot deze ene uitzending.” Van Marle achteraf: „Niet alleen de media staan voor een dilemma, als deskundige sta je dat ook. Je wilt graag vertellen hoe het zit, maar zonder er sensatie van te maken. Hoe meer details je geeft, hoe makkelijker mensen er een voorbeeld aan kunnen nemen. Er lopen altijd wel een paar dolende geesten rond die denken: zo kan ik dus mijn vrouw de les lezen en mijn kinderen krijgen nog een stille tocht ook.”
Rotterdam, 14 maart.
Waarom heeft NRC Handelsblad het nieuws over de man die met zijn twee kinderen voor de trein sprong gisteren zo klein gebracht? Een kort bericht op pagina 3 plus een aankondiging op de voorpagina.
Volgens deskundigen leidt berichtgeving over dit soort incidenten tot kopieergedrag. Dat is wetenschappelijk bewezen, „vooral als er gedetailleerd wordt bericht”, aldus hoogleraar suïcidepreventie Ad Kerkhof. Hij was geciteerd in de Volkskrant. De krant bracht zijn verhaal, en dat van andere deskundigen, op de voorpagina. Hoe bericht je over zo’n menselijk drama?
Voor NRC Handelsblad ging het hier om een „groot, persoonlijk drama, niet om groot nieuws”, aldus hoofdredacteur Birgit Donker. Net als bij zelfmoorden op het spoor, waarvan er jaarlijks meer dan tweehonderd zijn. Sensationele details vindt de krant niet relevant. Aan de dood van het meisje Savanna in 2005 heeft de krant veel ruimte besteed, maar pas toen bleek dat Jeugdzorg het gezin al lang in de gaten hield maar niet was opgetreden. Er zat dus structureel iets fout. Daarover ging de discussie.
Bij De Telegraaf was Harrie Nijen Twilhaar een van de verslaggevers die in detail berichtten over het incident. Het ging ons, zegt hij, „om de impact”. Nijen Twilhaar: „Iedereen heeft het hier over. Wij proberen dat op een voor ons verantwoorde manier te brengen. We kijken naar de achtergrond van het drama: wat was er met dat gezin aan de hand? Hoe heeft het zover kunnen komen? Dit soort nieuws staat dichtbij de lezer.”
De Volkskrant heeft „een mix gezocht tussen duiden en de lezer getuige laten zijn”, zegt hoofdredacteur Pieter Broertjes. „Mensen praten hierover, ze zijn ontzet. Dat moet je als medium durven laten zien.” Maar de krant was terughoudend met details.
„Hoe schadelijk is het dat we het er hier over hebben”, vroeg Nova-presentatrice Clairie Polak maandag aan hoogleraar forensische psychiatrie Hjalmar van Marle. „Schadelijk”, was zijn antwoord, „en daarom beperk ik me ook tot deze ene uitzending.” Van Marle achteraf: „Niet alleen de media staan voor een dilemma, als deskundige sta je dat ook. Je wilt graag vertellen hoe het zit, maar zonder er sensatie van te maken. Hoe meer details je geeft, hoe makkelijker mensen er een voorbeeld aan kunnen nemen. Er lopen altijd wel een paar dolende geesten rond die denken: zo kan ik dus mijn vrouw de les lezen en mijn kinderen krijgen nog een stille tocht ook.”