Bekijk Volledige Versie : Berbercultuur als alternatief voor radicale islam
Berbercultuur als alternatief voor radicale islam
Door Mohammed El Ayoubi en Michel Hoebink
http://www.wereldomroep.nl/images/assets/12823525
De meeste Marokkaanse Nederlanders zijn van Berber-origine en hebben hun wortels in de Rif in Noord-Marokko.
Nederlandse Marokkanen zijn langzaam aan het arabiseren en islamiseren ( zie kader ). De meerderheid heeft Berber-wortels, maar besteedt daar geen aandacht aan. De vertaling van een standaardwerk over de Berbercultuur in het Marokkaanse Rif-gebied moet daar verandering in brengen.
Als het gaat om de culturele achtergrond van de Nederlandse Marokkanen, heeft men het al snel over de islam. Maar de meeste Marokkaanse Nederlanders zijn van Berber-origine en hebben hun wortels in de Rif in Noord-Marokko. Deze groep heeft zijn eigen specifieke geschiedenis, taal en cultuur waarin religie een belangrijke, maar niet allesbepalende rol speelt.
Kennisgebrek
Volgens Farid Oulad Lahcen van de vereniging Stem van Marokkaanse Democraten in Nederland bestaat er in Nederland een groot gebrek aan kennis over de Berbercultuur, bij beleidsmakers en politici, maar vooral ook binnen de Marokkaanse gemeenschap zelf.
Om daar iets aan te doen heeft de vereniging het initiatief genomen tot de vertaling van het boek De Aith Waryaghar van het Marokkaanse Rifgebied van de Amerikaanse antropoloog David Montgomery Hart.
Samen met zijn vrouw Ursula leefde David Montgomery Hart in de jaren vijftig en zestig lange tijd in de Rif. Als antropologen van de oude stempel deden zij oerdegelijk participerend onderzoek. Zij leefden het simpele leven van de Riffijnse Berbers, spraken vloeiend Tamazight (Berber) en namen beiden een Berbernaam aan.
Harts boek, dat in 1976 verscheen, beschrijft in detail de samenleving, stammenrelaties, cultuur, geschiedenis en het gewoonterecht van de Ait Waryaghar, de grootste stam van de Riffijnse Berbers. Hoewel het boek al lange tijd niet meer verkrijgbaar was, geldt het bij kenners als het standaardwerk over de Riffijnse Berbercultuur.
Conservatiever
Seculiere Nederlandse Marokkanen als Farid Oulaed Lahcen maken zich zorgen over de toenemende arabisering en islamisering van Nederlandse Marokkanen. In hun zoektocht naar hun wortels worden Nederlandse Marokkanen niet alleen steeds conservatiever; ze omarmen ook allerlei traditionele uitheemse vormen van de islam die de Marokkaanse cultuur totaal vreemd zijn.
Op een bruiloft in de Riffijnse bergen vieren mannen en vrouwen samen feest en zingen samen de Izlan, de traditionele Berberliederen van Lalla Buya, een mythologische figuur. Maar als je in Nederland naar een Marokkaanse bruiloft gaat zijn mannen en vrouwen strikt gescheiden en wordt vaak Arabische muziek gedraaid. Ook zie je onder Nederlandse Marokkanen meer hoofddoekjes dan op het Riffijnse platteland.
Die arabisering en islamisering wordt volgens Farid Oulad Lahcen overigens niet alleen gestimuleerd door Marokko, maar ook door de Nederlandse overheid. "Marokkanen worden hier steevast als Arabieren en moslims benaderd. Ze krijgen subsidie voor een moslimomroep, ze worden gevraagd zich als moslims te organiseren."
Tegenbeweging
Volgens Sietske de Boer, correspondent van de Wereldomroep en een van de vertalers van Harts boek, is er inmiddels echter sprake van een tegenbeweging. "Onder koning Mohammed VI is er in Marokko meer ruimte gekomen voor het beleven van de Berbercultuur. Dat heeft ook zijn uitstraling naar Nederland."
De belangstelling voor de Berbercultuur is volgens De Boer vooral groot onder Marokkaanse jongeren van de tweede en derde generatie die op zoek zijn naar hun identiteit. In die zoektocht komen ze vooral in aanraking met conservatieve vormen van de islam die zich prominent op het internet manifesteren.
Ze hebben daarnaast ook een enorme honger naar informatie over de Berbercultuur, maar daar is ontzettend weinig informatie over. In feite kunnen ze daarvoor alleen terecht bij hun ouders die vaak analfabeet zijn. "Vergeet niet dat een Berberidentiteit voor jongeren een alternatief kan zijn voor de radicale islam. In dat licht moet je de vertaling van dit boek zien."
Onderzoek
Veel jonge moslims vinden hun geloof belangrijk voor hun identiteit. De trend is dat ze dat nog belangrijker vinden dan vroeger. Dat komt door de sociale omgeving (ouders, familie en vrienden), maar ook lijkt het er sterk op dat de voortdurende discussie in de maatschappij over de islam jongeren ertoe noopt zich als moslim te bekennen. Dat blijkt uit het onderzoek Van vasten tot feesten, dat Forum, het instituut voor multiculturele ontwikkeling, onder jonge moslims heeft laten verrichten.
Jongeren brengen het geloof op allerlei manieren in praktijk. Ze handhaven tradities, zoals het bezoek aan de moskee en het gebed. Vooral de vastenmaand ramadan houden zij in ere. Er is echter ook sprake van nieuwe ontwikkelingen, zoals een verdieping in het geloof, waarbij internet een belangrijke rol speelt. Uit het onderzoek onder de studenten blijkt dat zij moslim-zijn nog belangrijker vinden dan uit een eerder onderzoek twee jaar geleden bleek. Marokkaanse studenten vinden moslim-zijn in vergelijking met hun Turkse en Surinaamse geloofsgenoten het belangrijkst en bidden en vasten het vaakst, maar ze verschillen het vaakst van hun ouders wat hun beleving van het geloof betreft.
(bron:ANP).
Geplaatst door MO_NL
Berbercultuur als alternatief voor radicale islam
Door Mohammed El Ayoubi en Michel Hoebink
http://www.wereldomroep.nl/images/assets/12823525
De meeste Marokkaanse Nederlanders zijn van Berber-origine en hebben hun wortels in de Rif in Noord-Marokko.
Nederlandse Marokkanen zijn langzaam aan het arabiseren en islamiseren ( zie kader ). De meerderheid heeft Berber-wortels, maar besteedt daar geen aandacht aan. De vertaling van een standaardwerk over de Berbercultuur in het Marokkaanse Rif-gebied moet daar verandering in brengen.
Als het gaat om de culturele achtergrond van de Nederlandse Marokkanen, heeft men het al snel over de islam. Maar de meeste Marokkaanse Nederlanders zijn van Berber-origine en hebben hun wortels in de Rif in Noord-Marokko. Deze groep heeft zijn eigen specifieke geschiedenis, taal en cultuur waarin religie een belangrijke, maar niet allesbepalende rol speelt.
Kennisgebrek
Volgens Farid Oulad Lahcen van de vereniging Stem van Marokkaanse Democraten in Nederland bestaat er in Nederland een groot gebrek aan kennis over de Berbercultuur, bij beleidsmakers en politici, maar vooral ook binnen de Marokkaanse gemeenschap zelf.
Om daar iets aan te doen heeft de vereniging het initiatief genomen tot de vertaling van het boek De Aith Waryaghar van het Marokkaanse Rifgebied van de Amerikaanse antropoloog David Montgomery Hart.
Samen met zijn vrouw Ursula leefde David Montgomery Hart in de jaren vijftig en zestig lange tijd in de Rif. Als antropologen van de oude stempel deden zij oerdegelijk participerend onderzoek. Zij leefden het simpele leven van de Riffijnse Berbers, spraken vloeiend Tamazight (Berber) en namen beiden een Berbernaam aan.
Harts boek, dat in 1976 verscheen, beschrijft in detail de samenleving, stammenrelaties, cultuur, geschiedenis en het gewoonterecht van de Ait Waryaghar, de grootste stam van de Riffijnse Berbers. Hoewel het boek al lange tijd niet meer verkrijgbaar was, geldt het bij kenners als het standaardwerk over de Riffijnse Berbercultuur.
Conservatiever
Seculiere Nederlandse Marokkanen als Farid Oulaed Lahcen maken zich zorgen over de toenemende arabisering en islamisering van Nederlandse Marokkanen. In hun zoektocht naar hun wortels worden Nederlandse Marokkanen niet alleen steeds conservatiever; ze omarmen ook allerlei traditionele uitheemse vormen van de islam die de Marokkaanse cultuur totaal vreemd zijn.
Op een bruiloft in de Riffijnse bergen vieren mannen en vrouwen samen feest en zingen samen de Izlan, de traditionele Berberliederen van Lalla Buya, een mythologische figuur. Maar als je in Nederland naar een Marokkaanse bruiloft gaat zijn mannen en vrouwen strikt gescheiden en wordt vaak Arabische muziek gedraaid. Ook zie je onder Nederlandse Marokkanen meer hoofddoekjes dan op het Riffijnse platteland.
Die arabisering en islamisering wordt volgens Farid Oulad Lahcen overigens niet alleen gestimuleerd door Marokko, maar ook door de Nederlandse overheid. "Marokkanen worden hier steevast als Arabieren en moslims benaderd. Ze krijgen subsidie voor een moslimomroep, ze worden gevraagd zich als moslims te organiseren."
Tegenbeweging
Volgens Sietske de Boer, correspondent van de Wereldomroep en een van de vertalers van Harts boek, is er inmiddels echter sprake van een tegenbeweging. "Onder koning Mohammed VI is er in Marokko meer ruimte gekomen voor het beleven van de Berbercultuur. Dat heeft ook zijn uitstraling naar Nederland."
De belangstelling voor de Berbercultuur is volgens De Boer vooral groot onder Marokkaanse jongeren van de tweede en derde generatie die op zoek zijn naar hun identiteit. In die zoektocht komen ze vooral in aanraking met conservatieve vormen van de islam die zich prominent op het internet manifesteren.
Ze hebben daarnaast ook een enorme honger naar informatie over de Berbercultuur, maar daar is ontzettend weinig informatie over. In feite kunnen ze daarvoor alleen terecht bij hun ouders die vaak analfabeet zijn. "Vergeet niet dat een Berberidentiteit voor jongeren een alternatief kan zijn voor de radicale islam. In dat licht moet je de vertaling van dit boek zien."
Onderzoek
Veel jonge moslims vinden hun geloof belangrijk voor hun identiteit. De trend is dat ze dat nog belangrijker vinden dan vroeger. Dat komt door de sociale omgeving (ouders, familie en vrienden), maar ook lijkt het er sterk op dat de voortdurende discussie in de maatschappij over de islam jongeren ertoe noopt zich als moslim te bekennen. Dat blijkt uit het onderzoek Van vasten tot feesten, dat Forum, het instituut voor multiculturele ontwikkeling, onder jonge moslims heeft laten verrichten.
Jongeren brengen het geloof op allerlei manieren in praktijk. Ze handhaven tradities, zoals het bezoek aan de moskee en het gebed. Vooral de vastenmaand ramadan houden zij in ere. Er is echter ook sprake van nieuwe ontwikkelingen, zoals een verdieping in het geloof, waarbij internet een belangrijke rol speelt. Uit het onderzoek onder de studenten blijkt dat zij moslim-zijn nog belangrijker vinden dan uit een eerder onderzoek twee jaar geleden bleek. Marokkaanse studenten vinden moslim-zijn in vergelijking met hun Turkse en Surinaamse geloofsgenoten het belangrijkst en bidden en vasten het vaakst, maar ze verschillen het vaakst van hun ouders wat hun beleving van het geloof betreft.
(bron:ANP).
M.a.w. het ontbreekt de mensen aan een kader. Terug in het land van herkomst missen ze de aansluiting. De wereld aldaar is ook gewoon door gedraaid, net als hier. Zij leven 30 jaar terug.
Wel vreemd dat de Berbercultuur als oplossing daarvoor geoppert wordt. Deze mensen zijn Nederlanders.
Geplaatst door super ick
M.a.w. het ontbreekt de mensen aan een kader. Terug in het land van herkomst missen ze de aansluiting. De wereld aldaar is ook gewoon door gedraaid, net als hier. Zij leven 30 jaar terug.
Wel vreemd dat de Berbercultuur als oplossing daarvoor geoppert wordt. Deze mensen zijn Nederlanders.
Berber gezegde:
Om te weten waar je naar toe wilt gaan, moet je weten waar je vandaan komt.
Geplaatst door azulay
Berber gezegde:
Om te weten waar je naar toe wilt gaan, moet je weten waar je vandaan komt.
Dat gaat allang niet meer op. Tom Tom he :)
Geplaatst door super ick
Dat gaat allang niet meer op. Tom Tom he :)
Ik dacht dat tomtom ook een begin positie nodig heeft om de koers te bepalen...
Bilal:
Volgens het artikel zijn de berbers gered door de arabieren (of de religie waar ze meegekomen zijn)... Maar er wordt niet gesproken hebt over de vernielingen, verkrachtingen, moordpartijen en de genocide die de zogenaamde islamitische legers hebben verricht is noord afrika (vlgens dezelfde ibn khaldoun: de verovering van de arabieren van Noord afrika maakt een einde aan beschaving, het zijn van nature onbeschaafde en onbeschofte mensen die zich tegen de beschaving keren en elke vorm ervan vernitiegen, etc. etc. etc. Mukaddimat ibn khaldoun)...
Het waren trouwens niet alleen de arabieren, ook andere bezitters, Romeinen, Vandalen, byzantijnen, etc hebben afschuwelijke misdrijven gepleegd in Tamazgha. De Berbers hebben volgens Ernst Renannt zich altijd waardig verdedigd. Hij vervolgt: Noord Afrika is aangevallen door verschillende naties, velen ervan zijn inmiddels verdwenen, maar de berbers hebben het geheim van het bestaan behouden en zijn er nog.
Volegsn mij waren er al voor de komst van de arabieren berber dynastie (toen de arabieren nog vrouwen levend begroeven) die redelijk beschachaafd waren (in de context van die tijd). Lees eens de geschiedennis door een arationeel bril en niet door ongeronde godstienstige praatjes.......
Pytaghoras
29-03-07, 09:50
Bilal laat zich leiden door de leugens waarmee de arabische nationalisten bekend zijn. Arabieren zijn zogenaamd mensen die beschaving brachten, terwijl ze diep zatten in het moeras van achterlijkheid. Als men de arabieren vraagt om voorbeelden van achterlijkheid te noemen waarin imazighen leefden dan valt er stilte.
Geplaatst door Pytaghoras
Bilal laat zich leiden door de leugens waarmee de arabische nationalisten bekend zijn. Arabieren zijn zogenaamd mensen die beschaving brachten, terwijl ze diep zatten in het moeras van achterlijkheid. Als men de arabieren vraagt om voorbeelden van achterlijkheid te noemen waarin imazighen leefden dan valt er stilte.
Beschaving is niet het juiste woord. We kunnen wel blijven blaten dat de Arabieren ons onderdrukt hebben ( wat deels waar is) maar ze hebben ook heel wat goeds meegebracht:wetenschap, literatuur, infrastructuur etc. etc. Neem van het goede en blijf weg van het kwade.
Pytaghoras
29-03-07, 13:35
Geplaatst door Noam
Beschaving is niet het juiste woord. We kunnen wel blijven blaten dat de Arabieren ons onderdrukt hebben ( wat deels waar is) maar ze hebben ook heel wat goeds meegebracht:wetenschap, literatuur, infrastructuur etc. etc. Neem van het goede en blijf weg van het kwade.
Over welke wetenschap en infrastructuur heb je dat? Ik geloof dat de amazigh cultuur en architectuur nog steeds meerste heerst in noord Afrika en bepaalde delen van spanje.
Wetenschap? Ik geloof dat de meeste islamitische wetenschappers geen arabieren waren. De belangrijke islamitische wetenschappers zoals Alkhaouarisme, Ibn Khaldoun, Abu sina waren geen arabieren.
infrastructuur? Bedoel je tenten?
Geplaatst door Pytaghoras
Over welke wetenschap en infrastructuur heb je dat? Ik geloof dat de amazigh cultuur en architectuur nog steeds meerste heerst in noord Afrika en bepaalde delen van spanje.
Wetenschap? Ik geloof dat de meeste islamitische wetenschappers geen arabieren waren. De belangrijke islamitische wetenschappers zoals Alkhaouarisme, Ibn Khaldoun, Abu sina waren geen arabieren.
infrastructuur? Bedoel je tenten?
DIE wetenschappers spraken wel Arabisch en gedroegen wel als Arabieren en waren zelfs in vele gevallen nog meer Arabisch dan de Arabieren.
En de Amazigh cultuur was zeker wel aanwezig maar architectuur die je in Spanje treft was meer Arabisch dan Amazigh.
Geplaatst door MO_NL
[SIZE=3
Conservatiever
Seculiere Nederlandse Marokkanen als Farid Oulaed Lahcen maken zich zorgen over de toenemende arabisering en islamisering van Nederlandse Marokkanen. In hun zoektocht naar hun wortels worden Nederlandse Marokkanen niet alleen steeds conservatiever; ze omarmen ook allerlei traditionele uitheemse vormen van de islam die de Marokkaanse cultuur totaal vreemd zijn.
En hier wringt de schoen bij de die-hard Imazighen. Het wordt vaak als een keuze tussen twee vijanden gezien. Of een seculier Amazigh nationalist of een conservatieve moslim die pro-arabisering is. Waarom? Het kan prima samen. Amazigh en Moslim. Zo typisch dat dit weer gepromoot wordt als alternatief voor de radicale islam. Wat een flauwekul. Etnische bewustzijn en/of diepe kennis van je roots (excl. de nationalistische ideologische elementen) kan nooit een religieuze identiteit vervangen.
Op een bruiloft in de Riffijnse bergen vieren mannen en vrouwen samen feest en zingen samen de Izlan, de traditionele Berberliederen van Lalla Buya, een mythologische figuur. Maar als je in Nederland naar een Marokkaanse bruiloft gaat zijn mannen en vrouwen strikt gescheiden en wordt vaak Arabische muziek gedraaid. Ook zie je onder Nederlandse Marokkanen meer hoofddoekjes dan op het Riffijnse platteland.
Selectief gekozen. In Bni Sidel en Bni Said maar ook in de Soess bijv. is het allesbehalve traditie om gemengd te feesten.
Tegenbeweging
De belangstelling voor de Berbercultuur is volgens De Boer vooral groot onder Marokkaanse jongeren van de tweede en derde generatie die op zoek zijn naar hun identiteit. In die zoektocht komen ze vooral in aanraking met conservatieve vormen van de islam die zich prominent op het internet manifesteren.
Ze hebben daarnaast ook een enorme honger naar informatie over de Berbercultuur, maar daar is ontzettend weinig informatie over. In feite kunnen ze daarvoor alleen terecht bij hun ouders die vaak analfabeet zijn. "Vergeet niet dat een Berberidentiteit voor jongeren een alternatief kan zijn voor de radicale islam. In dat licht moet je de vertaling van dit boek zien."
Vertaling van boek is toe te juichen, maar dit idee erachter, Belachelijk! Berberidentiteit als alternatief voor de islam :hihi: . Om het nog spannender te maken wordt radicaal als adjectief toegevoegd. Wat een onzin.
Het is aan het individu welke identiteit hij het dominantste laat zijn. Bepaalde heidense rituelen en culten zijn gewoon niet te verzoenen met de islam. De keuze is dan aan hem door welk welke identiteit hij zich laat leiden in zijn handelen.
Onderzoek
Veel jonge moslims vinden hun geloof belangrijk voor hun identiteit. De trend is dat ze dat nog belangrijker vinden dan vroeger.
En terecht!
Jongeren brengen het geloof op allerlei manieren in praktijk. Ze handhaven tradities, zoals het bezoek aan de moskee en het gebed. Vooral de vastenmaand ramadan houden zij in ere. Er is echter ook sprake van nieuwe ontwikkelingen, zoals een verdieping in het geloof, waarbij internet een belangrijke rol speelt. Uit het onderzoek onder de studenten blijkt dat zij moslim-zijn nog belangrijker vinden dan uit een eerder onderzoek twee jaar geleden bleek. Marokkaanse studenten vinden moslim-zijn in vergelijking met hun Turkse en Surinaamse geloofsgenoten het belangrijkst en bidden en vasten het vaakst, maar ze verschillen het vaakst van hun ouders wat hun beleving van het geloof betreft.
(bron:ANP). En dus? De tendens van dit hele artikel is: zorg dat Marokkanen zich niet in de islam verdiepen en bied ze als alternatief "de Amazigh-identiteit" aan. Zo creeer je idd allerlei spookbeelden die er in de werkelijkheid niet zijn.
Geplaatst door moenna
En hier wringt de schoen bij de die-hard Imazighen. Het wordt vaak als een keuze tussen twee vijanden gezien. Of een seculier Amazigh nationalist of een conservatieve moslim die pro-arabisering is. Waarom? Het kan prima samen. Amazigh en Moslim. Zo typisch dat dit weer gepromoot wordt als alternatief voor de radicale islam. Wat een flauwekul. Etnische bewustzijn en/of diepe kennis van je roots (excl. de nationalistische ideologische elementen) kan nooit een religieuze identiteit vervangen.
Selectief gekozen. In Bni Sidel en Bni Said maar ook in de Soess bijv. is het allesbehalve traditie om gemengd te feesten.
Vertaling van boek is toe te juichen, maar dit idee erachter, Belachelijk! Berberidentiteit als alternatief voor de islam :hihi: . Om het nog spannender te maken wordt radicaal als adjectief toegevoegd. Wat een onzin.
Het is aan het individu welke identiteit hij het dominantste laat zijn. Bepaalde heidense rituelen en culten zijn gewoon niet te verzoenen met de islam. De keuze is dan aan hem door welk welke identiteit hij zich laat leiden in zijn handelen.
En terecht!
En dus? De tendens van dit hele artikel is: zorg dat Marokkanen zich niet in de islam verdiepen en bied ze als alternatief "de Amazigh-identiteit" aan. Zo creeer je idd allerlei spookbeelden die er in de werkelijkheid niet zijn.
Beter kon ik het niet verwoorden.
Repentance
29-03-07, 14:32
Ik heb helemaal niets tegen cultuur en helemaal niet tegen de Berbercultuur, maar vreemd genoeg krijg ik altijd het gevoel dat het bijna een soort cult is als ik dit soort artikelen lees. Cultuur is iets wat je in meer of mindere mate vanuit huis meekrijgt en waarmee je omgeven wordt, evenals de taal en dat heeft niets te maken met dat de overheid dat wil tegenhouden of zo.
Sorry, ik vind de meesten die zich overdreven bezig houden met Berbercultuur dit en verloren taal zus, zelf vaak de grootste nepberbers.
Er wordt altijd heel diepzinnig gesproken over de prachtige gebieden waar de Berbers leven en hoe geweldig het is om onder het genot van echte thee bij de Oleanderboom te vertoeven en gedichten voor te dragen, maar wanneer je dan zo een persoon vraagt wanneer die voor het laatst in Marokko was (en dan vooral in de rkempoe) was dat jaren geleden. Om heel eerlijk te zijn denk ik dat de meesten het geen twee dagen zullen volhouden in de o zo romantische rkempoe, waar de stof je om de oren slaat en geen stromend water is.
Ik heb zelfs een geval meegemaakt die praktisch geen Berbers sprak, maar het had over izren dit en dat. En geloof me, iemand die Izren probeert te zingen en gebroken Berbers heeft, is echt niet leuk.
Erger nog is dat de meesten niet weten hoe het leven in Marokko is en schilderen het altijd zo romantisch af. De meeste Berbers daar geven geen lor om hun cultuur of wat dan ook, maar willen gewoon een goed bestaan opbouwen. Als de Berbers hier die het hebben over de verloren cultuur misschien willen ruilen met die mensen daar, dan is iedereen uiteindelijk blij. Kunnen die mensen hier komen om een bestaan op de bouwen en gaan zij daar op het platteland (wat steeds meer onbewoond begint te raken) de cultuur opnieuw leven inblazen door maar eerst fastoenlijk Berbers te leren.
Wat eigenlijk nog het meest lachwekkende aan het artikel is wel dat er wordt afgedaan dat Berbers die zich wat meer zijn gaan verdiepen in het geloof, eigenlijk gewoon identiteitsloos zijn en dat wanneer ze zich wat meer in hun roots zouden verdiepen, zullen stoppen met zich in de Islam te verdiepen. Maar misschien dat het juist een andere werking zal hebben en dat jongeren die twee zaken zullen samenvoegen. Het één hoef namelijk het ander niet uit te sluiten.
Kijk maar uit, ik zag laatst ergens op een ander forum een topic over Rif-mujahideen. :D
jammer dat mensen altijd in een hoekje worden geplaatst, ik zie en heb nooit het verschil kunnen zien tussen berber en arabier.
ik zie iedereen of marokaan of nederlander of turk of.... etc... het gaat om de persoon zelf en niet om land van herkomst.
en bovendien hebben barbaren meer geschiedenis dan arabieren, het enige wat arabieren hebben is "angst".
Geplaatst door Lidia
het gaat om de persoon zelf en niet om land van herkomst.
het enige wat arabieren hebben is "angst".
Shemharosh
29-03-07, 19:29
Geplaatst door BiL@L
Kijk wat deze Amazigh Commandant (Tariq bin Zeyad) heeft gedaan:
De Ceuta fort aan de noordelijke kust van Afrika (Marokko) bevond zich nog in Christelijk bezit en een man die Count Julian heette was de bevelhebber. Hij was een Romeinse commandant en was aangesteld op gezag van de keizer van Constantinopel. Op deze fort na waren alle bezette gebieden van Afrika onder gezag van de Moslims. Julian had vriendschappelijke banden met de Christelijke leiders van Spanje, met de tevredenheid van de keizer van Constantinopel. Omdat Spanje dichtbij Ceuta lag, was het een uitweg vanuit veiligheids opzicht. De laatste Gotische koning Witiza had zijn dochter aan Julian gehuwd. De onttroning van Witiza en de aanstelling van Roderick stemde hem onplezierig, maar de steun van de bisschoppen hielden Julian stil. Julian had een dochter Florenda die de kleindochter was van de moeder van de koning van Witiza. Volgens het gebruik in die tijd werden de jonge zonen van koningen, gouverneuren, commandanten en mensen van hoge rang naar het paleis van de koning gestuurd om zo de etiketten en manieren te leren. De koning behandelde hen als een vader en stuurde hen naar hun ouders bij het bereiken van de puberteit. Evenzo stuurden ze hun dochters naar de koninginnen met dezelfde ambitie. Florenda, de dochter van Julian, toen ze een jonge vrouw werd, was verkracht door Roderick. Na hierover geïnformeerd te zijn werd Julian razend en eenieder die het hoorde, van onder de Goten, ergerde zich eraan. Echter, Count Julian hield zijn ongenoegen geheim en kwam aan in Toledo. Hij ontmoette koning Roderick en deed alsof zijn vrouw ernstig ziek was en daarom haar dochter Florenda voor haar dood wilde zien. Roderick kon niet tegen haar vertrek ingaan. Aldus nam Julian zijn dochter mee en kwam hij terug naar Ceuta. De aartsbisschop van Seville kwam naar Julian om zijn leed te delen en ze kwamen samen om te bespreken hoe ze de macht van Roderick teniet konden doen.
Musa bin Nusayr
Musa bin Nusayr was toen de gouverneur van de westelijke bezette gebieden in Qairwan tijdens de kalifaat van Waleed bin Abdul Malik. Tariq bin Zeyad, een berber slaaf, was de gouverneur van Tanja stad (Tanger) en commandant van de Marokkaanse strijdkracht op gezag van Musa bin Nusayr. Alhoewel Tariq een nabije was van Julian, koos hij ervoor te praten met Musa bin Nusayr. Vergezeld met de aartsbisschop en een groep Christenen bereikte hij Qairwan. Musa bin Nusayr toonde hem groot respect. Zij vroegen Musa bin Nusayr om Spanje binnen te vallen. Maar de Moslim gouverneur gaf geen duidelijk antwoord. Vervolgens zei de aartsbisschop dat Spanje onder een tiranniek bewind staat en dat het zijn (Musa's) plicht was de Spaanse bevolking te bevrijden van deze excessen. Musa bin Nusayr verzocht vervolgens om inlichtingen over de militaire macht en andere omstandigheden in Spanje en schreef toen naar de Kalief Waleed bin Abdul Malik in Damascus voor toestemming voor de te volbrengen taak.
Eerste Islamitische korps onder Turaif naar Spanje
Musa bin Nusayr gaf vervolgens opdracht aan vijfduizend soldaten onder Turaif om Julian te vergezellen in zijn schepen en te landen op de kust van Spanje om zo van eerste hand informatie te vergaren over de gang van zaken aldaar. Turaif kwam aan land op de Spaanse kust en keerde veilig terug na enkele kleinschalige invallen. Na een korte periode gaf de Kalief toestemming om Spanje met de hoogste voorzichtigheid binnen te vallen.
Tariq bin Zeyad beval Spanje binnen te trekken
Na op de hoogte te zijn gebracht over de gang van zaken in Spanje, stuurde Musa bin Nusayr orders aan Tariq bin Zeyad, de gouverneur van Tanger, om Spanje binnen te vallen. Tariq leidde zevenduizend man in vier boten. Onderweg toen hij overmant werd door slaperigheid zag hij in een droom dat de Profeet, vrede en zegeningen zij met hem, hem het goede nieuws bracht van de verovering van Spanje. Kort hierop deed hij zijn ogen open en was hij zeker van zijn overwinning.
Het vreemde bevel van Tariq
Tariq bin Zeyad bin 'Abdullaah, die een berber was, kwam aan de kust van Spanje samen met zijn manschappen en zijn eerste bevel was de boten in brand te steken en ze te laten zinken. Dit was ongetwijfeld vreemd, maar in feite was het een daad van ongekende moed. Als een doorgewinterde militaire bevelhebber wist hij dat in vergelijking met de reusachtige leger van de vijand hij slechts een klein legertje bij zich had. Zijn soldaten zouden de moed kunnen verliezen of door een ontmoedigende situatie tot terugtrekking of het wachten op versterking kunnen leiden, nog voor het binnenvallen van de vijand. Door het tot zinken te brengen van de oorlogsschepen liet hij zijn manschappen weten dat terugtrekking geen optie was. Zij stonden tussen hun vijand en de zee. Zij hadden geen andere keuze dan voort te gaan en hun vijand terug te dringen. Zij hadden moed, vastberadenheid en snelheid nodig want een tekort aan moed en vechtersgeest zou tot hun vernietiging leiden.
Het eerste stadium van het Islamitische leger
De plek waar Tariq belandde werd Rotslijnen genoemd, maar sinds die dag werd het Jabal Tariq of Gibraltar genoemd.
De aanval van een Christelijke generaal en zijn verlies
Tadmir, de militaire bevelhebber van Roderick was zeer ervaren en had zijn manschappen in verschillende confrontaties naar een overwinning geholpen. Hij had zich met een sterk leger in de nabijheid van de manschappen van Tariq gevestigd. Hij lanceerde een krachtige aanval nog voordat de Moslim strijders de kans hadden zich te vestigen. Echter, Tariq gaf hem een verbluffende overwinning waarop hij het slagveld ontvluchtte. Vervolgens schreef hij vanuit een veilige plek het volgende naar Roderick:
"O Keizer! Een groep vreemde mensen zijn onze territorium binnengevallen. Wij vochten met moed en heldhaftigheid maar proefden verslagenheid en onze troepen konden hun aanval niet weerstaan. Wat nodig is, is uw persoonlijke deelname. Ik ben niet op de hoogte van hun identiteit en waar ze vandaan komen."
Voorbereidingen van Roderick
Kort na het ontvangen van het verschrikkelijke nieuws begon Roderick zijn leger op te bouwen. Hij kwam van Toledo naar Cordoba waar troepen uit het hele land zich kwamen verzamelen. Vervolgens begon hij tegen de invallers in te marcheren aan het hoofd van honderduizend man. Tadmir voegde zich met zijn strijdkrachten ook aan, terwijl alle doorgewinterde bevelhebbers belangrijke rollen kregen. Maar Tariq bleef niet stil zitten gedurende deze periode. Hij ging marcherend door met het bezetten van steden tot aan het Lorca vallei.
De eerste strijd
De twee kampen troffen elkaar aan de oever van een smalle rivier vlakbij Janda Lagoon langs de stad Sidonia op 28 Ramadan 92 AH (Juli 711 CE). Kort na het vertrek van de moslim strijdkrachten onder het bevel van Tariq, stuurde Musa bin Nusayr vijfduizend soldaten als versterking, die zich nog voor de confrontatie bij Tariq aansloten. Nu moest de twaalfduizend man van Tariq bin Zeyad de confrontatie aan gaan met een sterk Christelijk leger van honderdduizend. De Moslimstrijdkrachten wisten weinig over het reilen en zeilen van het land dat zij binnengevallen waren. De Christelijke troepen waren de inwoners van het land en waren naar het slagveld gekomen om hun moederland te redden. Tariq bin Zeyad, de gouverneur van Afrika was de bevrijdde slaaf van Musa bin Nusayr. De keizer van Spanje leidde het leger zelf en alle hulpbronnen van het land stonden tot zijn beschikking. De Moslimstrijdkrachten had zijn overgrote deel uit Berber bekeerlingen terwijl de Christelijke strijdkrachten werden gemotiveerd en bemoedigt door vooraanstaande bisschoppen en godsdienste leiders. Als Tariq's strijdkrachten verslagen zouden worden in deze strijd dan zou het in de geschiedenis bekend staan als één van de onbelangrijke gebeurtenissen. Maar omdat het twaalfduizend grote leger de honderdduizend goed bewapende Christelijke troepen verslagen had, werd het bekend als één van de meest glorieuze veldslagen die ooit door mensen gevoerd zijn. Terwijl de strijdlijn opgetekend werd hield Tariq een denderende toespraak ten overstaan van de strijdkrachten, wat hen vurig maakte met een nieuwe opleving, ijver en vastberadenheid.
Het meerendeel van de Christelijke strijdkrachten bestond uit ruiters uitgerust met pantser, terwijl de Moslimkant alleen soldaten te voet had. De ruiterseenheid van de Christenen was angstaanjagend en het leek er heel duidelijk op dat zij de Moslimtroepen onder hun hoeven zouden verbrijzelen zonder hen de gelegenheid te geven de wapens op te pakken tegen de Christenen.
De vlucht van Roderick van het slagveld
Roderick ontvluchtte het slagveld waarbij hij niet alleen een groot aantal dode en gewonde soldaten achter liet maar ook zijn brede ervaring, moed en vastbeslotenheid.
De oorzaken van het verlies van de Christenen
De Christenen werden niet verslagen omdat ze te weinig moed hadden maar simpelweg vanwege de gewaagde daden van de Moslimstrijders. Het precieze aantal gedode Christelijke soldaten is niet bekend maar de geschiedenis leert ons dat de paarden die door de ruiters zijn achtergelaten genoeg waren voor het hele Moslimleger. De Christelijke strijders konden op hun paarden ontkomen maar ze verkozen liever vechtend te sterven.
De Moslims werden met deze overwinning gekroond op 5 Shawwal 92 AH (711 CE). Dit was het begin van de Moslimoverheersing in Spanje. Tariq bin Zeyad verzond het goede nieuws van de overwinning naar Musa bin Nusayr op dezelfde dag waarop hij vervolgens doormarcheerde voor de provincie van Andalusië. Musa bin Nusayr was blij en stuurde het goede nieuws naar de Kalief. Vervolgens verliet hij Qairwan voor Spanje aan het hoofd van achtienduizend soldaten. Voor zijn tocht stuurde hij orders naar Tariq om niet voort te gaan maar om zijn positie in de veroverde gebieden te consolideren. Echter, Tariq had Andalusië al veroverd nog voordat de brief was aangekomen. Maar sommige grote steden van het schiereiland en zijn hoofdstad Toledo hadden nog militaire kampen van de Christenen, aldus was een gezamenlijke aanval op iedere moment mogelijk. Hierdoor was zijn mars naar het noorden en de verovering van deze steden noodzakelijk voor Zeyad die zijn bevelhebbers verzamelde en hen het bevel van Musa bin Nusayr voordroeg.
De gang van Tariq naar Cordoba
De gouverneur van Cordoba was van de koninklijke familie. De vluchtelingen van het slagveld van het Lorca vallei zochten hun toevlucht in de stad. Het fort van de stad was uitbundig en zeer sterk. Tariq vroeg ze eerst op een vriendelijke manier om zich over te geven, maar toen zij dat weigerden bezette hij het fort. Vervolgens stelde hij Mughith, de Romein, aan om het bezet voort te laten duren en ging hij naar Toledo.
De verovering van Toledo
Tariq veroverde Toledo eenvoudig in Rabia al-Thani 93 AH. Van het koninklijke rijkdom veroverde hij vijfentwintig kronen van voormalige Gotische koningen. Iedere kroon droeg de naam en ambtstermijn van de koning. Iedere koning had zijn eigen kroon en het werd aan het koninklijk bezit toegevoegd na zijn overlijden. Vervolgens marcheerde Tariq naar het verst gelegen noordelijke provincie van Spanje. Mughith, de Romein, veroverde in de tussentijd Cordoba en omstreken. Aldus kwam het Spaanse schiereiland onder controle van Tariq, van het zuiden tot aan het noorden. Maar de oostelijke en westelijke gedeelten moesten nog veroverd worden.
Musa bin Nusayr in Spanje
In de tussentijd kwam Musa bin Nusayr in Spanje samen met zijn strijdkrachten. Count Julian die door Zeyad aangesteld was om de administratie op orde te houden, verwelkomde Musa hartelijk. Terwijl hij Musa boos aantrof omdat Tariq zijn bevelen te buiten ging, adviseerde Julian hem zijn campagne te leiden tegen de steden in de westelijke provincies. Musa aanvaarde het advies. Tariq sloot zich in Toleda aan. Musa berispte Tariq niet alleen voor zijn ongehoorzaamheid aan de bevelen maar hield hem ook voor een korte tijd gevangen. Na een aantal dagen stuurde Musa Tariq naar het front aan het hoofd van een groot leger volgde hem van achter. Terwijl Tariq en Musa bezig waren met het veroveren van de noordelijke en noordwestelijke steden begon Abdul Aziz, de zoon van Musa, de zuidelijke en zuidoostelijke gebieden te veroveren. Tadmir, de bevelhebber van koning Roderick, was toen in het zuidoosten. Hij kwam Abdul Aziz confronteren. Een aantal slagvelden vonden plaats. Tadmir trok zich terug in de bergen voor veiligheid en ging over op guerilla aanvallen. Uiteindelijk kwam er een vredesovereenkomst tot stand op voorwaarde dat Tadmir geen schuilplaats zou bieden aan vijanden van het Islamitisch gezag en godsdienstige vrijheid zou intact blijven. Bij het einde van de overeenkomst gaf Abdul Aziz een klein gebied aan Tadmir om over te regeren. Musa en Tariq kwamen ook vredesverdragen overeen met iedere stad op basis van soepele voorwaarden inclusief religieuze vrijheid voor de Christenen. Musa en Tariq hadden hun troepen er ook op aangewezen geen ouderen, vrouwen en kinderen te doden behalve wanneer ze bewapend tegen de moslims zouden vechten.
Terwijl de noordelijke en westelijke provincies veroverd werden marcheerden Tariq en Musa naar de Pyreneeën en vielen de zuidelijke gedeelten van Frankrijk binnen en veroverde ze. Maar de Islamitische strijdkrachten kwamen terug naar de Pyreneeën vanwege de strenge winter en een tekort aan goederen. Hij was van plan Frankrijk, Oostenrijk, Italië en de Balkan te veroveren voor de aankomst in Constantinopel.
De eerste regeerder van Spanje
Ondanks dat Musa en Tariq de veroveraars van Spanje waren en veel tijd hadden besteed aan het veroveren en het sluiten van vrede met de Christenen was de eerste regeerder van Spanje Abdul Aziz, de zoon van Musa bin Nusayr.
Referenties
The History of Islam, Vol. 3, Akbar Shah Najeebabadi, Safi-ur-Rahman Mubarakpuri
:duim:
De oorzaak dat de christenen "makkelijk" verloren in Spanje was omdat de Visigoten een variatie van het Christendom aanhingen die anders was dan van de gewone Spaanjaarden:Arianisme.Toevallig was de Beberse theoloog Aruis de grondlegger daarvan.http://en.wikipedia.org/wiki/Arius De gewone Spanjaarden hingen het Catholisisme aan.Dat ook heel erg beinvloed is door de aller grootste christelijke theoloog aller tijden Augustinus,ook toevallig een Berber. Toen "de Moren"naar Spanje overstaken was dat op uitnodiging van de Spanjaarden zelf om ze te bevrijden van De Arianische Visigoten.De Berbers hadden toen een bondgenotschap gesloten met de Arabieren omdat die meer op hun lijken vooral wat de nomadische cultuur betreft waarna ze de Bezantijnen versloegen die toen bezig waren met een heroveringsoorlog van Noord Afrika en Spanje tegen de Visigoten!!!
Verder is Marokko altijd geheersd door Berberse dynastieen uit het Zuiden,meeste uit de omgeving van Sous.Van 3 dynastieen kan gezegd worden dat ze arabisch zijn en dat zijn De Omayyiden,De Idrisiden en de Alwieten.....Marokko heet niet voor niks Marokko....en het zal altijd zo blijven!!!...nog steeds zijn we de meerderheid daar en we bestaan duizenden jaren en als die verradders en de nazaten van de Afrikaanse slavinnen,die overal zijn gaan hoereren,niet rustig aan gaan doen,dan gaan er rakke klappen vallen.