Marsipulami
19-04-07, 09:31
Verhofstadt schrijft boze brief naar Balkenende
Eerste minister Guy Verhofstadt heeft gisteren een boze brief geschreven aan zijn Nederlandse collega, minister-president Jan Peter Balkenende. Hij wil onder géén enkel beding weten van Nederlandse coffeeshops dicht bij de Belgische grens met Maastricht.
De gemeenteraad van Maastricht besliste om 7 van de 16 coffeeshops van de binnenstad te verplaatsen naar de rand van de stad, o.a. naar de grens met Lanaken en in de buurt van Riemst.
Dat schoot eerste minister Guy Ver hofstadt gisteren in het verkeerde keelgat. Hij schreef meteen een kwade brief naar de Nederlandse minister-president Jan Peter Balkenende. Daarin wijst Verhofstadt erop dat dit niet kan en mag, om twee redenen.
Een: in het Nederlandse regeerakkoord (pagina 34, paragraaf 10) staat dat coffeeshops bij scholen moeten gesloten worden en dat men géén coffeeshops naar de grenzen zal verplaatsen.
Twee: in het Schengenverdrag (artikel 36) staat dat de lidstaten met hun drugsbeleid géén overlast mogen bezorgen aan de buurlanden.
Ook minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael is samen met premier Guy Verhofstadt niet te spreken over de beslissing van Gerd Leers, burgemeester van Maastricht. Dewael gaat het probleem aankaarten tijdens het volgende JAI-overleg. Zo wordt de Europese ministerraad van ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken genoemd.
Het voornaamste argument van Patrick Dewael is dat Nederland zelf gekozen heeft voor een gedoogbeleid. Het gevolg is drugstoerisme dat nu voor overlast zorgt. Een ander probleem is dat Nederland wel de voor- maar niet de achterdeur (bevoorrading) van de coffeeshops regelde. Die achterdeur zorgt ook voor veel overlast én toenemende criminaliteit. “Nederland moet dit probleem nu zelf oplossen en niet exporteren,” zegt Dewael.
“Nergens veiliger dan in coffeeshops”
“Persoonlijk heb ik meer last van de kroegen in de straat,” zegt slager Servé Willems. “Na een jointje ben je doorgaans kalm. Maar van alcohol worden de cafégasten dan weer erg luidruchtig.” Willems’ zaak ligt pal naast de Cool Runnings, één van de drie coffeeshops in de Brusselsestraat in Maastricht.
Twee daarvan zullen naar de stadsrand moeten verhuizen, vlakbij de Belgische grens. Want de gemeenteraad wil in het centrum hooguit één coffeeshop per straat. Daardoor zouden 7 van de in totaal 16 Maastrichtse coffeeshops moeten verkassen. Doel: de overlast van buitenlandse ‘drugstoeristen’ te vermijden.
Aan de toog van de Cool Runnings kringelt zoetige marihuanadamp omhoog. Desonsanks zijn ze er verre van kalm: “Burgemeester Leers pest ons al jaren,” klinkt het ontypisch boos. “Hij zou liefst alle coffeeshops de stad uit willen. Maar dát zal hem niet lukken!”
“Pushers zijn het probleem”
“Overlast? Onveiligheid? Leers maakt van een mug een olifant,” sist Richard, die al vier jaar werkt in de Cool Runnings. “Deze coffeeshop ligt hier al 22 jaar, in al die tijd is hier nooit één vechtpartij geweest. Het is nergens veiliger dan in een coffeeshop. Leers zou beter de échte problemen aanpakken: de pushers die buitenlanders aanklampen in de stad - soms zelfs klemrijden op de autostrade - om hen drugs te koop aan te bieden. Soft- én harddrugs! Maar nee: de Mississippi (drijvende coffeeshop op de Maas, red.) sluiten ze omdat ze er minderjarigen binnenlieten. Stom, natuurlijk. En daarom wordt er nu in alle coffeeshops naar de identiteitskaart gevraagd. Maar ondertussen wordt er op de Maaskade langs de Mississippi wel ongestraft op straat gedeald. Onder de politiecamera’s!”
“Coffeeshops in heel Europa”
“Het is heel dubbel,” zegt slager Servé Willems. “Van de coffeeshop zelf heb ik geen last. Maar het is er wel vaak erg druk. Dan gaat één klant binnen terwijl de rest - nog niet oud genoeg - hier nerveus voor de deur blijft staan draaien. Dat duurt maar vijf minuutjes, maar het herhaalt zich wel de hele dag. Dus ik vind het idee van burgemeester Leers om een aantal coffeeshops naar de stadsrand te verhuizen best wel oké.” Hét probleem blijft natuurlijk het verschil in drugsbeleid tussen Nederland en de rest van Europa. “In een grensstreek als deze gaan mensen altijd op zoek naar een betere deal aan de andere kant. Dat zie je ook met de benzineprijzen. Het drugsoverlastprobleem los je op één van twee manieren op: óf Nederland schaft coffeeshops af, óf ze in de hele EU toelaten.”
“Het is steeds minder leuk”
“Ze splitsen ons telkens weer iets nieuws in de maag,” zegt de man aan de deur van coffeeshop Heaven. Hij staat erop onze identiteitskaart te zien, ook al is het pijnlijk evident dat we al lang geen 18 meer zijn. “Twee maand geleden die pascontrole, onlangs de verplichting om bewakingscamera’s te hangen. En nu die verhuizing. Daar zeg ik liever nog niets over.” De coffeeshops zelf moeten onderling uitvechten wie verhuist. Da’s natuurlijk vragen om ruzie. Maar dat is mogelijk net de bedoeling. “De politie kan nu al de banden van onze bewakingscamera’s opvragen,” zegt wietverkoper Ruud, die vooral Franstalige klanten heeft. “In een coffeeshop in Sittard nemen ze nu al vingerafdrukken. Zo wordt het steeds minder leuk om naar een coffeeshop te gaan.” Opnieuw: dat is wellicht de bedoeling...
Eerste minister Guy Verhofstadt heeft gisteren een boze brief geschreven aan zijn Nederlandse collega, minister-president Jan Peter Balkenende. Hij wil onder géén enkel beding weten van Nederlandse coffeeshops dicht bij de Belgische grens met Maastricht.
De gemeenteraad van Maastricht besliste om 7 van de 16 coffeeshops van de binnenstad te verplaatsen naar de rand van de stad, o.a. naar de grens met Lanaken en in de buurt van Riemst.
Dat schoot eerste minister Guy Ver hofstadt gisteren in het verkeerde keelgat. Hij schreef meteen een kwade brief naar de Nederlandse minister-president Jan Peter Balkenende. Daarin wijst Verhofstadt erop dat dit niet kan en mag, om twee redenen.
Een: in het Nederlandse regeerakkoord (pagina 34, paragraaf 10) staat dat coffeeshops bij scholen moeten gesloten worden en dat men géén coffeeshops naar de grenzen zal verplaatsen.
Twee: in het Schengenverdrag (artikel 36) staat dat de lidstaten met hun drugsbeleid géén overlast mogen bezorgen aan de buurlanden.
Ook minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael is samen met premier Guy Verhofstadt niet te spreken over de beslissing van Gerd Leers, burgemeester van Maastricht. Dewael gaat het probleem aankaarten tijdens het volgende JAI-overleg. Zo wordt de Europese ministerraad van ministers van Justitie en Binnenlandse Zaken genoemd.
Het voornaamste argument van Patrick Dewael is dat Nederland zelf gekozen heeft voor een gedoogbeleid. Het gevolg is drugstoerisme dat nu voor overlast zorgt. Een ander probleem is dat Nederland wel de voor- maar niet de achterdeur (bevoorrading) van de coffeeshops regelde. Die achterdeur zorgt ook voor veel overlast én toenemende criminaliteit. “Nederland moet dit probleem nu zelf oplossen en niet exporteren,” zegt Dewael.
“Nergens veiliger dan in coffeeshops”
“Persoonlijk heb ik meer last van de kroegen in de straat,” zegt slager Servé Willems. “Na een jointje ben je doorgaans kalm. Maar van alcohol worden de cafégasten dan weer erg luidruchtig.” Willems’ zaak ligt pal naast de Cool Runnings, één van de drie coffeeshops in de Brusselsestraat in Maastricht.
Twee daarvan zullen naar de stadsrand moeten verhuizen, vlakbij de Belgische grens. Want de gemeenteraad wil in het centrum hooguit één coffeeshop per straat. Daardoor zouden 7 van de in totaal 16 Maastrichtse coffeeshops moeten verkassen. Doel: de overlast van buitenlandse ‘drugstoeristen’ te vermijden.
Aan de toog van de Cool Runnings kringelt zoetige marihuanadamp omhoog. Desonsanks zijn ze er verre van kalm: “Burgemeester Leers pest ons al jaren,” klinkt het ontypisch boos. “Hij zou liefst alle coffeeshops de stad uit willen. Maar dát zal hem niet lukken!”
“Pushers zijn het probleem”
“Overlast? Onveiligheid? Leers maakt van een mug een olifant,” sist Richard, die al vier jaar werkt in de Cool Runnings. “Deze coffeeshop ligt hier al 22 jaar, in al die tijd is hier nooit één vechtpartij geweest. Het is nergens veiliger dan in een coffeeshop. Leers zou beter de échte problemen aanpakken: de pushers die buitenlanders aanklampen in de stad - soms zelfs klemrijden op de autostrade - om hen drugs te koop aan te bieden. Soft- én harddrugs! Maar nee: de Mississippi (drijvende coffeeshop op de Maas, red.) sluiten ze omdat ze er minderjarigen binnenlieten. Stom, natuurlijk. En daarom wordt er nu in alle coffeeshops naar de identiteitskaart gevraagd. Maar ondertussen wordt er op de Maaskade langs de Mississippi wel ongestraft op straat gedeald. Onder de politiecamera’s!”
“Coffeeshops in heel Europa”
“Het is heel dubbel,” zegt slager Servé Willems. “Van de coffeeshop zelf heb ik geen last. Maar het is er wel vaak erg druk. Dan gaat één klant binnen terwijl de rest - nog niet oud genoeg - hier nerveus voor de deur blijft staan draaien. Dat duurt maar vijf minuutjes, maar het herhaalt zich wel de hele dag. Dus ik vind het idee van burgemeester Leers om een aantal coffeeshops naar de stadsrand te verhuizen best wel oké.” Hét probleem blijft natuurlijk het verschil in drugsbeleid tussen Nederland en de rest van Europa. “In een grensstreek als deze gaan mensen altijd op zoek naar een betere deal aan de andere kant. Dat zie je ook met de benzineprijzen. Het drugsoverlastprobleem los je op één van twee manieren op: óf Nederland schaft coffeeshops af, óf ze in de hele EU toelaten.”
“Het is steeds minder leuk”
“Ze splitsen ons telkens weer iets nieuws in de maag,” zegt de man aan de deur van coffeeshop Heaven. Hij staat erop onze identiteitskaart te zien, ook al is het pijnlijk evident dat we al lang geen 18 meer zijn. “Twee maand geleden die pascontrole, onlangs de verplichting om bewakingscamera’s te hangen. En nu die verhuizing. Daar zeg ik liever nog niets over.” De coffeeshops zelf moeten onderling uitvechten wie verhuist. Da’s natuurlijk vragen om ruzie. Maar dat is mogelijk net de bedoeling. “De politie kan nu al de banden van onze bewakingscamera’s opvragen,” zegt wietverkoper Ruud, die vooral Franstalige klanten heeft. “In een coffeeshop in Sittard nemen ze nu al vingerafdrukken. Zo wordt het steeds minder leuk om naar een coffeeshop te gaan.” Opnieuw: dat is wellicht de bedoeling...