PDA

Bekijk Volledige Versie : Echtscheiding beschadigt kinderen



Marsipulami
27-05-07, 00:20
Echtscheiding beschadigt kinderen

Rapporten spreken over meer dan honderdduizend gevallen van allerlei, veelal vage soorten kindermishandeling per jaar. Dat echtscheiding kinderen ernstig beschadigt, krijgt echter te weinig aandacht. Er zijn vele argumenten om scheiden te ontmoedigen.

Wim Orbons

Recent werden we in Nederland opgeschrikt door twee onderzoeken over de omvang van kindermishandeling. Tot nu toe werd uitgegaan van 50.000 tot 80.000 gevallen per jaar. Het ene onderzoek (van de Universiteit Leiden) kwam tot 107.200 gevallen per jaar, het andere (van de Vrije Universiteit Amsterdam) zelfs tot 160.700. Een belangrijk verschil is de definiëring van ‘kindermishandeling’. De brede definitie van Leiden (lichamelijk geweld, seksueel misbruik en diverse soorten van verwaarlozing) werd door Amsterdam nog verder opgerekt: van verwaarlozing is ook sprake als kinderen onderwijs wordt onthouden, bijvoorbeeld doordat ouders niets doen aan het chronisch spijbelen van hun kinderen. Minister Rouvoet (Jeugd en Gezin) mag het oplossen. Een onmogelijke taak als we de doorgeschoten scheidingscultuur niet gaan ontmoedigen.


Paternalistisch
Want er is nog een ander punt waar Rouvoet zich op moet concentreren. Volgens enkele wetenschappers is een scheiding voor een kind traumatischer dan de dood van zijn vader of moeder, zeker op lange termijn. Bij kinderen die een ouder aan de dood hebben verloren, zijn de ergste effecten na twee jaar weg. Bij scheidingskinderen merk je de gevolgen zelfs tientallen jaren later nog, vooral als de ouders ruzie blijven maken.

Kinderen van gescheiden ouders leven korter, hebben een grotere kans op armoede, hebben vaker emotionele of psychische klachten, lopen meer kans op gezondheidsproblemen en seksueel misbruik, raken vaker aan drank en drugs, belanden eerder in de criminaliteit, plegen meer suïcidepogingen dan kinderen uit intacte gezinnen en hebben zelfs een twee tot drie keer grotere kans op scheiding, rapporteerde het CBS in 2005.

Scheiden noemen we geen kindermishandeling, en ook het negeren van omgangsregelingen betitelen we niet als zodanig. De gevolgen van scheiding en het negeren van omgangsregelingen zijn echter wel vele malen groter en ernstiger dan die van een enkele, door de overheid verboden corrigerende tik of niets ondernemen tegen spijbelen. Als we naar de scheidingscijfers en de gevolgen kijken, verdient een paternalistische houding tegenover scheiding de voorkeur boven een liberale.

Scheidingscultuur indammen
Er zijn nog meer argumenten aan te dragen om scheiden te ontmoedigen. Uit onderzoek blijkt dat driekwart van de scheidingen om ‘niets’ gaat, zeker in vergelijking met de ernstige gevolgen ervan. Het gaat dan om vage redenen als ‘uit elkaar gegroeid’ of ‘niet meer met elkaar kunnen communiceren’. Slechts minder dan 30 procent van de gescheidenen zegt na scheiding gelukkiger te zijn. Slechts 10 procent van de kinderen is na scheiding even gelukkig als ervoor.


Conclusie: scheiden gebeurt vaak lichtvaardig en te snel, is dikwijls overbodig en lost meestal niets op. Sterker: de ‘strijd’ verergert en is in verreweg de meeste gevallen tegen de wil én niet in het belang van het kind. Daarom is het, minstens voor de kinderen, zo belangrijk de doorgeschoten scheidingscultuur in te dammen.

Daarvoor is nog een argument. Het risico op kindermishandeling is in eenoudergezinnen bijna vier keer en in stiefgezinnen twee keer zo groot, zo blijkt uit de onderzoeken. Opmerkelijk is dat daarin geen relatie wordt gelegd tussen (echt)scheiding en kindermishandeling. Het woord (echt)scheiding komt niet één keer voor in de rapporten. Het lijkt erop dat we het in het familierecht gehanteerde, vage begrip ‘in het belang van het kind’ wel heel belangrijk vinden in de communicatie, maar dat het belang van de volwassenen – individuele zelfontplooiing en zelfbevrediging – in de praktijk de hoogste prioriteit heeft.

Niets veranderd
Ook is opmerkelijk dat reeds in 2002 vijf moties Kamerbreed werden aangenomen om de echtscheidingswetgeving te veranderen. Maar tot op heden is in de praktijk niets veranderd, hoewel jaarlijks zo’n 110.000 stellen scheiden, waar zo’n 60.000 kinderen bij zijn betrokken. Bijna de helft van hen heeft géén of nauwelijks contact met een van beide ouders, meestal de vader. Dat is nog opmerkelijker omdat uit een reeks van onderzoeken blijkt dat de samenhang tussen de ontwikkeling van kinderen en actieve betrokkenheid van de vader tenminste gelijk is aan en volgens sommige studies zelfs enigermate groter is dan de samenhang van ontwikkeling met gedrag en opvattingen van de moeder. Dat geldt voor zonen, maar ook voor dochters, over de hele leeftijdsperiode van 0 tot 18 jaar en ongeacht cultuur, etnische afkomst en sociale klasse. Daarom is, als een scheiding onvermijdelijk is, vanuit opvoedkundig oogpunt verblijfsco-ouderschap, zoals recent in België ingevoerd, te prefereren boven omgangsregelingen.

Minister Rouvoet zou dus moeten teruggrijpen op zijn vorige verkiezingsprogramma, ook omdat scheiding de grootste oorzaak is van de armoede die hij wil bestrijden – en die SIRE zelfs kindermishandeling noemt (!). Dat betekent: geen scheiding als daar minderjarige kinderen tot 12 jaar bij zijn betrokken, uitzonderingen daargelaten.

Man_Ray
27-05-07, 02:41
Ik kom uit een gezin waar de ouders net iets te lang bij elkaar gebleven zijn. Hoewel ze alletwee hun kinderen doodgraag zagen.

Scenes die je als kind ws beter niet ziet of hoort.

Bedoel je dat een scheiding in elk geval slecht is voor kinderen? Dan ben ik het zeker niet met je eens.

Als kind heb je beter gescheiden ouders die goed met elkaar overeen komen dan kibbelende ouders die enkel om jou bij elkaar blijven.

justus
27-05-07, 07:34
Geplaatst door Man_Ray
Ik kom uit een gezin waar de ouders net iets te lang bij elkaar gebleven zijn. Hoewel ze alletwee hun kinderen doodgraag zagen.

Scenes die je als kind ws beter niet ziet of hoort.

Bedoel je dat een scheiding in elk geval slecht is voor kinderen? Dan ben ik het zeker niet met je eens.

Als kind heb je beter gescheiden ouders die goed met elkaar overeen komen dan kibbelende ouders die enkel om jou bij elkaar blijven.

scheidingen zijn zeker niet per definitie slecht voor kinderen. ben zelf een alleenstaande vader met 3 inwonende zonen die om en nabij de puberleeftijd hun moeder kwijt raakten als gevolg van een scheiding.
daarvoor waren er vele ruzies en de sfeer was slecht, zeker voor de kinderen. thans hebben ze rust, regelmaat, orde en vooral vrede. lijkt mij toch echt veel beter.

Man_Ray
27-05-07, 16:26
Geplaatst door justus
scheidingen zijn zeker niet per definitie slecht voor kinderen. ben zelf een alleenstaande vader met 3 inwonende zonen die om en nabij de puberleeftijd hun moeder kwijt raakten als gevolg van een scheiding.
daarvoor waren er vele ruzies en de sfeer was slecht, zeker voor de kinderen. thans hebben ze rust, regelmaat, orde en vooral vrede. lijkt mij toch echt veel beter.

Exact wat ik bedoel.