Gehandicapt kind: beloning, last of straf?

[URBANRAI]

Gehandicapt kind: beloning, last of straf?

Allochtone ouders met een gehandicapte kind, weten vaak niet wat ze er mee aan moeten. Een gehandicapt kind is vaak een last en word gezien als straf van god, althans voor religieuze mensen. Ouders van deze kinderen zijn vaak niet op de hoogte van alle regelingen voor gehandicapte kinderen. Gehandicapte jongeren met allochtone achtergrond hebben het vaker veel moeilijker dan hun leeftijdsgenoten van autochtonen achtergrond. Is het een last? Weten allochtone ouders wel om te gaan met een gehandicapt kind? Zijn ze op de hoogte van alle rechten en regelingen die deze kinderen/jongeren hebben, als het gaat om gehandicapten zorg? Doet de overheid genoeg aan informatie verstrekking en voorlichting op dit gebied of moet dit anders?


Tijdens dit debat (op dinsdag 26 juni, om 19.00 uur) zullen Miemoent el Fakih (rode kruis), Noureddine Steenvoorden (Begeleider gehandicapte kinderen), Ad Poppelaars (directeur Chronisch zieken en gehandicapten raad) en Thom Bruijnincx (Districtshoofd De Zonnebloem) met elkaar in discussie gaan. Het debat staat onder leiding van Jamila Aanzi (studente Beleid, communicatie en organisatie aan de VU).

Dit jaar zal voor het eerst het project Young Diversity van start gaan. Met als centraal thema gelijke kansen voor iedereen! In onze hoofdstad Amsterdam zal een reeks van activiteiten worden georganiseerd die allemaal verbonden zijn met het hoofdthema van het gehele project en tevens dat van het Europees Jaar: gelijke kansen voor iedereen. In mei en juni zullen er 6 debatten plaatsvinden in Argan. Hier zullen jongeren uit Amsterdam en omstreken met elkaar in debat gaan over de thema?s van het Europees Jaar. Gezamenlijk zullen zij discussiëren over gelijke kansen in: ras of etnische afkomst, godsdienst of levensovertuiging, leeftijd, handicap of chronische ziekte, seksuele geaardheid en geslacht.

Locatie: Jongerencentrum Argan, Overtoom 141 in Amsterdam

[Invidia]

Echt belachelijk, na de eerste alinea gestopt.

Een gehandicapt kind is vaak een last en wordt gezien als straf van god, althans voor religieuze mensen

Niet religieuze mensen zijn natuurlijk zoveel liefdevoller.

[mulan]

Wat een gelul. Voor religieuze mensen is het een straf? Het zijn juist zwarte magie bijgelovige mafkezen die overal iets achter zoeken. Nu heb ik zelf een gehandicapte broer en mijn ouders hebben zich nooit geschaamd om over hem te praten laat staan hem als een straf beschouwen. Over regelingen etc wisten ze in het begin niet zoveel maar het is door de jaren heen wel beter geworden maar er is zoveel papierwerk dat je je afvraagt wie er wel allemaal op de hoogte is van alles.

[Het_Is_Lent]

Ik ken twee gehandicapte kinderen in de familie/kennisenkring, waarvan 1 uit Marokko (meisje) en 1 uit Nl (jongen). Zij worden dus echt niet als last gezien. Integendeel, iedereen vindt het geweldig om te zien hoe zij tegen dingen aankijken! Natuurlijk krijgen ze ook wel eens te maken met onbegrip, maar die komt dan vanuit de kant van vreemden.

Of allochtone gehandicapten het moeilijker hebben hangt eerder af van de omgeving/familie. Ik zou dus niet durven te beweren dat allochtonen het in deze gevallen zwaarder hebben dan autochtonen.

Verder denk ik dat er wel mensen zijn die het als straf zien, maar dat lijken mij dan ook de ouders die nooit aan kinderen hadden mogen beginnen.