PDA

Bekijk Volledige Versie : Olie in Afrika: zegen voor de elite, vloek voor het volk



Olive Yao
28-06-07, 02:30
OLIE EERDER EEN VLOEK VOOR ARME AFRIKANEN


De Ghanese econoom Nii Moi Thompson meent dat er slechts twee dingen nodig zijn om van olie een zegen te maken: ,,Goede leiders en efficiënte overheidsinstellingen''.

door onze correspondent Ilona Eveleens


De vondst van olie voor de kust van Ghana leidde tot een presidentieel vreugdedansje. 'Een zegen' noemt de regering het. Voor het gewone volk blijkt olie in Afrika eerder een vloek.

NAIROBI - Ghana is gezegend met cacao, goud en een stabiele politiek, meent president John Kufuor. ,,De vondst van olie gaat ons nu omtoveren tot een Afrikaanse tijger'', aldus de Ghanese president, razend enthousiast over de vondst van zeker 600 miljoen vaten hoogwaardige olie.

De bevolking is minder enthousiast. Op de nationale TV merkte een man op: ,,Cacao, diamanten en goud hebben Ghana economisch niet ten goede veranderd. Waarom zou olie dat wel doen?''

Inmiddels halen de Verenigde Staten de helft van hun brandstof uit West-Afrika, terwijl China voor dertig procent van zijn oliebehoeften leunt op Afrika. Maar nergens op het continent zijn voorbeelden te vinden van hoe olie de levensstandaard van de bevolking heeft verbeterd. Wel zijn overal de negatieve gevolgen zichtbaar. De bewoners van het gehucht Angala-Oweigbene. bijvoorbeeld, in de olierijke Nigeriaanse Delta, wonen in armzalige hutten. De meeste kunnen zich niet eens teenslippers veroorloven en gaan blootsvoets. Kinderen klagen over de vieze oliesmaak van hun vismaaltje. Op een afstand van vijf minuten roeien van het dorp zijn pijpleidingen te zien, waaruit olie lekt. Al maanden.

Bittere armoede en een verziekt milieu, naast een bron van geweldige rijkdom. Angala-Oweigbene is geen uitzondering. Soortgelijke voorbeelden liggen voor het oprapen in Angola, Sudan, Tsjaad, Equatoriaal Guinee en Gabon. De opbrengsten van het 'zwarte goud' verdwijnen grotendeels naar het buitenland, in de vorm van winsten van multinationale oliemaatschappijen, en naar privérekeningen van corrupte regeringslieden.

Mono-economie
,,Door de olie trokken ook veel mensen weg van de vruchtbare landbouwgronden, in de hoop snel rijk te worden in oliezaken. Maar banen lagen niet voor het oprapen en mensen verarmden in sloppenwijken van de steden. Nigeria is een zeer schrijnend voorbeeld van een mono-economie'', waarschuwt Kojo Pumpuni Asante van het Ghanese Centrum voor Democratische Ontwikkeling. De toenemende onvrede onder de bevolking in olieproducerende landen vertaalt zich in onrust. Oorlogen zoals in Angola en Sudan worden vaak toegeschreven aan ideologische en religieuze verschillen, maar hebben niet zelden mede te maken met olie.

In Nigeria heerst grote onveiligheid in de Delta, waar goedbewapende militanten mensen ontvoeren en politieagenten en residenties van gouverneurs aanvallen. Militanten eisen met geweld een deel van de olierijkdommen op.

Onrust in olieproducerende landen heeft de laatste twee jaar geleid tot een stijging van de olieprijs; met als gevolg hogere transportkosten, die in niet-olieproducerende ontwikkelingslanden voor duurder basisvoedsel zorgen.

Mooie beloften
Toen in het zuiden van Tsjaad olie werd gevonden, maakte de regering mooie afspraken met de Wereldbank en oliemaatschappij Exxon. Tsjaad moest het schoolvoorbeeld worden van hoe olie-inkomsten wél ten goede konden komen aan de bevolking. Maar de Tsjadische leiders hielden zich niet aan de afspraken; van alle mooie beloften kwam niets terecht.

Tsjaad, twee keer zo groot als Frankrijk heeft in totaal 400 kilometer geasfalteerde weg. Benzinestations bestaan niet en brandstof wordt in flessen langs de kant van de weg aangeboden. De bevolking is nog even arm als vóór de olievondst.

John Ghazvinian, schrijver van het boek ' Untapped: the scramble for Africa's oil ' meent: ,,Nog lang niet alle mogelijke olievelden op het continent zijn in kaart gebracht. Voor oliemaatschappijen is het een opwindende regio. Maar de speurtochten naar olie kunnen leiden tot meer narigheid in Afrika''.

Fluwelen handschoenen
De Ghanese econoom Nii Moi Thompson meent dat er slechts twee dingen nodig zijn om van olie een zegen te maken: ,,Goede leiders en efficiënte overheidsinstellingen''.

Hij herinnert eraan dat het Westen altijd bereid is druk uit te oefenen op Afrikaanse landen om te zorgen voor beter bestuur. ,,Maar leiders van olieproducerende landen op het continent worden steevast met fluwelen handschoenen aangepakt. En daar schiet de bevolking niets mee op''.


http://www.nd.nl/Document.aspx?docu...rtikel&id=95109

Olive Yao
28-06-07, 18:29
zie ook

African oil politics (http://africanoilpolitics.blogspot.com/)

en

China, Africa and oil (http://www.cfr.org/publication/9557/)

mark61
28-06-07, 18:32
Waarom heb je een apart topic geopend? Alleen om de titel bij te stellen? Vermoeiend hoor.