observer
11-07-07, 10:32
• Marokkaansen komen vaak in prostitutie terecht • Dringend personeel nodig
Farah (25) uit Casablanca vertrekt naar Jordanië om in een café-restaurant te werken. Bij aankomst wordt haar paspoort afgenomen. Ze moet een minuscuul rokje en bovenstukje aan, wordt zwaar opgemaakt en kan aan het werk. De nachten brengt ze door in een nachtclub en de dagen in een gedeeld appartement met tralievensters. Wie niet genoeg verdient, wordt uitgescholden. Wie probeert te ontsnappen, riskeert gevangenisstraf en een pak slaag. Farah heeft het geluk na acht maanden te worden vrijgekocht door een meelevende klant. Het kost hem 3500 euro. Terug in Marokko heeft Farah maanden nodig om weer aan het leven te wennen. Haar familie vertelt ze niets.
‘Naima’ (23) uit Tadla betaalt 1500 euro, bijna een jaarsalaris, voor een arbeidscontract als kapster in Syrië. Ze kan daar met haar vak veel meer verdienen dan in Marokko, is haar verteld. De ex-vrouw van haar oom zal alles regelen, haar dochter zit al in Damascus. Daar aangekomen treft Naima geen kapsalon, maar een hotel. Haar brave nichtje van negentien zit rokend en drinkend tussen 34 andere Marokkaansen. Naima wordt gesommeerd zich ‘heel licht’ te kleden en naar beneden te gaan. Ze weigert. Na twintig dagen huilen en protesteren mag ze terug. Naar haar geld kan ze fluiten.
Duizenden Marokkaanse jonge vrouwen vertrekken jaarlijks naar de Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië, Jordanië en andere Arabische staten om er te werken. Velen komen terecht in prostitutienetwerken.
Volgens de statistieken bevinden zich in Arabische landen 213.034 migranten, waarvan 48.382 in de Golf. “Het werkelijke aantal is hoger”, zegt socioloog Abdelfettah Ezzine. “Meisjes komen op een toeristenvisum binnen, of reizen via een land als Syrië waar geen visum wordt gevraagd.” Hun positie wordt verzwakt door het in de Golf heersende kafala-systeem: iedere vreemdeling wordt vertegenwoordigd door een kafil, een burger van het land die verantwoordelijk is voor alle contact met de staat.
“In vroegere tribale gemeenschappen werkte het systeem als bescherming van bezoekers”, zegt migratie-expert Mohamed Khachani. “Tegenwoordig kunnen kafils misbruik maken van hun positie en migranten hun bewegingsvrijheid ontnemen, inclusief hun paspoort. Marokkaanse ambassades hebben regelmatig te maken met meisjes die in paniek binnenrennen, soms in nachtjapon, en om hulp smeken.”
Hoewel de positie van migranten in Arabische landen in het algemeen en vrouwelijke migranten in het bijzonder steeds meer aandacht krijgt van actiegroepen en media, heerst op regeringsniveau stilte. “Marokkaansen vervangen de lokale arbeidskrachten”, zegt Khachani. “Er is vrouwelijk personeel nodig, niet alleen in de prostitutie, maar ook in toerisme en dienstverlening. Omdat de lokale bevolking in gesloten samenlevingen als Syrië of Saoedi-Arabië dat werk niet doet, worden arbeidskrachten geïmporteerd.” Het wederzijdse economische belang is aanzienlijk. Het bedrag dat gemiddeld per persoon wordt overgeboekt naar Marokko is het hoogst in de Verenigde Arabische Emiraten, met 111.963 dirham (ongeveer 10.000 euro) per jaar. Ter vergelijking: het gemiddelde vanuit Nederland is 5.051 dirham, nog geen vijfhonderd euro. “Elk meisje in de Golf heeft minimaal vijf monden te voeden”, zegt Ezzine.
Marokkaansen zijn zeer gewild. “Ze hebben de knowhow”, zegt Khachani. “Op het gebied van taal – ze spreken behalve Arabisch vaak ook het lokale dialect - cultuur en andere vlakken.” Niet alle vrouwen werken onder dwang. “Sommigen weten wat ze te wachten staat en kiezen ervoor”, zegt Khachani. Farah: “Het vriendinnetje van de baas had ook meisjes geregeld, en die werden beter behandeld. Om te beginnen werden ze betaald, terwijl wij waren gedwongen een blanco cheque te tekenen ‘ter vergoeding van gemaakte kosten’ en op stiekem achtergehouden fooien na nauwelijks verdienden.”
De populariteit van Marokkaanse ‘artiestes’ – de verzamelnaam voor alles wat amusement en nachtleven is – is desastreus voor het imago van elke Marokkaanse die om wat voor reden dan ook in de Golf verblijft. “Toen ik met een collegaatje naar een conferentie in Amman ging, werden we in ons hotel in het Marokkaans begroet door een andere gast”, zegt een Marokkaanse journaliste. “Hij bleek niet Marokkaans maar Saoedisch. Vijf minuten later belde hij naar onze hotelkamer.”
vergis ik me of zijn dit precies dezelfde methodes etc die je in het oostblok zag
Farah (25) uit Casablanca vertrekt naar Jordanië om in een café-restaurant te werken. Bij aankomst wordt haar paspoort afgenomen. Ze moet een minuscuul rokje en bovenstukje aan, wordt zwaar opgemaakt en kan aan het werk. De nachten brengt ze door in een nachtclub en de dagen in een gedeeld appartement met tralievensters. Wie niet genoeg verdient, wordt uitgescholden. Wie probeert te ontsnappen, riskeert gevangenisstraf en een pak slaag. Farah heeft het geluk na acht maanden te worden vrijgekocht door een meelevende klant. Het kost hem 3500 euro. Terug in Marokko heeft Farah maanden nodig om weer aan het leven te wennen. Haar familie vertelt ze niets.
‘Naima’ (23) uit Tadla betaalt 1500 euro, bijna een jaarsalaris, voor een arbeidscontract als kapster in Syrië. Ze kan daar met haar vak veel meer verdienen dan in Marokko, is haar verteld. De ex-vrouw van haar oom zal alles regelen, haar dochter zit al in Damascus. Daar aangekomen treft Naima geen kapsalon, maar een hotel. Haar brave nichtje van negentien zit rokend en drinkend tussen 34 andere Marokkaansen. Naima wordt gesommeerd zich ‘heel licht’ te kleden en naar beneden te gaan. Ze weigert. Na twintig dagen huilen en protesteren mag ze terug. Naar haar geld kan ze fluiten.
Duizenden Marokkaanse jonge vrouwen vertrekken jaarlijks naar de Arabische Emiraten, Saoedi-Arabië, Jordanië en andere Arabische staten om er te werken. Velen komen terecht in prostitutienetwerken.
Volgens de statistieken bevinden zich in Arabische landen 213.034 migranten, waarvan 48.382 in de Golf. “Het werkelijke aantal is hoger”, zegt socioloog Abdelfettah Ezzine. “Meisjes komen op een toeristenvisum binnen, of reizen via een land als Syrië waar geen visum wordt gevraagd.” Hun positie wordt verzwakt door het in de Golf heersende kafala-systeem: iedere vreemdeling wordt vertegenwoordigd door een kafil, een burger van het land die verantwoordelijk is voor alle contact met de staat.
“In vroegere tribale gemeenschappen werkte het systeem als bescherming van bezoekers”, zegt migratie-expert Mohamed Khachani. “Tegenwoordig kunnen kafils misbruik maken van hun positie en migranten hun bewegingsvrijheid ontnemen, inclusief hun paspoort. Marokkaanse ambassades hebben regelmatig te maken met meisjes die in paniek binnenrennen, soms in nachtjapon, en om hulp smeken.”
Hoewel de positie van migranten in Arabische landen in het algemeen en vrouwelijke migranten in het bijzonder steeds meer aandacht krijgt van actiegroepen en media, heerst op regeringsniveau stilte. “Marokkaansen vervangen de lokale arbeidskrachten”, zegt Khachani. “Er is vrouwelijk personeel nodig, niet alleen in de prostitutie, maar ook in toerisme en dienstverlening. Omdat de lokale bevolking in gesloten samenlevingen als Syrië of Saoedi-Arabië dat werk niet doet, worden arbeidskrachten geïmporteerd.” Het wederzijdse economische belang is aanzienlijk. Het bedrag dat gemiddeld per persoon wordt overgeboekt naar Marokko is het hoogst in de Verenigde Arabische Emiraten, met 111.963 dirham (ongeveer 10.000 euro) per jaar. Ter vergelijking: het gemiddelde vanuit Nederland is 5.051 dirham, nog geen vijfhonderd euro. “Elk meisje in de Golf heeft minimaal vijf monden te voeden”, zegt Ezzine.
Marokkaansen zijn zeer gewild. “Ze hebben de knowhow”, zegt Khachani. “Op het gebied van taal – ze spreken behalve Arabisch vaak ook het lokale dialect - cultuur en andere vlakken.” Niet alle vrouwen werken onder dwang. “Sommigen weten wat ze te wachten staat en kiezen ervoor”, zegt Khachani. Farah: “Het vriendinnetje van de baas had ook meisjes geregeld, en die werden beter behandeld. Om te beginnen werden ze betaald, terwijl wij waren gedwongen een blanco cheque te tekenen ‘ter vergoeding van gemaakte kosten’ en op stiekem achtergehouden fooien na nauwelijks verdienden.”
De populariteit van Marokkaanse ‘artiestes’ – de verzamelnaam voor alles wat amusement en nachtleven is – is desastreus voor het imago van elke Marokkaanse die om wat voor reden dan ook in de Golf verblijft. “Toen ik met een collegaatje naar een conferentie in Amman ging, werden we in ons hotel in het Marokkaans begroet door een andere gast”, zegt een Marokkaanse journaliste. “Hij bleek niet Marokkaans maar Saoedisch. Vijf minuten later belde hij naar onze hotelkamer.”
vergis ik me of zijn dit precies dezelfde methodes etc die je in het oostblok zag