Slinger
13-07-07, 08:38
Pakistan vertoont steeds meer trekken van falende staat
Rob de Wijk
De militanten die zich in de Rode Moskee in Islamabad schuilhielden streven naar een fundamentalistisch Pakistan waarin de Sharia wordt ingevoerd. Musharraf’s strijd met deze militanten maakt duidelijk dat zijn gezag tanende is.
Een sterke president met grote steun onder de bevolking zou eerder hebben besloten tot krachtdadig optreden tegen de militanten. Dat verklaart ook zijn houding ten opzichte van de radicale geestelijke Fazlullah, de leider van de Beweging voor de Invoering van de Islamitische Wetten. Deze extremistische groep steunt openlijk de strijders van de moskee en de taliban, maar kan eigenlijk zijn gang gaan. Kennelijk, vreest een te krachtdadig handelende Musharraf voor een reactie van een aanzienlijk deel van zijn onderdanen die zijn positie zou kunnen ondermijnen. Oppervlakkig lijkt het mee te vallen, want de media staan in meerderheid achter hem en de vlucht van de als vrouw verklede leider van de moskee, Maulana Abdul Aziz, wekte hoon op.
Maar in werkelijkheid wankelt zijn positie. In de noordelijke grensprovincies plegen militanten vaker aanslagen en zelf ontkwam de president vorige week vrijdag aan de dood toen zijn vliegtuig bij het opstijgen onder vuur werd genomen. De president wordt steeds meer in het nauw gebracht door aanhangers van de radicale Islam.
Door de opkomst van extremisten begint het land steeds meer trekken van een falende staat te vertonen. In delen van het land heeft de centrale regering niets te zeggen. In het noorden bij de grens met Afghanistan heerst een extremistische groep die Al-Kaida steunt. In het midden zijn coalities van buitenlandse strijders actief, evenals verzetsleider Jalaluddin Haqqani die de NAVO in Afghanistan bestrijdt. Nog zuidelijker zitten de taliban voor hun strijd tegen de NAVO in het zuiden Afghanistan, inclusief Uruzgan.
Zorgwekkend is dat deze groepen steun ontvangen van Pakistaanse moskeeën, van rijke aanhangers in het buitenland, de radicale politieke partij Jamiat-e-Ulema Islam, en delen van de ISI, de Pakistaanse geheime dienst. De ISI zou wapens aan de taliban leveren en soms hun gewonde strijders verzorgen.
Musharraf verliest zienderogen de grip op zijn land. Dat is zorgwekkend omdat Pakistan een kernwapen heeft. De kans is groot dat als Musharraf valt, Osama bin Laden eindelijk zijn zo vurig gewenste Islamitische atoombom krijgt. We krijgen dan te maken met het nachtmerriescenario van extremisten met kernwapens.
Door de val van Musharraf wordt Pakistan een nog belangrijkere motor van de strijd in Afghanistan. De Amerikaanse RAND Corporation concludeerde dat strijders die door staten worden gesteund in meer dan de helft van de gevallen winnen en strijders die anderszins steun van over de grens krijgen in een derde van de gevallen succesvol zijn. Zonder enige steun van buitenaf zakt de overwinningskans terug tot een magere 17 procent. Zo bezien heeft de taliban nu dertig procent kans op een overwinning en na de vorming van een islamistische staat vijftig procent. De NAVO heeft er dus alle belang bij dat de president in het zadel blijft. Maar die kans wordt met de dag kleiner en Pakistan ontwikkelt zich in hoog tempo tot de grootste uitdaging voor de internationale gemeenschap van de afgelopen vijftien jaar.
Trouw, 13 juli 2007
Rob de Wijk
De militanten die zich in de Rode Moskee in Islamabad schuilhielden streven naar een fundamentalistisch Pakistan waarin de Sharia wordt ingevoerd. Musharraf’s strijd met deze militanten maakt duidelijk dat zijn gezag tanende is.
Een sterke president met grote steun onder de bevolking zou eerder hebben besloten tot krachtdadig optreden tegen de militanten. Dat verklaart ook zijn houding ten opzichte van de radicale geestelijke Fazlullah, de leider van de Beweging voor de Invoering van de Islamitische Wetten. Deze extremistische groep steunt openlijk de strijders van de moskee en de taliban, maar kan eigenlijk zijn gang gaan. Kennelijk, vreest een te krachtdadig handelende Musharraf voor een reactie van een aanzienlijk deel van zijn onderdanen die zijn positie zou kunnen ondermijnen. Oppervlakkig lijkt het mee te vallen, want de media staan in meerderheid achter hem en de vlucht van de als vrouw verklede leider van de moskee, Maulana Abdul Aziz, wekte hoon op.
Maar in werkelijkheid wankelt zijn positie. In de noordelijke grensprovincies plegen militanten vaker aanslagen en zelf ontkwam de president vorige week vrijdag aan de dood toen zijn vliegtuig bij het opstijgen onder vuur werd genomen. De president wordt steeds meer in het nauw gebracht door aanhangers van de radicale Islam.
Door de opkomst van extremisten begint het land steeds meer trekken van een falende staat te vertonen. In delen van het land heeft de centrale regering niets te zeggen. In het noorden bij de grens met Afghanistan heerst een extremistische groep die Al-Kaida steunt. In het midden zijn coalities van buitenlandse strijders actief, evenals verzetsleider Jalaluddin Haqqani die de NAVO in Afghanistan bestrijdt. Nog zuidelijker zitten de taliban voor hun strijd tegen de NAVO in het zuiden Afghanistan, inclusief Uruzgan.
Zorgwekkend is dat deze groepen steun ontvangen van Pakistaanse moskeeën, van rijke aanhangers in het buitenland, de radicale politieke partij Jamiat-e-Ulema Islam, en delen van de ISI, de Pakistaanse geheime dienst. De ISI zou wapens aan de taliban leveren en soms hun gewonde strijders verzorgen.
Musharraf verliest zienderogen de grip op zijn land. Dat is zorgwekkend omdat Pakistan een kernwapen heeft. De kans is groot dat als Musharraf valt, Osama bin Laden eindelijk zijn zo vurig gewenste Islamitische atoombom krijgt. We krijgen dan te maken met het nachtmerriescenario van extremisten met kernwapens.
Door de val van Musharraf wordt Pakistan een nog belangrijkere motor van de strijd in Afghanistan. De Amerikaanse RAND Corporation concludeerde dat strijders die door staten worden gesteund in meer dan de helft van de gevallen winnen en strijders die anderszins steun van over de grens krijgen in een derde van de gevallen succesvol zijn. Zonder enige steun van buitenaf zakt de overwinningskans terug tot een magere 17 procent. Zo bezien heeft de taliban nu dertig procent kans op een overwinning en na de vorming van een islamistische staat vijftig procent. De NAVO heeft er dus alle belang bij dat de president in het zadel blijft. Maar die kans wordt met de dag kleiner en Pakistan ontwikkelt zich in hoog tempo tot de grootste uitdaging voor de internationale gemeenschap van de afgelopen vijftien jaar.
Trouw, 13 juli 2007