observer
18-07-07, 15:49
PARIJS - Ze loopt vrolijk en handenschuddend door de fraaie tuin van haar ministerie. Honderden mensen zijn afgekomen op haar tuinfeest.
Lachend kijkt Rachida Dati (41) terug op haar eerste weken als lid van de Franse regering. ,,Ik had nooit gedacht dat ik minister zou worden.’’ Maar als haar werk ter sprake komt, is Rachida Dati uiterst serieus. ,,Justitie gaat over vrede, vrijheid, respect, bescherming en solidariteit,’’ zegt ze streng.
Dati is de afgelopen maanden als een wervelwind door de Franse politiek gegaan. Als eerste kondigde ze minimumstraffen aan voor recidivisten, criminelen die opnieuw de fout ingaan. Vervolgens was de jeugdcriminaliteit aan de beurt: de leeftijd om als volwassene te worden gestraft, verlaagde zij naar 16 jaar. Daarna nam ze het initiatief voor verdere Europese justitiële samenwerking en kondigde ze een hervorming van het gevangeniswezen aan.
In haar dadendrang lijkt ze nog het meest op haar leermeester én politieke voorbeeld: president Nicolas Sarkozy. Ook hij is ambitieus en extreem doelgericht. En beide politici zijn vechtersbazen. Allebei werkten ze zich op eigen kracht omhoog op de maatschappelijke, sociale en politieke ladder.
Dati is de dochter van Algerijnse en Marokkaanse ouders die als gastarbeiders naar Frankrijk kwamen. Ze zat als jonge vrouw nog achter de kassa in een supermarkt, maar besloot het hogerop te zoeken. Ze ging naar de universiteit en financierde haar studie door tegelijkertijd te werken. En ze slaagde. Ze kreeg een baan bij de Franse justitie, werd opgemerkt door oud-minister Simone Veil en klopte in 2002 aan bij Nicolas Sarkozy. Het klikte meteen.
Sarkozy bood haar een baan aan en sindsdien week ze niet meer van zijn zijde. Ze werkte op zijn ministerie, was zijn woordvoerster tijdens de verkiezingscampagne en mocht daarna aan de slag als ‘crime fighter’.
Haar benoeming als minister was opmerkelijk. Niet eerder schopte een kind van immigranten het tot zo’n hoge ministerspost in de Franse regering. En haar loopbaan staat haaks op de traditionele carrière van de overwegend mannelijke Franse politici met elitaire opleidingen en familierelaties.
Toch voelt ze zich geen rolmodel. ,,Als er al een voorbeeldfunctie ís, dan is het die van mijn benoeming. Ík zelf ben geen voorbeeld, maar mijn benoeming heeft natuurlijk wel symbolische waarde ja: dat iemand als ik het zo ver kan schoppen. Maar dat heeft niets met mijn persoon te maken. Ik hoop dat er nog velen na mij volgen.’’
Toch waren er de afgelopen week de eerste rimpelingen. Haar broer Jamel bleek tot drie jaar cel veroordeeld wegens handel in heroïne, haar broer Omar staat onder justitieel toezicht wegens handel in cannabis.
Bij het ministerie nam de directeur van haar kabinet ontslag, naar verluidt wegens Dati’s stijl van leidinggeven. ,,Ik heb er genoeg van om me elke dag te laten beledigen,’’ zou hij bij zijn afscheid hebben gezegd. Drie van Dati’s adviseurs volgende zijn voorbeeld en stapten ook op. Al die troebelen haalden groot de krant, iets waar Dati moeilijk aan kan wennen.
,,Wat me het meest heeft verbaasd is dat elke dag alle schijnwerpers op je staan gericht,’’ vertelt ze terugblikkend. ,,Het is zwaar ja, net als elke functie op dit niveau. Álles wat je doet is belangrijk.’’
wel weer jammer dat haar broers alle stereotypes bevestigen, wat is dat toch dat noord afrikaanse vrouwen wel en mannen niet in staat zijn om omhoog te kijken
Lachend kijkt Rachida Dati (41) terug op haar eerste weken als lid van de Franse regering. ,,Ik had nooit gedacht dat ik minister zou worden.’’ Maar als haar werk ter sprake komt, is Rachida Dati uiterst serieus. ,,Justitie gaat over vrede, vrijheid, respect, bescherming en solidariteit,’’ zegt ze streng.
Dati is de afgelopen maanden als een wervelwind door de Franse politiek gegaan. Als eerste kondigde ze minimumstraffen aan voor recidivisten, criminelen die opnieuw de fout ingaan. Vervolgens was de jeugdcriminaliteit aan de beurt: de leeftijd om als volwassene te worden gestraft, verlaagde zij naar 16 jaar. Daarna nam ze het initiatief voor verdere Europese justitiële samenwerking en kondigde ze een hervorming van het gevangeniswezen aan.
In haar dadendrang lijkt ze nog het meest op haar leermeester én politieke voorbeeld: president Nicolas Sarkozy. Ook hij is ambitieus en extreem doelgericht. En beide politici zijn vechtersbazen. Allebei werkten ze zich op eigen kracht omhoog op de maatschappelijke, sociale en politieke ladder.
Dati is de dochter van Algerijnse en Marokkaanse ouders die als gastarbeiders naar Frankrijk kwamen. Ze zat als jonge vrouw nog achter de kassa in een supermarkt, maar besloot het hogerop te zoeken. Ze ging naar de universiteit en financierde haar studie door tegelijkertijd te werken. En ze slaagde. Ze kreeg een baan bij de Franse justitie, werd opgemerkt door oud-minister Simone Veil en klopte in 2002 aan bij Nicolas Sarkozy. Het klikte meteen.
Sarkozy bood haar een baan aan en sindsdien week ze niet meer van zijn zijde. Ze werkte op zijn ministerie, was zijn woordvoerster tijdens de verkiezingscampagne en mocht daarna aan de slag als ‘crime fighter’.
Haar benoeming als minister was opmerkelijk. Niet eerder schopte een kind van immigranten het tot zo’n hoge ministerspost in de Franse regering. En haar loopbaan staat haaks op de traditionele carrière van de overwegend mannelijke Franse politici met elitaire opleidingen en familierelaties.
Toch voelt ze zich geen rolmodel. ,,Als er al een voorbeeldfunctie ís, dan is het die van mijn benoeming. Ík zelf ben geen voorbeeld, maar mijn benoeming heeft natuurlijk wel symbolische waarde ja: dat iemand als ik het zo ver kan schoppen. Maar dat heeft niets met mijn persoon te maken. Ik hoop dat er nog velen na mij volgen.’’
Toch waren er de afgelopen week de eerste rimpelingen. Haar broer Jamel bleek tot drie jaar cel veroordeeld wegens handel in heroïne, haar broer Omar staat onder justitieel toezicht wegens handel in cannabis.
Bij het ministerie nam de directeur van haar kabinet ontslag, naar verluidt wegens Dati’s stijl van leidinggeven. ,,Ik heb er genoeg van om me elke dag te laten beledigen,’’ zou hij bij zijn afscheid hebben gezegd. Drie van Dati’s adviseurs volgende zijn voorbeeld en stapten ook op. Al die troebelen haalden groot de krant, iets waar Dati moeilijk aan kan wennen.
,,Wat me het meest heeft verbaasd is dat elke dag alle schijnwerpers op je staan gericht,’’ vertelt ze terugblikkend. ,,Het is zwaar ja, net als elke functie op dit niveau. Álles wat je doet is belangrijk.’’
wel weer jammer dat haar broers alle stereotypes bevestigen, wat is dat toch dat noord afrikaanse vrouwen wel en mannen niet in staat zijn om omhoog te kijken