Marsipulami
09-08-07, 09:05
Evangelicale jongeren seksueel minstens zo actief als niet-christelijke leeftijdsgenoten
NEW YORK - Evangelicale jongeren in de VS zijn op seksueel terrein minstens zo actief als niet-christelijke leeftijdsgenoten. Het is zelfs waarschijnlijk dat Amerikaanse jongelui die zich overtuigd christen noemen, op seksueel terrein „immoreler” zijn dan jongeren die niets hebben met het christelijk geloof.
Dat is de conclusie die de christelijke socioloog Mark Regnerus trekt uit een omvangrijk onderzoek onder Amerikaanse jongeren. Hij stelt vast dat de evangelicale jeugd weliswaar luidkeels oproept met gemeenschap te wachten tot het huwelijk, maar in de praktijk de slogan ”Ware liefde wacht” aan zijn laars lapt. Verbijsterend is dat 88 procent van de evangelicale jongelui die deze belofte doet, haar uiteindelijk niet nakomt.
Er zijn sterke aanwijzingen dat orthodox-christelijke jongeren in Nederland zich ook deze seksuele vrijheid veroorloven. Al ontbreken tot nu toe harde cijfers, het is niet voor niets dat orthodox-protestantse en reformatorische scholen meer dan vroeger aandacht besteden aan seksuele voorlichting. Weliswaar is het van alle tijden dat jongeren voor het huwelijk verder gaan dan geoorloofd is, maar de schaal waarop dit tegenwoordig zou gebeuren, geeft reden tot verontrusting.
Uiteraard is het weinig overtuigend tegenover niet-christenen dat er een geweldig groot gat gaapt tussen zeggen en doen. Wanneer kerken en christenen oproepen tot herstel van normen op seksueel gebied en christelijke jongeren nemen daar zelf een loopje mee, dan komt dat hypocriet over. Dat werpt niet alleen een smet op christenen, maar ook op het christelijk geloof en de christelijke gemeente, op het lichaam van Christus..
Het is te eenvoudig om deze onthutsende ontwikkeling uitsluitend toe te schrijven aan de verseksualisering van de samenleving. Het kwaad zit dieper. Onze cultuur is vergeven van emotionaliteit. Niet het verstandig handelen, maar het prettig voelen staat voorop. De groei naar de volwassenheid richt zich niet op het zich eigen maken van waarden en normen, maar op zelfontplooiing. Dat leidt ertoe dat mensen handelen naar hetgeen hen innerlijk drijft en niet naar datgene wat door anderen wordt voorgehouden. Zo ontstaat alle ruimte om zich over te geven aan verlangens en in vrijheid, of liever: losbandigheid, te genieten van verboden vruchten.
Dat christelijke jongeren zich hierin laten meeslepen, hoeft op zich niemand te verbazen. Zij hebben eenzelfde natuur als niet-christenen. Maar de Bijbel, die zij beschouwen als de richtlijn voor hun leven, wijst een andere weg. Die leert dat de mens van zichzelf nooit grenzen in acht neemt. Gods wet is aan mensen gegeven omdat zij zich niet in de hand kunnen houden.
Daarmee is tegelijk de emotionaliteit die de moderne cultuur domineert paal en perk gesteld. De Bijbel leert de noodzaak van zelfbeheersing, hoe moeilijk dat ook is. Salomo leert niet voor niets dat hij die heerst over zijn geest sterker is dan die een stad inneemt. In opvoeding, onderwijs en prediking zal daarom de noodzaak van zelfbeheersing meer aandacht moeten hebben. Waarbij deze zich overigens niet zal moeten beperken tot de seksualiteit. Zelfbeheersing stempelt een totale levenshouding die alleen geestelijk volwassen mensen geschonken is.
NEW YORK - Evangelicale jongeren in de VS zijn op seksueel terrein minstens zo actief als niet-christelijke leeftijdsgenoten. Het is zelfs waarschijnlijk dat Amerikaanse jongelui die zich overtuigd christen noemen, op seksueel terrein „immoreler” zijn dan jongeren die niets hebben met het christelijk geloof.
Dat is de conclusie die de christelijke socioloog Mark Regnerus trekt uit een omvangrijk onderzoek onder Amerikaanse jongeren. Hij stelt vast dat de evangelicale jeugd weliswaar luidkeels oproept met gemeenschap te wachten tot het huwelijk, maar in de praktijk de slogan ”Ware liefde wacht” aan zijn laars lapt. Verbijsterend is dat 88 procent van de evangelicale jongelui die deze belofte doet, haar uiteindelijk niet nakomt.
Er zijn sterke aanwijzingen dat orthodox-christelijke jongeren in Nederland zich ook deze seksuele vrijheid veroorloven. Al ontbreken tot nu toe harde cijfers, het is niet voor niets dat orthodox-protestantse en reformatorische scholen meer dan vroeger aandacht besteden aan seksuele voorlichting. Weliswaar is het van alle tijden dat jongeren voor het huwelijk verder gaan dan geoorloofd is, maar de schaal waarop dit tegenwoordig zou gebeuren, geeft reden tot verontrusting.
Uiteraard is het weinig overtuigend tegenover niet-christenen dat er een geweldig groot gat gaapt tussen zeggen en doen. Wanneer kerken en christenen oproepen tot herstel van normen op seksueel gebied en christelijke jongeren nemen daar zelf een loopje mee, dan komt dat hypocriet over. Dat werpt niet alleen een smet op christenen, maar ook op het christelijk geloof en de christelijke gemeente, op het lichaam van Christus..
Het is te eenvoudig om deze onthutsende ontwikkeling uitsluitend toe te schrijven aan de verseksualisering van de samenleving. Het kwaad zit dieper. Onze cultuur is vergeven van emotionaliteit. Niet het verstandig handelen, maar het prettig voelen staat voorop. De groei naar de volwassenheid richt zich niet op het zich eigen maken van waarden en normen, maar op zelfontplooiing. Dat leidt ertoe dat mensen handelen naar hetgeen hen innerlijk drijft en niet naar datgene wat door anderen wordt voorgehouden. Zo ontstaat alle ruimte om zich over te geven aan verlangens en in vrijheid, of liever: losbandigheid, te genieten van verboden vruchten.
Dat christelijke jongeren zich hierin laten meeslepen, hoeft op zich niemand te verbazen. Zij hebben eenzelfde natuur als niet-christenen. Maar de Bijbel, die zij beschouwen als de richtlijn voor hun leven, wijst een andere weg. Die leert dat de mens van zichzelf nooit grenzen in acht neemt. Gods wet is aan mensen gegeven omdat zij zich niet in de hand kunnen houden.
Daarmee is tegelijk de emotionaliteit die de moderne cultuur domineert paal en perk gesteld. De Bijbel leert de noodzaak van zelfbeheersing, hoe moeilijk dat ook is. Salomo leert niet voor niets dat hij die heerst over zijn geest sterker is dan die een stad inneemt. In opvoeding, onderwijs en prediking zal daarom de noodzaak van zelfbeheersing meer aandacht moeten hebben. Waarbij deze zich overigens niet zal moeten beperken tot de seksualiteit. Zelfbeheersing stempelt een totale levenshouding die alleen geestelijk volwassen mensen geschonken is.