Koukousbaous
17-08-07, 09:02
Een beetje in elkaar geslagen
18-08-2007
Door Rudie Kagie
Ehsan Jami (22), PvdA-raadslid te Voorburg en voorzitter van een op te richten comité voor ex-moslims, betaalde de tol voor zijn openhartigheid. Zaterdagmiddag 4 augustus rond zes uur werd hij bij het verlaten van een supermarkt aan de Prinses Beatrixlaan in zijn woonplaats opgewacht door drie mannen die hem uitscholden en fysiek te grazen namen. Inmiddels wordt de jonge politicus beveiligd onder auspiciën van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding.
Wat gebeurde er nu precies? Op zondag 5 augustus deed Jami verslag in Nova: ‘Gisteren ben ik door drie jongens, een van Somalische afkomst en twee van Marokkaanse afkomst, die op mij gewacht hebben, tijdens het boodschappen eigenlijk, hoe triest het ook klinkt, een beetje in elkaar geslagen. Ze zeiden: wat zit je nou te lullen over de islam en de profeet Mohammed. Toen draaide ik me om en toen kreeg ik een klap in mijn gezicht.’
De Volkskrant meldde maandagochtend 6 augustus: ‘De drie mannen scholden Jami uit toen hij in het gezelschap van een vrouw de supermarkt verliet. Hij werd onder meer uitgemaakt voor “kankerlandverrader”. (…) Ehsan Jami werd daarna tot twee keer toe tegen de grond geslagen en liep daarbij een aantal bloedingen en verwondingen op. De vrouw in wier gezelschap hij verkeerde, trof hetzelfde lot.’
Volgens NRC Handelsblad van dezelfde dag was geen sprake van een ‘klap’, maar: ‘Hij werd uitgescholden en kreeg, toen hij zich omdraaide, een trap in het gezicht.’ Volgens Het Parool werd Jami ‘tegen de grond geslagen en geschopt. Zijn verwondingen konden buiten het ziekenhuis worden behandeld.’
De daders zijn spoorloos, maar De Telegraaf wist over hun identiteit te melden dat het ‘drie conservatieve moslims’ betrof. De meest specifieke beschrijving van het incident stond op dinsdag 7 augustus in NRC Handelsblad. Verslaggeefster Petra de Koning had het slachtoffer die zaterdagavond een paar uur na het gebeurde door de telefoon gesproken, waarbij hij in de derde persoon aan zichzelf refereerde als ‘dit vlees en deze botten’. Hoogleraar en columnist Afshin Ellian zou de volgende dag de woordvoering overnemen omdat Jami zelf ‘te geëmotioneerd’ was om nog met de pers te praten. Volgens de reconstructie in de NRC werd Jami op de gewraakte zaterdag bij de tramhalte, niet ver van zijn huis, toegeroepen door een man die zei: ‘Hé kankergozer, wat zit jij nou te lullen over de islam.’ Jami draaide zich om en kreeg een klap. Hij viel, stond weer op en kreeg een trap. ‘Ik zag overal bloed, ik kreeg een black-out,’ verklaarde het slachtoffer achteraf. Maar spatte dat bloed dat hij op dat moment ‘overal’ meende te zien, werkelijk in het rond?
Volgens Geert Wilders – in diens potsierlijke oproep om naar aanleiding van het voorval de Koran te verbieden – werd het slachtoffer ‘tot bloedens toe in elkaar geramd’. Maar toen Jami die dinsdag op de vergadering van zijn comité verscheen, viel er geen schrammetje te bespeuren. Politie Haaglanden wil wel bevestigen dat aangifte van de mishandeling werd gedaan, maar verschaft geen bijzonderheden over de aard van het letsel. De vriendin die volgens de Volkskrant ‘hetzelfde lot’ als Jami zou hebben ondergaan, deed geen aangifte. Hoe het met haar ‘bloedingen en verwondingen’ is gesteld weet niemand.
Ontsnapt aan een ramp
De berichtgeving droeg bij tot een publicitair klimaat waarin elk gevoel voor nuance afbreuk leek te doen aan de omvang van een nationale catastrofe met Ehsan Jami als middelpunt. ‘We zijn ontsnapt aan een ramp,’ riep Afshin Ellian uit. Op donderdag 9 augustus meldde de Volkskrant op de voorpagina: ‘Toch is Ehsan Jami (…) in elkaar geslagen onder aanroeping van de islam.’ Dat strookte niet helemaal met Jami’s eigen verslag van de gebeurtenissen. Alsof de auteur het betreurde dat de belagers (volgens Het Parool) ‘kankerjood’ en ‘kankerhomo’ riepen, niet beseffend hoezeer hun actie aan dramatische zeggingskracht had kunnen winnen door het aanroepen van de islam.
Voor zover de letterlijk aangeslagen Ehsan Jami zich afgelopen week in het openbaar manifesteerde, wekte hij geen stabiele indruk. Zou hij werkelijk in één dag elfhonderd steunbetuigingen per e-mail hebben ontvangen, zoals hij op dinsdag in de NRC liet weten? Een dag later was het aantal volgens de Volkskrant gestegen tot veertienhonderd: ‘Daar zitten driehonderd ex-moslims tussen. Vijftig mensen zeggen: zet ons in het comité.’ Op de persoonlijke blog die Jami bijhoudt via de site van de PvdA-afdeling Voorburg-Leidschendam staan enkele blijken van adhesie. Op welk e-mailadres Jami het gros van de fanmail ontving, blijft onduidelijk.
Op de ‘geheime bijeenkomst’ van het comité (met de aanwezigheid van drie schrijvende journalisten en een team van Netwerk was het niet héél geheim te noemen) sneerde de voorzitter volgens de Volkskrant: ‘Volgens sommigen zou ik zelfs nooit moslim zijn geweest, terwijl ik dat toch echt was.’ Als er wat dat betreft sprake is van een misverstand, heeft het raadslid dat over zichzelf afgeroepen. Drie jaar geleden verklaarde hij in het lokale PvdA-blad De Rode Reiger: ‘Mijn grootouders waren nog moslim, maar mijn vader was ongodsdienstig en heeft mij altijd vrij gelaten om mijn eigen weg te zoeken op dat gebied. Mijn moeder heeft zich merkwaardig genoeg tot het christendom bekeerd.’ In een interview in Trouw vertelde Jami op 23 juni dit jaar dat zijn vader ‘nog altijd moslim’ is. Hij voegde eraan toe: ‘Als Mohammed nu zou leven, zou je hem met Osama bin Laden of met Saddam Hoessein kunnen vergelijken. Een verschrikkelijke man, iemand die mooie woorden spreekt, maar achter je rug een mes tevoorschijn haalt.’
Een dag na de publicatie van dit interview werd het raadslid op straat bedreigd door zes mannen. ‘Ze stootten hem aan en zeiden dat hij zou worden opgehangen,’ meldde NRC vorige week over deze bedreiging. Eerder zou hij in de buurt van Hollands Spoor op straat zijn uitgescholden, wat het totaal aantal bedreigingen aan zijn adres op drie brengt. Het Algemeen Dagblad voegde daar vorige week nog aan toe: ‘Niet alleen de media, maar ook radicale gekrenkte moslims weten Jami te vinden; in krap vier maanden tijd is hij drie keer belaagd. Twee keer kreeg hij klappen en één keer een mes op zijn keel.’ Bij Politie Haaglanden is niks bekend van een mes op de keel van Jami; bovendien liep hij volgens het proces verbaal bij maar één gelegenheid klappen op. Wel deed hij donderdag 9 augustus aangifte van een reeks telefonische bedreigingen. Die waren ongetwijfeld het gevolg van de openbaarmaking van zijn geheime nummer via Geenstijl.nl, die de informatie weer van de islamitische discussiesite Thabaat.net had geplukt.
Vanuit Washington liet oud-VVD-politica Ayaan Hirsi Ali weten dat ze zich het lot van het dappere PvdA-raadslid aantrekt: ‘Het lijkt erop dat de PvdA solidair is met intolerante fundamentalisten in plaats van met vrijheidsstrijders zoals Ehsan Jami.’
Volgende maand zal het Comité Ex-Moslims bijeenkomen voor de langverwachte officiële oprichtingsbijeenkomst. Bovendien presenteert Jami, heel symbolisch, op 11 september zijn eerste boek. Titel: Het recht om ex-moslim te zijn.
Cineast Eddy Terstall, die als prominent PvdA-lid een vertrouwensband opbouwde met het omstreden raadslid uit Voorburg: ‘Het lijkt er sterk op dat er krachten bezig zijn om koste wat het kost een breuk tussen Jami en de partij te forceren. Ik had het er vorige week nog over met Wouter Bos. Nog maar weinig mensen durven contact met Ehsan te zoeken. Ze zijn bang om hun uitspraken de volgende dag in een merkwaardige vorm in de media terug te vinden. Ehsan wordt omringd door mensen die er belang bij hebben om elke nuance af te straffen. Wat ooit begon als een discussie over grondrechten is volledig uit de hand gelopen. De fundamentalisten lachen zich een breuk.’
Op ramkoers
Margalith Kleijwegt
Twee maanden geleden ontmoette ik hem voor het eerst, Ehsan Jami, de oprichter van het comité voor ex-moslims. We waren allebei te gast bij LuxVoor, een landelijk podium voor jonge progressieve politiek geïnteresseerden. Het was vlak nadat NRC Handelsblad de e-mails tussen de PvdA en Eddy Terstall had gepubliceerd waaruit bleek dat de sociaal-democraten in hun maag zaten met deze nieuwe Ayaan. Want hoe moesten ze die onbesuisde jongen in de hand houden?
Het publiek aan de Amsterdamse Amstel was jong en wit en hoogopgeleid. Daarnaast waren er talloze journalisten uitgerukt om de opgewonden woorden van Jami te beluisteren. Die gingen erin als Gods woord in een ouderling. Kritische vragen werden nauwelijks gesteld, en mijn belangstelling voor het verhaal van Jami’s eigen afvalligheid – hij heeft een tot het christendom bekeerde moeder en een niet-gelovige vader – werd afgedaan als volstrekt irrelevant. De toehoorders leken een hekel te hebben aan godsdienst in het algemeen en aan de islam in het bijzonder. Jami zelf nam het die avond niet op voor de niet-gelovigen, maar gaf vooral af op degenen die wél geloofden.
Een paar weken later trad hij weer op, nu bij een door Paul Scheffer en Eddy Terstall georganiseerde avond in De Rode Hoed over geloofsvrijheid en geloofsafval. Een stampvolle zaal, een podium met onder andere minister Plasterk, schrijfster Nahed Selim, arabist Hans Jansen. Jami, die op de voet gevolgd werd door een ploeg van Nova, was een beetje stilletjes. In de zaal zaten weer nauwelijks moslims, maar de doelgroep leek door de aanwezigen absoluut niet te worden gemist. Schrijfster Yasmine Allas was de enige die opstond en riep dat dit debat over geloofsafval niet in deze witte vijftigpluszaal thuishoorde, maar in moslimhuiskamers. Haar hartekreet werd voor kennisgeving aangenomen. De verbetenheid waarmee ook nu weer over de islam werd gesproken was opmerkelijk. Dieptepunt was de reactie op panellid Mohammed Cheppih, die zich erover beklaagde dat moslims het ook niet altijd makkelijk hebben en zelfs op straat worden uitgescholden. Luid geloei uit de zaal was zijn deel.
Salima Belhaj, liberaal moslima en actief in D66, vroeg Jami na afloop om contact met haar op te nemen, ze wilde hem graag helpen. Haar oproep herhaalde ze in Vrij Nederland. Tot op de dag van vandaag heeft Jami haar niet gebeld.
Wat drijft Ehsan Jami? Zijn het de trauma’s die zijn familie in Iran opliep? Laat hij zich gebruiken als spreekbuis van die andere Iraanse ex-moslim Afshin Ellian? Is zijn voortdurende vraag om aandacht ingegeven door zucht naar roem? Wil hij de nieuwe Ayaan worden? Heeft hij daarom Ingrid Pouw, de vroegere pr-vrouw van Ayaan, als zijn woordvoerder ingehuurd? Via haar en Ellian is er een kort lijntje naar het voormalige boegbeeld van de anti-islamisten. Vorige week schaarde Ayaan zich vanuit de Verenigde Staten bij de club achter Jami, en via haar wordt de Zaak-Jami, zoals die nu toch mag worden genoemd, geïnternationaliseerd.
Jami’s korte politieke carrière wordt gekenmerkt door ongeduld en onrust. Als raadslid in Voorburg luisterde hij niet of nauwelijks naar de adviezen van zijn fractievoorzitter Harry Oldersma. Hij
volgde zijn eigen agenda en was van begin af aan gevoelig voor de aandacht van de media.
Zijn eigenzinnige gedrag bezorgde Oldersma steeds vaker hoofdbrekens. Jami beklaagde zich naar buiten toe voortdurend over de PvdA die zich te weinig om hem zou bekommeren, zich niet openlijk achter hem opstelde. Joost Eerdmans en Marco Pastors, dat waren pas goeie kerels, die zeiden tenminste openlijk hoezeer ze het met hem eens waren. De PvdA durfde niet te doen wat ze waarschijnlijk wel had gewild: Jami met klem verzoeken zich bij een andere partij aan te sluiten. De PvdA was bang dat iedere stap tégen Jami contraproductief zou uitpakken voor de partij. Maar juist door niets te doen, werd de zaak-Jami alleen maar groter. Jami hield de PvdA in gijzeling, zo werd dat ook door mensen binnen de partij ook gevoeld. Hij lag continu op ramkoers en niemand was in staat hem tegen te houden. De profeet vergelijken met Osama Bin Laden, de man een crimineel noemen met als voornaamste argument dat je in dit land ‘alles moet kunnen zeggen’ is toch niet zo’n sterk onderbouwd verhaal. Het wachten was op zo’n afschuwelijk incident als de mishandeling van een week geleden.
Veel jonge liberale moslims, ex-moslims, hoe je ze ook wilt noemen, zien met lede ogen aan hoe Jami de boor nog eens extra hard in de open zenuw van het islamdebat zet. Schrijver Hassan Bahara heeft er bij wijze van experiment/grap/pesterij nog een schepje bovenop gedaan door op zijn website www.hassanbahara.nl te beweren dat de profeet een nog veel grotere pedofiel was dan Karl Noten, de onlangs voor bezit van kinderporno veroordeelde fitnessgoeroe. Jami roept met zijn uitspraken de intolerantie op die hij juist zegt te willen bestrijden, verzucht Bahara. D66’er Salima Belhaj piekert zich ondertussen suf hoe ze een aantal vooraanstaande liberale moslims die roken, drinken, met niet-moslims vrijen, bij elkaar kan krijgen om via een publiek optreden de hysterie die Jami en de zijnen veroorzaken te dimmen. Hij krijgt te veel ruimte, is haar overtuiging. En daarom loopt het uit de hand.
Copyright: Vrij Nederland 18 augustus 2007
18-08-2007
Door Rudie Kagie
Ehsan Jami (22), PvdA-raadslid te Voorburg en voorzitter van een op te richten comité voor ex-moslims, betaalde de tol voor zijn openhartigheid. Zaterdagmiddag 4 augustus rond zes uur werd hij bij het verlaten van een supermarkt aan de Prinses Beatrixlaan in zijn woonplaats opgewacht door drie mannen die hem uitscholden en fysiek te grazen namen. Inmiddels wordt de jonge politicus beveiligd onder auspiciën van de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding.
Wat gebeurde er nu precies? Op zondag 5 augustus deed Jami verslag in Nova: ‘Gisteren ben ik door drie jongens, een van Somalische afkomst en twee van Marokkaanse afkomst, die op mij gewacht hebben, tijdens het boodschappen eigenlijk, hoe triest het ook klinkt, een beetje in elkaar geslagen. Ze zeiden: wat zit je nou te lullen over de islam en de profeet Mohammed. Toen draaide ik me om en toen kreeg ik een klap in mijn gezicht.’
De Volkskrant meldde maandagochtend 6 augustus: ‘De drie mannen scholden Jami uit toen hij in het gezelschap van een vrouw de supermarkt verliet. Hij werd onder meer uitgemaakt voor “kankerlandverrader”. (…) Ehsan Jami werd daarna tot twee keer toe tegen de grond geslagen en liep daarbij een aantal bloedingen en verwondingen op. De vrouw in wier gezelschap hij verkeerde, trof hetzelfde lot.’
Volgens NRC Handelsblad van dezelfde dag was geen sprake van een ‘klap’, maar: ‘Hij werd uitgescholden en kreeg, toen hij zich omdraaide, een trap in het gezicht.’ Volgens Het Parool werd Jami ‘tegen de grond geslagen en geschopt. Zijn verwondingen konden buiten het ziekenhuis worden behandeld.’
De daders zijn spoorloos, maar De Telegraaf wist over hun identiteit te melden dat het ‘drie conservatieve moslims’ betrof. De meest specifieke beschrijving van het incident stond op dinsdag 7 augustus in NRC Handelsblad. Verslaggeefster Petra de Koning had het slachtoffer die zaterdagavond een paar uur na het gebeurde door de telefoon gesproken, waarbij hij in de derde persoon aan zichzelf refereerde als ‘dit vlees en deze botten’. Hoogleraar en columnist Afshin Ellian zou de volgende dag de woordvoering overnemen omdat Jami zelf ‘te geëmotioneerd’ was om nog met de pers te praten. Volgens de reconstructie in de NRC werd Jami op de gewraakte zaterdag bij de tramhalte, niet ver van zijn huis, toegeroepen door een man die zei: ‘Hé kankergozer, wat zit jij nou te lullen over de islam.’ Jami draaide zich om en kreeg een klap. Hij viel, stond weer op en kreeg een trap. ‘Ik zag overal bloed, ik kreeg een black-out,’ verklaarde het slachtoffer achteraf. Maar spatte dat bloed dat hij op dat moment ‘overal’ meende te zien, werkelijk in het rond?
Volgens Geert Wilders – in diens potsierlijke oproep om naar aanleiding van het voorval de Koran te verbieden – werd het slachtoffer ‘tot bloedens toe in elkaar geramd’. Maar toen Jami die dinsdag op de vergadering van zijn comité verscheen, viel er geen schrammetje te bespeuren. Politie Haaglanden wil wel bevestigen dat aangifte van de mishandeling werd gedaan, maar verschaft geen bijzonderheden over de aard van het letsel. De vriendin die volgens de Volkskrant ‘hetzelfde lot’ als Jami zou hebben ondergaan, deed geen aangifte. Hoe het met haar ‘bloedingen en verwondingen’ is gesteld weet niemand.
Ontsnapt aan een ramp
De berichtgeving droeg bij tot een publicitair klimaat waarin elk gevoel voor nuance afbreuk leek te doen aan de omvang van een nationale catastrofe met Ehsan Jami als middelpunt. ‘We zijn ontsnapt aan een ramp,’ riep Afshin Ellian uit. Op donderdag 9 augustus meldde de Volkskrant op de voorpagina: ‘Toch is Ehsan Jami (…) in elkaar geslagen onder aanroeping van de islam.’ Dat strookte niet helemaal met Jami’s eigen verslag van de gebeurtenissen. Alsof de auteur het betreurde dat de belagers (volgens Het Parool) ‘kankerjood’ en ‘kankerhomo’ riepen, niet beseffend hoezeer hun actie aan dramatische zeggingskracht had kunnen winnen door het aanroepen van de islam.
Voor zover de letterlijk aangeslagen Ehsan Jami zich afgelopen week in het openbaar manifesteerde, wekte hij geen stabiele indruk. Zou hij werkelijk in één dag elfhonderd steunbetuigingen per e-mail hebben ontvangen, zoals hij op dinsdag in de NRC liet weten? Een dag later was het aantal volgens de Volkskrant gestegen tot veertienhonderd: ‘Daar zitten driehonderd ex-moslims tussen. Vijftig mensen zeggen: zet ons in het comité.’ Op de persoonlijke blog die Jami bijhoudt via de site van de PvdA-afdeling Voorburg-Leidschendam staan enkele blijken van adhesie. Op welk e-mailadres Jami het gros van de fanmail ontving, blijft onduidelijk.
Op de ‘geheime bijeenkomst’ van het comité (met de aanwezigheid van drie schrijvende journalisten en een team van Netwerk was het niet héél geheim te noemen) sneerde de voorzitter volgens de Volkskrant: ‘Volgens sommigen zou ik zelfs nooit moslim zijn geweest, terwijl ik dat toch echt was.’ Als er wat dat betreft sprake is van een misverstand, heeft het raadslid dat over zichzelf afgeroepen. Drie jaar geleden verklaarde hij in het lokale PvdA-blad De Rode Reiger: ‘Mijn grootouders waren nog moslim, maar mijn vader was ongodsdienstig en heeft mij altijd vrij gelaten om mijn eigen weg te zoeken op dat gebied. Mijn moeder heeft zich merkwaardig genoeg tot het christendom bekeerd.’ In een interview in Trouw vertelde Jami op 23 juni dit jaar dat zijn vader ‘nog altijd moslim’ is. Hij voegde eraan toe: ‘Als Mohammed nu zou leven, zou je hem met Osama bin Laden of met Saddam Hoessein kunnen vergelijken. Een verschrikkelijke man, iemand die mooie woorden spreekt, maar achter je rug een mes tevoorschijn haalt.’
Een dag na de publicatie van dit interview werd het raadslid op straat bedreigd door zes mannen. ‘Ze stootten hem aan en zeiden dat hij zou worden opgehangen,’ meldde NRC vorige week over deze bedreiging. Eerder zou hij in de buurt van Hollands Spoor op straat zijn uitgescholden, wat het totaal aantal bedreigingen aan zijn adres op drie brengt. Het Algemeen Dagblad voegde daar vorige week nog aan toe: ‘Niet alleen de media, maar ook radicale gekrenkte moslims weten Jami te vinden; in krap vier maanden tijd is hij drie keer belaagd. Twee keer kreeg hij klappen en één keer een mes op zijn keel.’ Bij Politie Haaglanden is niks bekend van een mes op de keel van Jami; bovendien liep hij volgens het proces verbaal bij maar één gelegenheid klappen op. Wel deed hij donderdag 9 augustus aangifte van een reeks telefonische bedreigingen. Die waren ongetwijfeld het gevolg van de openbaarmaking van zijn geheime nummer via Geenstijl.nl, die de informatie weer van de islamitische discussiesite Thabaat.net had geplukt.
Vanuit Washington liet oud-VVD-politica Ayaan Hirsi Ali weten dat ze zich het lot van het dappere PvdA-raadslid aantrekt: ‘Het lijkt erop dat de PvdA solidair is met intolerante fundamentalisten in plaats van met vrijheidsstrijders zoals Ehsan Jami.’
Volgende maand zal het Comité Ex-Moslims bijeenkomen voor de langverwachte officiële oprichtingsbijeenkomst. Bovendien presenteert Jami, heel symbolisch, op 11 september zijn eerste boek. Titel: Het recht om ex-moslim te zijn.
Cineast Eddy Terstall, die als prominent PvdA-lid een vertrouwensband opbouwde met het omstreden raadslid uit Voorburg: ‘Het lijkt er sterk op dat er krachten bezig zijn om koste wat het kost een breuk tussen Jami en de partij te forceren. Ik had het er vorige week nog over met Wouter Bos. Nog maar weinig mensen durven contact met Ehsan te zoeken. Ze zijn bang om hun uitspraken de volgende dag in een merkwaardige vorm in de media terug te vinden. Ehsan wordt omringd door mensen die er belang bij hebben om elke nuance af te straffen. Wat ooit begon als een discussie over grondrechten is volledig uit de hand gelopen. De fundamentalisten lachen zich een breuk.’
Op ramkoers
Margalith Kleijwegt
Twee maanden geleden ontmoette ik hem voor het eerst, Ehsan Jami, de oprichter van het comité voor ex-moslims. We waren allebei te gast bij LuxVoor, een landelijk podium voor jonge progressieve politiek geïnteresseerden. Het was vlak nadat NRC Handelsblad de e-mails tussen de PvdA en Eddy Terstall had gepubliceerd waaruit bleek dat de sociaal-democraten in hun maag zaten met deze nieuwe Ayaan. Want hoe moesten ze die onbesuisde jongen in de hand houden?
Het publiek aan de Amsterdamse Amstel was jong en wit en hoogopgeleid. Daarnaast waren er talloze journalisten uitgerukt om de opgewonden woorden van Jami te beluisteren. Die gingen erin als Gods woord in een ouderling. Kritische vragen werden nauwelijks gesteld, en mijn belangstelling voor het verhaal van Jami’s eigen afvalligheid – hij heeft een tot het christendom bekeerde moeder en een niet-gelovige vader – werd afgedaan als volstrekt irrelevant. De toehoorders leken een hekel te hebben aan godsdienst in het algemeen en aan de islam in het bijzonder. Jami zelf nam het die avond niet op voor de niet-gelovigen, maar gaf vooral af op degenen die wél geloofden.
Een paar weken later trad hij weer op, nu bij een door Paul Scheffer en Eddy Terstall georganiseerde avond in De Rode Hoed over geloofsvrijheid en geloofsafval. Een stampvolle zaal, een podium met onder andere minister Plasterk, schrijfster Nahed Selim, arabist Hans Jansen. Jami, die op de voet gevolgd werd door een ploeg van Nova, was een beetje stilletjes. In de zaal zaten weer nauwelijks moslims, maar de doelgroep leek door de aanwezigen absoluut niet te worden gemist. Schrijfster Yasmine Allas was de enige die opstond en riep dat dit debat over geloofsafval niet in deze witte vijftigpluszaal thuishoorde, maar in moslimhuiskamers. Haar hartekreet werd voor kennisgeving aangenomen. De verbetenheid waarmee ook nu weer over de islam werd gesproken was opmerkelijk. Dieptepunt was de reactie op panellid Mohammed Cheppih, die zich erover beklaagde dat moslims het ook niet altijd makkelijk hebben en zelfs op straat worden uitgescholden. Luid geloei uit de zaal was zijn deel.
Salima Belhaj, liberaal moslima en actief in D66, vroeg Jami na afloop om contact met haar op te nemen, ze wilde hem graag helpen. Haar oproep herhaalde ze in Vrij Nederland. Tot op de dag van vandaag heeft Jami haar niet gebeld.
Wat drijft Ehsan Jami? Zijn het de trauma’s die zijn familie in Iran opliep? Laat hij zich gebruiken als spreekbuis van die andere Iraanse ex-moslim Afshin Ellian? Is zijn voortdurende vraag om aandacht ingegeven door zucht naar roem? Wil hij de nieuwe Ayaan worden? Heeft hij daarom Ingrid Pouw, de vroegere pr-vrouw van Ayaan, als zijn woordvoerder ingehuurd? Via haar en Ellian is er een kort lijntje naar het voormalige boegbeeld van de anti-islamisten. Vorige week schaarde Ayaan zich vanuit de Verenigde Staten bij de club achter Jami, en via haar wordt de Zaak-Jami, zoals die nu toch mag worden genoemd, geïnternationaliseerd.
Jami’s korte politieke carrière wordt gekenmerkt door ongeduld en onrust. Als raadslid in Voorburg luisterde hij niet of nauwelijks naar de adviezen van zijn fractievoorzitter Harry Oldersma. Hij
volgde zijn eigen agenda en was van begin af aan gevoelig voor de aandacht van de media.
Zijn eigenzinnige gedrag bezorgde Oldersma steeds vaker hoofdbrekens. Jami beklaagde zich naar buiten toe voortdurend over de PvdA die zich te weinig om hem zou bekommeren, zich niet openlijk achter hem opstelde. Joost Eerdmans en Marco Pastors, dat waren pas goeie kerels, die zeiden tenminste openlijk hoezeer ze het met hem eens waren. De PvdA durfde niet te doen wat ze waarschijnlijk wel had gewild: Jami met klem verzoeken zich bij een andere partij aan te sluiten. De PvdA was bang dat iedere stap tégen Jami contraproductief zou uitpakken voor de partij. Maar juist door niets te doen, werd de zaak-Jami alleen maar groter. Jami hield de PvdA in gijzeling, zo werd dat ook door mensen binnen de partij ook gevoeld. Hij lag continu op ramkoers en niemand was in staat hem tegen te houden. De profeet vergelijken met Osama Bin Laden, de man een crimineel noemen met als voornaamste argument dat je in dit land ‘alles moet kunnen zeggen’ is toch niet zo’n sterk onderbouwd verhaal. Het wachten was op zo’n afschuwelijk incident als de mishandeling van een week geleden.
Veel jonge liberale moslims, ex-moslims, hoe je ze ook wilt noemen, zien met lede ogen aan hoe Jami de boor nog eens extra hard in de open zenuw van het islamdebat zet. Schrijver Hassan Bahara heeft er bij wijze van experiment/grap/pesterij nog een schepje bovenop gedaan door op zijn website www.hassanbahara.nl te beweren dat de profeet een nog veel grotere pedofiel was dan Karl Noten, de onlangs voor bezit van kinderporno veroordeelde fitnessgoeroe. Jami roept met zijn uitspraken de intolerantie op die hij juist zegt te willen bestrijden, verzucht Bahara. D66’er Salima Belhaj piekert zich ondertussen suf hoe ze een aantal vooraanstaande liberale moslims die roken, drinken, met niet-moslims vrijen, bij elkaar kan krijgen om via een publiek optreden de hysterie die Jami en de zijnen veroorzaken te dimmen. Hij krijgt te veel ruimte, is haar overtuiging. En daarom loopt het uit de hand.
Copyright: Vrij Nederland 18 augustus 2007