super ick
16-10-07, 12:39
'Muriel was een labiele vrouw'
Start proces rond Belgische die zelfmoordaanslag pleegde in Irak
Vandaag begint het proces tegen de islamisten die de Waalse bekeerlinge Muriel Degauque ertoe hebben overgehaald een zelfmoordaanslag te plegen in Irak.
Het is 9 november 2005, 'sochtends. Sint-Joost-ten-Node. De gsm van Bilal Soughir (34) rinkelt. Het is een 'broeder' die belt vanuit Irak. 'Oum Abderrahman is dood. Ze is een martelaar in het paradijs. Ze heeft zich laten ontploffen tegen een Amerikaans konvooi.'
Soughir (34), een Tunesische Belg, kan tevreden zijn. Hij weet nu dat zijn missie geslaagd is. Soughir en de groep rond hem warenin ons land al maanden op zoek naar kanonnenvlees voor de Iraakse superterrorist Abu Musab Al Zarqawi, de nummer twee van Al Qaeda, die intussen gesneuveld is in Irak.
Soughir en de zijnen vonden beïnvloedbare mensen die bereid waren alles te doen in de naam van Allah. En met Oum Abderrahman - de vrouw van Abderrahman'- die met haar moslimnaam Meryem heette, was dat gelukt. Een uur voor het telefoontje was ze, volgepakt met explosieven, in de streek van Baqubah met een auto tegen een Amerikaans konvooi te pletter gereden. Alleen waren de explosieven te vroeg afgegaan: er vielen enkel lichtgewonden.
Voor ze zich tot de islam bekeerde, heette Meryem gewoon Muriel Degauque. Ze was 38 jaar en geboren en getogen in Monceau-sur-Sambre bij Charleroi, een meisje uit een doorsnee arbeidersgezin. Muriel was een stuurloze vrouw, die na enkele mislukte relaties en een fout gelopen huwelijk de pech had verliefd te worden op Issam Goris alias Abderrahman. Goris, de zoon van een Franse vader en een Marokkaanse moeder, was ooit een beloftevolle judoka. Maar hij veranderde in een moslim wiens droom het was te sterven voor zijn geloof. Degauque leerde Goris drie jaar voor haar dood kennen. Onder zijn invloed werd ze een radicale moslima die helemaal gesluierd rondliep. De ouders van Muriel hadden daarom alle contact met hun dochter verbroken.
'Muriel was zeer beïnvloedbaar', zeiden haar ouders op 1 december 2005. Ze zwalpte van man tot man, gebruikte ook drugs op een bepaald moment. Uiteindelijk bekeerde ze zich tot de islam, onder invloed van haar eerste man, een Algerijn. 'Maar het was Goris die van haar een radicale islamiste maakte', zegt vader Jean Degauque.
Goris en Degauque gingen in Brussel wonen. Goris beoefende in zijn huis in de Merodestraat een vorm van traditionele volksgeneeskunde. Daar, in zijn kabinet, leerde Goris Kotob Soughir kennen, de broer van Bilal. 'Het ging eraan toe zoals in een sekte', zeggen de speurders.
De laatste keer dat de ouders van Muriel hun dochter hoorden, was begin november 2005. 'Ze belde uit Syrië, zei ze. Ik vroeg haar wat ze daar deed. Ze zei niks en legde neer.'
Op 30 november, om zes uur 'sochtends, belde de politie aan bij de ouders Degauque. Met de melding dat hun dochter drie weken tevoren als kamikaze gestorven was in Irak. Muriel Degauque was de eerste westerse vrouw die in naam van de islam van zichzelf een levende bom had gemaakt.De aanlag betekende meteen het einde voor Bilal Soughir en de groep rond hem. Het 'dossier-Kari' (zoals Irak, maar dan omgekeerd), zoals het genoemd werd door de antiterrorismespeurders, leest als het scenario van The Bourne ultimatum. De politie begon haar observatie van Soughir (34) eind juli 2005. Bilal maakte samen met zijn broers Souhaieb en Kotob, de Tunesische Belg Loukili, de Marokkaanse Belg Nabil Karmun en Issam Goris deel uit van een los-vaste kern van extremisten. Allemaal zijn ze geboren en getogen zijn in België.
De Staatsveiligheid kende de groep-Soughir al van 2004. 'De kring rond de oudste drie Soughir-broers -Bilal, Kotob en Souhaieb- bestond uit radicale moslims. We hielden hen in het oog, maar we hebben het al zo vaak herhaald: extreme ideeën zijn niet verboden. Je kunt ze dus niet preventief in de cel stoppen', zeggen bronnen bij de Staatsveiligheid.
De geruchten dat de leden van de groep rond Soughir naar Irak wilden om er te gaan vechten voor Al Zarqawi, werden met de dag hardnekkiger. Toen een betrouwbare informant ons kwam vertellen dat het Bilal en co. menens was, hebben we onze informatie aan politie en gerecht overgemaakt.'
'In het begin waren we sceptisch', zeggen antiterreurspecialisten van de federale politie. 'Iedereen ziet overal de hand van Al Zarqawi. Maar even later kregen we informatie uit Turkije waardoor vast kwam te staan dat Bilal meer wasdan zomaar een grote mond. De politie begon hem te observeren. Zijn telefoon werd afgetapt. Algauw bleek dat hij en niemand anders de spin in het web was.'
'Hij was heel wantrouwig. Hij gebruikte twee gsm's en schakelde voortdurend over van zijn gsm naar die van zijn zus. Hij werkte ook vaak via de chat of het internet. We begrepen al snel dat alles in België om Bilal draaide. Maar hoe het juist in elkaar zat, vernamen we maar stukje bij beetje.' De politie begon te werken op de groep-Bilal en ontdekte dat Youness Loukili, de rechterhand van Soughir, had gevochten in Irak.
'Ook Kotob Soughir en Nabil Karmun trokken naar Irak om er te vechten. Karnum is gewoon bang geworden en teruggekeerd. Kotob is er gesneuveld. Daar zijn we voor 99,9 procent zeker van. Alleen hebben we geen DNA als bewijs', zeggen de speurders. 'De familie Soughir zegt dat het niet waar is en dat Kotob maandag naar het proces tegen zijn broers komt. Wij geloven daar niks van. Kotob is de derde in de rij van de Mounirs, hij was een Brusselse kleine crimineel tot hij radicaliseerde.'
Voor een goed begrip: de speurders verzamelden al die informatie nadat het netwerk was opgerold. 'Toen viel de puzzel in elkaar.'
Bilal Soughir zou nooit in Irak zijn geweest. 'Hij was hier te belangrijk. Hij was de man die het kanonnenvlees moest leveren.' Souhaieb, de andere broer van Bilal, is eigenlijk geen islamist. 'Hij gebruikt drugs en heeft een vriendinnetje in Thailand. Van daar brengt hij valse papieren mee voor de groep. Daarom staat hij mee terecht.'
De naam van Muriel Degauque hoorden de speurders ook relatief snel in het onderzoek. 'Maar voor ons was ze op dat moment alleen de vrouw van Issam Goris.'
Hoe meer ze vernamen over Bilal en co., hoe meer de speurders beseften dat het hem bittere ernst was. Maar wat was hij van plan? De zenuwen stonden steeds meer gespannen. Dat verbeterde er niet op toen Bilal in september met de auto van Karmun naar Italië vertrok. 'Hij reed naar Rome en haalde daar ene Ahmed Boutayeb op, een moslimextremist.' Van Italië reed Bilal naar Frankijk. Hij gedroeg zich bizar. 'Hij gebruikte de snelweg niet. Hij maakte omwegen. Onderweg schoor hij zijn lange baard af en trok hij een maatpak aan.'
Alles leek erop te wijzen dat Bilal zelf een aanslag ging plegen in Frankrijk. De Italiaanse en de Franse veiligheidsdiensten sloegen alarm. Maar Bilal bracht alleen Ahmed tot in Parijs. Ahmed is trouwens in Frankrijk op hetzelfde moment opgepakt als toen wij in België toesloegen, eind november.'
Begin november escaleerde de zaak. De politie wist dat het paar Goris-Degauque een maand tevoren in Brindisi (Italië) de boot had genomen richting Turkije. Goris was daarvoor ook een tijdlang in Marokko. Na Brindisi was er niets meer. Achteraf bleek dat het paar met hun eigen Mercedes van Turkije naar Syrië was gereden en van daaruit naar Irak was vertrokken.
'Begin november hoorden we op de telefoontap dat Bilal een 'geschikte aanslag' zocht voor het stel. Ze waren net aangekomen in Irak. We onderschepten een sms die Goris aan Bilal stuurde, waarin stond dat ze aan een brug in Fallujah stonden. Bilal nam contact op met Mazen in Turkije. Die liet het paar Goris-Degauque ophalen.'
Alle Europese en Amerikaanse veiligheidsdiensten stonden op scherp. Alleen: waar was het stel nu? De telefoons stonden uit. Na die ene sms was er geen rechtstreeks contact meer tussen het paar Goris-Degauque en Bilal.
'Ze hebben daar allicht alles moeten afgeven, ook hun gsm', vermoeden de speurders. Veiligheidsdiensten over heel de wereld probeerden uit te vissen waar de twee waren. Maar er was windstilte. Tot die negende november, 's ochtends vroeg. Een uur na de aanslag. Toen werd Bilal gebeld, met de melding dat Oum Abderrahman als martelaar was gestorven. Uit het gesprek bleek dat ze zich had opgeblazen bij een aanslag.
Voor het Amerikaanse leger was het makkelijk om uit te vissen om welke aanslag het ging. Er waren er de dag voordien 'maar' twee geweest die in aanmerking kwamen. Muriel pleegde de hare in Baqubah. Ze reed zich in de Mercedes te pletter tegen een Amerikaans konvooi. De bom ging te vlug af en de aanslag lukte maar half.
Achteraf werd Muriel geïdentificeerd dankzij het DNA van de enkele haartjes die van haar gevonden werden. Het licht ging onmiddellijk op rood bij de Amerikanen. Vanaf dat moment patrouilleerden de Amerikaanse 'Delta Forces' intensief in de buurt op zoek naar Goris alias Abderrahman, want het stond vast dat ook hij zich wilde laten ontploffen. Toen maakte Goris een kapitale fout. Hij belde met zijn gsm zelf naar Bilal Soughir. Hoe hij zijn gsm toen te pakken heeft gekregen, zal voor altijd een mysterie blijven. Maar voor de satellieten volstond dat tweede telefoontje om de locatie van Goris te bepalen. Minuten later vonden de Amerikaanse Delta Forces Goris en een tiental andere 'broeders', tot de tanden gewapend en omhangen met explosieven. De schietpartij was kort en hevig. Er waren geen overlevenden.
'Hoe die schietpartij verliep, weten we niet. Daar zijn de Amerikanen discreet over. Het enige wat we kregen, is de foto van de doodgeschoten Goris en één foto van zijn gsm met een lijst van zijn laatste oproepen', zeggen de speurders.
Zo mislukten de twee aanslagen die het Belgische kamikazepaar in Irak wilde plegen. De Belgische inlichtingendiensten en de politie kregen felicitaties van de Amerikaanse ambassadeur. 'Het is de eerste keer dat door informatie uit een Europees land een aanslag in Irak vermeden is kunnen worden', zeggen de inlichtingendiensten.
Mark Eeckhaut
Start proces rond Belgische die zelfmoordaanslag pleegde in Irak
Vandaag begint het proces tegen de islamisten die de Waalse bekeerlinge Muriel Degauque ertoe hebben overgehaald een zelfmoordaanslag te plegen in Irak.
Het is 9 november 2005, 'sochtends. Sint-Joost-ten-Node. De gsm van Bilal Soughir (34) rinkelt. Het is een 'broeder' die belt vanuit Irak. 'Oum Abderrahman is dood. Ze is een martelaar in het paradijs. Ze heeft zich laten ontploffen tegen een Amerikaans konvooi.'
Soughir (34), een Tunesische Belg, kan tevreden zijn. Hij weet nu dat zijn missie geslaagd is. Soughir en de groep rond hem warenin ons land al maanden op zoek naar kanonnenvlees voor de Iraakse superterrorist Abu Musab Al Zarqawi, de nummer twee van Al Qaeda, die intussen gesneuveld is in Irak.
Soughir en de zijnen vonden beïnvloedbare mensen die bereid waren alles te doen in de naam van Allah. En met Oum Abderrahman - de vrouw van Abderrahman'- die met haar moslimnaam Meryem heette, was dat gelukt. Een uur voor het telefoontje was ze, volgepakt met explosieven, in de streek van Baqubah met een auto tegen een Amerikaans konvooi te pletter gereden. Alleen waren de explosieven te vroeg afgegaan: er vielen enkel lichtgewonden.
Voor ze zich tot de islam bekeerde, heette Meryem gewoon Muriel Degauque. Ze was 38 jaar en geboren en getogen in Monceau-sur-Sambre bij Charleroi, een meisje uit een doorsnee arbeidersgezin. Muriel was een stuurloze vrouw, die na enkele mislukte relaties en een fout gelopen huwelijk de pech had verliefd te worden op Issam Goris alias Abderrahman. Goris, de zoon van een Franse vader en een Marokkaanse moeder, was ooit een beloftevolle judoka. Maar hij veranderde in een moslim wiens droom het was te sterven voor zijn geloof. Degauque leerde Goris drie jaar voor haar dood kennen. Onder zijn invloed werd ze een radicale moslima die helemaal gesluierd rondliep. De ouders van Muriel hadden daarom alle contact met hun dochter verbroken.
'Muriel was zeer beïnvloedbaar', zeiden haar ouders op 1 december 2005. Ze zwalpte van man tot man, gebruikte ook drugs op een bepaald moment. Uiteindelijk bekeerde ze zich tot de islam, onder invloed van haar eerste man, een Algerijn. 'Maar het was Goris die van haar een radicale islamiste maakte', zegt vader Jean Degauque.
Goris en Degauque gingen in Brussel wonen. Goris beoefende in zijn huis in de Merodestraat een vorm van traditionele volksgeneeskunde. Daar, in zijn kabinet, leerde Goris Kotob Soughir kennen, de broer van Bilal. 'Het ging eraan toe zoals in een sekte', zeggen de speurders.
De laatste keer dat de ouders van Muriel hun dochter hoorden, was begin november 2005. 'Ze belde uit Syrië, zei ze. Ik vroeg haar wat ze daar deed. Ze zei niks en legde neer.'
Op 30 november, om zes uur 'sochtends, belde de politie aan bij de ouders Degauque. Met de melding dat hun dochter drie weken tevoren als kamikaze gestorven was in Irak. Muriel Degauque was de eerste westerse vrouw die in naam van de islam van zichzelf een levende bom had gemaakt.De aanlag betekende meteen het einde voor Bilal Soughir en de groep rond hem. Het 'dossier-Kari' (zoals Irak, maar dan omgekeerd), zoals het genoemd werd door de antiterrorismespeurders, leest als het scenario van The Bourne ultimatum. De politie begon haar observatie van Soughir (34) eind juli 2005. Bilal maakte samen met zijn broers Souhaieb en Kotob, de Tunesische Belg Loukili, de Marokkaanse Belg Nabil Karmun en Issam Goris deel uit van een los-vaste kern van extremisten. Allemaal zijn ze geboren en getogen zijn in België.
De Staatsveiligheid kende de groep-Soughir al van 2004. 'De kring rond de oudste drie Soughir-broers -Bilal, Kotob en Souhaieb- bestond uit radicale moslims. We hielden hen in het oog, maar we hebben het al zo vaak herhaald: extreme ideeën zijn niet verboden. Je kunt ze dus niet preventief in de cel stoppen', zeggen bronnen bij de Staatsveiligheid.
De geruchten dat de leden van de groep rond Soughir naar Irak wilden om er te gaan vechten voor Al Zarqawi, werden met de dag hardnekkiger. Toen een betrouwbare informant ons kwam vertellen dat het Bilal en co. menens was, hebben we onze informatie aan politie en gerecht overgemaakt.'
'In het begin waren we sceptisch', zeggen antiterreurspecialisten van de federale politie. 'Iedereen ziet overal de hand van Al Zarqawi. Maar even later kregen we informatie uit Turkije waardoor vast kwam te staan dat Bilal meer wasdan zomaar een grote mond. De politie begon hem te observeren. Zijn telefoon werd afgetapt. Algauw bleek dat hij en niemand anders de spin in het web was.'
'Hij was heel wantrouwig. Hij gebruikte twee gsm's en schakelde voortdurend over van zijn gsm naar die van zijn zus. Hij werkte ook vaak via de chat of het internet. We begrepen al snel dat alles in België om Bilal draaide. Maar hoe het juist in elkaar zat, vernamen we maar stukje bij beetje.' De politie begon te werken op de groep-Bilal en ontdekte dat Youness Loukili, de rechterhand van Soughir, had gevochten in Irak.
'Ook Kotob Soughir en Nabil Karmun trokken naar Irak om er te vechten. Karnum is gewoon bang geworden en teruggekeerd. Kotob is er gesneuveld. Daar zijn we voor 99,9 procent zeker van. Alleen hebben we geen DNA als bewijs', zeggen de speurders. 'De familie Soughir zegt dat het niet waar is en dat Kotob maandag naar het proces tegen zijn broers komt. Wij geloven daar niks van. Kotob is de derde in de rij van de Mounirs, hij was een Brusselse kleine crimineel tot hij radicaliseerde.'
Voor een goed begrip: de speurders verzamelden al die informatie nadat het netwerk was opgerold. 'Toen viel de puzzel in elkaar.'
Bilal Soughir zou nooit in Irak zijn geweest. 'Hij was hier te belangrijk. Hij was de man die het kanonnenvlees moest leveren.' Souhaieb, de andere broer van Bilal, is eigenlijk geen islamist. 'Hij gebruikt drugs en heeft een vriendinnetje in Thailand. Van daar brengt hij valse papieren mee voor de groep. Daarom staat hij mee terecht.'
De naam van Muriel Degauque hoorden de speurders ook relatief snel in het onderzoek. 'Maar voor ons was ze op dat moment alleen de vrouw van Issam Goris.'
Hoe meer ze vernamen over Bilal en co., hoe meer de speurders beseften dat het hem bittere ernst was. Maar wat was hij van plan? De zenuwen stonden steeds meer gespannen. Dat verbeterde er niet op toen Bilal in september met de auto van Karmun naar Italië vertrok. 'Hij reed naar Rome en haalde daar ene Ahmed Boutayeb op, een moslimextremist.' Van Italië reed Bilal naar Frankijk. Hij gedroeg zich bizar. 'Hij gebruikte de snelweg niet. Hij maakte omwegen. Onderweg schoor hij zijn lange baard af en trok hij een maatpak aan.'
Alles leek erop te wijzen dat Bilal zelf een aanslag ging plegen in Frankrijk. De Italiaanse en de Franse veiligheidsdiensten sloegen alarm. Maar Bilal bracht alleen Ahmed tot in Parijs. Ahmed is trouwens in Frankrijk op hetzelfde moment opgepakt als toen wij in België toesloegen, eind november.'
Begin november escaleerde de zaak. De politie wist dat het paar Goris-Degauque een maand tevoren in Brindisi (Italië) de boot had genomen richting Turkije. Goris was daarvoor ook een tijdlang in Marokko. Na Brindisi was er niets meer. Achteraf bleek dat het paar met hun eigen Mercedes van Turkije naar Syrië was gereden en van daaruit naar Irak was vertrokken.
'Begin november hoorden we op de telefoontap dat Bilal een 'geschikte aanslag' zocht voor het stel. Ze waren net aangekomen in Irak. We onderschepten een sms die Goris aan Bilal stuurde, waarin stond dat ze aan een brug in Fallujah stonden. Bilal nam contact op met Mazen in Turkije. Die liet het paar Goris-Degauque ophalen.'
Alle Europese en Amerikaanse veiligheidsdiensten stonden op scherp. Alleen: waar was het stel nu? De telefoons stonden uit. Na die ene sms was er geen rechtstreeks contact meer tussen het paar Goris-Degauque en Bilal.
'Ze hebben daar allicht alles moeten afgeven, ook hun gsm', vermoeden de speurders. Veiligheidsdiensten over heel de wereld probeerden uit te vissen waar de twee waren. Maar er was windstilte. Tot die negende november, 's ochtends vroeg. Een uur na de aanslag. Toen werd Bilal gebeld, met de melding dat Oum Abderrahman als martelaar was gestorven. Uit het gesprek bleek dat ze zich had opgeblazen bij een aanslag.
Voor het Amerikaanse leger was het makkelijk om uit te vissen om welke aanslag het ging. Er waren er de dag voordien 'maar' twee geweest die in aanmerking kwamen. Muriel pleegde de hare in Baqubah. Ze reed zich in de Mercedes te pletter tegen een Amerikaans konvooi. De bom ging te vlug af en de aanslag lukte maar half.
Achteraf werd Muriel geïdentificeerd dankzij het DNA van de enkele haartjes die van haar gevonden werden. Het licht ging onmiddellijk op rood bij de Amerikanen. Vanaf dat moment patrouilleerden de Amerikaanse 'Delta Forces' intensief in de buurt op zoek naar Goris alias Abderrahman, want het stond vast dat ook hij zich wilde laten ontploffen. Toen maakte Goris een kapitale fout. Hij belde met zijn gsm zelf naar Bilal Soughir. Hoe hij zijn gsm toen te pakken heeft gekregen, zal voor altijd een mysterie blijven. Maar voor de satellieten volstond dat tweede telefoontje om de locatie van Goris te bepalen. Minuten later vonden de Amerikaanse Delta Forces Goris en een tiental andere 'broeders', tot de tanden gewapend en omhangen met explosieven. De schietpartij was kort en hevig. Er waren geen overlevenden.
'Hoe die schietpartij verliep, weten we niet. Daar zijn de Amerikanen discreet over. Het enige wat we kregen, is de foto van de doodgeschoten Goris en één foto van zijn gsm met een lijst van zijn laatste oproepen', zeggen de speurders.
Zo mislukten de twee aanslagen die het Belgische kamikazepaar in Irak wilde plegen. De Belgische inlichtingendiensten en de politie kregen felicitaties van de Amerikaanse ambassadeur. 'Het is de eerste keer dat door informatie uit een Europees land een aanslag in Irak vermeden is kunnen worden', zeggen de inlichtingendiensten.
Mark Eeckhaut