tr_imparator
21-10-07, 10:29
Edit: suspected copyright infringement
Edit: suspected copyright infringement
Ik vind dit weer typisch hypocriet beleid van de kneusjes aant Binnenhof.
Ze laten de mensen die volkomen ongeschikt zijn voor het ouderschap eerst gewoon nageslacht nemen.
Daarna komen ze met deze bullshit regelingetjes..
Ze zouden geloofwaardiger zijn wanneer ze een zware ouderschapstest verplicht stellen vóórdat mensen kinderen nemen.
Bespaart een heleboel nare toestanden voor zowel kind als maatschappij.
slotervaart / Een vreemde in het gezin
Perdiep Ramesar
Marokkaanse jongens grepen twee steekpartijen in de Amsterdamse wijk Slotervaart aan om auto’s in brand te steken en onrust te zaaien. Ouders moeten hun ’probleemkinderen’ strenger aanpakken, vindt stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch. Maar hun wereld verschilt soms zo van die van hun kinderen, dat ze machteloos staan.
Khalid Hashmi (44) had geen idee waar zijn achttienjarige zoon Hicham maandagavond rondhing. De jongen vertrok na tienen en kwam pas na middernacht weer thuis. „Mijn zoon zat gewoon rustig televisie te kijken tot hij opeens een sms-je kreeg. Hij pakte zijn jas en vertrok zonder ook maar iets te zeggen. We riepen hem nog na, maar hoorden de deur dichtslaan. Geen antwoord. Even later hoorden we politie in de buurt bij het August Allebéplein, bij ons een paar minuten vandaan. We schrokken, want onze zoon was buiten, maar hij kwam een paar uur later met Allah’s zegen heelhuids terug. Hij ging meteen naar zijn kamer, ook weer zonder iets te zeggen. We kennen onze zoon, hij oogde gespannen. We wisten meteen dat er iets mis was.”
De Marokkaanse familie Hashmi woont al heel lang in het Amsterdamse Slotervaart. Grootvader Habib (69) kwam met zijn vrouw en oudste zoon in de jaren zestig als gastarbeider naar de hoofdstad. „Je bent bouwkundig ingenieur? Dan heb je vast verstand van stenen. Hier heb je pallets vol, sjouw die maar naar de truck”, een opdracht van de voorman in de steenfabriek die Habib zich nog goed kan heugen. Tien jaar lang heeft hij stenen versjouwd tot zijn rug het begaf en hij werd afgekeurd. Nadat jaren later zijn vrouw overleed, verhuisde hij naar zijn zoon Khalid en zijn gezin met drie kinderen.
Khalid is monteur en verdient genoeg om een huis te huren in Slotervaart. Zijn echtgenote is huisvrouw en heeft zo nu en dan bijbaantjes. Hun oudste zoon van 22 werkt in de beveiliging en trouwt binnenkort. Zijn zeventienjarige dochter, de jongste van de drie, studeert aan de Hogeschool van Amsterdam. Het gaat de familie goed, behalve het middelste kind, de achttienjarige Hicham.
„Die jongen heeft ons de afgelopen jaren vaak in verlegenheid gebracht”, zegt vader Khalid. „Sinds zijn vijftiende veroorzaakt hij problemen. Hoe het komt, weten we niet precies. Soms denken we dat hij gewoon niet goed bij zijn hoofd is. Maar dan herinneren we ons weer dat Hicham op de havo zat en goede cijfers haalde. Er leek niets met hem aan de hand. Tot hij er ruzie kreeg en vanwege zijn agressie van school werd gestuurd.”
Hicham had een andere jongen op school in elkaar geslagen. Hij werd volgens zijn vader ’helemaal gek’. Daarna ging het bergafwaarts. „Die jongen kwam na die vechtpartij in aanraking met de politie en kreeg een taakstraf. Maar die bleek niet voldoende om hem te laten inzien dat hij zijn duistere kant moest onderdrukken. Hij is daarna nog vaker opgepakt, maar telkens ontliep hij met geluk zwaardere straffen. De autoriteiten konden niet zoveel met hem. Maar ook wij wisten niet wat we met hem aan moesten.
Dat weten we nog steeds niet, want sindsdien isoleert die jongen zichzelf. Hij woont bij ons thuis, maar lijkt een vreemde. Hij praat met niemand, hij leeft in zijn eigen wereldje buiten de muren van ons huis en buiten de leden van ons gezin. Eten doet hij zelden thuis. Waar hij geld vandaan haalt om buiten te eten, wil ik eigenlijk niet weten, want hij werkt niet. En als hij reageert, is hij vaak chagrijnig, boos en soms zelfs agressief. Om de vrede te bewaren, laten we hem met rust. Mijn dochter moet namelijk thuis rustig kunnen studeren. Want we willen niet dat zij hierdoor ook de mist in gaat.”
Het huurhuis van de familie Hashmi is voor Slotervaartse begrippen ruim. Grootvader en de kinderen hebben elk hun eigen kamer en het echtpaar heeft een kleine slaapkamer. Ze vinden het belangrijk dat de kinderen de ruimte krijgen die ze nodig hebben. De inrichting doet oosters aan, wit-lederen bankstel, marmermotief op de vloer en een glazen salontafel met gouden randjes.
Aan de muren hangen veel foto’s van het gezin. Met centraal in de huiskamer een foto van opa en oma Hashmi ’in gelukkiger tijden in Marokko’. Verder aan de muur in het Arabisch de islamitische geloofsbelijdenis ’Allah is de enige God en Mohammed is zijn Profeet’. Aan de oostkant van het huis een foto van Mekka. De slaapkamer van Hicham is ’verboden terrein’, dat staat ook op een gejat bordje ’voor onbevoegden’. Maar de vader weet wel te vertellen dat zoonlief aan de andere kant van deze gesloten deur meermalen dingen heeft kapotgegooid.
Hicham is volgens zijn vader een ’probleemjongen’ die qua gedrag lijkt op Bilal B., de 22-jarige vermoedelijk geesteszieke Marokkaan die zondag werd doodgeschoten nadat hij twee politiemensen op het bureau in Slotervaart neerstak. „Soms als hij thuiskomt, ruiken we de geur van marihuana. Terwijl hij weet hoe slecht hij daar tegen kan. Soms zeg ik er wat van, maar dan doet hij alsof hij de baas is en scheldt het hele huis bij elkaar. Vaker zeg ik niets, want dan zie ik aan zijn rode ogen hoe laat het is. Soms drinkt Hicham ook alcohol.
De psychiater waar hij weleens is geweest, had sterk de indruk dat er iets mis was met zijn geestelijke gezondheid. De arts stippelde een hulpverleningstraject uit, maar Hicham weigerde. Hij ging gewoon niet. En zolang er geen opdracht is van de rechtbank. houdt het op. Kennelijk vinden ze hem toch niet slecht genoeg. Oké, het is misschien nog geen Bilal B., maar hij zou het wel kunnen worden.”
Ook gaat de jongen niet naar de moskee. „Het lijk van Bilal B. is naar de moskee El Ouma gebracht voor een herdenking, maar waarom? Alsof deze jongeren naar de moskee gaan. Mijn zoon zeker niet. En al zijn vrienden die hetzelfde gedrag vertonen, ook niet. Het gaat niet om de islam of om geloof in het algemeen. Mensen denken meteen dat het weer om die moslims gaat, maar dat is niet zo. Gingen die jongens maar naar de moskee, dan was er tenminste iets van controle.
Veel ouders willen het niet geloven, maar deze jongeren zijn helemaal doorgedraaid. Ze spelen de baas, maken iedereen bang, alsof Slotervaart van hen is. In het begin dacht ik ook, net als veel andere ouders, ach, puberteit, komt wel goed. Maar het speelt al jaren en hun gedrag verandert niet. Sterker nog, het wordt alleen maar erger.”
De ouders van Hicham staan machteloos. Met hun handen in het haar proberen ze te bedenken hoe ze die jongen weer op het rechte pad kunnen krijgen. „Hij heeft mishandeld, bedreigd, gestolen, weet ik veel wat niet allemaal. Hij is bij de psych geweest, maar het haalt niets uit. We denken er serieus aan om hem bij de politie aan te geven.
Misschien dat er dan een traject gestart kan worden waarbij hij bij de juiste instantie terechtkomt die hem verder kan begeleiden. En als dat niet kan, dan moet hij misschien maar gewoon worden opgesloten. We moeten aan de anderen in ons gezin denken. Iedereen wordt gek van hem. Uit huis jagen willen we hem niet, want wie weet wat hij dan gaat doen. Thuis vasthouden heeft ook geen zin. Die jongen heeft een probleem en daar moeten we iets aan doen.”
De deur slaat open. Iedereen zwijgt direct. Hicham komt binnen, groet niet, pakt wat uit zijn kamer en vertrekt weer. „Zoals altijd.”
http://www.trouw.nl/deverdieping/overigeartikelen/article825463.ece/slotervaart_Een_vreemde_in_het_gezin
Uit het stuk geplaatst door tr_imparator heb ik niet kunnen opmaken dat men doelt op de gezinnen die in het stuk van Orakel besproken worden.
"Aso-gezinnen" zitten overal.
Ik zie hier ook jonge kinderen en pubers in groepjes door de wijk trekken tot 's avonds laat, om rottigheid uit te halen omdat die ouders helemaal niet naar ze omkijken.
Ach ze doen maar.
Dan jat die jeugd de verloren centjes gewoon terug bij de buurtsuper.
Hebben ze meteen een reden als ze gepakt worden.
Worden ze niet gepakt, hebben ze een reden te zeggen dat ze legaal aan het kloten zijn. Ze hebben er immers voor betaald...
Toch?
Hoe bedoel je in de hand werken?
Geplaatst door Orakel
De ouders van Hicham staan machteloos. Met hun handen in het haar proberen ze te bedenken hoe ze die jongen weer op het rechte pad kunnen krijgen. „Hij heeft mishandeld, bedreigd, gestolen, weet ik veel wat niet allemaal. Hij is bij de psych geweest, maar het haalt niets uit. We denken er serieus aan om hem bij de politie aan te geven.
Misschien dat er dan een traject gestart kan worden waarbij hij bij de juiste instantie terechtkomt die hem verder kan begeleiden. En als dat niet kan, dan moet hij misschien maar gewoon worden opgesloten. We moeten aan de anderen in ons gezin denken. Iedereen wordt gek van hem. Uit huis jagen willen we hem niet, want wie weet wat hij dan gaat doen. Thuis vasthouden heeft ook geen zin. Die jongen heeft een probleem en daar moeten we iets aan doen.” [/url]
Hopelijk neemt niemand ze deze illusie af.
Tevens ook eens hier gekeken:
http://www.maroc.nl/nieuws/forums/showthread.php?s=&postid=3427060#post3427060