PDA

Bekijk Volledige Versie : Spanje onderzoekt 'genocide' Westelijke Sahara



Mark
31-10-07, 11:25
Spanje onderzoekt 'genocide' Westelijke Sahara

Gepost door Wouter (druide) - Bron: Novum
Gepubliceerd: woensdag 31 oktober 2007 @ 10:33
Het Spaanse Nationale Hof heeft een onderzoek aangekondigd naar de vermeende gruweldaden jegens de bevolking van de Westelijke Sahara. Daar zouden de Sahrawi het slachtoffer zijn geworden van moord, marteling en poging tot genocide.

De Westelijke Sahara werd in 1884 een Spaanse kolonie. De Marokkanen, zelf pas 19 jaar onafhankelijk van Frankrijk, wisten de Spanjaarden in 1975 uit het buurland weg te jagen. Vervolgens maakten ze samen met het andere buurland Mauritanië aanspraak op de Westelijke Sahara. Twee derde deel van het woestijngebied ging naar Marokko, de rest naar Mauritanië.

Niet iedereen was blij met deze ontwikkeling. De Polisario, een guerilla-beweging die in 1973 tegen de Spaanse bezetter was opgericht, zag er niets in om voortaan onder het juk van haar buurlanden te leven. Met steun van landen zoals Algerije, dat bang was om ooit zelf door Marokko ingelijfd te worden, vocht de Polisario tegen de nieuwe machthebbers die zij als bezetters zagen.

De Mauritaniërs werden weggejaagd, maar de Polisario schoot hier niets mee op, omdat Marokko het vrijgekomen deel voor haar rekening nam. Om de Polisario in toom te houden, bouwden de Marokkanen een muur: 2720 kilometer lang, bestaande uit zandwallen, bunkers, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden. Zowel militair als politiek dolven Polisarionen het onderspit, todat in 1991 beide partijen overeenkwamen tot een staakt-het-vuren.

De VN heeft sindsdien verschillende resoluties aangenomen, waarin ze aandringt op een referendum. De bewoners van de Westelijke Sahara zouden moeten beslissen of ze als onderdeel van Marokko, autonoom, of onafhankelijk verder willen. Uit angst voor afscheiding heeft Marokko de totstandkoming hiervan steeds gedwarsboomd.

Volgens de aanklacht die bij het Nationale Hof van Spanje ligt, zouden de Sahrawi na het vertrek van kolonisator Spanje zijn blootgesteld aan een genocide. In Spanje kunnen sinds 1998 verdachten worden vervolgd voor misdaden die zijn begaan in welk land dan ook.

Mark
31-10-07, 11:26
oh jee na die turken en armeniers krijgen we nu weer gezeur met marokkanen en west-saharanen(iers?)

ricknick3
31-10-07, 13:02
Laat die hypocrieten Spanjaarden en massamoordenaars eerst de genocide in de Rif onderoeken toen tienduizenden mensen
met gifgas werden vergast...


Vuile gore Spanje!


Rif Als Proeftuin Voor Duits Gifgas - 16-03-2007, 02:12 AM

Spanje heeft in de jaren 20 van de vorige eeuw intensief gebruik gemaakt van Duitse chemische wapens tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in Noord Marokko om de rebellie van Abdel Krim te bestrijden. Tot op vandaag weigert de Marokkaanse regering enige openheid te geven over de gevolgen ervan op de gezondheid en het milieu in Rif. Dit ondanks herhaaldelijk vragen van de Vereniging Slachtoffers Chemische Oorlog in Rif. Hieronder is een artikel van Jan Hoffenaar historicus verbonden aan de Sectie Militaire Geschiedenis van de Landmachtstaf Koningrijk der Nederland te lezen.

Giftgas gegen Abd el Krim. Deutschland, Spanien und der Gaskrieg in Spanisch-Marokko 1922-1927 door Rudibert Kunz en Rolf-Dieter Muller 239 blz., geill., Rombach en Co 1990, f 45 ISBN 3793001962
Op 17 juni 1925 werd het Protocol van Geneve plechtig ondertekend. Het (als eerste) gebruiken van chemische en bacteriologische wapens was daarmee verboden. Vertegenwoordigers van Spanje, Frankrijk en Duitsland zetten ook hun handtekening.
In de zomer van hetzelfde jaar 1925 bereikte de inzet van strijdgassen tegen de opstandige Rifkabylen in Marokko een hoogtepunt. Spanje en Frankrijk waren de daders.

Deze opzienbarende samenloop wordt beschreven door de televisie-redacteur Rudibert Kunz en de aan het Militargeschichtliches Forschungsamt te Freiburg verbonden historicus Rolf-Dieter Muller in Giftgas gegen Abd el Krim. Tot voor kort ging iedereen er vanuit dat de Italiaans-Abessijnse oorlog (1934-1936) het eerste militaire conflict was dat door gas werd beslist, en de oorlog tussen Iran en Irak, waarin het gebruik van strijdgassen door Irak in de zomer van 1988 mede leidde tot een wapenstilstand, het tweede.

Kunz en Muller tonen in hun boek onomstotelijk aan dat de strijd in Marokko het eerste was en dat deze de Italianen als voorbeeld diende. De oorlog tegen de Rifkabylen, een van de weinige niet gearabiseerde Berbervolken, was bovendien de eerste oorlog waarin op grote schaal gifgasbommen vanuit de lucht werden afgeworpen. In Marokko gebeurde datgene waar iedereen na de verschrikkelijke ervaringen met strijdgassen in de Eerste Wereldoorlog zo bang voor was.

De auteurs geven ons een kijkje in de weinig frisse keuken van de chemische wapenhandel en weten aannemelijk te maken dat de Duitse leveranties aan Irak (zij spreken nog over een ‘begrundete Verdacht’) en de hulp bij de bouw van een strijdgasfabriek in Libië passen in een lange Duitse traditie.

PROTECTORAAT

Waarom werd er in Marokko een oorlog gevoerd, hoe verliep deze en op welke wijze was Duitsland daarbij betrokken? De noordelijke strook van het sultanaat Marokko was sinds 1912 een protectoraat van Spanje. De protector, die al enkele eeuwen een aantal enclaves op de Noordafrikaanse kust had, slaagde er evenwel niet in het gebied daadwerkelijk te beheersen. Conventionele wapens en een numeriek overwicht bleken onvoldoende om de fanatieke, islamitische Rifkabylen in het onherbergzame terrein op de knieën te krijgen.

Abd el Krim, een berber van de machtigste stam in de Rif, slaagde erin om een centraal geleide rebellie te organiseren. In 1921 behaalde hij zijn eerste en tegelijk ook zijn grootste overwinning bij Annual in het oosten van het protectoraat. De Spanjaarden leden daar de zwaarste en meest vernederende nederlaag uit hun koloniale geschiedenis. Zij waren vanaf dat moment uit op wraak en bereid de bergvolken met alle middelen neer te slaan. Er moest een einde komen aan de serie Spaanse nederlagen in Noord-Afrika van de voorgaande twee decennia.

De opstand werd bovendien met argusogen gevolgd door de koloniale mogendheden. Het optreden van Abd el Krim, die in februari 1923 de islamitische Rifrepubliek uitriep, wakkerde het net ontstane islamitisch nationalisme aan en vormde een bedreiging voor de Europese koloniale machtspositie. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, zo mooi vastgelegd in de veertien punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson, gold duidelijk niet voor niet-blanke volken.

Spanje zocht en vond al vanaf 1920 steun bij militairen van de Duitse Reichswehr. Dezen deden er alles aan om de vernederende bepalingen van het Verdrag van Versailles te ontduiken. Duitsland was onder andere alle bemoeienis op het gebied van strijdgassen ontzegd. Chemische wapens moesten in Munsterlage-Breloh worden verzameld en vernietigd. In de praktijk werden zij echter zoveel mogelijk opgeslagen en voor een deel verkocht aan andere landen, zoals Spanje, Italië, Joegoslavië, Japan, China, Turkije, Roemenie, Zweden en Brazilië. De sleutelfiguren bij deze transacties waren professor Fritz Haber, initiator van de Duitse strijdgasproduktie en in 1918 winnaar van de Nobelprijs voor de scheikunde, en dr. Hugo Stoltzenberg, die zowel wapenleverancier als gasstrategisch adviseur van de Reichswehr was.

De Duitsers leverden niet alleen diverse strijdgassen, maar stelden ook hun technologie ter beschikking aan de Spanjaarden. Onder hun leiding werden in Maranosa, een uur rijden ten zuiden van Madrid, en in Melilla aan de Marokkaanse kust gifgasfabrieken gebouwd. Daar werd een niet-giftig tussenprodukt (Oxol), dat in weerwil van alle verboden in de chemiefabriek van Stoltzenberg te Hamburg werd geproduceerd, omgezet in het beruchte mosterdgas, ook bekend als yperiet, Lost en Gelbkreuz.

BELANGEN

Duitsland, dat sinds 1923 ook deelnam aan de bouw van een gifgasfabriek in Rusland, had verschillende belangen bij de militaire samenwerking met Spanje. Een en ander bood de gelegenheid om de kennis op peil en de chemische fabriek in Hamburg draaiende te houden. De militairen konden bovendien door eigen waarneming veel leren van de eerste aerochemische oorlog in de geschiedenis. Daarbij hadden de Duitsers economisch belangen in Marokko. De gebroeders Mannesmann hadden daar namelijk de voorgaande decennia een netwerk van mijnconcessies, handelsfirma’s en landbouwondernemingen opgebouwd. In het Franse deel van Marokko waren zij na 1918 reeds hun invloed kwijtgeraakt. In het Spaanse deel hoopten zij die door een Spaanse overwinning te behouden.

Daarenboven speelde een emotionele factor in de Duitse houding mee. Een deel van de Franse troepen die het Rijnland bezetten - een voor Duitsland uiterst vernederende ervaring - was afkomstig uit Marokko. Een groot probleem vormden de kinderen die zij daar kregen, de Rheinlandbastarden, die later onder Hitler werden gesteriliseerd.

Midden 1924 gingen de Spanjaarden onder leiding van generaal Primo de Rivera, die het jaar daarvoor in Spanje de macht had overgenomen met de belofte de Marokko-crisis snel en eervol op te lossen, over tot een tactische terugtocht. Dat gebeurde overigens geheel tegen de wens van Franco, die op dat moment commandant was van het vreemdelingenlegioen. Na de ontruiming begonnen de luchtbombardementen met mosterdgasbommen op de gebieden van de opstandelingen.

Eind 1924 mengden de Fransen zich in de strijd. De opstand van de Rifkabylen, die net als de Koerden door kunstmatige grenzen werden gescheiden, had zich ook uitgebreid tot het Franse protectoraatsgebied. De held van de Eerste Wereldoorlog, Petain, nam daar in 1925 het opperbevel over.

Hoewel er te weinig aanknopingspunten zijn om de zogenoemde ‘besmettingsstrategie’ precies te reconstrueren, vermoeden Kunz en Muller op basis van notities van nobelprijs Stolzenberg dat zij uit twee fasen bestond. Eerst werden dorpen, landbouwgronden en waterbronnen met vooral mosterdgas besmet, zodat de opstandelingen geen bases meer hadden, en vervolgens werden de wegen, schuilplaatsen en holen besmet en uitgerookt. Er werden ook brandbommen afgeworpen.

BLAZEN EN WONDEN

De uitwerking van mosterdgas is verschrikkelijk, zoals de afschuwelijke beelden uit de eerste Golfoorlog ook hebben laten zien. De vloeistof dringt door alle kleding heen en veroorzaakt na enige uren blazen en wonden die zeer pijnlijk zijn. De dampen zorgen voor tijdelijke of blijvende blindheid en tasten de ademhalingsorganen aan. De Rifkabylen konden zich niet beschermen en wisten niet hoe ze de besmetting moesten tegengaan en de wonden moesten behandelen. Velen zijn daardoor gestorven.

Met behulp van gas en vliegtuigen gelukte het uiteindelijk een troepenmacht van een half miljoen Fransen en Spanjaarden de opstandelingen te verslaan. In mei 1926 gaf Abd el Krim zich over en in 1927 was de oorlog definitief voorbij.

Dat er in Marokko strijdgassen zijn gebruikt, wisten we al. Hoewel we in de officiële geschiedschrijving over de oorlog, Historia de las Campanas de Marruecos, geen enkele aanwijzing over gasgebruik aantreffen, maakt onder anderen David S. Woolman daarvan in Rebels in the Rif (1968) melding. Wat we echter nog niet wisten is dat de inzet van gas zo omvangrijk is geweest en beslissend voor de uitslag van de strijd. Hoe valt dat te verklaren? De gebruikers hielden uiteraard zoveel mogelijk hun mond. Zij leidden daarnaast de aandacht af, camoufleerden de inzet en ontkenden botweg. Afspraken over chemische samenwerking werden bovendien meestal mondeling gemaakt. Journalisten werden zoveel mogelijk van het oorlogstoneel geweerd. De slachtoffers werden niet gehoord. Een noodkreet tot het Internationale Comité van het Rode Kruis kreeg geen vervolg omdat de Spaanse regering geen missie van deze organisatie tot Spaans Marokko toeliet.

Een andere verklaring voor de onbekendheid met de ware toedracht van de oorlog in Marokko is natuurlijk dat de desbetreffende belangrijke archieven voor historici potdicht bleven. Kunz en Muller baseren zich voornamelijk op Duitse archieven. Officiële Spaanse bronnen bleven voor hen gesloten, terwijl Marokko helemaal geen medewerking verleende. In de Franse archieven hebben de auteurs niet of nauwelijks gespeurd, een merkwaardige omissie.
__________________

ricknick3
31-10-07, 13:04
http://www.rolfs-reisen.de/hpbimg/abdel-giftgas.jpg

Pytaghoras
31-10-07, 13:28
Marokko heeft zelf verboden om een converentie te houden over de genocide met gifgassen in rif. Waar is Marokko bang voor? Hebben het koningshuis meegedaan?

Julien
31-10-07, 14:32
Geplaatst door Mark
oh jee na die turken en armeniers krijgen we nu weer gezeur met marokkanen en west-saharanen(iers?)

Naar mijn idee valt er met Marokkanen een stuk makkelijker te praten over een genocide dan met Turken. Marokkanen zijn ook wat minder nationalistisch en meer zelfkritisch.
Toen het over Armeense genocide ging, kreeg je een stortvloed van argressieve Turkse reacties, ik heb nog nauwelijks een Marokkaan horen reageren op dit nieuws.

Sallahddin
31-10-07, 17:08
Geplaatst door Mark
Spanje onderzoekt 'genocide' Westelijke Sahara

Gepost door Wouter (druide) - Bron: Novum
Gepubliceerd: woensdag 31 oktober 2007 @ 10:33
Het Spaanse Nationale Hof heeft een onderzoek aangekondigd naar de vermeende gruweldaden jegens de bevolking van de Westelijke Sahara. Daar zouden de Sahrawi het slachtoffer zijn geworden van moord, marteling en poging tot genocide.

De Westelijke Sahara werd in 1884 een Spaanse kolonie. De Marokkanen, zelf pas 19 jaar onafhankelijk van Frankrijk, wisten de Spanjaarden in 1975 uit het buurland weg te jagen. Vervolgens maakten ze samen met het andere buurland Mauritanië aanspraak op de Westelijke Sahara. Twee derde deel van het woestijngebied ging naar Marokko, de rest naar Mauritanië.

Niet iedereen was blij met deze ontwikkeling. De Polisario, een guerilla-beweging die in 1973 tegen de Spaanse bezetter was opgericht, zag er niets in om voortaan onder het juk van haar buurlanden te leven. Met steun van landen zoals Algerije, dat bang was om ooit zelf door Marokko ingelijfd te worden, vocht de Polisario tegen de nieuwe machthebbers die zij als bezetters zagen.

De Mauritaniërs werden weggejaagd, maar de Polisario schoot hier niets mee op, omdat Marokko het vrijgekomen deel voor haar rekening nam. Om de Polisario in toom te houden, bouwden de Marokkanen een muur: 2720 kilometer lang, bestaande uit zandwallen, bunkers, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden. Zowel militair als politiek dolven Polisarionen het onderspit, todat in 1991 beide partijen overeenkwamen tot een staakt-het-vuren.

De VN heeft sindsdien verschillende resoluties aangenomen, waarin ze aandringt op een referendum. De bewoners van de Westelijke Sahara zouden moeten beslissen of ze als onderdeel van Marokko, autonoom, of onafhankelijk verder willen. Uit angst voor afscheiding heeft Marokko de totstandkoming hiervan steeds gedwarsboomd.

Volgens de aanklacht die bij het Nationale Hof van Spanje ligt, zouden de Sahrawi na het vertrek van kolonisator Spanje zijn blootgesteld aan een genocide. In Spanje kunnen sinds 1998 verdachten worden vervolgd voor misdaden die zijn begaan in welk land dan ook.

Pfffff... :zwaai:



Wat een hypocriet _selectief moraal,zeg :kotsen2: : wat denkt Spanje zelf van haar eigen genocides in Marokko tijdens de Spaanse colonisatie : en het gebruik van zelfs internationaal verboden chemish wapens(recentelijk zelfs door Spanje erkend na decennia geheim_houding_ontkenning) tegen de dapper opstand_rebellie_verzet van berbers_amazighen_rifi met de groot marokkaanse Rifi nationaal Islamitish held aan hun hoofd : zoek ik even zijn naam ...jawel: Abdelkrim Al Khatabi !

Zelfs de Marokkaanse Sahara onder de spanjaarden ontsnapte er niet aan aan spaanse oorlogsmisdaden en ander ...

En... die Polisario_beweging is maar een marionette van buurland Algerij die territoriale ambities in diezelfde sahara op na houdt ...+meest van zijn eigen zgn hooggeplaatst leiders van die polisario zelf dan sluitten zich aan hun moeder land =marokko , de 1 na de ander ......+++++++++++++++

P.S.: dat er schendingen van mensenrechten wel plaats vonden in de Sahara onder de marokkanen valt niet te ontkennen , maar van genocide is er absoluut geen sprake !!!

mark61
31-10-07, 18:36
Geplaatst door Julien
Naar mijn idee valt er met Marokkanen een stuk makkelijker te praten over een genocide dan met Turken. Marokkanen zijn ook wat minder nationalistisch en meer zelfkritisch.
Toen het over Armeense genocide ging, kreeg je een stortvloed van argressieve Turkse reacties, ik heb nog nauwelijks een Marokkaan horen reageren op dit nieuws.

Dat komt doordat de meesten Amazighen zijn, die zichzelf ook als slachtoffers van de 'Arabieren' zien. Desalniettemin is er bij voorgaande gelegenheden altijd een stormpje opgestoken over hoe W. Sahara altijd Marokkaans is geweest etc.

Maar Turreken, das idd een klasse apart :hihi:

Giuseppe
31-10-07, 19:09
Ze kunnen beter wat doen aan de genocides die nu gaande zijn in plaats van tijd, geld en moeite te stoppen in genocides of oorlogsmisdaden van vroeger.

mark61
31-10-07, 20:00
Geplaatst door Giuseppe
Ze kunnen beter wat doen aan de genocides die nu gaande zijn in plaats van tijd, geld en moeite te stoppen in genocides of oorlogsmisdaden van vroeger.

Nou der leven nog een paar Sahrawi's hoor.

rami_elharrak
31-10-07, 21:22
Geplaatst door ricknick3
Laat die hypocrieten Spanjaarden en massamoordenaars eerst de genocide in de Rif onderoeken toen tienduizenden mensen
met gifgas werden vergast...


Vuile gore Spanje!


Rif Als Proeftuin Voor Duits Gifgas - 16-03-2007, 02:12 AM

Spanje heeft in de jaren 20 van de vorige eeuw intensief gebruik gemaakt van Duitse chemische wapens tijdens de onafhankelijkheidsoorlog in Noord Marokko om de rebellie van Abdel Krim te bestrijden. Tot op vandaag weigert de Marokkaanse regering enige openheid te geven over de gevolgen ervan op de gezondheid en het milieu in Rif. Dit ondanks herhaaldelijk vragen van de Vereniging Slachtoffers Chemische Oorlog in Rif. Hieronder is een artikel van Jan Hoffenaar historicus verbonden aan de Sectie Militaire Geschiedenis van de Landmachtstaf Koningrijk der Nederland te lezen.

Giftgas gegen Abd el Krim. Deutschland, Spanien und der Gaskrieg in Spanisch-Marokko 1922-1927 door Rudibert Kunz en Rolf-Dieter Muller 239 blz., geill., Rombach en Co 1990, f 45 ISBN 3793001962
Op 17 juni 1925 werd het Protocol van Geneve plechtig ondertekend. Het (als eerste) gebruiken van chemische en bacteriologische wapens was daarmee verboden. Vertegenwoordigers van Spanje, Frankrijk en Duitsland zetten ook hun handtekening.
In de zomer van hetzelfde jaar 1925 bereikte de inzet van strijdgassen tegen de opstandige Rifkabylen in Marokko een hoogtepunt. Spanje en Frankrijk waren de daders.

Deze opzienbarende samenloop wordt beschreven door de televisie-redacteur Rudibert Kunz en de aan het Militargeschichtliches Forschungsamt te Freiburg verbonden historicus Rolf-Dieter Muller in Giftgas gegen Abd el Krim. Tot voor kort ging iedereen er vanuit dat de Italiaans-Abessijnse oorlog (1934-1936) het eerste militaire conflict was dat door gas werd beslist, en de oorlog tussen Iran en Irak, waarin het gebruik van strijdgassen door Irak in de zomer van 1988 mede leidde tot een wapenstilstand, het tweede.

Kunz en Muller tonen in hun boek onomstotelijk aan dat de strijd in Marokko het eerste was en dat deze de Italianen als voorbeeld diende. De oorlog tegen de Rifkabylen, een van de weinige niet gearabiseerde Berbervolken, was bovendien de eerste oorlog waarin op grote schaal gifgasbommen vanuit de lucht werden afgeworpen. In Marokko gebeurde datgene waar iedereen na de verschrikkelijke ervaringen met strijdgassen in de Eerste Wereldoorlog zo bang voor was.

De auteurs geven ons een kijkje in de weinig frisse keuken van de chemische wapenhandel en weten aannemelijk te maken dat de Duitse leveranties aan Irak (zij spreken nog over een ‘begrundete Verdacht’) en de hulp bij de bouw van een strijdgasfabriek in Libië passen in een lange Duitse traditie.

PROTECTORAAT

Waarom werd er in Marokko een oorlog gevoerd, hoe verliep deze en op welke wijze was Duitsland daarbij betrokken? De noordelijke strook van het sultanaat Marokko was sinds 1912 een protectoraat van Spanje. De protector, die al enkele eeuwen een aantal enclaves op de Noordafrikaanse kust had, slaagde er evenwel niet in het gebied daadwerkelijk te beheersen. Conventionele wapens en een numeriek overwicht bleken onvoldoende om de fanatieke, islamitische Rifkabylen in het onherbergzame terrein op de knieën te krijgen.

Abd el Krim, een berber van de machtigste stam in de Rif, slaagde erin om een centraal geleide rebellie te organiseren. In 1921 behaalde hij zijn eerste en tegelijk ook zijn grootste overwinning bij Annual in het oosten van het protectoraat. De Spanjaarden leden daar de zwaarste en meest vernederende nederlaag uit hun koloniale geschiedenis. Zij waren vanaf dat moment uit op wraak en bereid de bergvolken met alle middelen neer te slaan. Er moest een einde komen aan de serie Spaanse nederlagen in Noord-Afrika van de voorgaande twee decennia.

De opstand werd bovendien met argusogen gevolgd door de koloniale mogendheden. Het optreden van Abd el Krim, die in februari 1923 de islamitische Rifrepubliek uitriep, wakkerde het net ontstane islamitisch nationalisme aan en vormde een bedreiging voor de Europese koloniale machtspositie. Het zelfbeschikkingsrecht der volkeren, zo mooi vastgelegd in de veertien punten van de Amerikaanse president Woodrow Wilson, gold duidelijk niet voor niet-blanke volken.

Spanje zocht en vond al vanaf 1920 steun bij militairen van de Duitse Reichswehr. Dezen deden er alles aan om de vernederende bepalingen van het Verdrag van Versailles te ontduiken. Duitsland was onder andere alle bemoeienis op het gebied van strijdgassen ontzegd. Chemische wapens moesten in Munsterlage-Breloh worden verzameld en vernietigd. In de praktijk werden zij echter zoveel mogelijk opgeslagen en voor een deel verkocht aan andere landen, zoals Spanje, Italië, Joegoslavië, Japan, China, Turkije, Roemenie, Zweden en Brazilië. De sleutelfiguren bij deze transacties waren professor Fritz Haber, initiator van de Duitse strijdgasproduktie en in 1918 winnaar van de Nobelprijs voor de scheikunde, en dr. Hugo Stoltzenberg, die zowel wapenleverancier als gasstrategisch adviseur van de Reichswehr was.

De Duitsers leverden niet alleen diverse strijdgassen, maar stelden ook hun technologie ter beschikking aan de Spanjaarden. Onder hun leiding werden in Maranosa, een uur rijden ten zuiden van Madrid, en in Melilla aan de Marokkaanse kust gifgasfabrieken gebouwd. Daar werd een niet-giftig tussenprodukt (Oxol), dat in weerwil van alle verboden in de chemiefabriek van Stoltzenberg te Hamburg werd geproduceerd, omgezet in het beruchte mosterdgas, ook bekend als yperiet, Lost en Gelbkreuz.

BELANGEN

Duitsland, dat sinds 1923 ook deelnam aan de bouw van een gifgasfabriek in Rusland, had verschillende belangen bij de militaire samenwerking met Spanje. Een en ander bood de gelegenheid om de kennis op peil en de chemische fabriek in Hamburg draaiende te houden. De militairen konden bovendien door eigen waarneming veel leren van de eerste aerochemische oorlog in de geschiedenis. Daarbij hadden de Duitsers economisch belangen in Marokko. De gebroeders Mannesmann hadden daar namelijk de voorgaande decennia een netwerk van mijnconcessies, handelsfirma’s en landbouwondernemingen opgebouwd. In het Franse deel van Marokko waren zij na 1918 reeds hun invloed kwijtgeraakt. In het Spaanse deel hoopten zij die door een Spaanse overwinning te behouden.

Daarenboven speelde een emotionele factor in de Duitse houding mee. Een deel van de Franse troepen die het Rijnland bezetten - een voor Duitsland uiterst vernederende ervaring - was afkomstig uit Marokko. Een groot probleem vormden de kinderen die zij daar kregen, de Rheinlandbastarden, die later onder Hitler werden gesteriliseerd.

Midden 1924 gingen de Spanjaarden onder leiding van generaal Primo de Rivera, die het jaar daarvoor in Spanje de macht had overgenomen met de belofte de Marokko-crisis snel en eervol op te lossen, over tot een tactische terugtocht. Dat gebeurde overigens geheel tegen de wens van Franco, die op dat moment commandant was van het vreemdelingenlegioen. Na de ontruiming begonnen de luchtbombardementen met mosterdgasbommen op de gebieden van de opstandelingen.

Eind 1924 mengden de Fransen zich in de strijd. De opstand van de Rifkabylen, die net als de Koerden door kunstmatige grenzen werden gescheiden, had zich ook uitgebreid tot het Franse protectoraatsgebied. De held van de Eerste Wereldoorlog, Petain, nam daar in 1925 het opperbevel over.

Hoewel er te weinig aanknopingspunten zijn om de zogenoemde ‘besmettingsstrategie’ precies te reconstrueren, vermoeden Kunz en Muller op basis van notities van nobelprijs Stolzenberg dat zij uit twee fasen bestond. Eerst werden dorpen, landbouwgronden en waterbronnen met vooral mosterdgas besmet, zodat de opstandelingen geen bases meer hadden, en vervolgens werden de wegen, schuilplaatsen en holen besmet en uitgerookt. Er werden ook brandbommen afgeworpen.

BLAZEN EN WONDEN

De uitwerking van mosterdgas is verschrikkelijk, zoals de afschuwelijke beelden uit de eerste Golfoorlog ook hebben laten zien. De vloeistof dringt door alle kleding heen en veroorzaakt na enige uren blazen en wonden die zeer pijnlijk zijn. De dampen zorgen voor tijdelijke of blijvende blindheid en tasten de ademhalingsorganen aan. De Rifkabylen konden zich niet beschermen en wisten niet hoe ze de besmetting moesten tegengaan en de wonden moesten behandelen. Velen zijn daardoor gestorven.

Met behulp van gas en vliegtuigen gelukte het uiteindelijk een troepenmacht van een half miljoen Fransen en Spanjaarden de opstandelingen te verslaan. In mei 1926 gaf Abd el Krim zich over en in 1927 was de oorlog definitief voorbij.

Dat er in Marokko strijdgassen zijn gebruikt, wisten we al. Hoewel we in de officiële geschiedschrijving over de oorlog, Historia de las Campanas de Marruecos, geen enkele aanwijzing over gasgebruik aantreffen, maakt onder anderen David S. Woolman daarvan in Rebels in the Rif (1968) melding. Wat we echter nog niet wisten is dat de inzet van gas zo omvangrijk is geweest en beslissend voor de uitslag van de strijd. Hoe valt dat te verklaren? De gebruikers hielden uiteraard zoveel mogelijk hun mond. Zij leidden daarnaast de aandacht af, camoufleerden de inzet en ontkenden botweg. Afspraken over chemische samenwerking werden bovendien meestal mondeling gemaakt. Journalisten werden zoveel mogelijk van het oorlogstoneel geweerd. De slachtoffers werden niet gehoord. Een noodkreet tot het Internationale Comité van het Rode Kruis kreeg geen vervolg omdat de Spaanse regering geen missie van deze organisatie tot Spaans Marokko toeliet.

Een andere verklaring voor de onbekendheid met de ware toedracht van de oorlog in Marokko is natuurlijk dat de desbetreffende belangrijke archieven voor historici potdicht bleven. Kunz en Muller baseren zich voornamelijk op Duitse archieven. Officiële Spaanse bronnen bleven voor hen gesloten, terwijl Marokko helemaal geen medewerking verleende. In de Franse archieven hebben de auteurs niet of nauwelijks gespeurd, een merkwaardige omissie.


De rif gebied was voor Spanje, Frankrij en England een proef terein, tot nu toe worden r mensen ziek (met kanker) van dat gif, statistieken liegen niet.
Ik vind t raar, vreemd en ongelooflijk dat landen die nog een colonist regering hebben over zulke themas durven praten!!
Spanje zit nog in Marokko, Frankrijk in Corsica, om aleen maar een voorbeld te nomen, en toch houden ze nooooit hun bek dicht!!
Te vergeefs proberen ze van Marokko een tweede Jogoslavie te maken, eerst de berbers, de amazigh, en nu de sahrawi s!!
Vreemd ook dat t van landen komt die een europa willen en alle verschillen en fouten van (toen) de geschiedenis vergeven!!
__________________

Al Sawt
31-10-07, 23:12
Geplaatst door Mark
Spanje onderzoekt 'genocide' Westelijke Sahara

Gepost door Wouter (druide) - Bron: Novum
Gepubliceerd: woensdag 31 oktober 2007 @ 10:33
Het Spaanse Nationale Hof heeft een onderzoek aangekondigd naar de vermeende gruweldaden jegens de bevolking van de Westelijke Sahara. Daar zouden de Sahrawi het slachtoffer zijn geworden van moord, marteling en poging tot genocide.

De Westelijke Sahara werd in 1884 een Spaanse kolonie. De Marokkanen, zelf pas 19 jaar onafhankelijk van Frankrijk, wisten de Spanjaarden in 1975 uit het buurland weg te jagen. Vervolgens maakten ze samen met het andere buurland Mauritanië aanspraak op de Westelijke Sahara. Twee derde deel van het woestijngebied ging naar Marokko, de rest naar Mauritanië.

Niet iedereen was blij met deze ontwikkeling. De Polisario, een guerilla-beweging die in 1973 tegen de Spaanse bezetter was opgericht, zag er niets in om voortaan onder het juk van haar buurlanden te leven. Met steun van landen zoals Algerije, dat bang was om ooit zelf door Marokko ingelijfd te worden, vocht de Polisario tegen de nieuwe machthebbers die zij als bezetters zagen.

De Mauritaniërs werden weggejaagd, maar de Polisario schoot hier niets mee op, omdat Marokko het vrijgekomen deel voor haar rekening nam. Om de Polisario in toom te houden, bouwden de Marokkanen een muur: 2720 kilometer lang, bestaande uit zandwallen, bunkers, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden. Zowel militair als politiek dolven Polisarionen het onderspit, todat in 1991 beide partijen overeenkwamen tot een staakt-het-vuren.

De VN heeft sindsdien verschillende resoluties aangenomen, waarin ze aandringt op een referendum. De bewoners van de Westelijke Sahara zouden moeten beslissen of ze als onderdeel van Marokko, autonoom, of onafhankelijk verder willen. Uit angst voor afscheiding heeft Marokko de totstandkoming hiervan steeds gedwarsboomd.

Volgens de aanklacht die bij het Nationale Hof van Spanje ligt, zouden de Sahrawi na het vertrek van kolonisator Spanje zijn blootgesteld aan een genocide. In Spanje kunnen sinds 1998 verdachten worden vervolgd voor misdaden die zijn begaan in welk land dan ook. Wel grappig.

Misdadigers ten tijde van Franco bewind, worden niet vervolg. Maar misdaden elders, wel.

Giuseppe
01-11-07, 16:30
Geplaatst door mark61
Nou der leven nog een paar Sahrawi's hoor.

Ja toch. En 'n hoop zitten in die beruchte ondergrondse Hassan II-gevangenissen.

panoma79
01-11-07, 17:17
De Berbers waren hele moedige strijders die de Fransen en Spanjaarden uit Marokko hebben verdreven.
Als de Berbers het niet waren die moedig hadden gestreden dan waren de Marokkanen nu nog de Kolonisten aan het bekogelen met stenen zoals de Palestijnen in Israhel.

Qaiys
01-11-07, 21:39
Geplaatst door panoma79
De Berbers waren hele moedige strijders die de Fransen en Spanjaarden uit Marokko hebben verdreven.
Als de Berbers het niet waren die moedig hadden gestreden dan waren de Marokkanen nu nog de Kolonisten aan het bekogelen met stenen zoals de Palestijnen in Israhel.

Alle Marokkanen zijn hoofdzakelijk Imazighen. Het is een mythe dat Marokkanen uit arabieren en imazighen bestaan.

panoma79
01-11-07, 22:15
Geplaatst door Qaiys
Alle Marokkanen zijn hoofdzakelijk Imazighen. Het is een mythe dat Marokkanen uit arabieren en imazighen bestaan bestaan.

Klopt, zoiets had ik ook gehoord van een neef die in Marokko heeft gestudeerd.
90% van alle Marokkanen in Marokko zijn Imazighen.
De Zionisten zouden daar nooit onrust kunnen zaaien onder de bevolking zoals ze dat wel in Irak is gelukt.

One Nation=One love.

Pytaghoras
02-11-07, 01:43
Geplaatst door panoma79
Klopt, zoiets had ik ook gehoord van een neef die in Marokko heeft gestudeerd.
90% van alle Marokkanen in Marokko zijn Imazighen.
De Zionisten zouden daar nooit onrust kunnen zaaien onder de bevolking zoals ze dat wel in Irak is gelukt.

One Nation=One love.

Ja jaja, nu zijn de arabische nationalisten aan de macht. Imazighen moeten voor hun recht opkomen. Er is pas sprake van one nation=one love als alle etnische groepen dezelfde rechten hebben. Elke keer als het in mijn gedachten komt dat op dit moment de nazi arabische nationalisten de macht hebben in Marokko, wil ik overgeven. En nu kom jij mij zeggen One Nation=one love. Waar baseer je dat op?

Pytaghoras
02-11-07, 01:48
Als het waar is dat de Marokkaanse overheid misdaden heeft gepleegd tegen de marokkaanse sahrawis, dan moeten de verantwoordelijken gestraft worden. Maar laat eerst de hypocriete spanjaarden hun genocide in rif erkenen en schadevergoeding betalen. De gevolgen van hun gifaanvallen zijn er nog steeds. Meer dan 60% van kankerpatienen in marokko komt uit rif en dat heeft verband met de gif die er gestooid is in arif.

panoma79
02-11-07, 01:53
Geplaatst door Pytaghoras
Ja jaja, nu zijn de arabische nationalisten aan de macht. Imazighen moeten voor hun recht opkomen. Er is pas sprake van one nation=one love als alle etnische groepen dezelfde rechten hebben. Elke keer als het in mijn gedachten komt dat op dit moment de nazi arabische nationalisten de macht hebben in Marokko, wil ik overgeven. En nu kom jij mij zeggen One Nation=one love. Waar baseer je dat op?

Je zou gelijk kunnen hebben, ik woon er niet en weet niet echt veel over de politieke situatie in Marokko.
De vergelijking die ik meestal opmaak is met die in Irak waar soenieten shiieten,koerden elkaar afmaken, Ik zie dat niet in Marokko gebeuren vandaar mijn opmerking,one nation=one love.
Ik geef je wel gelijk dat de regime slecht is.
Wie paleizen voor zichzelf bouwt en de bevolking aan haar lot overlaat is zeker geen goede leider.

Peace.

mark61
02-11-07, 11:10
Geplaatst door panoma79
De Berbers waren hele moedige strijders die de Fransen en Spanjaarden uit Marokko hebben verdreven.
Als de Berbers het niet waren die moedig hadden gestreden dan waren de Marokkanen nu nog de Kolonisten aan het bekogelen met stenen zoals de Palestijnen in Israhel.

Euh, de Spanjaarden zitten er nog hoor.

mark61
02-11-07, 11:15
Geplaatst door Pytaghoras
Als het waar is dat de Marokkaanse overheid misdaden heeft gepleegd tegen de marokkaanse sahrawis, dan moeten de verantwoordelijken gestraft worden. Maar laat eerst de hypocriete spanjaarden hun genocide in rif erkenen en schadevergoeding betalen. De gevolgen van hun gifaanvallen zijn er nog steeds. Meer dan 60% van kankerpatienen in marokko komt uit rif en dat heeft verband met de gif die er gestooid is in arif.

Spanje heeft het voorlopig al moeilijk genoeg met de misdaden die tegen de eigen bevolking zijn gepleegd, zie dat topic. Daar beginnen ze nu net over te praten. Misschien dat daarna de misdaden overzee ter sprake komen. Je moet niet vergeten dat Franco net zo hard tegen Spanjaarden tekeer is gegaan, misschien wel harder. Remember Gernika o.a.

mark61
02-11-07, 11:17
Geplaatst door Pytaghoras
Ja jaja, nu zijn de arabische nationalisten aan de macht. Imazighen moeten voor hun recht opkomen. Er is pas sprake van one nation=one love als alle etnische groepen dezelfde rechten hebben. Elke keer als het in mijn gedachten komt dat op dit moment de nazi arabische nationalisten de macht hebben in Marokko, wil ik overgeven. En nu kom jij mij zeggen One Nation=one love. Waar baseer je dat op?

Gelukkig is Marokko niet zo gewelddadig als pakweg Turkije of Irak. Kiezen tussen onderdrukt worden en onderdrukt worden plus gewelddadig conflict. :cheefbek: Een Amazigh PKK lijkt me niet helemaal een verbetering.

panoma79
02-11-07, 15:26
Geplaatst door mark61
Euh, de Spanjaarden zitten er nog hoor.

Euhhhhhhhhh, Marokkaanse Politicians zijn slim.Ooit worden die Spanjaarden eruit gekankerd.Nu nog even niet, ik denk dat Marokko ze even nodig heeft.
Een Afrikaans land dat genoeg te eten en drinken heeft, Hoe zou dat nou komen denk je??
Het is allemaal politiek waar jij niets van zal begrijpen, ik neem het je ook niet kwalijk.

Pytaghoras
02-11-07, 16:19
Geplaatst door mark61
Gelukkig is Marokko niet zo gewelddadig als pakweg Turkije of Irak. Kiezen tussen onderdrukt worden en onderdrukt worden plus gewelddadig conflict. :cheefbek: Een Amazigh PKK lijkt me niet helemaal een verbetering.

Ik zie een Amazigh pkk ook niet ontstaan omdat de imazighen gevangen zijn in hun geloof. Bij elke Amazigh leeft de gedachte "Een moslim is jouw broer. Die mag je niet doden". Je moet Marokko niet vergelijken met Irak waarin de verschillen tussen de bevolkingsgroepen groot zijn. In Marokko heb je de imazighen, de nep-arabieren(ook imazighen) en een handjevol arabieren (vooral in fes). Het gaat mij om deze laatste groep. Deze laatste groep buit Marokko uit, is nationalitisch en racistisch. Die moeten wat mij betreft uitgezet worden naar een land zoals S.A.

panoma79
02-11-07, 16:32
Geplaatst door Pytaghoras
Ik zie een Amazigh pkk ook niet ontstaan omdat de imazighen gevangen zijn in hun geloof. Bij elke Amazigh leeft de gedachte "Een moslim is jouw broer. Die mag je niet doden". Je moet Marokko niet vergelijken met Irak waarin de verschillen tussen de bevolkingsgroepen groot zijn. In Marokko heb je de imazighen, de nep-arabieren(ook imazighen) en een handjevol arabieren (vooral in fes). Het gaat mij om deze laatste groep. Deze laatste groep buit Marokko uit, is nationalitisch en racistisch. Die moeten wat mij betreft uitgezet worden naar een land zoals S.A.

Laat me 1 keer raden, jij komt uit El hoeceima.

Al Sawt
06-11-07, 12:44
Geplaatst door panoma79
De Berbers waren hele moedige strijders die de Fransen en Spanjaarden uit Marokko hebben verdreven.
Als de Berbers het niet waren die moedig hadden gestreden dan waren de Marokkanen nu nog de Kolonisten aan het bekogelen met stenen zoals de Palestijnen in Israhel. Een heel romantisch beeld van werkelijkheid.

Als het rustig was in Indochina en Frans Algerije, dan had Frankrijk Marokko echt niet zomaar opgegeven.

Al Sawt
06-11-07, 12:55
Geplaatst door Pytaghoras
Ja jaja, nu zijn de arabische nationalisten aan de macht. Arabische nationalisten aan de macht in Marokko???????????

Ik daag Pytaghoras uit om zijn bewering te onderbouwen!

Coolassprov MC
06-11-07, 15:36
Geplaatst door Al Sawt
Arabische nationalisten aan de macht in Marokko???????????

Als dat zo was stond Moo de 6e bovenaan de meest gezochte toerist.

Al Sawt
07-11-07, 15:20
Geplaatst door Coolassprov MC
Als dat zo was stond Moo de 6e bovenaan de meest gezochte toerist. Als dat zo was, dan was Marokko al een tijdje geen koninkrijk meer.

Individuen als Pytaghoras zitten alleen maar onzin uit te kramen.