IbnRushd
31-10-07, 21:04
Amerikaanse democratie te koop?
Geschreven door onbekend - MO.be
woensdag 31 oktober 2007
Greg Palast is een Amerikaanse onderzoeksjournalist die geen enkel papiertje verloren laat gaan in zijn zoektocht naar de ware banden tussen politiek en kapitaal. Volgende maand verschijnt zijn jongste boek Democratie te koop in Nederlandse vertaling. MO* bewerkte het recent toegevoegde hoofdstuk, waarin de auteur de manipulatie van de Amerikaanse verkiezingen aanklaagt.
Greg Palast vertrouwt de regering Bush niet, en hij vindt dat hij daartoe veel redenen heeft. In het laatste hoofdstuk van Democratie te koop verwijst hij naar complexe maar diepgaande banden tussen de huidige regering en bepaalde bedrijven, zoals Wackenhut, Carlyle en ChoicePoint.
MO* koos ervoor om het helderste stuk van zijn betoog te publiceren: het stuk waarin Palast uitlegt hoe en hoeveel zwarte stemmen "verloren" gaan bij de Amerikaanse verkiezingen. Aangezien de grote meerderheid van de African-Americans traditioneel Democratisch stemt, is dat namelijk een sleutelgegeven om de "verkiezingsoverwinning" van Bush in 2000 te verklaren. Volgens Palast zal dezelfde truc in 2004 opnieuw toegepast worden. 'Henry Kissinger zei ooit over een ander land: "De vraagstukken zijn te belangrijk om de kiezers zelf te laten beslissen." In die geest is de partij van de president bezig het Amerikaanse kiessysteem zo te veranderen dat we geen verschrikkelijke fout meer kunnen maken', schrijft Greg Palast.
Veroordeeld tot uitsluiting
Als je zwart bent, is stemmen in Amerika een kansspel.
Om te beginnen loop je de kans dat je registratiekaart gewoon weggegooid wordt. Ongeveer zeven miljoen kiezers die tot een minderheid behoren hebben zich met zogenaamde 'Motor Voter'-formulieren geregistreerd. Met die formulieren wordt de kiezersregistratie minder bureaucratisch gemaakt en dichter bij kwetsbare doelgroepen gebracht. Het zijn vooral minderheden die er gebruik van maken en dat weten de Republikeinen. Het zal je niet verbazen dat de Amerikaanse burgerrechtencommissie ontdekte dat veel van deze kiezers niet in de registers zijn opgenomen. Van mijn eigen bronnen vernam ik dat er stapels bestofte kaarten in de stembureaus liggen. Nogal wat van die Motor Voter-formulieren worden rondgedeeld en opgehaald tijdens kerkbijeenkomsten van zwarte Amerikanen. Ze zijn dus ook heel herkenbaar voor de ambetenaren die ze verder moeten verwerken -of dat juist "vergeten" te doen. Met Jesse Jackson ben ik momenteel bezig een eigen gegevensbank op te zetten voor Motor Voter-registraties, maar dat belooft een bijna onmogelijke opdracht te worden.
Bovendien verliezen heel veel Amerikanen hun stemrecht omdat ze een strafblad hebben. In 46 staten en Washington D.C. verliezen alle volwassenen die in de gevangenis zitten hun stemrecht. In 32 staten geldt dat ook voor veroordeelden in voorlopige vrijheid en in 14 staten blijven zelfs mensen die hun straf volledig uitgezeten hebben, verstoken van hun recht om deel te nemen aan verkiezingen. In Florida alleen al gaat dat over 600.000 mensen die om deze reden een wettelijk verbod om te stemmen hebben. Dat is dan nog maar één staat. In totaal kunnen zo'n 4,5 miljoen mensen niet meer deelnemen aan de democratie, waarvan 1,4 miljoen zwarte mannen. Met andere woorden: 13 procent van alle volwassen zwarte mannen in de hele VS wordt uitgesloten van de verkiezingen.
De zwarte lijst
Wat nog veel schandelijker is, is het feit dat in Florida tienduizenden zwarte kiezers van de kieslijsten gehaald werden, omdat ze ten onrechte beschouwd werden als criminelen. In 2000 leverde het gegevensbedrijf ChoicePoint de lijsten van burgers die misschien geschrapt moesten worden. De beslissing over elektoraal leven of dood lag bij Katherine Harris, de toenmalige Secretary of State van Florida. Volgens de documenten die ChoicePoint later aan een rechtbank bezorgde, bedraagt het totaal aantal inwoners van Florida met een twijfelachtig predikaat 91.000. Een van hen is Willie Steen. Op mijn kopie van de zwarte lijst stond de ex-crimineel O'Steen, een naam die zo op die van Steen leek, dat Willie Steen zijn stem verloor. De National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) gebruikte Steens verhaal in een rechtszaak als een goed voorbeeld van het kwaad van de elektorale zuivering. De staat gaf toe dat Steen onschuldig was, maar een jaar nadat de NAACP de rechtszaak won, kon Willie Steen zich nog steeds niet als kiezer laten registreren. Waarvan wordt hij nog steeds verdacht? Wat weten we over deze "potentiële misdadiger", zoals Jeb Bush hem noemde? Ik ontdekte dat Steen, in tegenstelling tot onze president, vier jaar eervolle dienst in het Amerikaanse leger heeft vervuld. Er is echter één dingetje dat hem toch verdacht maakt: Steen geeft toe dat hij nog altijd een Afrikaanse Amerikaan is. De advocaten van de NAACP kregen van gouverneur Jeb Bush en de huidige Secretary of State Glenda Hood een schriftelijke belofte dat ten onrechte "gewiste" burgers weer op de kiezerslijsten gezet zouden worden. Half juni kondigde Hood dan ook trots aan dat tienduizenden kiezers opnieuw opgenomen waren op de kiezerslijsten. De realiteit is echter dat ze opnieuw 47.000 kiezers geschrapt hadden, en daar zijn zelfs mensen bij die nog maar onlangs hun rechten herkregen hadden. Het verschil met vier jaar geleden is overigens dat de lijsten, die ditmaal door Accenture worden samengesteld, volkomen geheim gehouden worden. Van enige onafhankelijke controle is dus helemaal geen sprake meer.
De kleur van bedorven stemmen
U vindt het voorgaande al onvoorstelbaar? Blijf verder lezen! De federale Voting Rights Act van 1965 geeft Afrikaanse Amerikanen het recht om te stemmen, maar dit betekent niet dat hun stem ook geteld wordt. In één op de zeven gevallen gebeurt dit niet. Gadsden County, het deel van Florida met de meeste zwarte inwoners, heeft het hoogste "bedervingspercentage", dat wil zeggen stemmen die op basis van een klein detail niet meegeteld worden. Hoe stemmen kunnen bederven? Een klein vlekje op een stemkaart is blijkbaar al voldoende. Sommige kiezers in Gadsden schreven 'Al Gore' op hun stembrief, in plaats van het vakje naast zijn naam aan te vinken. Achteraf bleek dat in blanke kiesdistricten meestal een nieuw stembiljet gegeven werd als de kiezer zich zo vergist had. Bij zwarte vergissingen werden de stemmen niet geteld. Rechtendocent Chris Edley van de Universiteit van Harvard, lid van de Civil Rights Commission, vond al die bedorven stemmen maar niks. Hij dook de stapel in en rapporteerde zijn bevindingen aan de commissie: 14,4 procent van de zwarte stemmen werd ongeldig verklaard en niet meegeteld. Daarentegen was slechts 1,4 procent van de blanke stemmen ongeldig. Combineer dat met het gegeven dat elf procent van de Floridaase kiezers zwart is en met het feit dat Florida 179.855 bedorven stemmen weigerde mee te tellen. Een beetje wiskunde wijst uit dat 95.000 of 53 procent van de bedorven stemmen uitgebracht is door zwarte mensen, waarvan meer dan 90 procent op Gore stemde. Als Katherine Harris deze stemmen had laten meetellen, had Al Gore een meerderheid van ongeveer 77.000 stemmen gehad. Tsjonge, dat is 143 keer Bush' officiële overwinningsmarge. Het zijn deze ongeldige stemmen die ook de kloof tussen de exit-polls en de uiteindelijke uitslagen verklaren. De meeste van die 95.000 mensen verkeren namelijk in de stellige overtuiging dat ze een stem uitgebracht hebben.
Tot zover Florida. Laten we het nu over heel Amerika hebben. Het niet meetellen van zwarte stemmen is in tegenstelling tot het zuiveren van de kieslijsten niet nieuw of alleen tot het hertogdom van Jeb Bush beperkt. Dit is het geheim van de Amerikaanse democratie en de aantallen zouden je misselijk moeten maken.
In de verkiezingen van 2000 meldden onze vijftig staten dat 1,9 miljoen stemmen nooit geteld zijn. '"Ongeldig" vanwege een klein detail, zoals het opschrijven van de naam Al Gore, het slecht werken van machines enzovoort. Er zijn verscheidene redenen voor het afwijzen van stemmen, maar het is opvallend dat ze allemaal dezelfde kleur hebben. Een van de simpele redenen daarvoor is dat de steminstallaties onder de lokale verantwoordelijkheid vallen, niet onder die van de staat of de Unie. Overwegend zwarte -en dus armere- districten werken daardoor vaak met verouderd of ontoereikend materiaal. Edley's team van deskundigen ontdekte dat, net als in Florida, het aantal afgekeurde stemmen county voor county en kiesdistrict voor kiesdistrict in directe verhouding met het aantal zwarte kiezers staat.
De raciale opmaak van Florida weerspiegelt de landelijke: ongeveer elf procent van de kiezers is Afrikaans Amerikaans. Het mede-hoofd van, Professor Philip Klinkner, mede-verantwoordelijk voor de Harvardstudie, bevestigde dat het toepassen van het rassenprofiel van de bedorven stemmen in Florida op de rest van het land statistisch gezien correct is. Als we dit in koele -ijzingwekkende- getallen omzetten, zien we dat ongeveer 1.007.000 zwarte stemmen in de verkiezingen van 2000 niet meegeteld zijn. Een miljoen stemmen!
Virtuele democratie, reële uitsluiting
Hoe kunnen de Republikeinen hun raciale voorsprong in het aantal stemmen behouden? Door te automatiseren! De Help America Vote Act heeft een half miljard dollar van het schaarse schatkistgeld opzijgezet om staten de stembus te laten automatiseren.
De weinige aanwijzingen die er zijn over redenen waarom het stemmen door een scherm aan te raken mis kan gaan, zijn gericht op het 'foutief tellen als gevolg van gesjoemel met de apparatuur', ofwel computerkrakers die een D (van Democraat) in een R (van Republikein) veranderen. Reden voor bezorgdheid is dat de Bush-kliek iedere poging om een controleerbaar papieren stembewijs in te voeren, tegenhoudt. Het sjoemelen met stemmen is een ware dreiging, maar leidt af van het echte Republikeinse spel om te winnen, namelijk het herhalen van het weigeren van 1 miljoen zwarte stemmen, het op rassendiscriminatie berustende aantal bedorven stemmen. Daarom heeft het robo-stemmen voor de partijleden van Bush zin, want in tegenstelling tot wat de voorstanders van het gecomputeriseerd stemmen gillen, loop je met computers een grotere kans op bedorven stemmen dan met papier.
De Bush-supporters moesten het echter wel zeker weten, dus net zoals de Republikeinen het zuiveren van kiezerslijsten in Florida testten, gebruikten ze de Sunshine State in 2000 om het geautomatiseerd stemmen op grote schaal te testen. Het overschakelen op touch-screen-stemmachines werd gedaan op bevel van de secretary of state Katherine Harris. Je krijgt geen punten als je de uitslag raadt. Het geautomatiseerd stemmen in zwarte kiesdistricten van Broward County was een regelrechte ramp: vertragingen, geblokkeerde machines waar geen paswoord voor was, verloren stemmen en heel veel bedorven stemmen. Gouverneur Jeb Bush loste het "probleem" op door niet het automatiseren te stoppen, maar de plaatselijke verkiezingsbeambte, een zwarte vrouw, te ontslaan.
Onze computerminnende president was ongetwijfeld blij met de resultaten van de nieuwe stemmachines in Comal County, Texas, waar drie Republikeinse kandidaten een verrassende overwinning behaalden. Ze hadden ieder precies 18.181 stemmen. 'Is dat niet merkwaardig?' vroeg county-secretaris Joy Streater destijds. 'We zagen het meteen, het is gewoon heel toevallig.' Verderop in Scurry County, Texas, kregen plotseling twee Republikeinen een grote meerderheid, wat de verkiezingsbeambten iets te toevallig vonden. De secretaris van die county, Joan Bunch, ging het na en ontdekte dat de optische scanner door een kapotte computerchip stemmen op de Democraten als Republikeins registreerde. Na de stemmen tweemaal met de hand te hebben nageteld en ze nog een keer elektronisch met een nieuwe computerchip voor de scanner te hebben nageteld, bleek dat de Democraten een grote meerderheid hadden.
De docent informatica David Dill van de Universiteit van Stanford en teams van het Information Security Institute van de John Hopkins Universiteit hebben studies gedaan die bijna paniek gezaaid hebben in de academische wereld. De deskundigen van de John Hopkins Universiteit, die het reglement van het stemrobot-bedrijf Diebold onderzochten, wezen op het gemak waarmee 'foutief geteld kan worden door gesjoemel, stemmen weggelaten kunnen worden en zelfs de stemmen van bepaalde kiezers gelezen kunnen worden'. Diebolds reactie op het debat was een scherpe juridische aanval op journalist Bev Harris, waarbij het bedrijf eiste dat de publicatie van vertrouwelijke bedrijfsdocumenten over fouten en gevaren van het programma verboden werd. (Lees ze daarom niet op www.BlackBoxVoting.org.)
Computers kunnen makkelijk crashen, kunnen makkelijk met virussen besmet raken, er kunnen makkelijk foutjes insluipen of ze kunnen eenvoudig 'de aanvang van het stemmen vertragen,' zoals docenten van de Hopkins Universiteit zeggen. Ku-Klux-Klanleden hoeven niet langer hun puntmutsen op te zetten om zwarte kiezers af te schrikken. Ze kunnen rustig hun kat aaien op hun veranda en later het totale aantal zwarte stemmen van een kiesdistrict wissen. Welkom in de heerlijke, nieuwe wereld.
Angst te koop
Elf september 2001 was Derek Smith's geluksdag, want er waren heel wat menselijke delen te verzamelen - veel buisjes waar 'Ramp Manhattan' op stond, waar zijn bedrijf het DNA uit zou halen om de slachtoffers te kunnen identificeren. Het bedrijf zou er twaalf miljoen dollar van het bestuur van New York aan overhouden.
Ik twijfel er niet aan dat de massamoord van onschuldige vrienden en landgenoten Smith evenals andere mensen met verdriet, afschuw en hartenpijn vervulde. En wat die twaalf miljoen dollar betreft: dat is niks voor het 4 miljard dollar omzettende bedrijf ChoicePoint uit Atlanta, dat Smith slechts vier jaar eerder oprichtte.
Voor ChoicePoint, dat meer dan 16 miljard bestanden over ieder levend en dood wezen in de V.S. heeft, werd Ground Zero een enorme goudpot. De oorlog tegen het terrorisme genereerde het ene na het andere contract, wat niet bepaald stroef liep door het feit dat ChoicePoint iets voor George W. Bush gedaan had dat de stemmers niet wilden doen; hem namelijk als president kiezen. Dit zijn de heren die de Floridaase secretary of state de lijst met meer dan 90.000 'potentiële misdadigers' overhandigden.
Voordat ChoicePoints kilometerslange ris dossiers over Amerikanen echter een oorlogswapen kon worden, moesten de V.S. radicaal veranderen. Deze verandering werd aangekondigd door president Bush: op 11 september waren wij Amerikanen de slachtoffers van een verschrikkelijke aanval.
Op 12 september werden we de verdachten.
Er was niet één Amerikaan onder de vliegtuigkapers, maar president Bush en minister van Justitie Ashcroft eigenden zich via de USA PATRIOT ACT het recht toe om 270 miljoen landgenoten onder surveillance te plaatsen, huiszoekingen te doen, het gaan en staan van mensen na te gaan en ze in de gaten te houden.
ChoicePoint zit niet in de 'gegevensindustrie,' maar in de angstindustrie. Er schuilt overal gevaar. Al-Qa'ida is maar het topje van de ijsberg, want hoe zit het met de jongen die de pizza's komt brengen? ChoicePoint nam de gegevens van een aantal van hen door en kondigde aan dat 25 procent van de pizzajongens nog maar pas uit de gevangenis was. 'Welke pizza wilt u?' vraagt CEO Smith. 'Wat mag hij kosten? Wilt u het risico nemen?...'
Zelfs voor 11 september was Smith al een ongeëvenaarde angstverkoper. Het bedrijf stuurde bijvoorbeeld zijn vazal Howard Safir, de voormalige politiecommissaris van Rudi Giuliani, naar het programma van Oprah Winfrey en vertelde haar publiek dat duizenden DNA-testpakketten voor het identificeren van verkrachters niet getest waren, waardoor er nog veel slechteriken op vrije voeten waren. Safir zei er echter niet bij dat ChoicePoint 755 miljoen dollar aan belastinggeld wilde hebben om deze pakketten te testen, zelfs als de bewuste crimineel al bekend had en achter de tralies zat.
ChoicePoint heeft verder een middeltje tegen de angst van moeders die in paniek geraakt zijn door het verhaal van het programma Geraldo over sektes die kinderen ontvoeren. 'ChoicePoint Cares,' dat is de naam van het DNA-identificatiesysteem van het bedrijf om kinderen die op melkpakken afgebeeld zijn weer met hun ouders te verenigen.
Achter ChoicePoint Cares, het Ground Zero-identificatiewerk en de jacht op de pizzamanverkrachters gaat een verkoopslogan van paniek schuil. ChoicePoint heeft de computer-Prozac van een zenuwachtig land in huis: DNA-databanken en verklaringen over de criminele achtergrond van mensen, zodat je niet gegijzeld kunt worden door kindontvoerende gijzelaars die je pepperoni-en-kaas-pizza komen brengen. Het bedrijf wil je zorgen over het feit dat ze gegevens over je bankrekening en bloed hebben wegnemen, het wil je ervan overtuigen dat je wilt dat zij alles over jou en je kinderen registreren en dat je gelooft dat het dat doet om je te beschermen; niet om opdringerig te zijn, maar om je beschermende grote broer te zijn.
De DNA-biz is wel wat gevoelig voor ChoicePoint. Het bedrijf vertelde mijn onderzoeksteam nadrukkelijk dat het zich alleen bezighoudt met het identificeren van het DNA van vermiste kinderen en criminelen.
Een van ChoicePoints medewerkers zei echter dat de directeur hem over een plan voor de lange termijn heeft verteld. 'Derek [Smith] zei dat hij een databank hoopt op te bouwen met DNA-informatie van iedereen in de Verenigde Staten,' van de geboorte tot de dood en daarna, die aan de andere gegevens over een persoon gekoppeld zullen worden. Het plan wordt nu nog geheim gehouden, omdat Smith 'tegenstand' van het publiek verwacht. ChoicePoint Cares dus volgens Smith voor 'de moeders van dit land die met dreigementen worstelen,' moeders die waarschijnlijk zullen eisen dat de regering - of wat nog beter is, hun particuliere contractant - informatie over hun DNA opslaat.
De DNA-data kunnen in tegenstelling tot vingerafdrukken meer dan alleen je identiteit onthullen. Ze geven bijvoorbeeld ook informatie over je medische achtergrond en afkomst. De ChoicePoint-medewerker zei: 'ik ben me letterlijk rot geschrokken.' De informatie komt namelijk ook in handen van cliënten als de FBI, waarvan bekend is dat ze zowel juiste als foutieve informatie tegen hun vijanden gebruiken, denk aan de vuile COINTELPRO-operatie uit de jaren zestig. ChoicePoint heeft in het verleden bovendien belangrijke fouten gemaakt, heeft onrechtmatig overheidsinformatie verschaft en er is altijd een mogelijkheid dat hun computers gekraakt worden.
Wat echter nog het griezeligste is, is wat ChoicePoint niet met de gegevens doet. Zoals we in Florida zagen, heeft de staat de ChoicePoint-lijsten vrolijk misbruikt om zwarte kiezers als misdadigers af te schrijven. ChoicePoints excuus is ijzingwekkend. Het bedrijf dekt zich door erop te wijzen dat het de Floridaase beambten gewaarschuwd heeft dat er ook 'niet-criminelen' op de lijst stonden, maar het hield de informatie voor zichzelf toen Katherine Harris en haar voorganger een massa-executie van Afrikaans-Amerikaanse rechten hield. Met andere woorden, ChoicePoint heeft de wet niet overtreden, maar hield zich lucratief stil terwijl de politici het vuile werk opknapten. Voor 11 september had de angstindustrie moeite om zich te verkopen. De Berlijnse Muur was gevallen en de Amerikanen genoten van acht jaar Clintoniaanse vrede en welvaart. Het oude liberale idee dat meer banen tot minder misdaad leiden, bleek te kloppen. De sfeer in het land was: 'Wat, ik me zorgen maken?' Door 11 september kwamen echter de vergiftigde vleermuizen uit de kast: Total Information Awareness (TIA), USA PATRIOT, plus plannen voor een paar oorlogen, die al lang voor de aanval gepland waren. De president maakte snel van de tragedie gebruik door de vleermuizenkeutels van deze gevriesdroogde Orwelliaanse plannen te stoffen en ze te presenteren als zijn snelle, dappere reactie op de Dreiging van Buitenaf.
De oorlogskoorts opende de weg voor een hele nieuwe markt. ChoicePoint verdiende er goed aan, maar was zeker niet de enige in de angstbranche. Het oorspronkelijk logo van TIA, het alziende oog, was heel toepasselijk afkomstig van de achterkant van een dollarbiljet.
De oprichter van Bush' TIA-bureau was John Poindexter. Om door gigantische databanken als die van ChoicePoint te kunnen werken, gaf de TIA veel geld uit aan het futuristische data-retrievalsysteem Genoa, ontwikkeld door de particuliere firma Syntech. De voormalige vice-president van Syntech? John Poindexter. Hij heeft zichzelf echter het contract niet gegeven, dat werd gedaan door zijn voorganger J. Brian Sharkey. Toen Poindexter het van hem overgenomen had, schreef hij grote contracten uit voor spionsoftware van Hicks and Associates, Inc. Hicks' dikbetaalde projectbaas: J. Brian Sharkey.
.....
Geschreven door onbekend - MO.be
woensdag 31 oktober 2007
Greg Palast is een Amerikaanse onderzoeksjournalist die geen enkel papiertje verloren laat gaan in zijn zoektocht naar de ware banden tussen politiek en kapitaal. Volgende maand verschijnt zijn jongste boek Democratie te koop in Nederlandse vertaling. MO* bewerkte het recent toegevoegde hoofdstuk, waarin de auteur de manipulatie van de Amerikaanse verkiezingen aanklaagt.
Greg Palast vertrouwt de regering Bush niet, en hij vindt dat hij daartoe veel redenen heeft. In het laatste hoofdstuk van Democratie te koop verwijst hij naar complexe maar diepgaande banden tussen de huidige regering en bepaalde bedrijven, zoals Wackenhut, Carlyle en ChoicePoint.
MO* koos ervoor om het helderste stuk van zijn betoog te publiceren: het stuk waarin Palast uitlegt hoe en hoeveel zwarte stemmen "verloren" gaan bij de Amerikaanse verkiezingen. Aangezien de grote meerderheid van de African-Americans traditioneel Democratisch stemt, is dat namelijk een sleutelgegeven om de "verkiezingsoverwinning" van Bush in 2000 te verklaren. Volgens Palast zal dezelfde truc in 2004 opnieuw toegepast worden. 'Henry Kissinger zei ooit over een ander land: "De vraagstukken zijn te belangrijk om de kiezers zelf te laten beslissen." In die geest is de partij van de president bezig het Amerikaanse kiessysteem zo te veranderen dat we geen verschrikkelijke fout meer kunnen maken', schrijft Greg Palast.
Veroordeeld tot uitsluiting
Als je zwart bent, is stemmen in Amerika een kansspel.
Om te beginnen loop je de kans dat je registratiekaart gewoon weggegooid wordt. Ongeveer zeven miljoen kiezers die tot een minderheid behoren hebben zich met zogenaamde 'Motor Voter'-formulieren geregistreerd. Met die formulieren wordt de kiezersregistratie minder bureaucratisch gemaakt en dichter bij kwetsbare doelgroepen gebracht. Het zijn vooral minderheden die er gebruik van maken en dat weten de Republikeinen. Het zal je niet verbazen dat de Amerikaanse burgerrechtencommissie ontdekte dat veel van deze kiezers niet in de registers zijn opgenomen. Van mijn eigen bronnen vernam ik dat er stapels bestofte kaarten in de stembureaus liggen. Nogal wat van die Motor Voter-formulieren worden rondgedeeld en opgehaald tijdens kerkbijeenkomsten van zwarte Amerikanen. Ze zijn dus ook heel herkenbaar voor de ambetenaren die ze verder moeten verwerken -of dat juist "vergeten" te doen. Met Jesse Jackson ben ik momenteel bezig een eigen gegevensbank op te zetten voor Motor Voter-registraties, maar dat belooft een bijna onmogelijke opdracht te worden.
Bovendien verliezen heel veel Amerikanen hun stemrecht omdat ze een strafblad hebben. In 46 staten en Washington D.C. verliezen alle volwassenen die in de gevangenis zitten hun stemrecht. In 32 staten geldt dat ook voor veroordeelden in voorlopige vrijheid en in 14 staten blijven zelfs mensen die hun straf volledig uitgezeten hebben, verstoken van hun recht om deel te nemen aan verkiezingen. In Florida alleen al gaat dat over 600.000 mensen die om deze reden een wettelijk verbod om te stemmen hebben. Dat is dan nog maar één staat. In totaal kunnen zo'n 4,5 miljoen mensen niet meer deelnemen aan de democratie, waarvan 1,4 miljoen zwarte mannen. Met andere woorden: 13 procent van alle volwassen zwarte mannen in de hele VS wordt uitgesloten van de verkiezingen.
De zwarte lijst
Wat nog veel schandelijker is, is het feit dat in Florida tienduizenden zwarte kiezers van de kieslijsten gehaald werden, omdat ze ten onrechte beschouwd werden als criminelen. In 2000 leverde het gegevensbedrijf ChoicePoint de lijsten van burgers die misschien geschrapt moesten worden. De beslissing over elektoraal leven of dood lag bij Katherine Harris, de toenmalige Secretary of State van Florida. Volgens de documenten die ChoicePoint later aan een rechtbank bezorgde, bedraagt het totaal aantal inwoners van Florida met een twijfelachtig predikaat 91.000. Een van hen is Willie Steen. Op mijn kopie van de zwarte lijst stond de ex-crimineel O'Steen, een naam die zo op die van Steen leek, dat Willie Steen zijn stem verloor. De National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) gebruikte Steens verhaal in een rechtszaak als een goed voorbeeld van het kwaad van de elektorale zuivering. De staat gaf toe dat Steen onschuldig was, maar een jaar nadat de NAACP de rechtszaak won, kon Willie Steen zich nog steeds niet als kiezer laten registreren. Waarvan wordt hij nog steeds verdacht? Wat weten we over deze "potentiële misdadiger", zoals Jeb Bush hem noemde? Ik ontdekte dat Steen, in tegenstelling tot onze president, vier jaar eervolle dienst in het Amerikaanse leger heeft vervuld. Er is echter één dingetje dat hem toch verdacht maakt: Steen geeft toe dat hij nog altijd een Afrikaanse Amerikaan is. De advocaten van de NAACP kregen van gouverneur Jeb Bush en de huidige Secretary of State Glenda Hood een schriftelijke belofte dat ten onrechte "gewiste" burgers weer op de kiezerslijsten gezet zouden worden. Half juni kondigde Hood dan ook trots aan dat tienduizenden kiezers opnieuw opgenomen waren op de kiezerslijsten. De realiteit is echter dat ze opnieuw 47.000 kiezers geschrapt hadden, en daar zijn zelfs mensen bij die nog maar onlangs hun rechten herkregen hadden. Het verschil met vier jaar geleden is overigens dat de lijsten, die ditmaal door Accenture worden samengesteld, volkomen geheim gehouden worden. Van enige onafhankelijke controle is dus helemaal geen sprake meer.
De kleur van bedorven stemmen
U vindt het voorgaande al onvoorstelbaar? Blijf verder lezen! De federale Voting Rights Act van 1965 geeft Afrikaanse Amerikanen het recht om te stemmen, maar dit betekent niet dat hun stem ook geteld wordt. In één op de zeven gevallen gebeurt dit niet. Gadsden County, het deel van Florida met de meeste zwarte inwoners, heeft het hoogste "bedervingspercentage", dat wil zeggen stemmen die op basis van een klein detail niet meegeteld worden. Hoe stemmen kunnen bederven? Een klein vlekje op een stemkaart is blijkbaar al voldoende. Sommige kiezers in Gadsden schreven 'Al Gore' op hun stembrief, in plaats van het vakje naast zijn naam aan te vinken. Achteraf bleek dat in blanke kiesdistricten meestal een nieuw stembiljet gegeven werd als de kiezer zich zo vergist had. Bij zwarte vergissingen werden de stemmen niet geteld. Rechtendocent Chris Edley van de Universiteit van Harvard, lid van de Civil Rights Commission, vond al die bedorven stemmen maar niks. Hij dook de stapel in en rapporteerde zijn bevindingen aan de commissie: 14,4 procent van de zwarte stemmen werd ongeldig verklaard en niet meegeteld. Daarentegen was slechts 1,4 procent van de blanke stemmen ongeldig. Combineer dat met het gegeven dat elf procent van de Floridaase kiezers zwart is en met het feit dat Florida 179.855 bedorven stemmen weigerde mee te tellen. Een beetje wiskunde wijst uit dat 95.000 of 53 procent van de bedorven stemmen uitgebracht is door zwarte mensen, waarvan meer dan 90 procent op Gore stemde. Als Katherine Harris deze stemmen had laten meetellen, had Al Gore een meerderheid van ongeveer 77.000 stemmen gehad. Tsjonge, dat is 143 keer Bush' officiële overwinningsmarge. Het zijn deze ongeldige stemmen die ook de kloof tussen de exit-polls en de uiteindelijke uitslagen verklaren. De meeste van die 95.000 mensen verkeren namelijk in de stellige overtuiging dat ze een stem uitgebracht hebben.
Tot zover Florida. Laten we het nu over heel Amerika hebben. Het niet meetellen van zwarte stemmen is in tegenstelling tot het zuiveren van de kieslijsten niet nieuw of alleen tot het hertogdom van Jeb Bush beperkt. Dit is het geheim van de Amerikaanse democratie en de aantallen zouden je misselijk moeten maken.
In de verkiezingen van 2000 meldden onze vijftig staten dat 1,9 miljoen stemmen nooit geteld zijn. '"Ongeldig" vanwege een klein detail, zoals het opschrijven van de naam Al Gore, het slecht werken van machines enzovoort. Er zijn verscheidene redenen voor het afwijzen van stemmen, maar het is opvallend dat ze allemaal dezelfde kleur hebben. Een van de simpele redenen daarvoor is dat de steminstallaties onder de lokale verantwoordelijkheid vallen, niet onder die van de staat of de Unie. Overwegend zwarte -en dus armere- districten werken daardoor vaak met verouderd of ontoereikend materiaal. Edley's team van deskundigen ontdekte dat, net als in Florida, het aantal afgekeurde stemmen county voor county en kiesdistrict voor kiesdistrict in directe verhouding met het aantal zwarte kiezers staat.
De raciale opmaak van Florida weerspiegelt de landelijke: ongeveer elf procent van de kiezers is Afrikaans Amerikaans. Het mede-hoofd van, Professor Philip Klinkner, mede-verantwoordelijk voor de Harvardstudie, bevestigde dat het toepassen van het rassenprofiel van de bedorven stemmen in Florida op de rest van het land statistisch gezien correct is. Als we dit in koele -ijzingwekkende- getallen omzetten, zien we dat ongeveer 1.007.000 zwarte stemmen in de verkiezingen van 2000 niet meegeteld zijn. Een miljoen stemmen!
Virtuele democratie, reële uitsluiting
Hoe kunnen de Republikeinen hun raciale voorsprong in het aantal stemmen behouden? Door te automatiseren! De Help America Vote Act heeft een half miljard dollar van het schaarse schatkistgeld opzijgezet om staten de stembus te laten automatiseren.
De weinige aanwijzingen die er zijn over redenen waarom het stemmen door een scherm aan te raken mis kan gaan, zijn gericht op het 'foutief tellen als gevolg van gesjoemel met de apparatuur', ofwel computerkrakers die een D (van Democraat) in een R (van Republikein) veranderen. Reden voor bezorgdheid is dat de Bush-kliek iedere poging om een controleerbaar papieren stembewijs in te voeren, tegenhoudt. Het sjoemelen met stemmen is een ware dreiging, maar leidt af van het echte Republikeinse spel om te winnen, namelijk het herhalen van het weigeren van 1 miljoen zwarte stemmen, het op rassendiscriminatie berustende aantal bedorven stemmen. Daarom heeft het robo-stemmen voor de partijleden van Bush zin, want in tegenstelling tot wat de voorstanders van het gecomputeriseerd stemmen gillen, loop je met computers een grotere kans op bedorven stemmen dan met papier.
De Bush-supporters moesten het echter wel zeker weten, dus net zoals de Republikeinen het zuiveren van kiezerslijsten in Florida testten, gebruikten ze de Sunshine State in 2000 om het geautomatiseerd stemmen op grote schaal te testen. Het overschakelen op touch-screen-stemmachines werd gedaan op bevel van de secretary of state Katherine Harris. Je krijgt geen punten als je de uitslag raadt. Het geautomatiseerd stemmen in zwarte kiesdistricten van Broward County was een regelrechte ramp: vertragingen, geblokkeerde machines waar geen paswoord voor was, verloren stemmen en heel veel bedorven stemmen. Gouverneur Jeb Bush loste het "probleem" op door niet het automatiseren te stoppen, maar de plaatselijke verkiezingsbeambte, een zwarte vrouw, te ontslaan.
Onze computerminnende president was ongetwijfeld blij met de resultaten van de nieuwe stemmachines in Comal County, Texas, waar drie Republikeinse kandidaten een verrassende overwinning behaalden. Ze hadden ieder precies 18.181 stemmen. 'Is dat niet merkwaardig?' vroeg county-secretaris Joy Streater destijds. 'We zagen het meteen, het is gewoon heel toevallig.' Verderop in Scurry County, Texas, kregen plotseling twee Republikeinen een grote meerderheid, wat de verkiezingsbeambten iets te toevallig vonden. De secretaris van die county, Joan Bunch, ging het na en ontdekte dat de optische scanner door een kapotte computerchip stemmen op de Democraten als Republikeins registreerde. Na de stemmen tweemaal met de hand te hebben nageteld en ze nog een keer elektronisch met een nieuwe computerchip voor de scanner te hebben nageteld, bleek dat de Democraten een grote meerderheid hadden.
De docent informatica David Dill van de Universiteit van Stanford en teams van het Information Security Institute van de John Hopkins Universiteit hebben studies gedaan die bijna paniek gezaaid hebben in de academische wereld. De deskundigen van de John Hopkins Universiteit, die het reglement van het stemrobot-bedrijf Diebold onderzochten, wezen op het gemak waarmee 'foutief geteld kan worden door gesjoemel, stemmen weggelaten kunnen worden en zelfs de stemmen van bepaalde kiezers gelezen kunnen worden'. Diebolds reactie op het debat was een scherpe juridische aanval op journalist Bev Harris, waarbij het bedrijf eiste dat de publicatie van vertrouwelijke bedrijfsdocumenten over fouten en gevaren van het programma verboden werd. (Lees ze daarom niet op www.BlackBoxVoting.org.)
Computers kunnen makkelijk crashen, kunnen makkelijk met virussen besmet raken, er kunnen makkelijk foutjes insluipen of ze kunnen eenvoudig 'de aanvang van het stemmen vertragen,' zoals docenten van de Hopkins Universiteit zeggen. Ku-Klux-Klanleden hoeven niet langer hun puntmutsen op te zetten om zwarte kiezers af te schrikken. Ze kunnen rustig hun kat aaien op hun veranda en later het totale aantal zwarte stemmen van een kiesdistrict wissen. Welkom in de heerlijke, nieuwe wereld.
Angst te koop
Elf september 2001 was Derek Smith's geluksdag, want er waren heel wat menselijke delen te verzamelen - veel buisjes waar 'Ramp Manhattan' op stond, waar zijn bedrijf het DNA uit zou halen om de slachtoffers te kunnen identificeren. Het bedrijf zou er twaalf miljoen dollar van het bestuur van New York aan overhouden.
Ik twijfel er niet aan dat de massamoord van onschuldige vrienden en landgenoten Smith evenals andere mensen met verdriet, afschuw en hartenpijn vervulde. En wat die twaalf miljoen dollar betreft: dat is niks voor het 4 miljard dollar omzettende bedrijf ChoicePoint uit Atlanta, dat Smith slechts vier jaar eerder oprichtte.
Voor ChoicePoint, dat meer dan 16 miljard bestanden over ieder levend en dood wezen in de V.S. heeft, werd Ground Zero een enorme goudpot. De oorlog tegen het terrorisme genereerde het ene na het andere contract, wat niet bepaald stroef liep door het feit dat ChoicePoint iets voor George W. Bush gedaan had dat de stemmers niet wilden doen; hem namelijk als president kiezen. Dit zijn de heren die de Floridaase secretary of state de lijst met meer dan 90.000 'potentiële misdadigers' overhandigden.
Voordat ChoicePoints kilometerslange ris dossiers over Amerikanen echter een oorlogswapen kon worden, moesten de V.S. radicaal veranderen. Deze verandering werd aangekondigd door president Bush: op 11 september waren wij Amerikanen de slachtoffers van een verschrikkelijke aanval.
Op 12 september werden we de verdachten.
Er was niet één Amerikaan onder de vliegtuigkapers, maar president Bush en minister van Justitie Ashcroft eigenden zich via de USA PATRIOT ACT het recht toe om 270 miljoen landgenoten onder surveillance te plaatsen, huiszoekingen te doen, het gaan en staan van mensen na te gaan en ze in de gaten te houden.
ChoicePoint zit niet in de 'gegevensindustrie,' maar in de angstindustrie. Er schuilt overal gevaar. Al-Qa'ida is maar het topje van de ijsberg, want hoe zit het met de jongen die de pizza's komt brengen? ChoicePoint nam de gegevens van een aantal van hen door en kondigde aan dat 25 procent van de pizzajongens nog maar pas uit de gevangenis was. 'Welke pizza wilt u?' vraagt CEO Smith. 'Wat mag hij kosten? Wilt u het risico nemen?...'
Zelfs voor 11 september was Smith al een ongeëvenaarde angstverkoper. Het bedrijf stuurde bijvoorbeeld zijn vazal Howard Safir, de voormalige politiecommissaris van Rudi Giuliani, naar het programma van Oprah Winfrey en vertelde haar publiek dat duizenden DNA-testpakketten voor het identificeren van verkrachters niet getest waren, waardoor er nog veel slechteriken op vrije voeten waren. Safir zei er echter niet bij dat ChoicePoint 755 miljoen dollar aan belastinggeld wilde hebben om deze pakketten te testen, zelfs als de bewuste crimineel al bekend had en achter de tralies zat.
ChoicePoint heeft verder een middeltje tegen de angst van moeders die in paniek geraakt zijn door het verhaal van het programma Geraldo over sektes die kinderen ontvoeren. 'ChoicePoint Cares,' dat is de naam van het DNA-identificatiesysteem van het bedrijf om kinderen die op melkpakken afgebeeld zijn weer met hun ouders te verenigen.
Achter ChoicePoint Cares, het Ground Zero-identificatiewerk en de jacht op de pizzamanverkrachters gaat een verkoopslogan van paniek schuil. ChoicePoint heeft de computer-Prozac van een zenuwachtig land in huis: DNA-databanken en verklaringen over de criminele achtergrond van mensen, zodat je niet gegijzeld kunt worden door kindontvoerende gijzelaars die je pepperoni-en-kaas-pizza komen brengen. Het bedrijf wil je zorgen over het feit dat ze gegevens over je bankrekening en bloed hebben wegnemen, het wil je ervan overtuigen dat je wilt dat zij alles over jou en je kinderen registreren en dat je gelooft dat het dat doet om je te beschermen; niet om opdringerig te zijn, maar om je beschermende grote broer te zijn.
De DNA-biz is wel wat gevoelig voor ChoicePoint. Het bedrijf vertelde mijn onderzoeksteam nadrukkelijk dat het zich alleen bezighoudt met het identificeren van het DNA van vermiste kinderen en criminelen.
Een van ChoicePoints medewerkers zei echter dat de directeur hem over een plan voor de lange termijn heeft verteld. 'Derek [Smith] zei dat hij een databank hoopt op te bouwen met DNA-informatie van iedereen in de Verenigde Staten,' van de geboorte tot de dood en daarna, die aan de andere gegevens over een persoon gekoppeld zullen worden. Het plan wordt nu nog geheim gehouden, omdat Smith 'tegenstand' van het publiek verwacht. ChoicePoint Cares dus volgens Smith voor 'de moeders van dit land die met dreigementen worstelen,' moeders die waarschijnlijk zullen eisen dat de regering - of wat nog beter is, hun particuliere contractant - informatie over hun DNA opslaat.
De DNA-data kunnen in tegenstelling tot vingerafdrukken meer dan alleen je identiteit onthullen. Ze geven bijvoorbeeld ook informatie over je medische achtergrond en afkomst. De ChoicePoint-medewerker zei: 'ik ben me letterlijk rot geschrokken.' De informatie komt namelijk ook in handen van cliënten als de FBI, waarvan bekend is dat ze zowel juiste als foutieve informatie tegen hun vijanden gebruiken, denk aan de vuile COINTELPRO-operatie uit de jaren zestig. ChoicePoint heeft in het verleden bovendien belangrijke fouten gemaakt, heeft onrechtmatig overheidsinformatie verschaft en er is altijd een mogelijkheid dat hun computers gekraakt worden.
Wat echter nog het griezeligste is, is wat ChoicePoint niet met de gegevens doet. Zoals we in Florida zagen, heeft de staat de ChoicePoint-lijsten vrolijk misbruikt om zwarte kiezers als misdadigers af te schrijven. ChoicePoints excuus is ijzingwekkend. Het bedrijf dekt zich door erop te wijzen dat het de Floridaase beambten gewaarschuwd heeft dat er ook 'niet-criminelen' op de lijst stonden, maar het hield de informatie voor zichzelf toen Katherine Harris en haar voorganger een massa-executie van Afrikaans-Amerikaanse rechten hield. Met andere woorden, ChoicePoint heeft de wet niet overtreden, maar hield zich lucratief stil terwijl de politici het vuile werk opknapten. Voor 11 september had de angstindustrie moeite om zich te verkopen. De Berlijnse Muur was gevallen en de Amerikanen genoten van acht jaar Clintoniaanse vrede en welvaart. Het oude liberale idee dat meer banen tot minder misdaad leiden, bleek te kloppen. De sfeer in het land was: 'Wat, ik me zorgen maken?' Door 11 september kwamen echter de vergiftigde vleermuizen uit de kast: Total Information Awareness (TIA), USA PATRIOT, plus plannen voor een paar oorlogen, die al lang voor de aanval gepland waren. De president maakte snel van de tragedie gebruik door de vleermuizenkeutels van deze gevriesdroogde Orwelliaanse plannen te stoffen en ze te presenteren als zijn snelle, dappere reactie op de Dreiging van Buitenaf.
De oorlogskoorts opende de weg voor een hele nieuwe markt. ChoicePoint verdiende er goed aan, maar was zeker niet de enige in de angstbranche. Het oorspronkelijk logo van TIA, het alziende oog, was heel toepasselijk afkomstig van de achterkant van een dollarbiljet.
De oprichter van Bush' TIA-bureau was John Poindexter. Om door gigantische databanken als die van ChoicePoint te kunnen werken, gaf de TIA veel geld uit aan het futuristische data-retrievalsysteem Genoa, ontwikkeld door de particuliere firma Syntech. De voormalige vice-president van Syntech? John Poindexter. Hij heeft zichzelf echter het contract niet gegeven, dat werd gedaan door zijn voorganger J. Brian Sharkey. Toen Poindexter het van hem overgenomen had, schreef hij grote contracten uit voor spionsoftware van Hicks and Associates, Inc. Hicks' dikbetaalde projectbaas: J. Brian Sharkey.
.....