Orakel
13-11-07, 20:56
NRC
Zorg dat je erbij hoort
Vandaag stuur ik de Integratienota 2007-2011 onder de titel ‘Zorg dat je erbij hoort’ naar de Tweede Kamer. Ik doe dat in het besef dat in het
integratiebeleid in de komende jaren beslissende stappen moeten worden gezet. Aan autochtone én aan allochtone kant is er groot onbehagen over integratie. Voor veel autochtone Nederlanders zijn de snelle veranderingen in hun leefomgeving en de toenemende zichtbaarheid van de islam bedreigend.
En veel allochtonen voelen zich niet geaccepteerd als burger van onze
samenleving. De werelden waar autochtonen en allochtonen zich in bewegen zijn grotendeel van elkaar gescheiden.
Ik probeer de grote woorden die vaak in het integratiedebat worden gebruikt te vermijden en draag oplossingen aan voor concrete problemen van burgers.
Daarvoor is het nodig dat allochtonen zich inspannen om echt mee te doen. En evenzeer is het nodig dat autochtonen hen daar ook de kans voor geven.
Met ons integratiebeleid spreken we de nieuwe Nederlanders aan op hun
eigen verantwoordelijkheid en ondersteunen we ze bij het verkleinen van hun maatschappelijke achterstand. Dat begint bij inburgering, het bevorderen van betere schoolprestaties, meer werk en stageplaatsen en bij een prettiger leefomgeving. Met de wijkenaanpak pak ik de grootste probleemgebieden gericht aan.
Maar er is meer nodig. We moeten de sociale en culturele afstand die ons scheidt overbruggen. Door keihard nee te zeggen tegen eergerelateerd geweld tegen vrouwen. Door nee te zeggen tegen polarisering, radicalisering en haatdragendheid jegens minderheden van allerlei aard: homo’s, moslims, joden, draagsters van hoofddoeken.
Ik werk mijn boodschap nader uit aan de hand van enkele sleutelwoorden.
In de eerste plaats veiligheid. Wie zich niet veilig voelt, mist een belangrijke kwaliteit van leven. Criminaliteit, discriminatie en armoede verpesten al te vaak het leefklimaat. Dat geldt ook voor overlast van jongeren. Of het nu gaat om autochtone jongeren die een Liberiaans gezin het dorp uit pesten of om jongeren van Marokkaanse komaf die in Amsterdam-West auto’s in brand steken.
Het kabinet wil een samenleving waarin mensen zich veilig, vertrouwd en met elkaar verbonden voelen. Het is duidelijk dat integratie van nieuwkomers nodig is om bij iedereen het gevoel veilig te zijn in Nederland te herstellen.
Een tweede sleutelwoord is grondrechten. Verworvenheden die we koesteren en waarvoor veel mensen naar ons land zijn gekomen: democratie, vrijheid van godsdienst en vereniging, vrijheid van meningsuiting en gelijke behandeling van alle burgers, ongeacht overtuiging, kleur, sekse of seksuele geaardheid.
Onze vrijheden zijn vastgelegd als ononderhandelbare rechten
én plichten en als één van de belangrijkste waarborgen voor veiligheid.
Van iedere inwoner van Nederland wordt dan ook verlangd dat hij de
grondrechten kent en accepteert.
Een derde sleutelbegrip is eigen verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor het opbouwen van een eigen bestaan, maar ook door een bijdrage aan de gemeenschap in de vorm van actief burgerschap.
Inburgering is daarom geen vrijblijvende zaak, inkomen moet je zien te
verwerven en je kinderen moet je opvoeden. Wie in de slachtofferrol probeert te duiken, moet daarop worden aangesproken. Wie het zoekt in criminaliteit wordt aangepakt. Door daarin heel duidelijk en hard te zijn, wil ik dat ook autochtone Nederlanders weten dat de overheid ze niet in de steek laat. Dat we de problemen die onvermijdelijk voortvloeien uit de omvangrijke immigratie van de laatste decennia aanpakken.
Aan de andere kant, en daarmee kom ik aan een vierde sleutelwoord,
wederkerigheid, moet de samenleving ook mogelijkheden bieden de eigen verantwoordelijkheid waar te maken. Het kabinet bevordert actief
burgerschap en neemt maatregelen om de maatschappelijke emancipatie en sociale integratie te versnellen. Inburgeren is daarvoor onmisbaar en daarom is de stagnatie die zich nu voordoet een grote zorg.
Met mijn Deltaplan Inburgering wil ik deze stagnatie zo snel mogelijk ongedaan maken.
Wederkerigheid is niet alleen een zaak van de overheid. Als het gaat om
arbeidsparticipatie is de rol van de sociale partners minstens even belangrijk.
Maar ik spreek ook de burgers aan. Zorg dat je erbij hoort betekent in het alledaagse leven: Nederlands spreken, over scheidslijnen heen stappen, ergernissen bespreekbaar te maken. Als mensen van verschillende herkomst samen voor een taak staan, vallen verschillen makkelijker weg. In het werk, de sport of in de buurt.
Integratie moet van twee kanten komen. Ik had onlangs een ontmoeting met een aantal ‘Taalkoppels’: autochtone vrouwen helpen hun allochtone buurtgenoten. Dat is actief meewerken, zoals ook inburgerbuddy’s dat doen, leraren en wijkagenten.
Ook grondrechten zijn wederkerig. Vrijheid van godsdienst bijvoorbeeld
betekent dus niet alleen de vrijheid je eigen geloof te beleven, maar ook de plicht om anderen in hun godsdienstige overtuiging te respecteren. En geloofsafval en niet-geloven te accepteren.
Het kabinet wil met hele concrete en uitvoerbare maatregelen bijdragen aan een samenleving waarmee mensen zich kunnen identificeren, een
samenleving waar ze bij horen. Het is een opvatting die haaks staat op die van politici die zich begeven in een wedstrijd over wie de strengste aanpak heeft jegens ‘buitenlanders’.
We hebben Wilders die de koran wil verbieden.
We hebben Verdonk die ons heeft opgescheept met een haast onuitvoerbare inburgeringswet. En gisteren hebben we gezien hoe Henk Kamp aansluiting lijkt te zoeken bij dat peleton. Ik weet dat veel Nederlanders zich aangetrokken voelen tot een radicale aanpak. Ik begrijp dat ook.
Nogmaals: veel mensen hébben last van de gevolgen van grootscheepse immigratie. Dit kabinet wil er alles aan doen om die overlast te verminderen en daardoor mensen ervan te overtuigen dat ze met de aanpak van dit kabinet uiteindelijk beter af zijn dan met de spierballentaal van die politici.
Harde taal leidt onvermijdelijk tot verscherping van tegenstellingen.
Een land wordt gemaakt door de mensen die er wonen. Daarom is het
hoopgevend dat zoveel mensen op één of andere manier bijdragen aan de integratie, aan dialoog, aan het overbruggen van tegenstellingen. Ze hebben reden om trots te zijn op hun inspanningen.
Wat mij betreft is het dus: zorg dat je erbij hoort, zodat we trots kunnen zijn op Nederlanders.
Ella Vogelaar
Zorg dat je erbij hoort
Vandaag stuur ik de Integratienota 2007-2011 onder de titel ‘Zorg dat je erbij hoort’ naar de Tweede Kamer. Ik doe dat in het besef dat in het
integratiebeleid in de komende jaren beslissende stappen moeten worden gezet. Aan autochtone én aan allochtone kant is er groot onbehagen over integratie. Voor veel autochtone Nederlanders zijn de snelle veranderingen in hun leefomgeving en de toenemende zichtbaarheid van de islam bedreigend.
En veel allochtonen voelen zich niet geaccepteerd als burger van onze
samenleving. De werelden waar autochtonen en allochtonen zich in bewegen zijn grotendeel van elkaar gescheiden.
Ik probeer de grote woorden die vaak in het integratiedebat worden gebruikt te vermijden en draag oplossingen aan voor concrete problemen van burgers.
Daarvoor is het nodig dat allochtonen zich inspannen om echt mee te doen. En evenzeer is het nodig dat autochtonen hen daar ook de kans voor geven.
Met ons integratiebeleid spreken we de nieuwe Nederlanders aan op hun
eigen verantwoordelijkheid en ondersteunen we ze bij het verkleinen van hun maatschappelijke achterstand. Dat begint bij inburgering, het bevorderen van betere schoolprestaties, meer werk en stageplaatsen en bij een prettiger leefomgeving. Met de wijkenaanpak pak ik de grootste probleemgebieden gericht aan.
Maar er is meer nodig. We moeten de sociale en culturele afstand die ons scheidt overbruggen. Door keihard nee te zeggen tegen eergerelateerd geweld tegen vrouwen. Door nee te zeggen tegen polarisering, radicalisering en haatdragendheid jegens minderheden van allerlei aard: homo’s, moslims, joden, draagsters van hoofddoeken.
Ik werk mijn boodschap nader uit aan de hand van enkele sleutelwoorden.
In de eerste plaats veiligheid. Wie zich niet veilig voelt, mist een belangrijke kwaliteit van leven. Criminaliteit, discriminatie en armoede verpesten al te vaak het leefklimaat. Dat geldt ook voor overlast van jongeren. Of het nu gaat om autochtone jongeren die een Liberiaans gezin het dorp uit pesten of om jongeren van Marokkaanse komaf die in Amsterdam-West auto’s in brand steken.
Het kabinet wil een samenleving waarin mensen zich veilig, vertrouwd en met elkaar verbonden voelen. Het is duidelijk dat integratie van nieuwkomers nodig is om bij iedereen het gevoel veilig te zijn in Nederland te herstellen.
Een tweede sleutelwoord is grondrechten. Verworvenheden die we koesteren en waarvoor veel mensen naar ons land zijn gekomen: democratie, vrijheid van godsdienst en vereniging, vrijheid van meningsuiting en gelijke behandeling van alle burgers, ongeacht overtuiging, kleur, sekse of seksuele geaardheid.
Onze vrijheden zijn vastgelegd als ononderhandelbare rechten
én plichten en als één van de belangrijkste waarborgen voor veiligheid.
Van iedere inwoner van Nederland wordt dan ook verlangd dat hij de
grondrechten kent en accepteert.
Een derde sleutelbegrip is eigen verantwoordelijkheid. Verantwoordelijkheid voor het opbouwen van een eigen bestaan, maar ook door een bijdrage aan de gemeenschap in de vorm van actief burgerschap.
Inburgering is daarom geen vrijblijvende zaak, inkomen moet je zien te
verwerven en je kinderen moet je opvoeden. Wie in de slachtofferrol probeert te duiken, moet daarop worden aangesproken. Wie het zoekt in criminaliteit wordt aangepakt. Door daarin heel duidelijk en hard te zijn, wil ik dat ook autochtone Nederlanders weten dat de overheid ze niet in de steek laat. Dat we de problemen die onvermijdelijk voortvloeien uit de omvangrijke immigratie van de laatste decennia aanpakken.
Aan de andere kant, en daarmee kom ik aan een vierde sleutelwoord,
wederkerigheid, moet de samenleving ook mogelijkheden bieden de eigen verantwoordelijkheid waar te maken. Het kabinet bevordert actief
burgerschap en neemt maatregelen om de maatschappelijke emancipatie en sociale integratie te versnellen. Inburgeren is daarvoor onmisbaar en daarom is de stagnatie die zich nu voordoet een grote zorg.
Met mijn Deltaplan Inburgering wil ik deze stagnatie zo snel mogelijk ongedaan maken.
Wederkerigheid is niet alleen een zaak van de overheid. Als het gaat om
arbeidsparticipatie is de rol van de sociale partners minstens even belangrijk.
Maar ik spreek ook de burgers aan. Zorg dat je erbij hoort betekent in het alledaagse leven: Nederlands spreken, over scheidslijnen heen stappen, ergernissen bespreekbaar te maken. Als mensen van verschillende herkomst samen voor een taak staan, vallen verschillen makkelijker weg. In het werk, de sport of in de buurt.
Integratie moet van twee kanten komen. Ik had onlangs een ontmoeting met een aantal ‘Taalkoppels’: autochtone vrouwen helpen hun allochtone buurtgenoten. Dat is actief meewerken, zoals ook inburgerbuddy’s dat doen, leraren en wijkagenten.
Ook grondrechten zijn wederkerig. Vrijheid van godsdienst bijvoorbeeld
betekent dus niet alleen de vrijheid je eigen geloof te beleven, maar ook de plicht om anderen in hun godsdienstige overtuiging te respecteren. En geloofsafval en niet-geloven te accepteren.
Het kabinet wil met hele concrete en uitvoerbare maatregelen bijdragen aan een samenleving waarmee mensen zich kunnen identificeren, een
samenleving waar ze bij horen. Het is een opvatting die haaks staat op die van politici die zich begeven in een wedstrijd over wie de strengste aanpak heeft jegens ‘buitenlanders’.
We hebben Wilders die de koran wil verbieden.
We hebben Verdonk die ons heeft opgescheept met een haast onuitvoerbare inburgeringswet. En gisteren hebben we gezien hoe Henk Kamp aansluiting lijkt te zoeken bij dat peleton. Ik weet dat veel Nederlanders zich aangetrokken voelen tot een radicale aanpak. Ik begrijp dat ook.
Nogmaals: veel mensen hébben last van de gevolgen van grootscheepse immigratie. Dit kabinet wil er alles aan doen om die overlast te verminderen en daardoor mensen ervan te overtuigen dat ze met de aanpak van dit kabinet uiteindelijk beter af zijn dan met de spierballentaal van die politici.
Harde taal leidt onvermijdelijk tot verscherping van tegenstellingen.
Een land wordt gemaakt door de mensen die er wonen. Daarom is het
hoopgevend dat zoveel mensen op één of andere manier bijdragen aan de integratie, aan dialoog, aan het overbruggen van tegenstellingen. Ze hebben reden om trots te zijn op hun inspanningen.
Wat mij betreft is het dus: zorg dat je erbij hoort, zodat we trots kunnen zijn op Nederlanders.
Ella Vogelaar