IbnRushd
18-11-07, 16:36
Allochtonen minder kans in ICT-sector
zondag 18 november 2007
De toegevoegde waarde van culturele diversiteit voor werkgevers is evident: creativiteit, innovatie, nieuwe afzetmarkten en een schat aan arbeidspotentieel.
Ondanks de krappe arbeidsmarkt zijn maar weinig bedrijven actief met het aantrekken van allochtoon ICT-talent. Met name niet-westerse allochtonen zijn slecht vertegenwoordigd in de branche. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) kwam in 2005 slechts 7 procent van de ICT-beroepsbevolking uit deze laatste groep. Dat is een procent minder dan het gemiddelde in alle andere beroepsgroepen.
Veel werkgevers lukt het niet de daad bij het woord te voegen als het gaat om ‘diversiteitsbeleid’, blijkt uit onderzoek van Volkskrant Banen in samenwerking met adviesbureau GITP. Hieruit bleek dat werkgevers uiterst politiek correct zijn: twee derde van de ondervraagden vindt dat organisaties een afspiegeling van de samenleving moeten zijn. Dat betekent dat van elke zes werknemers er één allochtoon moet zijn. Maar dat is bij 81 procent van de bedrijven niet het geval. Dertien procent heeft geen enkele allochtoon in dienst. En slechts een derde van de bedrijven heeft een allochtoon op een managementpositie.
Bijna een derde van de werkgevers geeft gemakzucht op als belangrijkste excuus: zij voelen geen urgentie om meer allochtonen in dienst te nemen. Ook veronderstelde taalproblemen bij hoger opgeleiden scoren hoog als excuus. Volgens Amir Hajari, onder meer oprichter van IT4All, dat als doel had hoogopgeleide allochtonen in Nederland aan het werk te krijgen in de ICT-sector, is er vooral sprake van koudwatervrees. “‘Wat de boer niet kent, dat vreet ’ie niet’, gaat ook hier op. Alleen door proefondervindelijk te ervaren hoe het is om allochtonen in dienst te nemen, komen ICT-bedrijven van hun angsten en vooroordelen af”, stelt Hajari, die vindt dat de sector ‘best wat meer kleur kan gebruiken’.
Hajari kwam in 1989 als erkend politiek vluchteling naar Nederland, nadat hij eerder zijn geboorteland Iran ontvluchtte door de grens over te steken naar Turkije. Om de tijd te doden, had hij zich in Turkije verdiept in de programmeertaal Cobol, waarna de keuze voor een ICT-studie eenmaal in Nederland aangekomen, snel was gemaakt. Hij schreef zich na een cursus Nederlands op 24-jarige leeftijd in voor Bedrijfskundige Informatica aan de HTS in Enschede. Daarna ging hij aan de slag als businessanalist bij ING Barings. “Al snel had ik door dat dit niets voor mij was en een jaar later, in 1999, richtte ik IT4All op en ging aan de slag als projectmanager.” De Iraniër merkte toen hij als student als tolk werkte, dat veel allochtonen vaak niet weten welke weg ze moeten bewandelen om een baan op niveau te vinden. “Hierdoor komt het nog steeds voor dat universitair geschoolden hier aan de lopende band in een fabriek terechtkomen.” Bij IT4All werkte hij samen met onder meer de gemeente Zwolle, de Belastingdienst, KPN en Rabofacet. Via een speciaal programma werden hoogopgeleide allochtonen geselecteerd, getraind en gedetacheerd bij diverse opdrachtgevers. De belangstelling voor het project ebde bij ICT-werkgevers grotendeels weg na 11 september 2001. “De malaise op de arbeidsmarkt die volgde op de verschrikkelijke gebeurtenissen in de Verenigde Staten zorgde ervoor dat mensen weer veel sterker werden afgerekend op hun afkomst. In de hoogtijdagen maakte het niet uit welk kleurtje je had of wat je achtergrond was, als je maar beschikte over min of meer de juiste competenties en een bijdrage kon leveren aan de winstgevendheid. Maar toen de arbeidsmarkt verslechterde, werd er opeens weer zeer kritisch gekeken naar afkomst en kregen allochtone IT-talenten veel moeilijker een voet tussen de deur bij werkgevers”, vertelt Hajari.
Dit blijkt ook uit cijfermateriaal van het CBS: in 2001 was nog 8 procent van het totaalaantal werkzame ICT’ers in ons land van niet-westerse komaf. Daarna kalfde het elk jaar iets af tot het een dieptepunt bereikte in 2004 van slechts 5 procent. Hajari: “In die tijd werd er ook door een conservatieve werkgever tegen mij gezegd als ik hen polste voor een plaatsing van een allochtone ICT’er: ‘Ja,ja. Waarom zou ik zo’n terrorist binnenhalen?’ Eerlijk waar hoor, dat werd gewoon keihard, midden in je gezicht gezegd! Aan de andere kant ken ik ook een manager van een internationaal logistiekbedrijf die juist de voorkeur geeft aan mensen met een andere culturele achtergrond.”
Overigens zijn alle deelnemers van IT4All nog steeds werkzaam bij hun werkgever. “Met andere woorden: zelfs tijdens een slechte economische periode hebben ze hun baan kunnen behouden. Dus er zijn ook een aantal goede, loyale werkgevers”, nuanceert hij. Het bedrijf waar Hajari zelf voor werkte, Aquero, overleefde de gevolgen van de malaise op de ICT-markt niet en ging in 2002 failliet. Toen bleek dat hij enkele klanten van zijn voormalige werkgever kon overnemen, besloot hij voor zichzelf te beginnen. Hajari Multitasking zag het licht, een bedrijfje dat zich niet alleen richt op het detacheren van allochtoon en autochtoon IT-talent, maar zich
ook heeft gespecialiseerd in het offshore ontwikkelen van patiëntenmanagementen logistieke systemen. “Eigenlijk had ik een carrièrepad opgesteld waarbij ik pas in 2005 voor mijzelf wou beginnen, maar dat werd dus noodgedwongen een paar jaar eerder.”
Hij is zeker niet de enige ICT’er van niet-Nederlandse komaf die voor zichzelf is begonnen. Uit onderzoek blijkt dat de arbeidsmarktpositie van niet-westerse allochtonen op een aantal belangrijke graadmeters duidelijk negatiever uit de bus komt ten opzichte van autochtone Nederlanders. De arbeidsparticipatie is lager, de werkloosheid is hoger, er is vaker sprake van tijdelijk werk, allochtonen zijn vaker langdurig werkzoekend en dienstverbanden zijn korter. Om deze penibele situatie op de arbeidsmarkt te ontgroeien, ontplooien allochtonen in toenemende mate zelf activiteiten voor een betere toekomst.
Eén van hen is Erdinç Saçan, die de opleiding Bedrijfskundige Informatica aan de Fontys Hogescholen in Eindhoven in 2001 succesvol afrondde. Hij startte al tijdens zijn studie een eigen bedrijf. “Veel allochtone ICT’ers die ik ken, werken voor zichzelf, als freelancer of als eigenaar van een ICT-bedrijf. Ik denk dat dit komt omdat het hebben van een eigen bedrijf voor meer aanzien staat onder allochtonen. Ook het feit dat ze slechte ervaringen hebben tijdens stages of als ze eenmaal in dienst zijn, duwt ze in die richting”, denkt Saçan. Verder heeft hij bijna een jaar gewerkt voor een touroperator (Corendon Vliegvakanties) en werkt hij momenteel fulltime als Publisher Manager bij TradeDoubler in Rotterdam, een online advertising bureau, waar hij verantwoordelijk is voor de affiliaties in de sector Travel en Telecom. Zijn bedrijf is nog steeds operationeel: “Ik doe het nu in de avonduren en mijn vrouw helpt mij.”
Saçan was de enige van Turkse afkomst in zijn leerjaar. “In totaal zullen er vier of vijf allochtonen geweest zijn in mijn hele periode in Eindhoven. Dat is heel laag in mijn ogen, omdat techniek en informatica in Turkije zelf heel populair zijn. Inmiddels zijn het er iets meer; vooral op het mbo zijn er veel ICT-studenten. Hbo en universiteit lopen wat achter, al verschilt het per opleiding. Hoe meer voorbeeldfiguren er zijn, hoe meer jongeren er voor de ICT zullen kiezen”, is zijn overtuiging.
Hij heeft vaak sollicitatiebrieven gestuurd, ook al had hij zijn eigen bedrijf. “Ik wilde mijn contacten in de markt warm houden en weten of ze me interessant genoeg vinden. Ik heb maar weinig uitnodigingen gehad. Ik weet niet of dat kwam omdat ze liever iemand willen die niet uit de ondernemerswereld komt. Ik merk wel dat het in andere sectoren veel meer moeite kost om als allochtoon aan een baan te komen. Mijn vrouw zoekt bijvoorbeeld werk als advocaat-stagiair. Ze heeft prima cijfers, maar ze wordt niet uitgenodigd op gesprek. Ze is nu van plan om een andere voornaam te gebruiken. Misschien dat het wel helpt.”
bron: SDU (via nieuwsfeit.nl)
zondag 18 november 2007
De toegevoegde waarde van culturele diversiteit voor werkgevers is evident: creativiteit, innovatie, nieuwe afzetmarkten en een schat aan arbeidspotentieel.
Ondanks de krappe arbeidsmarkt zijn maar weinig bedrijven actief met het aantrekken van allochtoon ICT-talent. Met name niet-westerse allochtonen zijn slecht vertegenwoordigd in de branche. Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) kwam in 2005 slechts 7 procent van de ICT-beroepsbevolking uit deze laatste groep. Dat is een procent minder dan het gemiddelde in alle andere beroepsgroepen.
Veel werkgevers lukt het niet de daad bij het woord te voegen als het gaat om ‘diversiteitsbeleid’, blijkt uit onderzoek van Volkskrant Banen in samenwerking met adviesbureau GITP. Hieruit bleek dat werkgevers uiterst politiek correct zijn: twee derde van de ondervraagden vindt dat organisaties een afspiegeling van de samenleving moeten zijn. Dat betekent dat van elke zes werknemers er één allochtoon moet zijn. Maar dat is bij 81 procent van de bedrijven niet het geval. Dertien procent heeft geen enkele allochtoon in dienst. En slechts een derde van de bedrijven heeft een allochtoon op een managementpositie.
Bijna een derde van de werkgevers geeft gemakzucht op als belangrijkste excuus: zij voelen geen urgentie om meer allochtonen in dienst te nemen. Ook veronderstelde taalproblemen bij hoger opgeleiden scoren hoog als excuus. Volgens Amir Hajari, onder meer oprichter van IT4All, dat als doel had hoogopgeleide allochtonen in Nederland aan het werk te krijgen in de ICT-sector, is er vooral sprake van koudwatervrees. “‘Wat de boer niet kent, dat vreet ’ie niet’, gaat ook hier op. Alleen door proefondervindelijk te ervaren hoe het is om allochtonen in dienst te nemen, komen ICT-bedrijven van hun angsten en vooroordelen af”, stelt Hajari, die vindt dat de sector ‘best wat meer kleur kan gebruiken’.
Hajari kwam in 1989 als erkend politiek vluchteling naar Nederland, nadat hij eerder zijn geboorteland Iran ontvluchtte door de grens over te steken naar Turkije. Om de tijd te doden, had hij zich in Turkije verdiept in de programmeertaal Cobol, waarna de keuze voor een ICT-studie eenmaal in Nederland aangekomen, snel was gemaakt. Hij schreef zich na een cursus Nederlands op 24-jarige leeftijd in voor Bedrijfskundige Informatica aan de HTS in Enschede. Daarna ging hij aan de slag als businessanalist bij ING Barings. “Al snel had ik door dat dit niets voor mij was en een jaar later, in 1999, richtte ik IT4All op en ging aan de slag als projectmanager.” De Iraniër merkte toen hij als student als tolk werkte, dat veel allochtonen vaak niet weten welke weg ze moeten bewandelen om een baan op niveau te vinden. “Hierdoor komt het nog steeds voor dat universitair geschoolden hier aan de lopende band in een fabriek terechtkomen.” Bij IT4All werkte hij samen met onder meer de gemeente Zwolle, de Belastingdienst, KPN en Rabofacet. Via een speciaal programma werden hoogopgeleide allochtonen geselecteerd, getraind en gedetacheerd bij diverse opdrachtgevers. De belangstelling voor het project ebde bij ICT-werkgevers grotendeels weg na 11 september 2001. “De malaise op de arbeidsmarkt die volgde op de verschrikkelijke gebeurtenissen in de Verenigde Staten zorgde ervoor dat mensen weer veel sterker werden afgerekend op hun afkomst. In de hoogtijdagen maakte het niet uit welk kleurtje je had of wat je achtergrond was, als je maar beschikte over min of meer de juiste competenties en een bijdrage kon leveren aan de winstgevendheid. Maar toen de arbeidsmarkt verslechterde, werd er opeens weer zeer kritisch gekeken naar afkomst en kregen allochtone IT-talenten veel moeilijker een voet tussen de deur bij werkgevers”, vertelt Hajari.
Dit blijkt ook uit cijfermateriaal van het CBS: in 2001 was nog 8 procent van het totaalaantal werkzame ICT’ers in ons land van niet-westerse komaf. Daarna kalfde het elk jaar iets af tot het een dieptepunt bereikte in 2004 van slechts 5 procent. Hajari: “In die tijd werd er ook door een conservatieve werkgever tegen mij gezegd als ik hen polste voor een plaatsing van een allochtone ICT’er: ‘Ja,ja. Waarom zou ik zo’n terrorist binnenhalen?’ Eerlijk waar hoor, dat werd gewoon keihard, midden in je gezicht gezegd! Aan de andere kant ken ik ook een manager van een internationaal logistiekbedrijf die juist de voorkeur geeft aan mensen met een andere culturele achtergrond.”
Overigens zijn alle deelnemers van IT4All nog steeds werkzaam bij hun werkgever. “Met andere woorden: zelfs tijdens een slechte economische periode hebben ze hun baan kunnen behouden. Dus er zijn ook een aantal goede, loyale werkgevers”, nuanceert hij. Het bedrijf waar Hajari zelf voor werkte, Aquero, overleefde de gevolgen van de malaise op de ICT-markt niet en ging in 2002 failliet. Toen bleek dat hij enkele klanten van zijn voormalige werkgever kon overnemen, besloot hij voor zichzelf te beginnen. Hajari Multitasking zag het licht, een bedrijfje dat zich niet alleen richt op het detacheren van allochtoon en autochtoon IT-talent, maar zich
ook heeft gespecialiseerd in het offshore ontwikkelen van patiëntenmanagementen logistieke systemen. “Eigenlijk had ik een carrièrepad opgesteld waarbij ik pas in 2005 voor mijzelf wou beginnen, maar dat werd dus noodgedwongen een paar jaar eerder.”
Hij is zeker niet de enige ICT’er van niet-Nederlandse komaf die voor zichzelf is begonnen. Uit onderzoek blijkt dat de arbeidsmarktpositie van niet-westerse allochtonen op een aantal belangrijke graadmeters duidelijk negatiever uit de bus komt ten opzichte van autochtone Nederlanders. De arbeidsparticipatie is lager, de werkloosheid is hoger, er is vaker sprake van tijdelijk werk, allochtonen zijn vaker langdurig werkzoekend en dienstverbanden zijn korter. Om deze penibele situatie op de arbeidsmarkt te ontgroeien, ontplooien allochtonen in toenemende mate zelf activiteiten voor een betere toekomst.
Eén van hen is Erdinç Saçan, die de opleiding Bedrijfskundige Informatica aan de Fontys Hogescholen in Eindhoven in 2001 succesvol afrondde. Hij startte al tijdens zijn studie een eigen bedrijf. “Veel allochtone ICT’ers die ik ken, werken voor zichzelf, als freelancer of als eigenaar van een ICT-bedrijf. Ik denk dat dit komt omdat het hebben van een eigen bedrijf voor meer aanzien staat onder allochtonen. Ook het feit dat ze slechte ervaringen hebben tijdens stages of als ze eenmaal in dienst zijn, duwt ze in die richting”, denkt Saçan. Verder heeft hij bijna een jaar gewerkt voor een touroperator (Corendon Vliegvakanties) en werkt hij momenteel fulltime als Publisher Manager bij TradeDoubler in Rotterdam, een online advertising bureau, waar hij verantwoordelijk is voor de affiliaties in de sector Travel en Telecom. Zijn bedrijf is nog steeds operationeel: “Ik doe het nu in de avonduren en mijn vrouw helpt mij.”
Saçan was de enige van Turkse afkomst in zijn leerjaar. “In totaal zullen er vier of vijf allochtonen geweest zijn in mijn hele periode in Eindhoven. Dat is heel laag in mijn ogen, omdat techniek en informatica in Turkije zelf heel populair zijn. Inmiddels zijn het er iets meer; vooral op het mbo zijn er veel ICT-studenten. Hbo en universiteit lopen wat achter, al verschilt het per opleiding. Hoe meer voorbeeldfiguren er zijn, hoe meer jongeren er voor de ICT zullen kiezen”, is zijn overtuiging.
Hij heeft vaak sollicitatiebrieven gestuurd, ook al had hij zijn eigen bedrijf. “Ik wilde mijn contacten in de markt warm houden en weten of ze me interessant genoeg vinden. Ik heb maar weinig uitnodigingen gehad. Ik weet niet of dat kwam omdat ze liever iemand willen die niet uit de ondernemerswereld komt. Ik merk wel dat het in andere sectoren veel meer moeite kost om als allochtoon aan een baan te komen. Mijn vrouw zoekt bijvoorbeeld werk als advocaat-stagiair. Ze heeft prima cijfers, maar ze wordt niet uitgenodigd op gesprek. Ze is nu van plan om een andere voornaam te gebruiken. Misschien dat het wel helpt.”
bron: SDU (via nieuwsfeit.nl)