Amchaque
28-11-07, 16:13
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=4916&titel=Een_spel_op_leven_en_dood.
Een spel op leven en dood.
Lucida 28 november 2007
Op het moment dat wij ons hier het hoofd breken over de vraag, hoe we ons op een vreedzame manier kunnen verzetten tegen de multiculti dictatuur, blijken de immigrantenjongeren in de Franse banlieues, er heel wat minder beschaafde methoden op na te houden.
Vlammenzee
Het is nu alweer de derde avond op rij, dat een aantal Franse voorsteden in vuur en vlam staan. Precies zoals twee jaar geleden, zijn het veelal de kinderen van immigranten, die er blijk van geven geen enkele boodschap te hebben aan onze westerse rechtsorde. Alles wat ook maar enigszins verband houdt met (semi)-overheidsinstellingen, wordt letterlijk in lichterlaaie gezet. Of het nu politiegebouwen, scholen, bibliotheken of andere algemeen maatschappelijke instanties betreft; schaamteloos wetteloos gaat de hens erin.
Terwijl vooral de linkse politiek altijd een hand boven het hoofd van deze groepen immigrantenkinderen houdt en waar mogelijk in politieke en retorische zin zelfs nog olie op het vuur gooit van het smeulende ongenoegen onder deze vroegrijpe slachtoffers, staan ze nu verbouwereerd aan de kant als cynische aanstichters van de effecten, die hun eigen postkoloniale emancipatiedoctrine onder deze jongeren in gang heeft gezet.
Franse toestanden
Toegegeven, sedert de laatste keer dat in grote delen van Frankrijk de pleuris uitbrak, is met het oog op de economische en sociaal-maatschappelijke omstandigheden waaronder veel immigrantenjongeren en hun etnische aanverwanten opgroeien, weinig concreets veranderd.
Toch blijkt dit niet, zoals maar al te vaak ten onrechte door progressief links wordt gesuggereerd, de hoofdoorzaak, dat ook nu twee jaar na dato van de eerste onlusten, de vlam weer in alle hevigheid in de pan slaat. De directe aanleiding waarom dit keer het kruitvat van onbehagen onder deze jongeren blijkt te exploderen, is in wezen slechts opnieuw een betrekkelijke futiliteit; hoe tragisch een en ander voor de betrokkenen van de twee verongelukte immigrantenjongeren, Larami en Moushin, ook mag zijn.
We hebben onlangs in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart nog kunnen zien, hoe makkelijk de vlam van ongeleide immigrantenwoede kan overslaan op een aantal specifieke jongeren van hoofdzakelijk Noord Afrikaanse origine. Hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie Bernhard Welten, sprak niet zonder grond van de vrees die bij velen leeft dat ook in dit land Franse toestanden kunnen uitbreken. Tegen die achtergrond, blijft de waarschuwing van onheilsprofeet Job Cohen immer actueel; 'het is niet de vraag of, maar wanneer ook Amsterdam door Franse toestanden getroffen zal worden'.
Linkse demagogie
Ik memoreerde het al eerder; gedeeld vuur brandt kwalijk! Vooral de ideologische linksigheid heeft deze jongeren met haar postkoloniale emancipatiedoctrine het hoofd extreem gevaarlijk op hol gejaagd. Zij is het, die er mede voor verantwoordelijk is, dat de grimmige geest van antiwesterse haat uit de fles is ontsnapt. Aangezien bepaalde stromingen, zoals het militante islamisme, het islamitische activisme en in het bijzonder het salafisme er uiterst geslepen op weten in te haken, zien we als treurig resultaat een extreem explosieve cocktail van ongebreidelde etnische volkswoede.
De situatie is inmiddels al dusdanig uit de hand gelopen, dat niet zo een, twee, drie nog een oplossing valt te bedenken, hoe het rode vuur van postkoloniale woede, zo vurig aangewakkerd door alles wat zich met de linkse multiculti afficheert, weer in de kiem te smoren! Dezelfde demagogen en linkse onruststokers, die altijd zo precies weten waar het aan ligt, waarom zoveel immigrantenjongeren zich tegen de westerse samenleving afzetten, zien nu als de feitelijke aanstichters van dit onheil stilzwijgend toe, hoe hun postkoloniale emancipatiedoctrine als brandpunt fungeert van een ontembare vuurzee dat oncontroleerbaar om zich heen grijpt.
Spelen met vuur
Wie zien hoe het staatsterroristische samenspel van extreem progressieve pyromanie aangewakkerd wordt door een vuur en vlam spugende retoriek, thans haar eigen wetmatigheid dicteert: een lopend vuurtje dat alles op haar pad in een vlaag van blinde razernij verzengt en in vlam en as doet opgaan.Het is allang niet meer alleen de tsunami van islamisering, die het Europese continent bedreigt, maar ook nog eens een vuurzee van vernielzucht, plundering, vandalisme en gewapende rebellie. En de immer beschaafde Europeaan moet met lede ogen aanzien hoe haven en goed tot de grond toe wordt afgebrand.
Te vrezen valt, dat wat we nu in Frankrijk zien gebeuren, slechts een macabere voorhoede vormt van ontwikkelingen die uiteindelijk alle Europese steden zal treffen. Want juist daar hebben zich de groepen immigranten tot potentieel explosieve massa's geconcentreerd.
Cynisch genoeg heb je slechts een links luciferstokje van islamitisch activisme nodig, om de toorts van hesperofobie aan te steken. Het is al geopperd; de linkse demagogie van hyperkritische zelfhaters in een alliantie met het pan-Arabische slachtofferisme is het letterlijk spelen met vuur. Er is slechts een groepje heetgeblakerde immigrantenjongeren voor nodig, die zich deze brisante mix van twee extreme ideologieën eigen hoeft te maken, om toestanden in het leven te roepen zoals die zich de laatste dagen in Frankrijk voordeden.
Met scherp schieten
Misschien nog wel het meest verontrustend, is het feit dat deze losgeslagen meute van immigrantenjongeren ook nog eens over wapentuig beschikt en naar nu blijkt, er niet voor terugdeinst dit te gebruiken om gericht te schieten op gezagsdragers, ordehandhavers, brandweerlieden en ambulancepersoneel.
In dit helse licht van een nakend inferno, is de discussie die onlangs ook op HVV oplaaide over de vraag, of vreedzaam verzet nog wel zoden aan de dijk zet, om de huidige politieke bestuurselite van hun dhimmitude zelfmoordmissie af te houden, inderdaad niets meer, dan een 'elitair' achterhoedegevecht van goedbedoelende burgers, die zoveel moord en brand kunnen schreeuwen als ze willen, maar al lang niet meer gehoord worden.
Kennelijk moet je de politieke en bestuurlijke bovenlaag van zelf-islamiseerders eerst letterlijk het vuur na aan de schenen legggen en ze daadwerkelijk uit hun bastions van multiculturele zelfverblinding, lafhartigheid en vooral visieloze lamlendigheid uitroken, alvorens ze zullen inzien, dat ze een riskant spel met de Europese burgerij spelen, dat letterlijk lijkt uit te draaien op moord en doodslag.
de vraag, of vreedzaam verzet nog wel zoden aan de dijk zet
Kennelijk moet je de politieke en bestuurlijke bovenlaag van zelf-islamiseerders eerst letterlijk het vuur na aan de schenen legggen
Een spel op leven en dood.
Lucida 28 november 2007
Op het moment dat wij ons hier het hoofd breken over de vraag, hoe we ons op een vreedzame manier kunnen verzetten tegen de multiculti dictatuur, blijken de immigrantenjongeren in de Franse banlieues, er heel wat minder beschaafde methoden op na te houden.
Vlammenzee
Het is nu alweer de derde avond op rij, dat een aantal Franse voorsteden in vuur en vlam staan. Precies zoals twee jaar geleden, zijn het veelal de kinderen van immigranten, die er blijk van geven geen enkele boodschap te hebben aan onze westerse rechtsorde. Alles wat ook maar enigszins verband houdt met (semi)-overheidsinstellingen, wordt letterlijk in lichterlaaie gezet. Of het nu politiegebouwen, scholen, bibliotheken of andere algemeen maatschappelijke instanties betreft; schaamteloos wetteloos gaat de hens erin.
Terwijl vooral de linkse politiek altijd een hand boven het hoofd van deze groepen immigrantenkinderen houdt en waar mogelijk in politieke en retorische zin zelfs nog olie op het vuur gooit van het smeulende ongenoegen onder deze vroegrijpe slachtoffers, staan ze nu verbouwereerd aan de kant als cynische aanstichters van de effecten, die hun eigen postkoloniale emancipatiedoctrine onder deze jongeren in gang heeft gezet.
Franse toestanden
Toegegeven, sedert de laatste keer dat in grote delen van Frankrijk de pleuris uitbrak, is met het oog op de economische en sociaal-maatschappelijke omstandigheden waaronder veel immigrantenjongeren en hun etnische aanverwanten opgroeien, weinig concreets veranderd.
Toch blijkt dit niet, zoals maar al te vaak ten onrechte door progressief links wordt gesuggereerd, de hoofdoorzaak, dat ook nu twee jaar na dato van de eerste onlusten, de vlam weer in alle hevigheid in de pan slaat. De directe aanleiding waarom dit keer het kruitvat van onbehagen onder deze jongeren blijkt te exploderen, is in wezen slechts opnieuw een betrekkelijke futiliteit; hoe tragisch een en ander voor de betrokkenen van de twee verongelukte immigrantenjongeren, Larami en Moushin, ook mag zijn.
We hebben onlangs in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart nog kunnen zien, hoe makkelijk de vlam van ongeleide immigrantenwoede kan overslaan op een aantal specifieke jongeren van hoofdzakelijk Noord Afrikaanse origine. Hoofdcommissaris van de Amsterdamse politie Bernhard Welten, sprak niet zonder grond van de vrees die bij velen leeft dat ook in dit land Franse toestanden kunnen uitbreken. Tegen die achtergrond, blijft de waarschuwing van onheilsprofeet Job Cohen immer actueel; 'het is niet de vraag of, maar wanneer ook Amsterdam door Franse toestanden getroffen zal worden'.
Linkse demagogie
Ik memoreerde het al eerder; gedeeld vuur brandt kwalijk! Vooral de ideologische linksigheid heeft deze jongeren met haar postkoloniale emancipatiedoctrine het hoofd extreem gevaarlijk op hol gejaagd. Zij is het, die er mede voor verantwoordelijk is, dat de grimmige geest van antiwesterse haat uit de fles is ontsnapt. Aangezien bepaalde stromingen, zoals het militante islamisme, het islamitische activisme en in het bijzonder het salafisme er uiterst geslepen op weten in te haken, zien we als treurig resultaat een extreem explosieve cocktail van ongebreidelde etnische volkswoede.
De situatie is inmiddels al dusdanig uit de hand gelopen, dat niet zo een, twee, drie nog een oplossing valt te bedenken, hoe het rode vuur van postkoloniale woede, zo vurig aangewakkerd door alles wat zich met de linkse multiculti afficheert, weer in de kiem te smoren! Dezelfde demagogen en linkse onruststokers, die altijd zo precies weten waar het aan ligt, waarom zoveel immigrantenjongeren zich tegen de westerse samenleving afzetten, zien nu als de feitelijke aanstichters van dit onheil stilzwijgend toe, hoe hun postkoloniale emancipatiedoctrine als brandpunt fungeert van een ontembare vuurzee dat oncontroleerbaar om zich heen grijpt.
Spelen met vuur
Wie zien hoe het staatsterroristische samenspel van extreem progressieve pyromanie aangewakkerd wordt door een vuur en vlam spugende retoriek, thans haar eigen wetmatigheid dicteert: een lopend vuurtje dat alles op haar pad in een vlaag van blinde razernij verzengt en in vlam en as doet opgaan.Het is allang niet meer alleen de tsunami van islamisering, die het Europese continent bedreigt, maar ook nog eens een vuurzee van vernielzucht, plundering, vandalisme en gewapende rebellie. En de immer beschaafde Europeaan moet met lede ogen aanzien hoe haven en goed tot de grond toe wordt afgebrand.
Te vrezen valt, dat wat we nu in Frankrijk zien gebeuren, slechts een macabere voorhoede vormt van ontwikkelingen die uiteindelijk alle Europese steden zal treffen. Want juist daar hebben zich de groepen immigranten tot potentieel explosieve massa's geconcentreerd.
Cynisch genoeg heb je slechts een links luciferstokje van islamitisch activisme nodig, om de toorts van hesperofobie aan te steken. Het is al geopperd; de linkse demagogie van hyperkritische zelfhaters in een alliantie met het pan-Arabische slachtofferisme is het letterlijk spelen met vuur. Er is slechts een groepje heetgeblakerde immigrantenjongeren voor nodig, die zich deze brisante mix van twee extreme ideologieën eigen hoeft te maken, om toestanden in het leven te roepen zoals die zich de laatste dagen in Frankrijk voordeden.
Met scherp schieten
Misschien nog wel het meest verontrustend, is het feit dat deze losgeslagen meute van immigrantenjongeren ook nog eens over wapentuig beschikt en naar nu blijkt, er niet voor terugdeinst dit te gebruiken om gericht te schieten op gezagsdragers, ordehandhavers, brandweerlieden en ambulancepersoneel.
In dit helse licht van een nakend inferno, is de discussie die onlangs ook op HVV oplaaide over de vraag, of vreedzaam verzet nog wel zoden aan de dijk zet, om de huidige politieke bestuurselite van hun dhimmitude zelfmoordmissie af te houden, inderdaad niets meer, dan een 'elitair' achterhoedegevecht van goedbedoelende burgers, die zoveel moord en brand kunnen schreeuwen als ze willen, maar al lang niet meer gehoord worden.
Kennelijk moet je de politieke en bestuurlijke bovenlaag van zelf-islamiseerders eerst letterlijk het vuur na aan de schenen legggen en ze daadwerkelijk uit hun bastions van multiculturele zelfverblinding, lafhartigheid en vooral visieloze lamlendigheid uitroken, alvorens ze zullen inzien, dat ze een riskant spel met de Europese burgerij spelen, dat letterlijk lijkt uit te draaien op moord en doodslag.
de vraag, of vreedzaam verzet nog wel zoden aan de dijk zet
Kennelijk moet je de politieke en bestuurlijke bovenlaag van zelf-islamiseerders eerst letterlijk het vuur na aan de schenen legggen