Sjoweloo
29-11-07, 14:05
Annelys de Vet
Annelys de Vet heeft een heel bijzonder boek gemaakt. Het heet Subjective Atlas of Palestine, het is een aflevering in een serie van subjectieve atlassen. Het laat mensen, zien, gewone mensen, en planten, en cartoons, en patronen en de Muur en stoelen en lachende mensen en een Israelische soldaat die een andere soldaat fotografeert terwijl die zijn geweer richt, en prachtige landschappen met cypressen, en mensen met mooie gezichten. Ik zal er verder niets over zeggen, u moet het zelf maar bekijken. Zie: Annelies de Vet (http://www.annelysdevet.nl/politiek/atlas_palestina/images/Subjectieve%20Atlas%20Palestina.pdf)
Interview (http://bp3.blogger.com/_CswEfc9aGOU/R03TVWpn5vI/AAAAAAAAFO4/ZB10KRhEnts/s1600-h/DSCN3853.JPG )
Wat mij ook opviel was dit interview met Annelys de Vet. Ze is iemand met een hart. Ze vertelt over hoe geschokt ze was over de situatie waarin de Palestijnen leven en ook over het feit dat de Nederlanders dit niet willen aannemen. Het past niet binnen het propagandistische beeld dat zij van de Palestijnen en de Israeli's hebben. En ja hoor, dan stelt de NRC-journaliste de volgende vraag: 'De Subjectieve Atlassen moesten toch een onpartijdig beeld schetsen?' Herhaal die vraag nog eens voor uzelf. Impliciet in deze vraag ligt een oordeel, namelijk dat het gruwelijke beeld dat Annelys aan de onderdrukking van de Palestijnen overhield niet onpartijdig is. Ze heeft volgens de vragenstelster in feite niet gezien wat ze gezien heeft. Ze is partijdig geweest en heeft dus een vertekend beeld overgehouden van de werkelijkheid. De werkelijkheid is minder erg. Dat denkt de journaliste te weten omdat ze meent dat ze onpartijdig is door bijvoorbeeld deze vraag te stellen. Ze beseft niet hoe onnozel ze daardoor is. Vragenstelster impliceert dat hier sprake is van een subjectieve mening, geen onpartijdige feiten. Voor de journaliste betekent onpartijdigheid de waarheid. Stel Annelys was getuige geweest van het vermoorden van joden in Polen tijdens de oorlog en ze was geschokt teruggekomen, dan had de journaliste geconstateerd dat Annelys niet onpartijdig was geweest, want onpartijdig zijn betekent dat je niet geschokt kunt raken. Met andere woorden: alles dat schokkend is, is gekleurd, misschien bestaat het schokkende niet eens. Dit is het standpunt van jonge mensen die beschermd zijn opgegroeid in een cocon van welvaart. Alles is voor hen consequentieloos. Niets is echt van waarde, waardoor alles van waarde weerloos is geworden, zoals Lucebert maar al te goed besefte. Om dat nog eens te benadrukken stelt de journaliste vervolgens de vraag of er ook een Subjectieve Atlas van Israel komt? want dan is voor haar kennelijk de zaak weer in evenwicht. De waarheid ligt ergens in een onbestemd midden. Ach, er zal wel eens iets verkeerd gaan daar, maar waar niet? Gruwelijkheden bestaan voor haar niet. En zouden ze toch bestaan dan moet ze als journaliste die werkelijkheid neutraliseren door een ander verhaal ernaast te plaatsen, meestal propaganda, interpretaties en meningen die ons vertellen hoe we de werkelijkheid moeten ervaren. Want de waarheid bestaat voor haar niet, de waarheid is een kwestie van enerzijds anderzijds, van geven en nemen, van een onsje meer of minder. Feiten spelen geen rol voor de journaliste. Alles ligt voor haar ergens in het grijze midden. Ze zal het ver schoppen in de moderne journalistiek.
In de journalistiek van de commerciele massamedia zijn vragen steeds meer de dragers van meningen. Moet u maar eens opletten, de meningen zijn weliswaar verborgen, maar ze liggen toch vlak onder de oppervlakte.
Stan van Houcke (http://stanvanhoucke.blogspot.com/)
Annelys de Vet heeft een heel bijzonder boek gemaakt. Het heet Subjective Atlas of Palestine, het is een aflevering in een serie van subjectieve atlassen. Het laat mensen, zien, gewone mensen, en planten, en cartoons, en patronen en de Muur en stoelen en lachende mensen en een Israelische soldaat die een andere soldaat fotografeert terwijl die zijn geweer richt, en prachtige landschappen met cypressen, en mensen met mooie gezichten. Ik zal er verder niets over zeggen, u moet het zelf maar bekijken. Zie: Annelies de Vet (http://www.annelysdevet.nl/politiek/atlas_palestina/images/Subjectieve%20Atlas%20Palestina.pdf)
Interview (http://bp3.blogger.com/_CswEfc9aGOU/R03TVWpn5vI/AAAAAAAAFO4/ZB10KRhEnts/s1600-h/DSCN3853.JPG )
Wat mij ook opviel was dit interview met Annelys de Vet. Ze is iemand met een hart. Ze vertelt over hoe geschokt ze was over de situatie waarin de Palestijnen leven en ook over het feit dat de Nederlanders dit niet willen aannemen. Het past niet binnen het propagandistische beeld dat zij van de Palestijnen en de Israeli's hebben. En ja hoor, dan stelt de NRC-journaliste de volgende vraag: 'De Subjectieve Atlassen moesten toch een onpartijdig beeld schetsen?' Herhaal die vraag nog eens voor uzelf. Impliciet in deze vraag ligt een oordeel, namelijk dat het gruwelijke beeld dat Annelys aan de onderdrukking van de Palestijnen overhield niet onpartijdig is. Ze heeft volgens de vragenstelster in feite niet gezien wat ze gezien heeft. Ze is partijdig geweest en heeft dus een vertekend beeld overgehouden van de werkelijkheid. De werkelijkheid is minder erg. Dat denkt de journaliste te weten omdat ze meent dat ze onpartijdig is door bijvoorbeeld deze vraag te stellen. Ze beseft niet hoe onnozel ze daardoor is. Vragenstelster impliceert dat hier sprake is van een subjectieve mening, geen onpartijdige feiten. Voor de journaliste betekent onpartijdigheid de waarheid. Stel Annelys was getuige geweest van het vermoorden van joden in Polen tijdens de oorlog en ze was geschokt teruggekomen, dan had de journaliste geconstateerd dat Annelys niet onpartijdig was geweest, want onpartijdig zijn betekent dat je niet geschokt kunt raken. Met andere woorden: alles dat schokkend is, is gekleurd, misschien bestaat het schokkende niet eens. Dit is het standpunt van jonge mensen die beschermd zijn opgegroeid in een cocon van welvaart. Alles is voor hen consequentieloos. Niets is echt van waarde, waardoor alles van waarde weerloos is geworden, zoals Lucebert maar al te goed besefte. Om dat nog eens te benadrukken stelt de journaliste vervolgens de vraag of er ook een Subjectieve Atlas van Israel komt? want dan is voor haar kennelijk de zaak weer in evenwicht. De waarheid ligt ergens in een onbestemd midden. Ach, er zal wel eens iets verkeerd gaan daar, maar waar niet? Gruwelijkheden bestaan voor haar niet. En zouden ze toch bestaan dan moet ze als journaliste die werkelijkheid neutraliseren door een ander verhaal ernaast te plaatsen, meestal propaganda, interpretaties en meningen die ons vertellen hoe we de werkelijkheid moeten ervaren. Want de waarheid bestaat voor haar niet, de waarheid is een kwestie van enerzijds anderzijds, van geven en nemen, van een onsje meer of minder. Feiten spelen geen rol voor de journaliste. Alles ligt voor haar ergens in het grijze midden. Ze zal het ver schoppen in de moderne journalistiek.
In de journalistiek van de commerciele massamedia zijn vragen steeds meer de dragers van meningen. Moet u maar eens opletten, de meningen zijn weliswaar verborgen, maar ze liggen toch vlak onder de oppervlakte.
Stan van Houcke (http://stanvanhoucke.blogspot.com/)