‘Islamitisch terrorisme’, made in USA
Geschreven door Willem Bos
zondag 09 december 2007
Direct na de aanslagen op het WTC en het Pentagon wezen alle vingers richting het Midden Oosten: de Palestijnen; de arabieren; de islamitische fundamentalisten zaten er achter. De afgelopen decennia zijn er immers vanuit de Arabische wereld terroristische aanslagen gepleegd en er zijn in de islamitische wereld organisaties die openlijk een dergelijke strijdwijze voorstaan.
Dit ‘wijzen naar het Oosten’ als het om terrorisme gaat, sluit uitstekend aan bij het beeld dat er in het westen bestaat van de islamitische wereld. Al lang voor het ontstaan van islamitisch terrorisme werd de islam afgeschilderd als primitief, fanatiek en zonder respect voor het leven. Het beeld van het islamitisch terrorisme past precies in dit beeld. Toch is er veel meer reden om het islamitisch terrorisme te beschouwen als een product van het westen dan van het oosten.
Godsdienst als verklaring
Voor een serieuze analyse van het islamitisch terrorisme moeten we eerst afstand nemen van de meest gebruikelijke verklaringen die alle verwijzen naar het wezen van de islam.
Godsdienst is geen geïsoleerd fenomeen. Het ‘verklaren’ van het terrorisme van islamitische groeperingen door verwijzing naar het ‘fanatieke’, ‘onverdraagzame’, of ‘agressieve’ karakter van de islam is net zoiets als de Eerste en Tweede Wereldoorlog verklaren uit het agressieve karakter van het christendom (verwijzend naar de kruistochten; het antisemitisme; de inquisitie, de genocide op de indianen.)
Dat soort ‘verklaringen’ zijn niets meer dan een cirkelredenering. De islam is nu eenmaal onverdraagzaam en leidt tot fanatisme en geweld, arabieren zijn islamieten dus ... Deze benadering heeft vooral een functie in het bevestigen van het gevoel van ‘wij’ tegen ‘zij’. Uiteindelijk is het niet veel meer dan een racistische verklaring die uitgaat van de westerse superioriteit ten opzichte van ‘die geitenhoeders’, (Arnold Grunberg) of ‘die geitenneukers’ (Theo van Gogh).
In plaats daarvan moeten we kijken naar de ontwikkelingen in de moslimwereld in relatie tot het westen.
Marginalisering
De hele islamitische wereld behoort tot wat wij bij gebrek aan beter maar blijven aanduiden met de term ‘derde wereld’. Ondanks het feit dat Saoedi-Arabië en de andere oliestaten tot de rijkste landen ter wereld behoren en via de OPEC soms enige druk kunnen uitoefenen is hun plaats er toch een van ondergeschiktheid. Dat is het gevolg van een historisch proces van marginalisering van dit deel van de wereld, die begon met de opkomst van het kapitalisme. Daarbij gaat het niet alleen om de economische en politieke positie van het gebied, maar ook om een culturele dimensie, waarbij de ‘westerse’ cultuur wordt afgeschilderd als een humane verlichte cultuur en de ‘oosterse’, islamitische tot een andere, duistere, mystieke en wrede wereld. Dat proces van economische, politieke en culturele marginalisering duurt voort tot op de dag van vandaag.
Olie
De vondst van grote olievelden in het Midden Oosten heeft dat proces niet tegengegaan, maar zelfs versterkt. Terwijl de westerse wereld voor haar olie in belangrijke mate afhankelijk is van de Arabische wereld is men er daar niet in geslaagd om deze kaart effectief uit te spelen. Het Arabische schiereiland is verdeeld in een groot aantal (mini) staten geleid door zeer gesloten elites die nauw verbonden zijn met de belangen van de westerse mogendheden (met name de VS). Hierdoor komt de olierijkdom op geen enkele wijze ten gunste aan de ontwikkeling van het totale gebied en haar bevolking en is de VS er de bepalende politieke macht.
Alle pogingen om politiek een andere weg in te slaan: het panarabisme , populistische regimes als dat van Nasser in Egypte en de strijd van linkse groeperingen zijn op niets uitgelopen. Ook de landen die op de een of andere manier (partieel) gebroken hebben met het imperialisme zoals Syrië, Libië, Irak en Iran worden overheerst door autoritaire en onderdrukkende regimes.
Het grootste deel van de autoritaire en corrupte regimes die in de Arabische wereld de dienst uit maken zijn trouwe bondgenoten van de VS. In de westerse beeldvorming wordt de Arabische wereld neergezet als primitief, stagnerend en feodaal. In werkelijkheid gaat het om kapitalistische landen waar een kleine elite profiteert van de olieopbrengsten, terwijl de meerderheid van de bevolking in armoede leeft
Daar ligt een van de oorzaken van de opkomst van het moslimfundamentalisme. Omdat andere stromingen niet in staat bleken verandering in de situatie te bewerkstelligen is een groeiend deel van de bevolking ontvankelijk voor ideologieën die uitgaan van een strikte toepassing van de islam, en de vestiging van islamitische regimes.
Verder naar het oosten in Turkije en Iran zien we in vele opzichten een zelfde patroon. Nationale bewegingen die er niet in slagen om tot een breuk met het imperialisme te komen; dictatoriale regimes die door de VS worden gesteund, en uiteindelijk in het geval van Iran omver worden geworpen door een volksbeweging onder islamitische leiding.
Nog verder naar het oosten in Centraal Azië, in Afghanistan en de islamitische voormalige Sovjet-republieken is de situatie anders. De directe westerse belangen in centraal Azië zijn nog beperkt; de ondergrondse olievoorraden nog nauwelijks in productie genomen en van een met het westen verbonden heersende klasse is (nog) nauwelijks sprake. Maar de grote omvang van de olievoorraden maakt het voor het westen op termijn een gebied van strategische belang. Daarbij gaat het niet alleen om de controle over de plaatsen waar de olie gewonnen wordt, maar door de geïsoleerde ligging van het gebied ook over de afvoerroutes.
Ook daar is van een groeiende islamitische beweging sprake, ten dele als verzet tegen de Russische overheersing. En hoe groot de verschillen met de Arabische wereld ook zijn, er is sprake van een sterke identificatie met de Arabische geloofsgenoten die massaal geparticipeerd hebben in het verzet tegen de Russen in Afghanistan.
De nationale identiteit is hier sterk verbonden met de religieuze, islamitische identiteit. Het islamitische Afghanistan versus de goddeloze Russen, het islamitische Pakistan versus het Hindoeïstische India, het islamitische verzet in de door moslims bewoonde republieken van de voormalige Sovjet Unie.
Open wonden
Binnen deze context speelt het Israëlisch-Palestijnse conflict een symbolische rol. Het verdrijven van de oorspronkelijke Arabische bewoners ten behoeve van de Joodse staat, is een door de VS gesteunde oplossing van een Europees probleem waar de Arabieren part nog deel aan hadden, maar wel de prijs voor moeten betalen. De behandeling van de Palestijnen wordt als symptomatisch gezien voor de manier waarop arabieren en islamieten in zijn algemeenheid door het westen worden behandeld, en ook de strijd van de Palestijnen wordt door grote delen van de islamitische bevolking als een voorbeeld gezien.
Een tweede open wond wordt gevormd door Irak. Ten tijde van de oorlog met Iran was Irak de bondgenoot van de VS en werd het regime van Sadam Housein gesteund en zwaar bewapend. Sinds de inval in Koeweit en de daarop volgende golfoorlog is Irak de schurkenstaat bij uitstek en wordt behalve een boycot ook geconfronteerd met regelmatige bombardementen door de Britse en Amerikaanse luchtmacht. Over de geweldige hoeveelheid burgers die met name van de boycot het slachtoffer worden lijkt het westen zich geen enkele zorgen te maken. Ook dat voedt het beeld dat Arabische, islamitische levens er voor het westen niet toe doen.
Fundamentalisme
Het islamitisch fundamentalisme is een ingewikkeld fenomeen, dat voortkomt uit de dubbele dynamiek van modernisering en verzet tegen de ongelijkmatige en eenzijdige manier waarop de islamitische wereld is geïntegreerd in de wereldmarkt. De opkomst van massa-onderwijs en massa-media, moderne ontwikkelingen die samenhangen met het kapitalisme, hebben de islam radicaal veranderd. Een veel groter deel van de bevolking heeft toegang gekregen tot de heilige teksten, die nu op meer manieren geïnterpreteerd worden dan ooit. Al die verschillende interpretaties worden massaal verspreid, op cassettebandjes, via het internet, en bediscussieerd. Het fundamentalisme vaart daar wel bij. Niet voor niets worden de meeste islamitische activisten gerekruteerd uit de studerende middenklasse. Hun interpretatie van de islam is niet los te zien van een anti-imperialistisch bewustzijn dat voortkomt uit de onderdrukking van hun geloofsgenoten en de uitbuiting van de Arabische wereld. De elite profiteert van de olieopbrengsten en kan zich een luxe (vaak westerse en decadente) levensstijl veroorloven.Voor de grote massa van de bevolking is dat niet het geval. Zij worden wel overspoeld met de westerse massacultuur van Coca Cola en Mc Donalds maar hebben een levenspeil dat in schril contrast staat met dat van de elite.
De CIA
Maar de opkomst en groei van fundamentalistische stromingen en groepen is nog iets heel anders dan sterke, financieel krachtige en een groot deel van de wereld omvattende netwerken. Daar is steun van buitenaf voor nodig. En die steun kwam in het geval van de organisatie Al-Queda van bin Laden, van de VS en met name van de Amerikaanse veiligheidsdienst de CIA. De Saoedische miljardairzoon Osama bin Laden was een van de vele arabieren die na de Sovjet-inval in december 1979 naar Afghanistan trok om daar de Mujahedin te steunen in hun verzet tegen de Russen. De goed opgeleide en kapitaalkrachtige bin Laden kreeg al snel omvangrijke steun van de CIA. Er werd een heel internationaal financieel netwerk opgezet om bin Laden via allerlei belastingparadijzen en ondoorzichtige financiële constructies van geld te voorzien. Dit moest allemaal omzichtig en via omwegen gebeuren omdat het voor een heel groot deel ging om illegale fondsen van de CIA.
Waar de Amerikanen niet op rekenden is dat toen de Russen eenmaal uit Afghanistan verdreven waren bin Laden zijn pijlen op de VS ging richten, en het hele door de CIA opgebouwde netwerk in ging zetten tegen de VS.
De directe aanleiding van bin Laden om zich tegen zijn voormalige bondgenoot de VS te richten was de vestiging van een Amerikaanse militaire basis in zijn geboorteland Saoedi Arabië tijdens de golfoorlog. De militaire aanwezigheid van de ongelovigen in het heilige islamitische land deed hem in woede uitbarsten en bracht hem tot het besluit om de VS overal te bestrijden waar hij hen kon treffen.
Monster
Zo had vader Bush dus het monster gebaard dat tijdens het presidentschap van zijn zoon zo verschrikkelijk toe zou slaan. (Als we er tenminste van uit gaan dat bin Laden achter de aanslagen zit). Op zijn beurt dreigt Bush junior door zijn militaire acties tegen Afghanistan en de Taliban (een andere voormalige bondgenoot van de VS), de zaak verder te doen escaleren. Als het tot een oorlog in en rond Afghanistan komt zullen grote groepen moslims zich solidariseren met hun Afghaanse broeders. Dat kan de hele regio in vuur en vlam zetten, inclusief kernmacht Pakistan. Zo dreigt zoon Bush een nog veel groter monster te baren dan zijn vader.
Bron: Grenzeloos.org (via nieuwsfeit.nl)
Shemharosh
10-12-07, 10:40
Geplaatst door IbnRushd
‘Islamitisch terrorisme’, made in USA
Geschreven door Willem Bos
zondag 09 december 2007
Direct na de aanslagen op het WTC en het Pentagon wezen alle vingers richting het Midden Oosten: de Palestijnen; de arabieren; de islamitische fundamentalisten zaten er achter. De afgelopen decennia zijn er immers vanuit de Arabische wereld terroristische aanslagen gepleegd en er zijn in de islamitische wereld organisaties die openlijk een dergelijke strijdwijze voorstaan.
Dit ‘wijzen naar het Oosten’ als het om terrorisme gaat, sluit uitstekend aan bij het beeld dat er in het westen bestaat van de islamitische wereld. Al lang voor het ontstaan van islamitisch terrorisme werd de islam afgeschilderd als primitief, fanatiek en zonder respect voor het leven. Het beeld van het islamitisch terrorisme past precies in dit beeld. Toch is er veel meer reden om het islamitisch terrorisme te beschouwen als een product van het westen dan van het oosten.
Godsdienst als verklaring
Voor een serieuze analyse van het islamitisch terrorisme moeten we eerst afstand nemen van de meest gebruikelijke verklaringen die alle verwijzen naar het wezen van de islam.
Godsdienst is geen geïsoleerd fenomeen. Het ‘verklaren’ van het terrorisme van islamitische groeperingen door verwijzing naar het ‘fanatieke’, ‘onverdraagzame’, of ‘agressieve’ karakter van de islam is net zoiets als de Eerste en Tweede Wereldoorlog verklaren uit het agressieve karakter van het christendom (verwijzend naar de kruistochten; het antisemitisme; de inquisitie, de genocide op de indianen.)
Dat soort ‘verklaringen’ zijn niets meer dan een cirkelredenering. De islam is nu eenmaal onverdraagzaam en leidt tot fanatisme en geweld, arabieren zijn islamieten dus ... Deze benadering heeft vooral een functie in het bevestigen van het gevoel van ‘wij’ tegen ‘zij’. Uiteindelijk is het niet veel meer dan een racistische verklaring die uitgaat van de westerse superioriteit ten opzichte van ‘die geitenhoeders’, (Arnold Grunberg) of ‘die geitenneukers’ (Theo van Gogh).
In plaats daarvan moeten we kijken naar de ontwikkelingen in de moslimwereld in relatie tot het westen.
Marginalisering
De hele islamitische wereld behoort tot wat wij bij gebrek aan beter maar blijven aanduiden met de term ‘derde wereld’. Ondanks het feit dat Saoedi-Arabië en de andere oliestaten tot de rijkste landen ter wereld behoren en via de OPEC soms enige druk kunnen uitoefenen is hun plaats er toch een van ondergeschiktheid. Dat is het gevolg van een historisch proces van marginalisering van dit deel van de wereld, die begon met de opkomst van het kapitalisme. Daarbij gaat het niet alleen om de economische en politieke positie van het gebied, maar ook om een culturele dimensie, waarbij de ‘westerse’ cultuur wordt afgeschilderd als een humane verlichte cultuur en de ‘oosterse’, islamitische tot een andere, duistere, mystieke en wrede wereld. Dat proces van economische, politieke en culturele marginalisering duurt voort tot op de dag van vandaag.
Olie
De vondst van grote olievelden in het Midden Oosten heeft dat proces niet tegengegaan, maar zelfs versterkt. Terwijl de westerse wereld voor haar olie in belangrijke mate afhankelijk is van de Arabische wereld is men er daar niet in geslaagd om deze kaart effectief uit te spelen. Het Arabische schiereiland is verdeeld in een groot aantal (mini) staten geleid door zeer gesloten elites die nauw verbonden zijn met de belangen van de westerse mogendheden (met name de VS). Hierdoor komt de olierijkdom op geen enkele wijze ten gunste aan de ontwikkeling van het totale gebied en haar bevolking en is de VS er de bepalende politieke macht.
Alle pogingen om politiek een andere weg in te slaan: het panarabisme , populistische regimes als dat van Nasser in Egypte en de strijd van linkse groeperingen zijn op niets uitgelopen. Ook de landen die op de een of andere manier (partieel) gebroken hebben met het imperialisme zoals Syrië, Libië, Irak en Iran worden overheerst door autoritaire en onderdrukkende regimes.
Het grootste deel van de autoritaire en corrupte regimes die in de Arabische wereld de dienst uit maken zijn trouwe bondgenoten van de VS. In de westerse beeldvorming wordt de Arabische wereld neergezet als primitief, stagnerend en feodaal. In werkelijkheid gaat het om kapitalistische landen waar een kleine elite profiteert van de olieopbrengsten, terwijl de meerderheid van de bevolking in armoede leeft
Daar ligt een van de oorzaken van de opkomst van het moslimfundamentalisme. Omdat andere stromingen niet in staat bleken verandering in de situatie te bewerkstelligen is een groeiend deel van de bevolking ontvankelijk voor ideologieën die uitgaan van een strikte toepassing van de islam, en de vestiging van islamitische regimes.
Verder naar het oosten in Turkije en Iran zien we in vele opzichten een zelfde patroon. Nationale bewegingen die er niet in slagen om tot een breuk met het imperialisme te komen; dictatoriale regimes die door de VS worden gesteund, en uiteindelijk in het geval van Iran omver worden geworpen door een volksbeweging onder islamitische leiding.
Nog verder naar het oosten in Centraal Azië, in Afghanistan en de islamitische voormalige Sovjet-republieken is de situatie anders. De directe westerse belangen in centraal Azië zijn nog beperkt; de ondergrondse olievoorraden nog nauwelijks in productie genomen en van een met het westen verbonden heersende klasse is (nog) nauwelijks sprake. Maar de grote omvang van de olievoorraden maakt het voor het westen op termijn een gebied van strategische belang. Daarbij gaat het niet alleen om de controle over de plaatsen waar de olie gewonnen wordt, maar door de geïsoleerde ligging van het gebied ook over de afvoerroutes.
Ook daar is van een groeiende islamitische beweging sprake, ten dele als verzet tegen de Russische overheersing. En hoe groot de verschillen met de Arabische wereld ook zijn, er is sprake van een sterke identificatie met de Arabische geloofsgenoten die massaal geparticipeerd hebben in het verzet tegen de Russen in Afghanistan.
De nationale identiteit is hier sterk verbonden met de religieuze, islamitische identiteit. Het islamitische Afghanistan versus de goddeloze Russen, het islamitische Pakistan versus het Hindoeïstische India, het islamitische verzet in de door moslims bewoonde republieken van de voormalige Sovjet Unie.
Open wonden
Binnen deze context speelt het Israëlisch-Palestijnse conflict een symbolische rol. Het verdrijven van de oorspronkelijke Arabische bewoners ten behoeve van de Joodse staat, is een door de VS gesteunde oplossing van een Europees probleem waar de Arabieren part nog deel aan hadden, maar wel de prijs voor moeten betalen. De behandeling van de Palestijnen wordt als symptomatisch gezien voor de manier waarop arabieren en islamieten in zijn algemeenheid door het westen worden behandeld, en ook de strijd van de Palestijnen wordt door grote delen van de islamitische bevolking als een voorbeeld gezien.
Een tweede open wond wordt gevormd door Irak. Ten tijde van de oorlog met Iran was Irak de bondgenoot van de VS en werd het regime van Sadam Housein gesteund en zwaar bewapend. Sinds de inval in Koeweit en de daarop volgende golfoorlog is Irak de schurkenstaat bij uitstek en wordt behalve een boycot ook geconfronteerd met regelmatige bombardementen door de Britse en Amerikaanse luchtmacht. Over de geweldige hoeveelheid burgers die met name van de boycot het slachtoffer worden lijkt het westen zich geen enkele zorgen te maken. Ook dat voedt het beeld dat Arabische, islamitische levens er voor het westen niet toe doen.
Fundamentalisme
Het islamitisch fundamentalisme is een ingewikkeld fenomeen, dat voortkomt uit de dubbele dynamiek van modernisering en verzet tegen de ongelijkmatige en eenzijdige manier waarop de islamitische wereld is geïntegreerd in de wereldmarkt. De opkomst van massa-onderwijs en massa-media, moderne ontwikkelingen die samenhangen met het kapitalisme, hebben de islam radicaal veranderd. Een veel groter deel van de bevolking heeft toegang gekregen tot de heilige teksten, die nu op meer manieren geïnterpreteerd worden dan ooit. Al die verschillende interpretaties worden massaal verspreid, op cassettebandjes, via het internet, en bediscussieerd. Het fundamentalisme vaart daar wel bij. Niet voor niets worden de meeste islamitische activisten gerekruteerd uit de studerende middenklasse. Hun interpretatie van de islam is niet los te zien van een anti-imperialistisch bewustzijn dat voortkomt uit de onderdrukking van hun geloofsgenoten en de uitbuiting van de Arabische wereld. De elite profiteert van de olieopbrengsten en kan zich een luxe (vaak westerse en decadente) levensstijl veroorloven.Voor de grote massa van de bevolking is dat niet het geval. Zij worden wel overspoeld met de westerse massacultuur van Coca Cola en Mc Donalds maar hebben een levenspeil dat in schril contrast staat met dat van de elite.
De CIA
Maar de opkomst en groei van fundamentalistische stromingen en groepen is nog iets heel anders dan sterke, financieel krachtige en een groot deel van de wereld omvattende netwerken. Daar is steun van buitenaf voor nodig. En die steun kwam in het geval van de organisatie Al-Queda van bin Laden, van de VS en met name van de Amerikaanse veiligheidsdienst de CIA. De Saoedische miljardairzoon Osama bin Laden was een van de vele arabieren die na de Sovjet-inval in december 1979 naar Afghanistan trok om daar de Mujahedin te steunen in hun verzet tegen de Russen. De goed opgeleide en kapitaalkrachtige bin Laden kreeg al snel omvangrijke steun van de CIA. Er werd een heel internationaal financieel netwerk opgezet om bin Laden via allerlei belastingparadijzen en ondoorzichtige financiële constructies van geld te voorzien. Dit moest allemaal omzichtig en via omwegen gebeuren omdat het voor een heel groot deel ging om illegale fondsen van de CIA.
Waar de Amerikanen niet op rekenden is dat toen de Russen eenmaal uit Afghanistan verdreven waren bin Laden zijn pijlen op de VS ging richten, en het hele door de CIA opgebouwde netwerk in ging zetten tegen de VS.
De directe aanleiding van bin Laden om zich tegen zijn voormalige bondgenoot de VS te richten was de vestiging van een Amerikaanse militaire basis in zijn geboorteland Saoedi Arabië tijdens de golfoorlog. De militaire aanwezigheid van de ongelovigen in het heilige islamitische land deed hem in woede uitbarsten en bracht hem tot het besluit om de VS overal te bestrijden waar hij hen kon treffen.
Monster
Zo had vader Bush dus het monster gebaard dat tijdens het presidentschap van zijn zoon zo verschrikkelijk toe zou slaan. (Als we er tenminste van uit gaan dat bin Laden achter de aanslagen zit). Op zijn beurt dreigt Bush junior door zijn militaire acties tegen Afghanistan en de Taliban (een andere voormalige bondgenoot van de VS), de zaak verder te doen escaleren. Als het tot een oorlog in en rond Afghanistan komt zullen grote groepen moslims zich solidariseren met hun Afghaanse broeders. Dat kan de hele regio in vuur en vlam zetten, inclusief kernmacht Pakistan. Zo dreigt zoon Bush een nog veel groter monster te baren dan zijn vader.
Bron: Grenzeloos.org (via nieuwsfeit.nl)
ja joh....het begon allemaal toen de Amerikannen,de Engelsen en de Fransen de Arabische nomaden gingen sponseren om een einde te maken aan de turkse islamitische Kalifaat ....dankzij de amerikannen hebben de Saudiers en de andere golfstammen,die toevallig op veel olie hun geiten en kamelen rond lieten grazen, nu staatjes en landjes vol geld en slaven en die droom mag nu nog door gaan dankzij de " goedheid" van de Amerikannen en de Britten anders spraak er iedereen daar nu Turks en Perzisch of misschien wel Hindu!!!!
http://www.viewimages.com/Search.aspx?mid=2792981&epmid=1&partner=Google
Dit is de foto van de histosrische ontmoeting tussen Roosevelt en Saud die alles bepaalde in de Islamitische wereld tot nu toe.
Shemharosh
11-12-07, 13:15
Geplaatst door The_Reporter
En dan zeg je tegen mij dat ik door de bomen het bos niet zie?
Man, als er een bos of zelfs wat bomen stonden dan zou je nog beweren dat het een fata morgana is.
Het volgende komt hier vandaan, ik zeg niet dat het een goede weergave van feiten is, maar in ieder geval beter dan die van u:
http://www.allempires.net/forum_posts.asp?TID=6704&PN=1
The Wahhabi conquest of Arabia
Background
Since the advent of Islam, Arabia has enjoyed an importance which was out of proportion with its demographic resources. For one thing, it contained the holy cities of Mecca and Medina which were the spiritual centers of the entire Muslim world. The Arabian Peninsula was also of great strategic importance due to its location which could control some of the major trade routes between East and West: being in between Europe, Egypt, India, Africa and Persia. In more modern times, huge reserves of oil have been discovered there. Therefore, control over the Arabian Peninsula has been an important concern of both Muslim powers such as the Ottoman Empire, Persia and Egypt, as well as Western powers, especially Britain, but to some extent also Russia, France, Germany and later the United States. On its territory, there were also some local Arab states, the most important of which were Hijaz (controlling Mecca and Medina) and Yemen to the south. In general, the Arab states along the Red Sea, Indian Ocean, and the Arabian Gulf coasts were much more populous and rich than the states situated in the interior of the peninsula. This was due to the harsh climate and lack of water and food sources, which only allowed a very small population over a very large area.
What may seem as a paradox at first is that in the end, neither the external powers, nor the richer Arab states controlled the bulk of the Arabian Peninsula. That distinction will eventually belong to the humble kingdom of Nejd, based in the oases in the center of Arabia. At its origins, a tribal state which derived its revenues from raiding and taxing caravans, Nejd has been associated since the 18th century with a religious movement referred to as Wahhabism in the West. Named after its founder, Ibn Wahhab, its followers adhered to a very strict interpretation of Islam and considered most of the rest of the Muslims as �polytheists�. They were extremely opposed to the worship of any saints, prophets, religious artifacts or places, aside from Mecca. They made it their duty to convert all Muslims to their interpretation of Islam, by any means available to them, be they violent or not. In time, Nejd overcame most of the other Arab states and tribal confederacies, as well as the opposition from foreign powers, to establish the modern state of Saudi Arabia.
Question
The Arabian Peninsula is the religious center of the Muslim world and one of the world�s most strategically and economically important areas, due to its large reserves of oil. During its modern history, several powers have clashed over control of this area, most importantly the Ottoman Empire, Britain and also the United States and France. Given these conditions, a question arises: how did an obscure fundamentalist religious movement such as the Wahhabis, come to control and dominate most of the Arabian Peninsula and the modern state of Saudi Arabia?
Hypothesis/Approach
There are four main reasons why the Wahhabi-dominated state of Nejd came to conquer and control most of Arabia. The first reason lies in the related factors of the geography of the Arabian Peninsula, the lifestyle of the inhabitants of Nejd as compared to other Arabs and the inherent difficulty in controlling Central Arabia. The second has to do with the Wahhabi ideology itself, which provided a powerful driving force behind its expansion. The third has to do with the opposition to Nejd itself, in that the major foreign powers were always at odds with each other, vying for control of the area and a balance of power was maintained for a long time, supporting the Wahhabis indirectly in moments when they were vulnerable. Finally, the kingdom of Nejd has had the benefit of several very able rulers, particularly as critical times in its history, which made the most out of the opportunities presented to them.
Given the complexities of the politics involved and the changes in the Arabian theatre over a period of more than a century, a chronological approach is preferable, so as to avoid confusion. This will enable a reader who is not familiar with Arabian history to understand the context of the arguments presented. However, great insistence will be placed upon relating the historical events to the four factors mentioned above. Two of the four factors, namely the Wahhabi ideology and the geography, will be discussed separately, as they are common to the entire period of history discussed. The other two factors (the political interplay and the able Wahhabite rulers) are closely linked and change dramatically from the beginning to the end of the period in question. Therefore they lend themselves well to a chronological approach.
As far as the geography is concerned, the Arabian Peninsula is a very harsh environment. Practically the majority of its territory is covered by desert, or by inhospitable mountains. To the west of the peninsula, lie the Hijaz and Asir regions. Although still quite dry and inhospitable by most people�s standards, these regions benefit from the proximity of the Red Sea, and there is large amount of commerce being done there, which enables several large communities to exist. The most important of them is of course Mecca, the spiritual centre of the Islamic world, which derives most of its revenues from pilgrims coming for the hajj. Also very important are the holy city of Medina and the port city of Jeddah. Most of the population residing in these regions is urban, deriving their wealth from trade or from accommodating pilgrims, and is therefore quite peaceful by nature. To the south lies Yemen, a region where there is some agriculture, and a lot of commerce as well. In the north-east of the Arabian Peninsula, lie Oman and the United Arab Emirates, which are primarily seafaring and trading nations. By contrast, the center of Arabia is dominated by the large deserts of Rub Al Khali and Nefud, with some large oasis in between [Philby, 35}. It is in these oases that some Arab kingdoms arose, most notably Nejd, but also Jabal Shammar and Mutair. The harshness of the desert and the lack of food and water, were conducive to a nomadic lifestyle, which in general produces very hardy and harsh people. What�s more, the resources of the interior of the Arabian Peninsula were insufficient to feed the local nomad population, so the Bedouin tribes which composed it took to raiding settlements and caravans as a means of existence. Therefore, we have great a contrast between the coastal Arabs, who were mostly sedentary and peaceful, and the nomadic tribes of the interior, who were very hardy and warlike. The difficult environment of the desert, and its sheer vastness also made invasion by powers possessing more troops than the Bedouin very difficult. Even if, on occasion, powers such as Egypt or the Ottoman Empire have conquered the interior of the Arab Peninsula, they had a lot of trouble holding on to their newly conquered territories and invariable lost it to the nomadic tribes in a few years [Gold 136]. We can envision therefore the kingdom of Nejd as a group of tough, experienced warriors, very difficult to defeat on their own territory, and always ready to strike out at the richer, more peaceful communities lying on its borders. The major obstacle for them, historically have been other desert tribes; supremacy over them would mean eventual supremacy over most of the region.
The second factor in the success of the Najd kingdom is the ardor of the Wahhabi ideology, which became closely associated with it. The Wahhabi ideology is a fundamentalist form of Islam. By the time that Ibn Wahhab formulated his ideas, in the mid 18th century, the Arab nomads who lived in the desert had reverted to quite a few of the practices that they had followed before the advent of Islam a thousand years before, only in a form adapted to Islam. These practices, referred to by the Wahhabis as idolatry, included praying to Mohammed or other holy men instead of God, worshipping or making pilgrimages to holy buildings or places other than Mecca, using religious items such as rosaries and group worshipping. In addition, the inhabitants of the holy cities of Mecca and Medina had by this time resorted to some very un-Muslim practices, such as drunkenness, prostitution and usury. The Wahhabi ideology arose as a response to these practices and its purpose was to eradicate them. In time, the Wahhabis also ascertained any weakness of surrounding Muslim states to these practices and believed themselves all the much stronger for fighting them [Vassiliev, 78]. The Wahhabi from of Islam was by its very nature very militant, since it regarded all Muslims who did not follow them as practically pagans who needed to be converted to true Islam. This made their followers very united, and imbued them with a great sense of purpose and passion. Not unlike the original expansion of Islam in the 7th century, the Wahhabi movement greatly benefited from this militant nature and from religious fervor [Gold, 89]. Had this movement occurred a few hundred years earlier, their impact could have been enormous. Due to the Wahhabis limited numbers, and the advent of firearms in the Middle East, their conquests were however limited. The original founder of the movement, Ibn Wahhab, made an alliance with the ruler of Najd, Ibn Saud, and Wahhabism has been associated with Saudi dynasty to this day. Even though after the defeat of the first Nadj kingdom by the Egyptians in 1818, the Wahhabi movement became somewhat less extreme, it has continued to inspire and propel the followers of the Saudis throughout their history. Therefore, the Wahhabi kingdom Nadj with its ideals of conquest and conversion, had some great advantages over its neighbors who were mostly motivated by tribal ideals (for the nomads), or by money and the need for security (in the case of sedentary communities).
Arabia became a very important strategic location after the original Muslim expansion in the 7-10th centuries. Control over the holy cities of Mecca and Medina was a critical issue for any Muslim ruler who had ambitions of controlling the Islamic world. The Turkish Sultan styled himself first and foremost �Protector of the holy cities of Mecca and Medina�. Given the heterogeneous ethnic nature of the Ottoman Empire, it was very important to hold it together by religious means. Controlling those two cities conferred an air of legitimacy to the Sultan, in the eyes of the Muslim population living in his empire. The hajj also contributed greatly to a state�s welfare, as it generated enormous revenues every year [Lacey, 325]. During the early 19th century, Pasha Muhammad Ali, the ruler of autonomous Egypt, conquered Arabia as much for the prestige, as for securing the means to pay for the reforms he was undertaking in his country. Another very important player in the region was Britain. Driven by their obsession of securing the trade routes to India, the British felt that they needed to control a few key important locations in the Peninsula, or neighboring it, such as the Suez and the city of Aden (which controlled the Bab el Mandeb Straits). Their interests also lied in the Persian Gulf, for commercial reasons, and during the early 20th century in the stretch of desert joining Palestine and Basra, where they wanted to build a railway which could serve as a backup to the Suez Canal route to India. Other European powers, such as France, Germany and Russia, made diplomatic and occasional commercial forays in the region, fueled by their rivalry with Britain. The United States only became interested in the region once oil was found, which was after the Saudis united most of Arabia.
Since so many players were involved in the region, a complicated system of alliances, enmities and diplomatic relations resulted. The aims of the Muslim states and those of European powers were different, but they didn�t concern the interior of the Peninsula directly. The Muslim states generally regarded Najd as a potential or outright enemy, but Britain either regarded them as a potential ally, or wanted to ensure their neutrality in certain matters. Britain even went so far as to financially support the Wahhabis not to attack the Hashemite kingdom of Hijaz, while the latter was rebelling against the Ottomans during the First World War {Philby 389; Vassiliev 256]. Especially in the early 20th century the Wahhabi kingdom of Najd profited from rivalry between the various powers involved, strengthening itself financially and territorially, until it could finally strike out after the war, and hence after the dissolution of the Ottoman Empire.
The Wahhabi Najd has also had the benefit of some very strong leaders, to guide it from virtual obscurity to domination, and to help it recover after some bitter defeats. The first example is Abd Al-Aziz (1765-1803), who first established the alliance between Najd and the Wahhabis, and who created the basis for the rise of the Wahhabis. Muhhamad ibn Abd al Wahhab actually approached another ruler, Uthman Ibn Muammar before he approached Abd Al-Aziz Saud with his vision of purifying Islam [Vassiliev 83]. Ibn Muammar turned al Wahhab down, but Abd Al-Aziz had the vision to understand the potential of this new teaching. Under his leadership, and that of his son Abdallah, the first Saudi kingdom of Nejd became a great power in Arabia, from its humble beginnings as just another tribe, to a powerful state controlling all of Central Arabia, the Hejaz and al-Hasa, extending from the Euphrates river in the north, to the border of Yemen in the south, and from the Red Sea to the Persian Gulf. Although the Egyptian military intervention in 1818 was to shatter its dominance, the Najd emirate had the benefit of another capable ruler, Turki, who took control of the situation, and reestablished the kingdom after the Egyptian retreat. This would have been a difficult undertaking for any leader, as the crushing military defeat had estranged most of the Bedouin who had previously followed the Saudis, and there was famine in Najd during that period. Most of Turki�s accomplishments were in peril after he was assassinated, leading to power struggles within the kingdom and to military threats from the outside. Just as it seemed that the emirate of Najd was going to be carved up by neighboring states, Turki�s son Faisal, reestablished the emirate and secured its place as a force to be reckoned with. By the time Faisal died, in 1865, he had reestablished a strong, economically stable kingdom, which while lacking the force of the first kingdom, was still an impressive accomplishment [Gold 132]. The most important ruler of the Najd kingdom is Abdul Aziz, who is simple referred to in the West as Ibn Saud. From the time he took power in 1902, to his death in 1953, he took Najd from a relatively minor emirate to a state of 2 million square kilometers and one of the most important countries in the world. He accomplished this using shrewd diplomacy and military daring. He also did a good job in managing the Ikhwan, a Wahhabi-inspired fanatic movement of Bedouins, who were an awesome force militarily, but who tended to be too extreme in their practices towards the population. The Ikhwan had to be satiated with the way religious matters were handled in the kingdom, but also they had to be kept out of the administrative loop, otherwise they could have destabilized the country [Almana, 223]. Overall, looking at the history of the emirate of Najd, one could say that they benefited from able rulers at critical points in their history, without which the state would have never achieved the prominence it has, or it would have disappeared from history entirely.
Bibliography
Primary Sources
H St.J B. Philby, Arabia of the Wahhabis, London: Constable, 1928
Report of US Consul, Beirut, 1908, The Bedouins and their politics, part of Documents on the History of Saudi Arabia, edited by Ibrahim Al-Rashid, Salisbury NC: Documentary Publications, 1976, Volume 1, Document #1 p.1
Dispatch of US Consul General, Constantinople, Oct 23, 1924, Turmoil in Arabia, part of Documents on the History of Saudi Arabia, edited by Ibrahim Al-Rashid, Salisbury NC: Documentary Publications, 1976, Volume 1, Document #37 p.187
Dispatch of US Consul General, Constantinople, Sep 23, 1925, Efforts of Ameen Rihani to bring about Peace between Ibn Saud and Prince Ali, part of Documents on the History of Saudi Arabia, edited by Ibrahim Al-Rashid, Salisbury NC: Documentary Publications, 1976, Volume 2, Document #48 p.22
Dispatch of US Consul Aden, July 27, 1926, Politics of the Arabian Peninsula, part of Documents on the History of Saudi Arabia, edited by Ibrahim Al-Rashid, Salisbury NC: Documentary Publications, 1976, Volume 2, Document #53 p.61
Dispatch of US Consul Aden, Aug 28, 1933, Developments in the Saudi Yemen Complex, part of Documents on the History of Saudi Arabia, edited by Ibrahim Al-Rashid, Salisbury NC: Documentary Publications, 1976, Volume 3, Document #116 p.180
Article from The Messenger, The Wahhabite Sect, edited by Ibrahim Al-Rashid, Salisbury NC: Documentary Publications, 1976, Volume 3, Document #122 p.225
Secondary Sources
Gold Dore, Hatred�s Kingdom: How Saudi Arabia supports the new global terrorism, , Washington DC : Regnery Publishing, 2003
Lacey, Robert, The Kingdom, London: Hutchinson, 1981
Vassiliev, Alexei, The History of Saudi Arabia, New York University Press, 2000
Almana, Mohammed, Arabia Unified: A Portrait of Ibn Saud, London: Hutchinson Benham Limited, 1980
Daniel van der Meulen, The Wells of Ibn Saud, London, The Camelot Press, 1957
Schwartz, Stephen, The Two Faces of Islam, New York: DoubleDay Publishing, 2002
Elhakeem, Mariyam �Saudis seek to introduce 'Islam in its purest form'�, Gulf News Online, September 20,2004
Butt, Gerald, �Saudi Arabia: Political overview�, BBC News, July 6, 2004, (http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/middle_east/3784879.stm)
Al Kabalan, Marwan �Has Saudi Arabia finally overcome the 9/11 complex?�, Gulf News Online, September 17, 2004
Middle East New Online, �French journalists captors set new conditions�, September 6, 2004
.Emran Qureshi, �Old Enemies�, The Globe and Mail, August 14, 2004 Page D8
Alissa J. Rubin and Doyle McManus ,�Why America Has Waged a Losing Battle on Fallouja�, Los Angeles Times, October 24, 2004
ja allemaal best...maar volgens mij hebben de Britten de Amerikannen in moeten laten in dat gebied na WOI,die de Amerikannen hebben gewonnen voor de Engelsen.De Saudiers hadden toen net de Hashiemieten uit Mekka verdreven en Mekka en Medina aan hun plunderende en moordende troepen vrijgegeven.De Hashiemieten die Britse poptjes waren tegen de Turken kregen Irak en Jordanie,waar ze nu nog heersen, als troost en De amrikannen namen de rest over van de Engelsen,als oorlogsbuit van een oorlog waar die arabieren niks van hadden geweten!!!!....Jaren later in de 60 en 70 werden landjes als Kowait,Qatar,Bahrein,Imeraten er bijgetekend,niet naar een politieke historische context want die bestond niet omdat die landjes er nooit waren,maar naar ingewikkelde oliecontracten die de Britten en de Amerikannen onderling hadden gesloten....Disneyland heeft nog meer krakter en cultuur dan die olieputjes met hun halal MacAmerika fastfood.........dus uit die oliepijp die Amerika de macht gaf om over de wereld te heersen kwam een ideologie uit van mensen die in een woestijn in het geld zwemmen als kleine kinderen maar juist jaren daarvoor van het beroven van pilgrims moeten leven.Toen er tijd leenden mensen elkaar geld met de belofte die terug te betalen als de pelgrims er komen!!!...niet door te handelen maar door ze in afgelegen woestijnen te beroven!!!.......etc etc etc.....om het verhaal kort te maken:Het hele Midden Oosten is Amerikaans en die laten het dansen zoals ze willen...zij hebben het gemaakt zoals het nu is en de Arabieren doen volop mee in de Amerikaanse show want anders worden ze opgevreten door hun buren want ze hebben geen andere vrienden behalve Amerika!!!!.....en als de meester een maal zegt dans!!!...dan kan de slaaf niks anders doen dan shaken!!!!
Geplaatst door IbnRushd
‘Islamitisch terrorisme’, made in USA
Goed artikel.
In het boek 'Good Muslim, Bad Muslim' van Mahmoud Mamdani wordt uitgebreid ingegaan op de seculiere achtergrond van de fundemantalistische bewegingen in de islamitische natiestaten, zoals die na het imperialisme ontstonden. Exponenten hiervan zijn Sayid Qutb, afkomstig uit het seculiere domein van het marxisme, Ook de grotere politieke context van het terrorisme en de bepalende rol van de VS daarin komt uitgebreid aan bod. In dit (http://www.ssrc.org/sept11/essays/mamdani.htm) essay vat hij het als volgt samen:
How do you make sense of politics that consciously wears the mantle of religion? Take, for example the politics of Osama bin Laden and al-Qaida, both of whom claim to be waging a Jihad, a just war against the enemies of Islam? How do we make sense of this?
I want to suggest that we turn the cultural theory of politics on its head. Rather than see this politics as the outcome of an archaic culture, I suggest we see neither the culture not the politics as archaic, but both as very contemporary outcomes of equally contemporary conditions, relations and conflicts. Instead of dismissing history and politics as does culture talk, I suggest we place cultural debates in historical and political contexts. Terrorism is not a cultural residue in modern politics. Rather, terrorism is a modern construction. Even when it tries to harness one or another aspect of tradition and culture, it puts this at the service of a modern project.
.......
Eqbal Ahmed writes of a television image from 1985, of Ronald Reagan meeting a group of turbaned men, all Afghani, all leaders of the Mujaheddin. After the meeting, Reagan brought them out into the White House lawn, and introduced them to the media in these words: "These gentlemen are the moral equivalents of America's founding fathers."
This was the moment when official America tried to harness one version of Islam in a struggle against the Soviet Union. Before exploring the politics of it, let me clarify the historical moment.
1975 was the year of American defeat in Indochina. 1975 was also the year the Portuguese empire collapsed in Africa. It was the year the center of gravity of the Cold War shifted from Southeast Asia to Southern Africa. The question was: who would pick up the pieces of the Portuguese empire, the US or the Soviet Union?
As the center of gravity of the Cold War shifted, from Southeast Asia to Southern Africa, there was also a shift in US strategy. The Nixon Doctrine had been forged towards the closing years of the Vietnam War but could not be implemented at that late stage - the doctrine that "Asian boys must fight Asian wars" - was really put into practice in Southern Africa. In practice, it translated into a US decision to harness, or even to cultivate, terrorism in the struggle against regimes it considered pro-Soviet. In Southern Africa, the immediate result was a partnership between the US and apartheid South Africa, accused by the UN of perpetrating "a crime against humanity." Reagan termed this new partnership "constructive engagement."
South Africa became both conduit and partner of the US in the hot war against those governments in the region considered pro-Soviet. This partnership bolstered a number of terrorist movements: Renamo in Mozambique, and Unita in Angola. Their terrorism was of a type Africa had never seen before. It was not simply that they were willing to tolerate a higher level of civilian casualties in military confrontations - what official America nowadays calls collateral damage. The new thing was that these terrorist movements specifically targeted civilians. It sought specifically to kill and maim civilians, but not all of them. Always, the idea was to leave a few to go and tell the story, to spread fear. The object of spreading fear was to paralyze government.
In another decade, the center of gravity of the Cold War shifted to Central America, to Nicaragua and El Salvador. And so did the center of gravity of US-sponsored terrorism. The Contras were not only tolerated and shielded by official America; they were actively nurtured and directly assisted, as in the mining of harbors.
The shifting center of gravity of the Cold War was the major context in which Afghanistan policy was framed. But it was not the only context. The minor context was the Iranian Revolution of 1979. Ayatullah Khomeini anointed official America as the "Great Satan," and official Islam as "American Islam." But instead of also addressing the issues - the sources of resentment against official America - the Reagan administration hoped to create a pro-American Islamic lobby.
The grand plan of the Reagan administration was two-pronged. First, it drooled at the prospect of uniting a billion Muslims around a holy war, a Crusade, against the evil empire. I use the word Crusade, not Jihad, because only the notion of Crusade can accurately convey the frame of mind in which this initiative was taken. Second, the Reagan administration hoped to turn a religious schism inside Islam, between minority Shia and majority Sunni, into a political schism. Thereby, it hoped to contain the influence of the Iranian Revolution as a minority Shia affair.
This is the context in which an American/Saudi/Pakistani alliance was forged, and religious madresas turned into political schools for training cadres. The Islamic world had not seen an armed Jihad for centuries. But now the CIA was determined to create one. It was determined to put a version of tradition at the service of politics. We are told that the CIA looked for a Saudi Prince to lead this Crusade. It could not find a Prince. But it settled for the next best, the son of an illustrious family closely connected to the royal family. This was not a backwater family steeped in pre-modernity, but a cosmopolitan family. The Bin Laden family is a patron of scholarship. It endows programs at universities like Harvard and Yale.
The CIA created the Mujaheddin and Bin Laden as alternatives to secular nationalism. Just as, in another context, the Israeli intelligence created Hamas as an alternative to the secular PLO.
Contemporary "fundamentalism" is a modern project, not a traditional leftover. When the Soviet Union was defeated in Afghanistan, this terror was unleashed on Afghanistan in the name of liberation. As different factions fought over the liberated country - the Northern Alliance against the Taliban - they shelled and destroyed their own cities with artillery.